Bilg
ə kaqan bitikin
Yolıq tigin bitidim
Bunc
ə barqaə badızın
əzi kaqan atası
Yoluq tigin m
ən ayı
Altıqa tört gün turup
Bitdim, bad ırtım…
(Bilg
ə xaqan kitabəsini bən, Yoluə Təgin yazdım. Bu qədər
ev barqı, bəzəgi, rəngi xaqanın caniəini olan bən, Yoluə Təgin bir
ay d
ört gün durub yazdım və bəzədim).
Yuxarıda qeyd etdiyimiz misalların da göstərdiyi
kimi heca
v
əzni meydana çıxarkən əvvəlcə onun qısa-qısa ahənglər doəuran
v
əznləri vücuda gəlmiədir. Bu vəznlər üç ilə yeddi heca arasın-
dadır. əlk dəfə qısa vəznlərin vücuda gəlməsi pək təbii idi. əünki
ç ox b
əsit bir dərəcə olan dil birdən-birə güc və mürəkkəb parçalı
(duraqlı) vəznləri yaratmazdı.
Heca v
əzninin təəəkkülündən sonra təqib etdiyi təkamül
x
ətti üzərində hasil olan vəznlərə nisbətlə ən çox yayılan qismi
yeddi hec
alılar oldu.
Bu v
əzn əsrlərcə əski dastanlarla yaəadı, təkamül
etdi və iki
türlü əəkil aldı: birisi duraqsız yeddi hecalı, o birisi iki draqlı idi
ki, bunun ilk parçası dörd, ikinci parçası üç hecadan ibarətdir.
Yeddi hecalı çox kullanılmaqla bərabər, altı hecalı vəznlərlə
b
ərabər qarıəıq olaraq da iələnmiədir. Məsələ, yeddi hecalı vəzn-
l
ərdə yazılan dastan qitələrinin dördüncü misrası altı hecalı olur,
yaxud
əksinə olaraq altı hecalı vəznlə yazılan qitələrin dördüncü
misrası yeddili olur.
«
Divan-
ül lüəət-üt türkəün göstərdiyi əski dastan parçala-
rının əksəriyyətlə yeddi hecalı olduəu halda altı və yeddi heca-
lıların nümunələri də var. Bu qitə o cümlədəndir:
«Oədı qızıl bəyraq,
Toədı qara torpaq,
Yetüəü gəlib oəraq,
Toqquəub anın gecitmezə.
148
(Açıldı qızıl bayraq. Yüksəldi qara torpaq. Yetüəüb gəldi
oəraq, onunla toquəmaəa baəladıq).
ən əski mənzum dastanlardan
bizə qədər qalan nümunələr
«
Divan-
ül lüəət-üt türkəün zəbt etdiyi dastan parçalarıdır. «Alp ər
Tonqaə haqqındakı mərsiyə «Təkqutə və «Yabakuəların
müharib
ələrinə aid dastanlarla bir çox baəqa mənzum parçalardan
ibar
ət olan bu mənzumələr haqqında professor Karl Brokkelman
t
ətəbbönamələr yazmıədır. Onun da göstərdiyi vəchlə bu dastan-
lardan yalnız birisi səkkiz hecalıdır. Demək olar ki,
yeddi he-
calılar inkiəaf etdiyi zamanlar altı və səkkiz hecalı vəznlər də
əeirə tətbiq ediliyordu. «Divan-ül lüəət-üt türkəün göstərdiyi
nümun
ə - dördüncü hecadan sonra olmaq üzrə-iki duraəa havidir.
əlk heca vəznlərində qəti və müəyyən bir əəkil yoxdur. Eyni
v
əznin gah duraklı, gah duraksız olaraq kullanıldıəı görülür.
Bütün qiym
ətli musiqinin verdiyi ahəngdən alan vəznin yabançı
b
əstədən sıyrılmaəa baəladıəı mütərəddid zamanında bu çöhrəyi
göst
ərməsi təbiidir. Bunun üçün də bir vəzndə yazılmıə mənzum
bir parçada iki əəkil gözə çarpar:
Birisi doərudan doəruya misranın baəından sonuna qədər
oxumaqla hasil olan ifad
ə əəkil o biri də oxuyarkən bütün
misralarda k
əlmələrin müəyyən yerdə bitməsindən doəan ahəngdar
əəkil. Birinci əəkildə, ikinci qədər mənzum səlislik yoxdur. Bu
ancaq bir n
əsr parçası deməkdir. Vəznin
mütəəəkkil bir təzahürü
deyil, ibtidai bir əəkildir. əkinci əəkil ki, buna duraklı əəkil diyoruz
- n
əzmin ümumi ahəngini meydana çıxaran qüvvədir.
Diqq
ət edildiyi zaman ilk mənzumələrdə bu ümumi ahəng
d
ə qulaəın xoəlanacaəı yuməaq bir dərəcədə deyil.
Bunlardan
doəan ritm əsgər yürüəündən hasil olacaq tatlılıəı hiss edəməz:
yalnız bir çox kəlmələrin yuvarlanıb getdiyini duyar. Bu kimi
sif
ətləri daəıyan vəznlərdə çöl və steplərdə köçəbəliklə ömr keçi-
r
ən əhalinin sərt mücadələsi ruhu hakimdir. Yuxarıda göstərdiyi-
miz
əski mənzum nümunələrdə bu, hiss edildiyi kimi aəaəıdakı
parçalarda da barizdir. ətraflı səslər, qısa vəznlərdə az duyulur;
uzun v
əznlər bu xüsusda daha gözəl nümunə təəkil edər.
149
Mahmud-bun
əl-Hüseyn əl-Kaəqarinin «Divan-ül lüəət-üt
türkəündə (1073 tarixində yazılmıə) göstərdiyi mənzum parçala-
rın çoxu vəznli beytlər də vardır. Bundan da anlaəılır ki, daha o
zamanlar,
doqquz yüz
əlli il əvvəl türk qövmləri ədəbiyyatında
bir ç ox heca v
əznləri varmıə ki, zaman keçdikcə bunlardan bəzi-
l
əri ortadan qalxmıə, bəziləri daha mütəkamil bir əəkil almıədır.
«
Divan-
ül lüəət-üt türkə də on iki hecalı yalnız bir misra var:
«əlinim arıə kırca tur ok baəaqıə
T
əmiz əlim oxun ucu ile dəlindi.
Bu misrada durak s
əkkizinci hecadadır. On ikilinin bu əəkli
zamanımıza qədər yaəamıədır. Bəlkə, bu vəzn də duraksız olaraq
kullanılmıədır; bu əəkildə duraklı olsa da havi olduəu ahəng çox
z
əifdir.
On üç hecalı (Durak yeddincidən sonradır).
«
T
ər kən qatun qutunqa təgurməndin qoəuə
Ayəıl sizin
tabuəçi ətnür yengi tabuəə
(Xatun qadına bəndənbir nəəmə yetir,
de ki, s
ənin qulluqçun yeni bir qulluq istəyir).
«Tunçı yaəar buəut altun tamar aəır
Aqsa anın aqını qandı mənim qanıəə.
(Bulutlarımız təmiz damardan daima altun yaədırır.
Onun n
əhri axsa, bana sevinc gəlir).
«Urmuə azun busuəun qılmıə annı baliə
əmsəm önkər tılanıb siz da bulur yaqıəə.
(Dünya ona bir pusu qurdu v
ə ona yara vurdu
Yarası için əlac aradı və əəfa yaəını sizdə buludu).
On beə hecalı:
«ətrü turub yaədı önkər kiəi oki cıəlıvar
Aydım asıə qıləu əməs sən taəa yalvarə.
(Qarəımda durub ok yaəmuru yaədırdı
Dedim: s
ənə bu
fayda verməz, gəl yalvar).
Bu v
əzndə durakların ayırdıəı parçalar üç dördlük ilə bir
üç lükd
ən ibarətdir.
150