34
qeyd olunur: semitik, iran və adriatik irqlər. (“Composition antropologique et eth-
nique de la population de l’Azerbaidjan du Caucase”, 3-4)
Əsərdə də qeyd olunduğu kimi, etno-linqvistik baxımdan Şimali Qafqaz və
Dağıstanla müqayisədə Azərbaycanı qarışıq irqlərin sıx şəkildə məskunlaşdığı ərazi
hesab etmək olmaz. Belə ki, Şimali Qafqazda demək olar ki, hər dərə, hər vadi
özünəməxsus dialektə, adər-ənənənələrə və qaydalara malik xalqlar tərəfindən
məskulaşıb.
Yazılan məlumatlardan bir daha aydın olur ki, Azərbaycan xalqının əsasını
Cənub və Cənub-Şərqi Qafqazda məskunlaşan türk-tatarlar təşkil edirdi.
Məlumat üçün qısaca qeyd edək ki, Azərbaycan türkləri və Azərbaycanlıların
təşəkkül tapmasında qıdim xalqların iştirakı olmuşdur. Məsələn: 1) İskit-(skif
tayfası) bura daxildir. Massaget, sak, kaspi, hun, uz, bulqar, savir (sabir, sibirlilər),
xəzərlər. 2) Ən qədim türklər- bulqarlar, uyğurlar, çuvaşlar, yakutlar; ilkin türklər-
oğuzlar, tuvanlar, xakaslar, şorlar; yeni yaranan türklər- azərbaycanlılar, özbəklər,
qaqauzlar, qıpçaqlar, türkmənlər, cığataylar. 3) Şumerlər- (sumerlər) yəni üç min il
bundan əvvəl yaşayan türklər. (Hüseynov M. 1999, 258-259)
Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, Azərbaycan xalqının əsasını türklər təşkil
edirdi. Lakin bu o demək deyidi ki, Azərbaycanda digər millətlərin nümayəndələri
yaşamırdı. “Qafqaz Azərbaycanı əhalisinin antropoloji və etnik əsəri”-ndə o dövr
Azərbaycanda yaşayan bir neçə xalq haqqında qısa şəkildə qeyd olunur:
Tartarlar- Azərbaycanda, əsasən Şərqi Qafqazın dörd quberniyasında məs-
kunlaşıblar (Yerevan, Tiflis, Yelizavetpol, Bakı).
Türkomanlar (tərəkəmələr)- əsasən Qars əyalətində, az bir hissəsi isə tərə-
kəmə adı altında Ahalsıx ərazisində yaşayırlar.
Qarapapaqlar- Türkomanlar kimi onlar da əsasən Qars əyalətində sıx şəkildə
məskunlaşıblar.
Türko-tatarlar ümumiyyətlə Qafqazda- 2. 909. 132 nəfər, Azərbaycanda- 2.
658. 766 nəfər
Farslar- Tiflis, Bakı, Batum və Dağıstanda yaşayırlar və Azərbaycan ləh-
cəsində danışırlar. Qafqazda: 19. 723 nəfər, Azərbaycanda: 12. 714 nəfər
Tatlar- Bakı, Dağıstanın cənub-şərqi və Yelizavetpol ərazisində məskunla-
şıblar. Qafqazda: 154. 587 nəfər, Azərbaycanda: 152. 747 nəfər
Talışlar- Lənkəran ərazisində daha sıx halda yaşayırlar. Qafqazda: 57. 539
nəfər, Azərbaycanda: 57. 050 nəfər.
Ləzgilər- əsasən Dağıstanda, bundan başqa isə Quba qəzasında və Yelizavet-
pol qəzasının bir neçə kəndində məskunlaşıblar.
Avarlar- mərkəzi Dağıstanda, Azərbaycanda isə Zaqatala bölgəsində məs-
kunlaşıblar.
Udinlər- qədim Qafqaz Albaniyasının əhalisi hesab olunan bu xalqa Vartaşen
(indiki Oğuz) və Nuxa(indiki Şəki) şəhərlərində daha çox rast gəlmək olar.
Azərbaycan ərazisində bu xalqlarla yanaşı slavyan xalqları və avropalılar da
məskunlaşmışdılar:
Ruslar- Qafqazda: 346. 970 nəfər, Azərbaycanda: 179. 523 nəfər
Ukraynlar- Qafqazda: 41. 730, Azərbaycanda: 16. 523
35
Polyaklar- Qafqazda: 22. 230, Azərbaycanda: 10. 930
Litvalılar- Qafqazda: 5. 320, Azərbaycanda: 260
Almanlar- Qafqazda: 22. 880, Azərbaycanda: 8. 970
Ruminlar, fransızlar, italyanlar- Qafqazda: 1. 170, Azərbaycanda- -----
Yunanlar- Qafqazda: 99. 320, Azərbaycanda: 69. 820 (“Composition antro-
pologique et ethnique de la population de l’Azerbaidjan du Caucase”, 5-13)
Qeyd edək ki, bu məsələni daha düzgün və ardıcıl şəkildə şərh etmək üçün
Nümayəndə heyəti mənbə kimi, Qafqaz İdarəsi tərəfindən yaradılmış və sübut
edilmiş elmi təsnifatdan istifadə etmişdilər.
Beləliklə, bütün qeyd olunanlardan belə bir nəticəyə gəlmək olar ki, cəmi 23
ay yaşamasına baxmayaraq milli tariximizdə parlaq səhifələrdən biri hesab olunan
AXC-nin aparıcı maarifçilərinin əsərlərində və nümayəndə heyətinə təqdim edilmiş
sənədlərdə Azərbaycan xalqının antropoloji və etnik cəhətdən zənginliyi bir daha
sübut edilmiş və yüksək səviyyədə Qərb ictimaiyyətinin diqqətinə çatdırılmışdır.
Ədəbiyyat
1.
Délégation Azerbaidjanienne à la Conférence de la Paix. “Composition antropologique
et ethnique de la population de l’Azerbaidjan du Caucase”. Paris, 1919
2.
Həsənli C. “Azərbaycan beynəlxalq münasibətlər sisitemində”. Bakı, 1993
3.
Hüseynov M. “dünya türklərinin müxtəsər tarixi”. Bakı, 1999
4.
Musayev İ. “Azərbaycanın xarici siyasəti (XXəsr)”. Bakı, 2003
5.
Nəsibli N. “Azərbaycan Demokratik Respublikasının xarici siyasəti”. Bakı, 2011
6.
Rəsulzadə M. “Qafqaz türkləri”. Bakı, 2012
Astract
The main task of delegation of the newly formed Azerbaijan Republic, took part in
Versailles peace conference was to bring Azerbaijan people´s will and existence of
Azerbaijan Republic to the attention of world. For this purpose, the delegation published
books and broshures in various languages to introduce their country, its ancient history and
art, their independent living right at their native land. The national identity of Azerbaijanis
was one of the important issues in these documents.
In one of the documents it is mentioned that the nations consisted of turks ad tatar
tribes lived in the Caucasus, exactly, in the south-eastern region of Transcaucasus since
ancient times. These tribes, as time passes, integrated with more numorous, more powerful
turks. As a result of this process the local population living in this part of the Caucasus was
named Azerbaijan turks or azerbaijanis with their country name.
Local Azeri turks faced more pressure in comparison with other nations during the
Russian reign because of their belonging Islam religion and being brothers with Seljuk turks.
Although neighbours, georgians and armenians might create schools, newspapers,
associations in their own language Azeri turks were prohibited.
Despite all these obstacles and barriers, of course, Azeriturkscouldn´ t stay away from
the high public ”cultural, religious, politic independence” idea. Though many years have
passed since the establishment of ADR, measures taken by the nation indicating national
dignity of Azeri turks and their leaders, during its activity are actual because of being
important.
Keywords: ADR and national dignity, Paris peace conference and Azerbaijanis
Dostları ilə paylaş: |