351
çıxarıb necə vurnuxduqlarını, plaĢa necə büründüklərini,
atabaxan əsgərlərin qara atları yedəkləyib yolla necə
qaçdıqlarını Levi yüksəklikdən yaxĢı görürdü. Alay yola
düĢürdü, burası aydındı. Levi üzünə çırpılan tozdan əliylə
qorunaraq, tüpürə-tüpürə düĢündü ki, görəsən, atlı dəstənin
getməyə hazırlaĢmağı nə deməkdir? O, baxıĢlarını yuxarı
qaldırdı
və
tünd-qırmızı
hərbi
ləbbadədə
edam
meydançasına qalxan adamı görə bildi. XoĢbəxt sonluğun
havası keçmiĢ vergiyığanın ürəyini sərinlətdi.
Quldurların əzabının beĢinci saatında dağa qalxan adam
YerĢalaimdən buyruqçusunun müĢayiətilə çapıb gələn
koqorta komandiri idi. Əsgər cərgəsi Siçovulqıranın əlinin
iĢarəsiylə aralandı və kenturion tribuna rəsmi təzim etdi. O,
Siçovulqıranı kənara çəkib nəsə pıçıldadı. Kenturion ikinci
dəfə rəsmi təzim edib, dar ağaclarının dibindəki daĢların
üstündə oturmuĢ cəlladlara tərəf getdi. Tribun isə üçayaqlı
kətildə oturan adama doğru yönəldi və bu adam hörmətlə
ayağa qalxıb tribuna qarĢı gəldi. Tribun ona da astadan nəsə
dedi və hər ikisi dar ağaclarına tərəf getdi. Məbəd
keĢikçilərinin rəisi də onlara qoĢuldu.
downloaded from KitabYurdu.org
352
Siçovulqıran dar ağaclarının yanında yerə atılmıĢ, bir az
əvvəl cinayətkarların paltarı olan, cəlladların götürməkdən
imtina etdiyi cır-cındıra iyrənə-iyrənə göz gəzdirərək,
cəlladlardan ikisini çağırıb əmr etdi:
– Arxamca!
Yaxınlıqdakı dar ağacından xırıltılı səslə oxunan
mənasız bir mahnı eĢidilirdi. Dar ağacında çarmıxa çəkilən
Hestas edamdan üç saat keçəndə milçəkdən və günün
istisindən ağlını itirmiĢdi, indi üzüm barədə sakitcə nəsə
zümzümə eləyirdi və çalma ilə örtülmüĢ baĢını hərdən
tərpədəndə milçəklər həvəssiz-həvəssiz onun sifətindən
qalxıb yenidən qayıdırdılar.
Ġkinci dar ağacındakı Dismas o birilərdən artıq əziyyət
çəkirdi, çünki huĢunu itirməmiĢdi və qulağını çiyninə
toxundurmaq üçün baĢını hərdən ağır-ağır gah sağa, gah sola
döndərirdi.
O ikisinə baxanda ĠeĢua bəxtəvər idi. Elə ilk saatda
bayılmağa baĢladı, sonra çalmalı baĢını sallayıb huĢunu
tamam itirdi. Buna görə də milçəklər, böyənəklər ona elə
daraĢmıĢdılar, qaynaĢan qara həĢərat topasından üzü
downloaded from KitabYurdu.org
353
görünmürdü. Ġri böyənəklər paçasının arasına, qarnına,
qoltuğunun altna qonub, çılpaq sarı bədənini sorurdu.
BaĢlıqlı adamın iĢarəsinə tabe olub, cəlladın biri əlinə
nizə götürdü, o biri isə dar ağacının yanına vedrə və süngər
gətirdi. Cəllad nizəni qaldıraraq, ĠeĢuanın dartılıb dar
ağacının köndələn taxtasına kəndirlə bağlanan əllərinə
vurdu. Qabırğaları irəli çıxmıĢ bədən titrədi. Cəllad nizənin
ucunu onun qarnında gəzdirdi. ĠeĢua baĢını qaldırdı və
milçəklər vızıltı ilə uçdu, çarmıxa çəkilən adamın ĢiĢib
tanınmaz hala düĢmüĢ sifəti, süzülən gözləri göründü.
Qa-Nosri kirpiklərini aralayıb aĢağı baxdı. Adətən,
aydın olan gözləri indi bulanmıĢdı.
– Qa-Nosri! – cəllad dedi.
Qa-Nosri ĢiĢmiĢ dodaqlarını tərpədib, xırıltılı boğuq
səslə cavab verdi:
– Nə istəyirsən? Niyə mənə yaxınlaĢmısan?
– Ġç! – cəllad dedi və su hopdurulmuĢ süngər nizənin
ucunda ĠeĢuanın dodaqlarına sarı uzandı. Onun gözlərində
sevinc iĢartıları göründü, dodaqlarını süngərə yapıĢdırıb
downloaded from KitabYurdu.org
354
acgözlüklə sormağa baĢladı. QonĢu dar ağacından Dismasın
səsi eĢidildi:
– Ədalətsizlikdir! Mən də onun kimi qulduram.
Dismas dartındı, ancaq tərpənə bilmədi, əlləri üçyerdən
kəndirlə köndələn vurulmuĢ taxtaya bağlanmıĢdı. O, qarnını
çəkdi, dırnaqlarını taxtanın uclarına iliĢdirdi, baĢını ĠeĢuanın
çəkildiyi çarmıxa tərəf döndərdi; Dismasın gözlərindən kin
yağırdı.
Meydançanı toz bürüdü, əməllicə qaranlıq oldu. Toz
burulğanı ötüb-keçəndən sonra kenturion qıĢqırdı:
– Ġkinci dar ağacındakı danıĢmasın!
Dismas susdu. ĠeĢua süngərdən dodaqlarını aralayıb
sözünü mehribancasına, həm də hökmlə deməyə çalıĢdı,
ancaq bunu bacarmadı və xırıltılı səslə cəlladdan xahiĢ etdi:
– Ona da ver içsin!
Get-gedə qaranlıqlaĢırdı. YerĢalaimə tələsən buludlar
artıq göyün yarısını tutmuĢdu, qara su və odla dolu
buludların qabağınca qaynayan ağ buludlar gəlirdi. Təpənin
lap üstündə ĢimĢək çaxıb göy guruldadı. Cəllad süngəri
nizədən çıxardı.
downloaded from KitabYurdu.org
355
– YaĢasın alicənab igemon! – o, təntənəli səslə astadan
deyib, nizəni yavaĢca ĠeĢuanın ürəyinə sancdı. ĠeĢua titrəyib
pıçıldadı:
– Ġgemon...
Qan qarnı ilə aĢağı axdı, alt çənəsi əsdi və baĢı sallandı.
Ġkinci dəfə ildırım çaxanda cəllad artıq Dismasa su
içirdirdi və eyni qaydada:
– YaĢasın igemon! – deyərək onu da öldürdü.
Ağlını itirmiĢ Hestas cəlladı yanında görcək
qorxudanqıĢqırdı, ancaq süngər dodaqlarına toxunanda nəsə
bağırıb, diĢləriylə ondan bərk-bərk yapıĢdı. Bir neçə
saniyədən sonra onun da bədəni kəndirlərin imkan verdiyi
qədər aĢağı sallandı.
Cəlladların və kenturionun arxasınca baĢlıqlı adam,
onun dalınca isə məbəd keĢikçilərinin rəisi gəlirdi. BaĢlıqlı
adam birinci dar ağacının yanında ayaq saxlayıb, qana
bələnmiĢ ĠeĢuanı diqqətlə süzdü, ağ əlini onun pəncəsinə
toxundurub böyründəkilərə dedi:
– Ölüb.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |