346
arasından siviĢib qaçaraq arabaya sıçraya bilərdi. Onda ĠeĢua
əzabdan qurtulardı.
Bir saniyə kifayətdi ki, bıçaqla ĠeĢuanın kürəyindən
vurub qıĢqırsın: "ĠeĢua! Mən səni xilas edib, səninlə birlikdə
ölürəm! Mən, Matvey – sənin sadiq və yeganə Ģagirdin!"
Əgər Allah ona daha bir saniyə bəxĢ etsə, özünü də
bıçaqla vurmağa macal tapıb, dar ağacında ölməkdəncanını
qurtarardı. Amma sonuncu fıkir Levini, keçmiĢ vergiyığanı
az maraqlandırırdı. Necə ölməyin onun üçün heç təfavütü
yox idi. Ġstədiyi bircə Ģeydi: ömründə kimsəyə, az da olsa,
pislik etməyən ĠeĢuanın iĢgəncədən canı qurtarsın.
Plan çox yaxĢı idi, ancaq Levinin üstündə bıçaq
olmaması məsələni qəlizləĢdirirdi. Üstəlik, bir qəpik pulu da
yoxdu.
Özünü yamanlayan Levi camaatın arasından çıxıb,
təzədən Ģəhərə doğru qaçdı. Qaynayan beynində bircə fikir
fırlanırdı: nə yolla olur-olsun, Ģəhərdən bıçaq tapıb, tezcə
izdihama yetiĢmək.
O, Ģəhərə girən karvanların arasından siviĢib, özünü
Ģəhər darvazasına çatdırdı və sol tərəfdə kiçik çörək
downloaded from KitabYurdu.org
347
dükanının açıq olduğunu gördü. Qızmar yolla qaçmaqdan
təngnəfəs olmuĢ Levi özünü toxtadıb, çox təmkinlə dükana
girdi, piĢtaxta arxasındakı sahibəni salamladı, nəyə görəsə
daha çox xoĢuna gələn üst taxçadakı kömbəni verməsini
xahiĢ etdi və qadın dönəndə ürəyincə olan ülgüc kimi iti
uzun çörək bıçağını ehmalca piĢtaxtadan götürüb, o saat da
dükandan çölə atıldı. Bir neçə dəqiqədən sonra o yenə Yaffa
yoluna çıxmıĢdı. Ancaq izdiham artıq görünmürdü. O,
qaçmağa baĢladı. Hərdən tozun içinə sərələnib, nəfəsini
dərmək üçün hərəkətsiz uzanmalı olurdu. Beləcə uzanıb,
qatırla və piyada YerĢalaimə gedən adamları heyrətə salırdı.
Ürəyinin təkcə sinəsində yox, baĢında və qulaqlarında da
vurduğunu eĢidə-eĢidə uzanıb qalırdı. Bir az nəfəsini dərib,
sıçrayaraq yenə qaçmağa davam eləyirdi, ancaq get-gedə
taqətdən düĢürdü. Nəhayət, toz qaldırıb gedən izdihamı
uzaqdan görəndə onlar artıq təpənin ətəyində idi.
– Ax, Allah... – Levi gecikdiyini anlayaraq zarıdı. Və
gecikdi.
Edamdan dörd saat keçəndə Levinin əzabı ən yüksək
həddə çatdı və o qeyzləndi. DaĢın üstündən qalxıb, indi
downloaded from KitabYurdu.org
348
faydasız saydığı oğurluq bıçağı yerə tulladı, mehtərəni
tapdalayıb özünü susuz qoydu, kefisini
23
baĢından atdı,
seyrək saçlarını yolub özünə lənətlər yağdırdı.
O, mənasız sözlər qıĢqıraraq özünü lənətləyirdi,
bağırırdı, tüpürürdü, dünyaya axmaq gətirən ata-anasını
söyürdü.
Görəndə ki and-aman və söyüĢlər təsir etmir, günün
altında heç nə dəyiĢmir, gözlərini qıyıb, düyünlənmiĢ
yumruqlarını göyə, Aralıq dənizində batmaq üçün kölgələri
uzadaraq, lap aĢağı enən günəĢə doğru qaldırdı, Allahdan
möcüzə göstərməsini istədi. Tələb etdi ki, Allah ĠeĢuaya
dərhal ölüm göndərsin.
Gözünü açıb əmin oldu ki, təpədə heç nə dəyiĢməyib,
təkcə kenturionun sinəsindəki gümüĢ Ģir baĢlarının parıltısı
sönüb. GünəĢ öz Ģüalarını üzü YerĢalaimə edam olunanların
kürəyinə sancırdı. Onda Levi qıĢqrdı:
– Lənət olsun sənə, Allah!
23
Kefi – çiyinlik
downloaded from KitabYurdu.org
349
O, xırıltılı səslə qıĢqırırdı ki, Allahın ədalətsizliyinə
əmin olub, daha ona inanmaq fikrində deyil.
– Sən karsan! – Levi bağırdı, – kar olmasaydın, məni
eĢidərdin, onu dərhal öldürərdin.
Levi gözlərini qıyıb, göydən yağaraq onun özünü
öldürəcək odu gözləyirdi. Bu da baĢ vermədi və Levi
gözlərini açmadan göyə acı töhmətlər yağdırmaqda davam
etdi. O, qıĢqıra-qıĢqıra hər Ģeydən ümidini üzdüyünü, baĢqa
allahların, dinlərin də olduğunu deyirdi. Bəli, baĢqa allahlar
imkan verməzdi, heç vaxt imkan verməzdi ki, ĠeĢua kimi
adam günün altında dar ağacında yanıb qovrulsun.
– Mən yanılmıĢam! – Ģəsi batmıĢ Levi qıĢqırdı, – sən
Ģər allahısan! Ya da sənin gözlərini məbəddə yanan ətirli
tüstü tamam tutub, qulaqların isə ruhanilərin zil səslərindən
baĢqa heç nə eĢitmir. Sən hər Ģeyə qadir Allah deyilsən. Sən
qəlbi qaranlıq allahsan. Qulldurların allahı, onların hamisi
və ruhu, səni lənətləyirəm!
Bu vaxt keçmiĢ vergiyığanın qulağına nəsə bir hənir
dəydi, ayağının altında nəsə xıĢıldadı. Bir hənir də dəyəndə
Levi gözünü açıb gördü ki, onun lənətlərinin təsirindən, ya
downloaded from KitabYurdu.org
350
baĢqa bir səbəbdən dünyada hər Ģey dəyiĢib. GünəĢ hər
axĢam batdığı dənizə çatmadan yoxa çıxmıĢdı. Onu udan
qara bulud günbatandan vahimə ilə durmadan yaxınlaĢırdı.
Buludun kənarları artıq köpüklənirdi, qara ortası sarımtıl iĢıq
saçırdı. Guruldayan, xırıldayan buludun içini hərdən odlu
xətlər doğrayırdı. Yaffa yolunda, çılpaq Gion vadisində
zəvvar çadırlarının üstü ilə qəfil qalxmıĢ küləyin qovduğu
toz sütunları uçuĢurdu.
Levi dinməzcə dayanıb, indicə YerĢalaimi ağzına
alacaq tufanın bədbəxt ĠeĢuanın taleyində nəyisə dəyiĢib-
dəyiĢməyəcəyini anlamağa çalıĢdı. Və buludları doğrayan
ĢimĢəkdən gözünü çəkmədən yalvardı ki, ĠeĢuanın çəkildiyi
çarmıxı ildırım vursun. Levi buludların hələ tamam
örtmədiyi, tufandan yayınmaq üçün quzğunların qanad
gərib, sakitcə süzdüyü təmiz göyə peĢmançılıqla baxaraq,
lənətlər yağdırmaqda çox tələsdiyini düĢündü. Ġndi Allah
onu eĢitməyəcəkdi.
BaxıĢlarını təpənin ətəyində gəzdirəndə süvari alayın
səpələndiyi yer Levinin diqqətini çəkdi – orada əməlli-baĢlı
dəyiĢiklik baĢ vermiĢdi. Əsgərlərin nizələri torpaqdan
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |