H Ü M A Y İ - Ə R Ş
469
BU NƏCİB AİLƏYƏ MƏXSUS
QƏRİBƏ XÜSUSİYYƏTLƏR BARƏDƏ
OLAN RƏVAYƏTLƏR
A
bbasilərin ülvi xanədanına –son zamanlarda rəva gördükləri–
təzyiqdən bezar olaraq Bağdaddan Xorasana, oradan da
Qarabağa hicrətə məcbur qalan Agabalı şöhrətilə məşhur Şeyx
Məhəmməd Şəmsəddin Qarabağa gəlmiş və Cicimlidə məskunlaşmışdı.
Bu hicrət hicri beşinci əsrin ortalarına təsadüf edir.
Bu kənddə yerləşən bu möhtərəm zat o gündən etibarən şərəf, nəca-
bət, incəlik, çoxsaylı fəzilətlərilə xalqın yolgöstərəni olmuşdur.
Bir qüdsi hərəm mahiyyəti kəsb etmiş bu zatın səadətxanəsi hər dərd-
li nin dərmanına bir dəva mənbəyi vəzifəsini icra etmişdi. Yəni maddi-
mə nəvi hər düşkün, biçarə, zəiflər bu əziz həzrətin mübarək hüzurunda
kədər və ələmlərindən azad olmuşlar.
Bu cümlədən olmaq üzrə borclunun borcu burada ödənir, yetim, kim-
səsiz, biçarələr bu xanəgahda firavanlıq və səadətə yetişir, ilan çalan bu
dərgaha üz tutar, quduz dalayan, məcnun olan bu qüdsi şəfaxanədə dər-
dinə dərman taparmış.
Xülasə, bütün şanlı peyğəmbərlərin qüdsi təbiətlərini miras almış bu
xanədanın bu mübarək övladı zəlalətdə olanları hidayətə, dəvasız dərdliləri
səhhət və afiyətə qovuşduran yeganə bir müdrik mürşid, məharətli nəzər
sahibi idi.
Miras aldığı şərafətindəki mənəvi varlığını övladına –irsən- tərk
edən bu zatın övlad və nəvələri tam yeddi əsrdən bəri o mühit xalqı
tərəfindən mübarək sayılır, bu günə qədər mübarək nəfəsindən istifadə
və feyz almaq üçün hər din və məzhəbə mənsub millətlər bunlardan
mədəd umurdu.
O cümlədən olmaqla zamanımıza qədər davam edən bir üstün cəhəti
vardır ki, xalq arasında səhih rəvayət sayılmaqla sabitdir.
Yeddi yüz ildən bəri öz mənəvi varlıqlarını mühafizə etdikləri kimi
Agabalı həzrətləri tərəfindən inşa edilən yeddi əsrlik evlərini də eynən
mühafizə edən bu ailənin Qarabağdakı bu evləri hər gün yüzlərcə zəvvarın
qüdsi nəzərgahı idi. Mən bunu öz gözümlə gördüm. Bu xanənin bir neçə
adı vardır: Ağ Baca, Cicimli ocağı, Seyidlər mülkü.
Bu kənddə yalnız bu evin bacası kirəc ilə suvanmış olduğundan bu adı
almışdır.
Cicimli ocağı adlanması, Agabalı (q.s) həzrətlərinin möhtərəm xanı mı-
nın hər kəsə analıq etməsi, minlərcə kimsəsiz, fəqir, zəifləri sevindirməsi
və şad etməsi, yetimləri böyüdüb ev-eşik, ocaq sahibi etməsi, evini təchiz
etmək kimi nəcabət və alicənablığa yaraşan hər cür fəziləti bir ana şəfqətilə
–hər təbəqədən xalqa minnət qoymadan göstərmək surətilə haqlı olaraq
hər kəsin hörmət və məhəbbətini cəlb etməsi ona ana mənasını ifadə edən
və ora xalqınca indi də anaya deyilən “cicim” ünvanını təmin etmiş və hər
kəs tərəfindən bu adla yad edilmişdir.
470
H Ü M A Y İ - Ə R Ş
Sonradan xalqın dilində yayğınlaşan bu ad üzərinə bir-birinə rast-
la şan iki yoldaş bir-birilərindən haraya getdiklərini soruşduqlarında
“Cicimgilə” deməklə başlamışlar. Bunun bu şəkildə ümumiləşməsi kəndin
əsl adı olan Nevşəhir xüsusi ismini unutdurmuş. “Cicimgilə” sözü bir az
yüngülləşdirilərək “Cicimli” ünvanı üstün gəlmiş, bu surətlə bu kəndin adı
da Cicimli qalmışdır. Onun, daha doğrusu, sakinlərinin qüdsiyyəti xanəyə
keçərək evə də bir şərəf qoşulduğundan “ocaq” deyilmiş, zamanımızda
Cicimli ocağı adı ilə tanınmaqdadır.
“Seyidlər mülkü” deyilməsi bu ailənin Əli xanədanına mənsub olma la-
rından irəli gəlmiş bir ünvandır.
1327-ci ilə qədər [m.1909/1910] bütün o bölgə xalqı bu ocaq üzərinə
yəmin və and etməkdə idilər.
Mövzumuzun əslini təşkil edən məsələ - bunların yeddi yüz ildən bəri
xalqa şəfa bəxş etməsi və dərdlərinə dəva olmalarıdır. Zamanımızda da
məşhur olan beş kəramətləri vardır:
- Maralların hər cümə günü bu ocağa gəlməsi;
- Ağzı əyilənlərin əsl halına qayıdışı;
- Məcnunların bu ocaqda şəfa tapmaları;
- İlan çalanların bu evdə şəfa tapmaları;
- Quduz heyvan tərəfindən dalanan kimsələrin burada sağalması
Maralların gəlməsi
Ora təbirincə marallar, hər cümə günü gün qaraldığı əsnada sürü ilə bu
ocağın önünə gəlir, o evin ən böyük xanımı şəxsən bunlara həyətdəki daşın
üzərində duz verir, duzu yalayan bu munis heyvanlar yenə sürüləri ilə dağlara
çəkilir, gedərlərmiş. Yenə gələn cümə günü eyni vəziyyət təkrar edilərmiş.
Böyük xanımlardan bəziləri bəzən bunlardan süd sağar, bəzən balalı maralları
içlərindən ayıraraq balası böyüyənə qədər evdə bəsləyərdilər.
Heyrətamiz olan cəhət, bu evə mənsub ailə üzvlərinin heç birindən
qaç mayan heyvanların yad adamlardan dərhal qaçması idi, bir də ardıcıl
bir surətlə heç yanılmadan hər cümə günü eyni saat və eyni dəqiqədə gəl-
mə ləridir.
Mir Mustafa zamanına qədər davam edən bu hal, ailə fərdlərindən
birinin bu marallardan birinin ölümünə səbəb olması üzərinə bir daha
təkralanmamışdır.
Ağzı əyilmişlərin sağalması
Bu dərdə düçar olan xəstə, dərhal bu evə gəlir, ailə üzvlərindən ən yaş-
lısı olan zat (qadın, kişi bərabərdir) əlilə xəstənin üzünə bir sillə vurur və
bunun ardınca xəstə dərhal şəfa tapırmış. Əcdadlarından qalma bir çarıqla
da vurduqları olurmuş. Çarığı mən gördüm. Hansı zata ad olduğunu
bu evdə 1327-ci ildə [m.1909/1910] yaşayan Mir Nizaməddin ibn Mir
Həsən ibn Mir Mustafadan soruşdum. Bilmədiyini söylədi. Mən Cicimliyə
getməzdən əvvəl Malağan bazarı adı ilə tanınan qəzaya bitişik, Qıraxtın
qəzasına dörd saat məsafədəki Rafadinli kəndində Seyid Xaləddin ibn
Seyid Əbdürrəhman bin Mir Mustafanın evinə getmişdim.