Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
180
Nikanor Ġvanoviçi evinin dəhlizinə çağırırdılar, qolundan tuturdular, nəsə pıçıldayırdılar, göz vururdular və borclu qalmayacaqlarını deyirdilər. Bu iĢgəncə gündüz saat birə iĢləmiĢə qədər davam etdi, axırda Nikanor Ġvanoviç öz mənzilindən idarənin həyət qapısının böyründəki otağına qaçdı, ancaq görəndə ki burada da onu gözləyirlər, oradan da qaçdı. Asfalt döĢənmiĢ həyətdən keçib, dabanqırma arxasınca gələnlərdən birtəhər canını qurtararaq, binanın altıncı çöl qapısından girdi və murdar 50 №-li mənzilin yerləĢdiyi beĢinci mərtəbəyə qalxdı. Kök Nikanor Ġvanoviç qapının ağzında nəfəsini dərib zəngi basdı, ancaq qapını açan olmadı. Zəngi bir neçə dəfə də basıb donquldanmağa və astadan söyməyə baĢladı. Ancaq yenə açmadılar. Nikanor Ġvanoviçin səbri tükəndi, evlər idarəsinə məxsus açar dublikatlarının topasını cibindən çıxarıb, qapını hökmlə açdı və içəri keçdi. – Ay ev qulluqçusu! – Nikanor Ġvanoviç yarıqaranlıq dəhlizdə qıĢqırdı. – Adın nədir sənin? Qrunyasan-nəsən? Yoxsan?
downloaded from KitabYurdu.org 181
Heç kim cavab vermədi. Onda Nikanor Ġvanoviç kabinetin qapısındakı möhürü qopartdı, qatlama metrəni portfelindən çıxarıb kabinetə girdi.
Girməyinə girdi, ancaq qapının ağzında heyrətdən quruyub qaldı, hətta diksindi. Mərhumun stolunun arxasında əynində dama-dama pencək, baĢında jokey papağı, gözündə eynək arıq, uzun bir adam oturmuĢdu... bir sözlə, həmin Ģəxs. – Siz kimsiniz, vətəndaĢ? – Nikanor Ġvanoviç qorxa- qorxa soruĢdu. – Bah! Nikanor Ġvanoviç, – yad adam xırıltılı tenor səslə qıĢqırıb yerindən sıçradı, zorla sədrin əlini tutub silkələdi. Bu salamlaĢma Nikanor Ġvanoviçin heç də xoĢuna gəlmədi. – BağıĢlayın, – o, Ģübhə ilə dedi, – siz kimsiniz? Siz rəsmi Ģəxssiniz? – Eh, Nikanor Ġvanoviç! – naməlum adam səmimiyyətlə cavab verdi. – Nə deməkdir, rəsmi Ģəxs, ya qeyri-rəsmi Ģəxs? Bunlar qarĢınızdakı adama sizin necə baxmağınızdan asılıdır, Nikanor Ġvanoviç, bütün bunlar Ģərti və qeyri- downloaded from KitabYurdu.org
182
müəyyən Ģeylərdir. Bu gün mən qeyri-rəsmi Ģəxsəm, sabah bir də gördün oldum rəsmi Ģəxs! Əksinə də olur, Nikanor Ġvanoviç. Özü də necə olur! Bu mühakimə evlər idarəsinin sədrini qətiyyən qane etmədi. Ümumiyyətlə, hər Ģeydən Ģübhələnən adam olduğuna görə belə nəticəyə gəldi ki, qarĢısındakı bu dil- boğaza qoymayan adam məhz qeyri-rəsmi Ģəxsdir, deməli, avaranın biridir. – Axı siz kimsiniz? Soyadınız nədir? – Sədr get-gedə səsini qaldırmağa və hətta naməlum adamı sıxıĢdırmağa baĢladı. – Mənim soyadım... – vətəndaĢ bu kobudluğu vecinə də almadı, – deyək ki, Korovyevdir. Qəlyanaltı eləmək istəmirsiniz, Nikanor Ġvanoviç? Çəkinməyin! Hə? – BağıĢlayın, – Nikanor Ġvanoviç artıq hirsini boğa bilmədi, – indi qəlyanaltı yeridir! (Nə qədər acı olsa da, etiraf etmək lazımdır ki, Nikanor Ġvanoviç bir az kobud adam idi.) Mərhuma aid hissədə oturmaq qadağandır! Siz burada nə edirsiniz? downloaded from KitabYurdu.org 183
– Siz bir oturun, Nikanor Ġvanoviç, – vətəndaĢ heç halını pozmadı, yaltaqcasına sədrə kreslo təklif etdi. Nikanor Ġvanoviç lap özündən çıxdı, kresloya yaxın durmayıb bağırdı: – Axı siz kimsiniz? – Əgər bilmək istəyirsinizsə, mən bu mənzildə iqamətgah salan xaricdən gəlmiĢ Ģəxsin tərcüməçisiyəm, – özünü Korovyev adlandıran kəs silinməmiĢ sarı çəkmələrinin dabanlarını bir-birinə vurub, özünü təqdim etdi.
Mikanor Ġvanoviçin ağzı açıla qalmıĢdı. Hansısa bir əcnəbinin, üstəlik də, tərcüməçiylə birlikdə bu mənzildə olması onun üçün əməlli-baĢlı sürpriz idi və o, izahat istədi. Tərcüməçi həvəslə izahat verdi. Əcnəbi artist cənab Voland Varyetenin direktoru Stepan Boqdanoviç Lixodeyev tərəfindən lütfkarlıqla dəvət olunub ki, qastrolları müddətində, təxminən, bir həftə onun mənzilində yaĢasın və Yaltaya getməli olduğu üçün Lixodeyev hələ dünən xarici qonağı qeydiyyata almaq xahiĢilə Nikanor Ġvanoviçə məktub yazıb. downloaded from KitabYurdu.org 184
– O, mənə heç nə yazmayıb, – sədr təəccübləndi. – Siz öz portfelinizi eĢələyin, Nikanor Ġvanoviç, – Korovyev təbəssümlə təklif etdi. Nikanor Ġvanoviç çiynini çəkib portfeli açdı və Lixodeyevin məktubunu tapdı. – Necə olub ki, mən bunu unutmuĢam? – Nikanor Ġvanoviç ağzı açılmıĢ məktuba key-key baxıb mızıldadı. – Olur, olur, Nikanor Ġvanoviç! – Korovyev Ģaqqanaq çəkdi, – unutqanlıq, unutqanlıq, yorğunluq və qan təzyiqinin artması, əziz dostumuz Nikanor Ġvanoviç! Mən özüm dəhĢətli dərəcədə huĢsuzam. Nə vaxtsa içki süfrəsi arxasında öz tərcümeyi-halımdan sizə bir neçə fakt danıĢaram, gülməkdən ölərsiniz! – Lixodeyev Yaltaya nə vaxt gedəcək?! – O artıq gedib, gedib! – tərcüməçi bərkdən dedi, – bilirsinizmi, o artıq uçur. Doğrusu, kim bilir, o, indi haradadır! – Bu yerdə tərcüməçi əllərini yel dəyirmanının pərləri kimi yellətdi. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|