20
əvvəllərində “Molla Nəsrəddin” jurnalının nəşri (1906-1931),
Ü.Hacıbəylinin Şərqdə ilk operası (“Leyli və Məcnun” – 1908)
və digər operettalarının səhnəyə qoyulması, neçə-neçə jurnal və
qəzetin işıq üzü görməsi, 1905-ci ildən sonra müasir məktəblə-
rin açılması, məktəblərin tədris planına ana dilimizin salınması,
neft sənayesinin inkişafı, Hacı Zeynalabdin Tağıyev, Ağa
Musa Nağıyev kimi xeyriyəçilərin ölkənin inkişafına sərmayə
qoyması və s. xalqımızın tanınmasında yeni mərhələ olmuşdur.
Bu dövrdə görkəmli alimlər, şair, yazıçı, bəstəkar, jurnalist
və siyasi xadimlər dilimizin saflığının qorunması, dövlət ida-
rələrində yer alması, rus, fars və türk dillərinin təsirindən qo-
runması, tədris ocaqlarında təlimin yaxşılaşdırılması, ölkəmizin
mədəni, elmi potensialının artırılması və s. kimi məsələlərlə
əlaqədar geniş müzakirələr aparırdılar, xalqımızın varlığı üçün
dilin rolunun artırılmasını önə çəkirdilər. Siyasi xadimlər azər-
baycançılıq-türkçülük, islamçılıq və müasirlik üzərində qurula-
caq ölkə ideyasını əsaslandırırdılar.
1917-ci il fevral-burjua, ardınca oktyabr sosialist inqilabla-
rının nəticəsində Rusiya imperiyasının çökməsindən istifadə
edib öz milli hökumətlərini quran xalqlardan biri də Azərbay-
can xalqı oldu. Azərbaycanın siyasi xadimləri M.Ə.Rəsulzadə,
F.Xoyski, Ə.Topçubaşov, N.Yusifbəyli və başqaları 1918-ci
ilin mayın 28-də türkçülük, islamçılıq və müasirlik ideyaları
üzərində bərqərar olan Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin
müstəqilliyini elan etdilər.
“Torpaq, uğrunda ölən varsa, vətəndir” devizini həyat
amalına çevirən AXC-nin qəbul etdiyi müstəqillik aktı ölkənin
daxili və xarici siyasətini müəyyənləşdirən böyük siyasi sənəd
oldu. Dövlət öz ərazisində yaşayan bütün xalqların (ermənilərin
də) hüquqlarının təminatının qarantı olacağını öhdəsinə
götürdü. AXC bütün qonşu dövlətlərlə-ərazi problemləri
olmasına baxmayaraq İran, Ermənistan, Gürcüstan və Rusiya
ilə xoş məramlı qonşuluq əlaqələri yaratmaq niyyətini bəyan
etdi. AXC hökuməti ərazilərimizin bütövlüyünün qorunma-
21
sında böyük fədəkarlıq göstərmiş və Rusiya imperiyasına ilhaq
edilmiş torpaqlarımızı bir respublika daxilində birləşdirdi,
ölkənin dağılmış sənayesini bərpa və inkişaf etdirdi, çar or-
dusunda uzun müddət xidmət etmiş azərbaycanlı generalların –
Səməd bəy Mehmandarov və Əliağa Şıxlinskinin böyük təcrü-
bəsi sayəsində 30 minlik ordu yaratdı, ana dilində ali və orta
məktəblər açdı. Torpaq haqqında qanunu qəbul etdi, bir çox
dövlətlə diplomatik münasibətlər qurdu, dövlət orqanlarının
fəaliyyət və təşkilat prinsiplərini, vətəndaşların hüquq və
vəzifələrini müəyyən edən konstitusiyanı hazırladı. Milli Məc-
lisə deputat seçkisi keçirildi (rus, erməni, gürcü nümayəndələri
də daxil olmaqla), rəsmi dövlət dili (türk dili adı ilə) kons-
titusiyada təsbit olundu, dövlət himnini, gerbini təsdiq etdi, öz
milli valyutasını dövrəyə buraxdı və s.
1918-ci il noyabrın 9-da mavi, qırmızı və yaşıl zolaqlı,
üzərində ağ rəngli aypara ilə səkkizguşəli ulduz (xoşbəxtlik və
əbədiliyi ifadə edən ay və günəşin simvolları) təsviri olan bay-
rağı dövlətimizin müstəqillik rəmzi kimi qəbul etdi.
Dövlət bayrağındakı mavi rəng türk milli mədəniyyətinin –
türkçülüyün, qırmızı rəng Avropa demokratiyasının – müasir-
liyin, yaşıl rəng isə islam dəyərlərinin simvolu kimi diqqəti
cəlb edir. İndi Azərbaycan Respublikasının prezidenti seçilən
şəxs andiçmə mərasimində Dövlət bayrağı qarşısında diz çöküb
onu öpür, sonra ölkə konstitusiyasına və müqəddəs Qurani-
Kərimə əl basaraq Azərbaycan xalqının, Azərbaycan Respub-
likasının müstəqilliyini, suverenliyini, ərazi bütövlüyünü
qoruyacağına, demokratik dəyişiklikləri dəstəkləyib həyata
keçirəcəyinə, ölkəmizin qabaqcıl dünya dövlətləri içərisində,
dünya birliyində ləyaqətli yer tutmasına çalışacağına, xalqı-
mızın milli-mənəvi dəyərlərinə sadiq qalaraq ümummilli ənə-
nələrimizin yaşamasına təminatçı olacağına and içir.
1920-ci ilin 28 aprelində rus qoşunları Azərbaycana yeri-
dildi. AXC-nin süqutundan sonra onun üçrəngli bayrağı fəhlə -
kəndlilərin rəmzi olan oraq-çəkicli qırmızı bayraqla əvəzləndi,
22
dövlət “Sovet Sosialist Respublikası” adlandırıldı. Doğrudur,
dilimizin adına toxunulmadı, yəni türk dili adı ilə saxlanıldı,
amma konstitusiyada təsbit olunmadı.
Sovet dönəmində torpaqlarımızın bir hissəsi mərkəzi höku-
mətin – Moskvanın əli ilə Ermənistana, Gürcüstana, Rusiyaya
(Dağıstana) “pay” verildi. 114 min kvadrat kilometrlik ərazi-
miz 86 min kv km-ə qədər azaldıldı. Lakin xalqımız azərbay-
cançılığın ideologiyasından, onun tərkib hissəsi olan müstəqil
dövlətçilik ideyasından heç vaxt əl çəkməmiş, üç təməl – türk-
çülük, islamçılıq və müasirlik üzərində dayanan dövlət
ideyasını bu və ya digər şəkildə, bədii və publisistik yazılarda
qorumağa çalışmış, xalqımızın qan yaddaşından silinməyə
qoymamışlar. Söz sənətkarları müxtəlif şəraitlərdə çıxışlarında,
üstüörtülü olsa da bədii yazılarında xalqımızın müdrikliyini,
mənəvi dünyamızı, xalqımızın tale yüklü məsələlərində
yenilməz əqidə və iradə rəmzinə çevrilmiş Tomrisi, Cavanşiri,
Babəki, Koroğlunu, Qaçaq Nəbini, Cavad xanı xatırladır, ərəb,
fars, erməni və rus basqılarını, müharibələri, talanları qan yad-
daşımıza çevirir, vətəndaşlarımızı, bütün dünyaya səpələnmiş
soydaşlarımızı fəlakətlərdən, aşağılanmaqdan xilas etməyin
yolları haqqında düşünməyə və birləşməyə çağırırdılar.
Azərbaycan xalqı uzun əsrlər boyu işğalçı yadellilərin hi-
mayəsi altında yaşamalı olmuşdur. Azərbaycan dili XVI əsrin
əvvəllərində (1501-ci ildən) Səfəvilər hakimiyyəti zamanı Şah
İsmayıl Xətainin 25 illik şahlığı dövrünü, 1918-1920-ci illərdə
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 23 aylıq tarixini nəzərə
almasaq dövlət dili səviyyəsinə yaxınlaşsa da, xalqımız ərəb,
fars və rus hökmranlığı altında yaşadığına görə dövlət dili ola
bilməmişdir. Dilimiz ədəbi-bədii, ailə-məişət və danışıq üslu-
bları səviyyəsindən yuxarı qalxa bilməmiş, öz arzu və istək-
lərini, qəlb dünyasından tutmuş adi məişət qayğılarına qədər bu
dildə ifadə etsə də, elmi üslubda, “Əkinçi” qəzetinin nəşrə
başlamasına və milli teatrın meydana gəlməsinə qədər pub-
lisistik, rəsmi – kargüzarlıq və natiqlik (ictimai-siyasi, diplo-
Dostları ilə paylaş: |