uyğun gələn siyasi məqsədlərin önə çıxması və nəhayət onun müvəffəqiyyətli
nəticələrlə
xarakterizə olunmasına xeyli dərəcədə mənfi təsir göstərmişdir.
Dördüncüsü, Rusiyada çek özəlləşdirilməsinin ilkin mərhələsində iri müəssisələrin səhmlərinin
özəlləşdirmə prosesinin subyektləri arasında həddindən çox səpələnməsi müşahidə olunmuş, lakin
bu hal Şərqi və Mərkəzi Avropa ölkələri üçün xarakterik olmamışdır.
Beşincisi, Şərqi və Mərkəzi Avropa ölkələri ilə müqayisədə Rusiyada həyata keçirilmiş
özəlləşdirmə prosesində xarici investorların rolu həm kəmiyyət, həm də keyfiyyət göstəriciləri
baxımından aşağı olmuşdur.
Altıncısı,
Rusiyada, əsasən də 1992-1993-cü illər ərzində mərkəzlə Federasiyanın subyektləri,
eləcə də yerli hakimiyyət orqanları arasında həm əmlak, həm də özəlləşdirmədən daxil olan vəsait
bölgüsünə görə müşahidə edilən daimi mübarizədən və prosesin gedişində törətdiyi əngəllərdən
Şərqi və Mərkəzi Avropa ölkələrində əsər-əlamət belə yox idi.
Nəhayət, Rusiyada müəssisələrin özəlləşdirmədən əvvəl sağlamlaşdırılması, sonra
restrukturizasiyası, bir sözlə effektivliyə xidmət edən məsələlər arxa plana keçirilmiş, bu
baxımdan müəssisələrin hər üçündən ikisi özəlləşdirmədən sonrakı dövrdə acınacaqlı maliyyə
vəziyyəti ilə üzləşmişdilər. Eyni zamanda bəzi çek investisiya fondlarının fəaliyyətinin piramida
üsulu ilə təşkili və bu prosesin hökumətin nəzarətindən kənarda qalması
son nəticədə Rusiya
vətəndaşlarının bir hissəsini dövlət əmlakından ona düşən paydan bəhrələnməkdən məhrum
etmişdir. Bu problem, Çexiya istisna olmaqla, postso-sialist məkanına daxil olan ölkələrin heç
birinin özəlləşdirmə təcrübəsində Rusiyada olduğu səviyyədə müşahidə olunmamışdır.
4.3. Çində və Monqolustanda özəlləşdirmənin nəticələri və onun dərsləri
Şərqi Asiyanın postsosialist dövlətlərinin mülkiyyətdə struktur islahatlarına və dövlətsizləşdirmə
prosesinə münasibətini birmənalı xarakterizə etmək mümkün deyildir. Orta Asiyanın
özəlləşdirmə
islahatlarının fonunda, qonşuluqda yerləşən, nəinki regionun, həm də dünyanın "super dövlət"i
hesab olunan Çində belə dəyişiklərə ehtiyatlı münasibət hələ də dəyişilməz qalmaqdadır.
Keçid iqtisadiyyatlı dünya dövlətləri arasında özünə məxsus spesifik iqtisadi kursu ilə həm
istehsalatda və həm də əmək məhsuldarlığında əhəmiyyətli dərəcədə artım göstəriciləri əldə edən
Çinin bu yöndəki nəticələri fikrimizcə, sürətli dövlətsizləşdirməyə hələ də ehtiyac duymaması və
bu
prosesin aramla, lakin effektli formada aparılmasına üstünlük verməsi ilə də izah oluna bilər.
Ancaq bunu yeganə arqument hesab etmək yanlışlığa gətirib çıxara bilər. Çox şübhəsiz ki, iki
rəqəmli artım göstəriciləri ilə "möcüzələr" yaradılmasında Çin dövlətinin praqmatik siyasəti ilə
yanaşı, intizamlı və yaxşı hazırlıqlı işçi qüvvəsinin də rolu az olmamışdır. Bununla yanaşı,
çinlilərin etnik və mədəni ənənələri, əməyə vicdanlı münasibəti və xarici ölkələrdəki çin
mənşəli maliyyə oliqarxları, eləcə də kapital lobbiləri ilə təmas təşkil edən əlverişli investisiya
mühitini səciyyələndirən iqtisadi rejimə malik olması da xüsusi əhəmiyyət kəsb etməkdədir. Bütün
bunlar yaxın və uzaq məkanlı iqtisadi tərəfdaşlarla faydalı əməkdaşlıq formalarının qurulmasına
şərait yaratmaqla bərabər onun inkişafına da stimul verir. Ölkədə işçi artıqlığının mövcudluğu
şəraitində xarici kapitalın əmək tutumlu sahələrə meyli ucuz və intizamlı
işçi qüvvəsinin
təşviqləndirici xüsusiyyətindən irəli gəlir. Hazırda sərt siyasi rejim şəraitində qibtə ediləcək
iqtisadi nailiyyətlərin əldə olunması ilə bağlı yaranmış dualistik sistemin saxlanılması son dövrlər
sosial kontekstdə özəl mülkiyyət məsələlərinə də müraciət olunması zəruriyyəti yaratmışdır. Bir
tərəfdən Çin banklarının ağır maliyyə vəziyyəti və durmadan artan borclarında sənaye
müəssisələrinin xüsusi çəkisinin getdikcə çoxalması, digər tərəfdən ildən-ilə ötürülən və getdikcə
şiddətlənən işçi artıqlığı problemi iqtisadi siyasətdə siyasi və sosial yönlü dəyişikliklərə tələb
yaratmaqdadır. Düzdür, tədrici dəyişiklər Çin iqtisadiyyatının özəl xüsusiyyətlərinə çevirilsə də
istənilən halda prosesə impulsun verilməsi və bu fonda hərəkətin davam etdirilməsi zərurəti indi
daha aktual hesab oluna bilər.
Çin islahatlarının tarixi digər postsosialist ölkələri ilə müqayisədə "qədim" olsa da,
ölkədə hələ də
dövlət mülkiyyəti hökmrandır. 15 il bundan əvvəl aqrar bölmədə və nisbətən az inkişaf edən
sənaye sahələrində qismən özəlləşdirməyə və "yumşaq" liberallaşdırmaya müraciət edən Çin
dövlətinin ötən müddət ərzində müvəffəqiyyətli nəticələri həm də tədricən qeyri-dövlət bölməsinin
inkişafını şərtləndirir. Məhz həmin islahatların sayəsində 1978-ci ildən 1984-cü ilə qədər olan
dövrdə dövlət mülkiyyətinin idarəedilməsində kəskin dəyişikliklərə müraciət edilmədən 100
milyondan çox yeni iş yerləri yaradılmış, aqrar sahədə müsbət irəliləyişlər əldə olunmuşdur.
Hazırda Çin iqtisadiyyatı üçün daha çox kollektiv müəssisələr xarakterikdir, statistik
məlumatlarda onların sayı 150 mindən çox göstərilir. Onlar inzibati orqanların aşağı həlqələrinin
nəzarəti altında
fəaliyyət göstərərək, dövlət müəssisələrində olduğu qaydada vergi ödəyir və
gəlirlərini bölüşdürürlər. Çində dövlət bölməsinin yenidən təşkili sahəsində tədrici islahatlara 1984-
cü ildən sonra start verilmişdir. 1996-cı ilin dekabrında Dövlət Şurasının qəbul etdiyi
"Müəssisələrdə islahatların dərinləşdirilməsi və onların fəaliyyətinin daha da aktivləşdirilməsi
qaydaları haqqında" sənədlə kiçik dövlət müəssisələrinin icarəyə verilməsinə və onların təsərrüfat
məsuliyyətinin kontrakt sistemində müəyyənləşdirilməsinə icazə verildi. Artıq 1996-cı ilin sonuna
kimi ötən iyirmi beş gün ərzində 3 mindən çox kiçik dövlət sənaye müəssisəsində icarə
müqavilələri əsasında fəaliyyətin tətbiqinə keçirilmişdir. Müəssisələrin əksəriyyəti
kontrakt
sistemində işləməyə üstünlük verdiyindən 1988-ci ildə bu eksperimentə 3800-dən çox dövlət və
kollektiv müəssisə qoşulmuşdur.
1988-ci ilin fevralında Çin Xalq Respublikasının (ÇXR) Dövlət Şurası "Ümumxalq mülkiyyətli
sənaye müəssisələrində kontrakt məsuliyyəti sisteminin tətbiqi haqqında" müvəqqəti Qaydaları
təsdiq etdi. Bu qaydalara görə, kontrakt sistemi tətbiq dairəsini əsasən müqavilə öhdəlikləri
formasında daha da genişləndirə bilərdi. 1992-ci ilə qədər davam edən bu proses Çində
özəlləşdirmə islahatlarının başlanılması üçün əlverişli şərait yaratdı. Bu məqsədlə də Dövlət Şurası
1992-ci ilin iyul ayında "ÇXR-nın ümumxalq mülkiyyətli sənaye müəssisələrində təsərrüfatçılığın
dəyişdirilmə Qaydalarını" təsdiq etdi. Təsərrüfat mexanizminin dəyişilməsində başlıca məqsəd
dövlət müəssisələrinin sərbəstliyinin artırılmasına və bununla da onların bazar siqnallarına
adekvat reaksiya vermək imkanlarının genişləndirilməsinə xidmət edirdi.
1992-ci ildən sonrakı dövrdə ÇXR-də təsərrüfat islahatları praktikasında
səhmdar cəmiyyətlərinin
4 tipdə fəaliyyəti müşahidə olunurdu:
- səhmdar - kooperativ. Sözün həqiqi mənasında səhmdar cəmiyyəti olmayan bu müəssisələrdə
idarəetmənin korporativ forması tətbiq olunur, onun kapitalının formalaşması və gəlirlərinin
bölgüsü pay prinsipləri üzrə həyata keçirilirdi.
-səhmlərinin sahibi yalnız öz işçilərindən və xidmətedici heyətindən ibarət olan müəssisələr;
-hüquqi şəxslərin qarşılıqlı iştirakı əsasında yaradılan səhmdar cəmiyyətlər;