Yazı İşleri Müdürü Op. Dr. Aydın er tıbbi Hizmetler Başkanı Genel Yayın Yönetmeni Nurgül Şenol önder
Yüklə 457,19 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Sağlık Bakanlığı tarafından İzmir’de yılın hemşiresi/ ebesi seçilen Ebe Elif DUMAN
- • Göreviniz icabı birçok hizmetler yapmışsınızdır. Bazılarını öğrenebilir miyiz
- Nurgül ŞENOL ÖNDER Güney Genel Sekreterliği Grafik Tasarım ve Basım Yayın Birimi
- • Sağlık Bakanlığı tarafından İzmir’de yılın hemşiresi-ebesi seçildiniz. Bu süreç nasıl gerçekleşti
- • Özellikle Urla Devlet Hastanesi’nin Türkiye’de 5. İzmir’de ilk kez “Anne Dostu Hastane Ödülü” almasında büyük bir
- • Uzun süredir mesleğiniz ile ilgili çalışıyorsunuz. Peki, ebe olarak çalışmanın sizce artı ve eksi yönleri nelerdir
- • Bugüne kadar mesleğinizde en fazla zorlandığınız konular nelerdir
| Sağlığa Gündoğdu 50
tarafından İzmir’de yılın hemşiresi/ ebesi seçilen Ebe Elif DUMAN ödülünü 12 Mayıs’ta Ankara Green Park'ta düzenlenen Hemşireler/Ebeler Günü Ödül Töreninde almıştır. Kendisiyle yaptığımız röportajla, ödüle giden bu süreçte mesleki alanda yaşadıklarını bizlere anlattı. • Merhaba Elif Hanım, öncelikle kendinizden bahsedebilir misiniz? Ben Elif DUMAN. Kahramanmaraş/Elbistan İlçesi, 1961 doğumlu, 10 çocuklu ailenin en büyüğüyüm. 2 kız çocuğu annesiyim. 1978 yılında Kahramanmaraş Sağlık Meslek Lisesi’nden mezun olup meslek hayatıma başladım. İnsanları ve bu mesleği çok severek yapıyorum.
38 yıldır Türkiye’nin farklı bölgelerinde ebelik görevini yürüttüm. İlk görev yerim Kütahya/Gediz/Kızılkoltuk Köyünde 1 yıl, ardından Adıyaman/Gölbaşın’da 12 yıl, Kahramanmaraş’ta 4 yıl, Elbistan’da 12 yıl, Elazığı’nın ve İzmir’in en ücra köylerinde ve sağlık evlerinde görev aldım. Şuan 5 yıldır Urla Devlet Hastanesi’nde görev yapmaktayım. Aslında emeklilik vaktim geldi. Ama kendimi çalışamaz hissedinceye kadar çalışacağım. Herhalde ebelik mesleğini yapmasam başka bir iş yapamazmışım gibi hissediyorum.
Sağlığa Gündoğdu 51 HAYATINIZIN İLK ŞAPLAĞINI ATAN FEDAKAR
ELLER • Sağlık Bakanlığı tarafından İzmir’de yılın hemşiresi-ebesi seçildiniz. Bu süreç nasıl gerçekleşti? Aslında benim için çok büyük bir sürpriz oldu. Her yıl Sağlık Bakanlığı İl bazında yılın hemşiresi/ebesi seçmektedir. Hastanemizin Sağlık Bakım Hizmetleri Müdürü Keziban ÇAKAL benim haberim yokken benim adıma başvurmuş. Ödüle layık gördüklerini hastanenin hemşireler günü kutlamasında öğrendim. Dediğim gibi benim için çok büyük bir sürpriz ve mutluluk oldu.
Daha öncede söylediğim gibi 38 yıldır Ülkemizin değişik yerlerinde görev aldım. Birçok doğum gerçekleştirdim. Mesleğimi çok severek yaptım. Özellikle benim yaşımdaki insanlar nöbet tutmak istemezken ben nöbet tutmak, çalışmak, annelerle iletişimde bulunmak yeni bir can dünyaya gelmesine yardımcı olmak istiyorum. Sağlığa Gündoğdu 52 Çalışmak hep beni canlı tutuyor. Buraya geldiğimde ayda 10 normal doğum gerçekleşiyordu. Hastanemizde uygulamaya geçilen Anne Dostu Hastane Uygulamaları çalışmaları doğrultusunda annelerimizi normal doğuma teşvik ettik. Şimdi ayda 60-100 arasında normal doğum gerçekleşiyor. Tüm ebe arkadaşlarımız ve hastane yönetimi Anne Dostu Hastane Uygulaması için çok emek verdi. Çok güzel bir ekip ve sistem kurduk burada. Önce aday gösterildik. Beğenildik ve bunun karşılığı olarak Anne Dostu Hastane Ödülü aldık. Eskiden ilçe hastanelerinden İzmir’e doğum yapmaya giden olurdu. Şimdi İlçelerle beraber İzmir’den bize doğum yapmaya gelen oluyor.
Ebelik mesleğinin yapmanın maddi yararını geçersek manevi çok güzellikleri var. Bir doğumu yaptırdığınız zaman, bir canlı dünyaya getirirken karşınızdaki insanlar çok mutlu oluyor doğal olarak siz de mutlu oluyorsunuz. O canlının dünyaya gelmesinde çok büyük emeğiniz oluyor. Hele de o bebekleri, büyüyüp karşınızda görünce daha da mutlu oluyorsunuz. Ve insanlar tarafından nereye gidersen git “Bu benim ebem” diye anılıyorsunuz. Ayrıca o hastaların öyle dualarını alıyorsunuz ki manevi olarak çok mutlu ve rahat oluyorsunuz. Her yerde ve her koşulda çalıştığımı söyleyebilirim. 30 yıl önceki zamanda koşullar daha da kötü ve zordu. Bir hastaya gidebilmek için önce sağlık ocağına ait cipe binerdik. Cipin gidemediği yerde traktörle giderdik, traktörün yetmediği yerde atla giderdik. Atın gidemediği yerde de yürüyerek giderdik. Her koşulda bir şekilde oraya varırdık. Gittiğin yerden de aynı gün içinde dönemezsin, orada hastanın evinde kalırsın. O dönem Eylül dönemlerinin olduğu dönemlerdi yani çok karışıktı. Ancak ben mesleğimi, insanları çok sevdiğim için korkmuyordum. Her ne kadar o dönem karışık olmasına rağmen mesleğimi severek yaptığımdan insanlara davranışlarımdan dolayı herkes tarafından saygı duyulurdum. Çok zorluklar çektim ama yaşanması gereken şeylerdir diye düşünüyorum. Ben bu mesleği seçmişim bir kez, insanlar benden fayda bekliyor ve benim bir şeyler yapmam gerekir diye düşünüyorum.
İlk görev yerime gittiğimde daha 17 yaşında ve bekardım. Ebelik mesleğine çok genç yaşta uzak bir köyde başladım. Aslında biraz olgulaşınca köylerde çalışılsa daha iyi olur. Tek başınıza oluyorsunuz çünkü. Köyde sadece 1 imam, 2 öğretmen bir de ebe ve köylüler oluyor. Ama yine de mesleğini seven bir insan için çok da zor bir şey değil. Ayrıca doğu bölgesinde çalıştığım için Türkçe bilmeyen çok hastam vardı. Hastalarıma her zaman anlayacakları dilden yaklaştım. Onlara dil öğretmek mümkün olmadığı için kendim dil öğrendim. Burada kullanılan Kürtçe tüm kelimeleri liste yaptım ve öğrendim. Buraya geldiğimde Kürtçe bilmiyordum ama şuan Kürtçe konuşulan şeyleri anlayabiliyorum. Çünkü benim için önemli olan anne ve bebek. Onun güvenini kazanarak güler yüzlü davranmak çok önemli. Zaten ondan sonra gerisi geliyor. Hasta nerde olursa olsun en iyi hizmeti hak etmektedir. İster hastanede olsun ister köyde olsun. Sonuçta kendi şartlarında yaşayan bir insandır. Ben oraya görevli olarak gitmişim ve ben onun şartlarında ona uyum sağlamak zorundayım her zaman. R öportaj Yüklə 457,19 Kb. Dostları ilə paylaş:
|