H Ü M A Y İ - Ə R Ş
475
“Həyatul-heyvan”dan nəql etdiyi ərəbcə ibarənin türkcəsi “quduz
itin dişlədiyi bir insan, şərif (seyid) olan bir zatın qanından içdiyi anda
o xəstəliyə mübtəla olmaqdan qurtular, deyə bir rəvayət söyləməkdə və
id dia sını da şairin “sizin həyatbəxş edən ağlınız, cəhalət dərdinə şəfadır.
Necə ki, qanlarınız quduzluğu aradan qaldırmağa çarədir” mənasını əhatə
edən sözü ilə möhkəmləndirməkdədir) deməkdir.
Bu hal da göstərir ki, bu ailə 1355 illik ailə qanını pozulmadan və
dəyişmədən tamamən və qüsursuz olaraq mühafizə etmişdir.
Kümeytə aid qısa bir tərcümeyi-hal və Əhli-beytin murdarlıqdan pak
olduğuna dair şeyxül-əkbər, Mühyiddin bin Ərəbi (q.s) həzrətlərinin bir
mülahizəsi bu mövzuya aid olduğu üçün ayrıca əlavə edilmişdir.
Yuxu
Bu tarixdən beş-altı gün əvvəl görülmüşdür. Mən bu zatın evinə get-
mişəm, Həzrəti Pirin yanına getdiyimi, onun
da mənimlə bərabər getməsini
rica etmişəm. Fəqət bu sırada o, üzrlü və dəstəmazsız imiş. Xətrimə dəymək
istəmədiyindən mənə yoldaş olmağı qəbul etmiş. Özlüyündə bu surətlə
getməsində bir məsələ görməmiş. Yalnız zikr, təsbeh, xətmi-xacə kimi bir
ayin icra ediləcək olursa iştirak etməməsini düşünmüş və Həzrəti Pirin
olduğu yerə bərabər getmişik. İçəri girdiyimizdə Həzrəti Pir hələ təşrif
etməmiş imiş. Otaqda bir adam varmış. Samovarı qalamış, o da Həzrəti
Pirin gəlişini gözləyirmiş. On beş dəqiqə sonra Həzrət təşrif etmiş. Təbii ki,
hər üçümüz ayağa qalxmışıq. Həzrəti Pir yerinə oturduqdan sonra “Divan
varmı?” deyə soruşmuş. Hücrədəki zat divanı vermiş.
Həzrəti Pir divanı açıb bir az oxuduqdan sonra mənimlə ayağa qalxa-
raq bərabər dövrə vurub rəqs etmişik. Bir müddət rəqsdən sonra yenə
oturmuşuq. Bu sırada hücrədəki zat, Əhməd Əmri əfəndiyə qənddandan
iki qənd vermiş və hərarətin yaxud xatırlaya bilmədiyi bir dərdin aradan
qaldırılmasına səbəb olur demişdir. Bundan bir az sonra Həzrəti Pir gö-
zünün ucu ilə Əhməd əfəndiyə baxaraq qənddandan iki qənd alıb otaqdakı
zata vermiş. Bunu da Əhməd əfəndiyə ver, demiş. O zat o qəndləri də
Əhməd əfəndiyə vermiş və Əhməd əfəndi qəndləri yemiş. Bundan sonra
Həzrəti Pirin ayağa qalxaraq evinə getmək üzrə olduğu anlaşılınca mən
dərhal çarıqları gətirib önünə qoymuşam. Çölə çıxdıqda Həzrəti Pirin
mənə “Qırx beş” deyə bir şeylər söylədiyini Əhməd əfəndi eşitmiş, bu
ara da bir çox sözlər də söyləməkdə imişsə də heç cür anlaya bilməmiş.
Əhməd əfəndi də getmək istəmiş, amma mən ona xitabən “Mən Həzrəti
Piri evə aparım, gələrəm bərabər gedərik. Mən gələnə qədər burada otur,
demişəm. Əhməd xoca da otaqda qalmış. Lakin qayıdış və görüş səhnəsini
görməyə fürsət qalmadan yuxudan oyanmış.
Cənabı-Xaliqi-ləmyəzəl hər ikimizi bu əzizin müqəddəs pirlik ruhaniy-
yətindən və irfanından feyzləndirsin. Peyğəmbərlərin seyidinin hörmətinə
amin!
Kümeytin qısa bir tərcümeyi-halı
Kümeyt ərəbcədə “təsğir” (əzizləmə və kiçiltmə) şəkli ilə Kufəli Əsəd
qəbiləsinə mənsub Zeydin oğludur. Xətib, fəqih, gözəl yazı yazan bir xəttat,
476
H Ü M A Y İ - Ə R Ş
nəsəb elminə vaqif, insanpərvər, şair, nişançı, cəsur, comərd, olduqca
dindar bir adamdı. Əgər Bəni-Əsəd qəbiləsinə şərəf verəcək fazillər olmasa
dəxi Kümeytin o qəbiləyə mənsubiyyəti onlar üçün şərəf və iftixara kifayət
edərdi..
Kiçik yaşında ikən şeir deməyə müqtədir idi. Bu zəkasına Fərəzdəq
vaqif oldu və bir gün “Ay uşaq, mən sənin atan olsaydım, çox məmnun
olar dın, deyilmi?” deyə soruşdu. Cavabında:
“Mən atamla heç bir fərdin bir dərəcədə olmasına razı olmaram. Fəqət
sən mənim anam olsaydın sevinərdim” demiş və Fərəzdəqi çox xəcalətli
vəziyyətə salmışdır.
Fərəzdəq, “ömrümdə bunun kimi məni çətin vəziyyətə salan bir kim-
səyə təsadüf etmədim” demişdir. Hicri 120-ci ildə vəfat etmişdir.
(Mavərdinin “Ədəbüd-dünya vəd-din“ şərhindən tərcümə, s.339).
Xəmseyi-ali-əbanın
adları (Muhəmməd
əleyhissəlam,
Əli, Fatimə, Həsən,
Hüseyn rıdvanullahi
əleyhim əcməin)
480
H Ü M A Y İ - Ə R Ş
ƏHLİ-BEYT HAQQINDA
BƏZİ MÜLAHİZƏLƏR
Əhli-beyt haqqında Mühyiddin
Ərəbi həzrətlərinin mülahizəsi
(Fütuhatı-Məkkiyyə, cild 1, 196-197-ci səhifələrdən eynən tərcümə)
K
ainatın sərvəri (s.ə.v) əfəndimiz xalis qul olduğu üçün Vacibi-taala
(
Əzzə şənuhu) həzrətləri onu və Əhli-beytini xəbis hallar və qəbih
əməllərdən və şərəflərini ləkələyəcək işlərdən pak və münəzzəh
etdi. Çünki (rics -
ﺲﺟﺭ
) ərəb dilində murdar mənasına gələn (qazr-
ﺭﺬﻗ
)
müqabilində istifadə edilməkdədir. Dilçilərdən (Fərra) da belə hekayə
etmişdir.
Cənabı-Haqq-taala Qurani-Kərimində:
َﻞْﻫَﺃ َﺲ ْﺟﱢﺮﻟﺍ ُﻢُﻜﻨَﻋ َﺐِﻫْﺬُﻴِﻟ ُ ﱠﷲ ُﺪﻳِﺮُﻳ ﺎَﻤﱠﻧِﺇ
ﺍًﺮﻴِﻬْﻄَﺗ ْﻢُﻛَﺮﱢﻬَﻄُﻳَﻭ
ِﺖْﻴَﺒْﻟﺍ
[Ey Əhli-beyt! Allah sizdən çirkinliyi (günahı) yox etmək və
sizi tərtəmiz (pak) etmək istər] (
Əhzab: 33
) deyə buyurmuşdur. Bunun üçün
bunları şərəfləndirəcək bu vəsflərdən başqa bir sifət qoşula bilməz. Ancaq
“mütəhhər” (pak) sifəti nisbət edilə bilər. Bu da zəruridir və lazımdır.
Bu, Həzrəti fəxri-aləmin Səlmanı-Farisi (r.a) həzrətləri haqqındakı
“təharət və ismətlə Allahın hifzi altında” olmasına dair şəhadətilə sabitdir.
Bundan dolayıdır ki, Həzrəti sərvəri-kainat bu mübarək zat haqqında
“Səlman bizdən, Əhli-beytimizdəndir” dedi.
Bu surətlə Əhli-beytin Allahın mühafizəsi altında olduğuna, pak oldu-
ğuna və murdar sifətlərdən azad tutulduğuna, yəni murdarlığın bunlardan
arındırılmış olduğuna şəhadət etdi. Madam ki, Cənabı-Haqq belə bir şə ha-
dət etmişdir, bunlara da ancaq pak, müqəddəs sifətlər aid edilə bilər.
Bu kimi qurani vəsfləndirmə və bu qəbil sifətləri mücərrəd hesab
edənlərə izafət səbəbilə ilahinin lütfünə nailiyyət imkanı hasil olur. Sən
Əhli-beyti nə zənn edirsən? Onlar pakdırlar. Bəlkə, təharətin özüdürlər.
Bu ayə də dəlalət edər ki, aləmlərin uca yaradıcısı Əhli-beyti bu ayənin
mü barək məzmununda gizli olan əsrarda Həzrəti fəxri-aləmə ortaq etdi.
O mübarək ayə budur:
َﺮﱠﺧَﺄَﺗ ﺎَﻣَﻭ َﻚِﺒﻧَﺫ ﻦِﻣ َﻡﱠﺪَﻘَﺗ ﺎَﻣ ُ ﱠﷲ َﻚَﻟ َﺮِﻔْﻐَﻴِﻟ
[Allah (bununla) sənin əvvəlki və sonrakı
günahlarını bağışlayacaq] (Fəth: 2) günah işləməkdən daha ziyadə insanın
üzünü qaraldan və murdarlıq artıran görəsən nə kimi şey vardır? Vacibi-
taala həzrətləri peyğəmbərini əfv etməklə bu cür töhmətlərdən arındırdı,
pak və münəzzəh qıldı. Bir şey ki, bizə nisbətlə günahdır. Aləmin fəxri
əfəndimizdən belə bir hal baş verərsə, o surətdə günah ola bilər, fəqət mə-
nada qətiyyən günah deyildir. Çünki Cənabı-Allahdan bu günahı səbəbilə
ona məzəmmət gəlməz, şərən bizə də gəlməz. Əgər həqiqətdə bu günah
aləmlərin fəxri üçün mənada da günah olsaydı, o zaman günahın zəruri
etdirdiyi hökm səbəbilə məzəmmətin olması doğru olardı. O zaman Vacibi-
taala həzrətlərinin
ﺍًﺮﻴِﻬْﻄَﺗ ْﻢُﻛَﺮﱢﻬَﻄُﻳَﻭ ِﺖْﻴَﺒْﻟﺍ َﻞْﻫَﺃ َﺲْﺟﱢﺮﻟﺍ ُﻢُﻜﻨَﻋ َﺐِﻫْﺬُﻴِﻟ ُ ﱠﷲ ُﺪﻳِﺮُﻳ ﺎَﻤﱠﻧِﺇ
[Allah
sadəcə sizdən günahları arındırmaq və sizi tərtəmiz təmizləmək istəyir]
(Əhzab: 33)
müqəddəs ayəsinin məzmunu doğru olmazdı.