bacarığını itirirsən və bütün yarada bilib yaratmadıqların tək sənin deyil, milli
mədəniyyətin kisəsindən gedir.
Xalqımızın fəxr etdiyi nadir Xalça muzeyi sözün hərfi mənasında küçəyə atılıb,
yaradıldığı müddətdən, yəni 60 il ərzində bir dəfə abırlı binası olmayan Teatr muzeyinin
bu gün qısa bir müddətdə bina almağı mücdəsindən umsuq olduğundan sonra - yenə də
binası yoxdur.
Dövlət nəinki mədəniyyətə lazımi qayğı göstərmir, hətta indiyəcən malik
olduğunu da mədəniyyət ocaqlarının əlindən alır. Dövlətin mədəniyyətə qayğı
göstərməsi, onu maddi iflasdan qorumalı olması, bəzi darmacal müəlliflər tərəfindən
yanlış yozulur. Dövlətin ədəbiyyata, sənətə qayğısını - saray ədəbiyyatı, saray sənəti
yaratmaq cəhdi kimi mənalandırırlar. Bu kökündən yanlışdır. Əvvəla onu deyək ki,
Şərqdə də, Qərbdə də memarlığın, rəssamlığın, xalçaçılığın, poeziyanın, musiqinin bir
çox şah əsərləri sarayların himayəsində yaranıb. İkincisi, indi belə bir saray da yoxdur
axı; plan və maliyyə idarələrinin qəpiyinəcən sənədləşdirilmiş vəsaitinin zəngin saray
ənamlarıyla bənzəyişi, bəzi indiki bəylərin keçmiş bəylərə bənzəyişi qədərdir.
Üçüncüsü, məgər dövlətin, məsələn, səhiyyəni, maarifi, idmanı dəstəkləməsi saray
həkimlərini, saray müəllimlərini, saray idmançılarını şirnikdirmək üçündür?
Mədəniyyətimiz təhlükəylə üz-üzədir. Xalqa bağlı olmayan ədəbiyyat, sənət
qeyri-mümkündür - bu doğrudur. Amma ədəbiyyatsız, sənətsiz, elmsiz bir xalqı da
təsəvvür etmək mümkün deyil.
Ötən çətin illərdə yaranan Azəri ədəbiyyatı, sənəti mövcud quruluşun, cəmiy-
yətin, mühitin eybəcərliyinə qarşı müqavimət və etiraz simlərində köklənmişdi (təbii ki,
söhbət həqiqi ədəbiyyatdan, sənətdən gedir, konyüktürçülər isə o dövrdə də vardı, indi
də var).
Bügünkü azadlıq, müstəqillik, demokratiya ideyaları göydən düşməyib, bu
zəminin dərin qatlarında cücərib boy atıb - namuslu yazıçılarımızın, şairlərimizin,
dramaturqlarımızın, sənətçilərimi-zin, alimlərimizin səpdiyi toxumlardan.
İndi qarşımızda duran vacib məsələ Azərbaycanımızı dünyaya layiqincə tanıtmaq,
bütün planetdə xalqımızın həqiqi və canlı obrazını təsdiq etməkdir.
Bu məqsədləri həyata keçirmək üçün, yəni mədəniyyətimizi qorumaq və
yaşatmaq üçün,
Ədəbiyyatımızın, sənətimizin, elmimizin, tariximizin həqiqi dəyərlərinə, ayrı-ayrı
böyük şəxsiyyətlərinin adlarına, xatirələrinə qahmar durmaq üçün,
Şeirimizi, nəsrimizi, tənqidimizi, teatrımızı, kinomuzu, musiqimizi, ifaçılığımızı,
təsviri sənətimizi, elmimizi bazar meyarlarından müdafiə etmək üçün,
Muzeylərimizi, tarixi abidələrimizi xilas etmək üçün, sənətkarlarımızın, elm
adamlarımızın qayğısına qalmaq, onlara maddi və mənəvi yardım göstərmək, onlara
olan haqsız hücumlara vaxtlı-vaxtında cavab vermək üçün,
Babalarımızdan qalan və nəvələrimizə ötürməli olduğumuz mədəniyyət çırağını
sönməyə qoymamaq üçün,
Yaradıcı, Elmi və Texniki Ziyalılar Müstəqil hərəkat - AYDINLAR OCAĞI
yaratmalıdır.
Bu Ocaq siyasi təşkilat deyil, siyasi məsələlərə qarışmır və heç bir siyasi iddiası,
üzvlərinin vəzifə iddiası yoxdur. Lakin yeri gələrsə, mənəviyyatımızın qorunması və
mədəniyyətimizin inkişafı naminə respublikanın siyasi həyatında iştirak etməkdən
imtina etmirik.
Hərəkatın əsasını qoyanlar sırasında müxtəlif partiyalara mənsub ziyalılar ola
bilər, amma onlar bu hərəkata partiyalarının adından deyil, yalnız müstəqil fərdlər kimi,
- mədəni dəyərlərimizi qorumaq məqsədini güdən bir Ocağın fəalları kimi
qoşulmalıdırlar.
Hərəkatımıza bundan sonra da indiki, ya keçmişdəki partiya mənsubiyyətindən
asılı olmayaraq məqsədlərimizi bölüşən hər hansı şəxs qoşula bilər.
İlk bəyanatla çıxış edəndən sonra hərəkatın geniş Toplantısını (təsis konfransını)
çağırmaq, orada yığcam inzibati qrup yaratmaq, nizamnaməmizi tərtib və təsdiq etmək,
Konstitusiyamıza uyğun olaraq rəsmiyyətdən keçmək fikrindəyik.
Azərbaycan mədəniyyətinin taleyinə laqeyd və biganə olmayan hər
vətəndaşımızdan, ədəbiyyat, elm, sənət təəssübkeşlərindən həmrəylik, arxadaşlıq
gözləyirik. Gələcəkdə imkanlarımız artdıqca - öz qəzetimizi, jurnallarımızı buraxmaq,
nəşriyyatımızı yaratmaq, xarici ölkələrlə mədəni əlaqələrimizi qurmaq istəyirik.
Televiziya ekranında və radio efirdə hərəkatı-mızın çalışmalarını işıqlandıran, onun
hazırladığı müstəqil proqramlara saat ayrılması məsələsini qaldıracayıq.
Bu bəyanatı imzalayanların çoxu keçmiş quruluşun təsis etdiyi fəxri adları
daşıyır. Bizcə bu adların mövcud olması ziyalıları bir növ məhdudlaşdırmaq, əl-qolunu
bağlamaq, onların arasında xəstə rəqabət yaratmaqdan başqa heç bir əhəmiyyətə malik
deyil. Sənətkar özü öz adını təsdiq edibsə - bu onun ən böyük xoşbəxtliyidir. Əsl
sənətkarın əlavə rəsmi təsdiqə ehtiyacı yoxdur. Hərəkatımızın ilk addımı kimi hamımız
daşıdığımız fəxri adlardan imtina edirik və Ali Məclisimizə müraciət edirik ki, ümumən
fəxri adlar ləğv edilsin.
Qayğılarımız, təlaşlarımız çoxdur, amma ümidlərimiz, arzularımız, xoş
niyyətlərimiz daha çoxdur.
Geniş ictimaiyyətin narahatçılığımızı başa düşəcəyinə, Tarixin isə həyəcan
təbilimizn doğru qiymətləndirəcəyinə əminik.
Anarın şərhi: Mənim yazdığım bu mətn «Azərbaycan elm, ədəbiyyat və
mədəniyyət xadimlərinin Bəyanatı» adıyla və 26 ziyalımızın imzasıyla «Ədəbiyyat
qəzeti»nin 1992-ci il 23 oktyabr tarixli nömrəsində dərc edildi.İmza atanların
əksəriyyətinin xahişiylə fəxri adlardan imtina edilməsinə həsr olunmuş absaz ixtisar
edildi)