1 Hümayi rş e
Yüklə 7,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
84 H Ü M A Y İ - Ə R Ş Hacı Siracəddin əfəndi vəd verdiyi kimi əhdində vəfa göstərərək Amasiyaya təşrif etmişdir. Rusiyadan [Azərbaycandan] qayıtdıqdan sonra dörd ilə yaxın yenə Ərzurumda yaşamış və ətrafına feyz nuru saçmışdır. 1281-ci ildə [m.1864/65] bu iki qiymətli dürr - Rüknəddin əfəndi və Zəhra xanım altı ay fasilə ilə rövzeyi-xüldi-bərrinə [uca əbədiyyət bağçasına] köçmüşlər. Mühibbüddin əfəndinin xəstəliyi və Zəhra xanımın vəfatı Mühibüddin əfəndi çiçək çıxarmış, bu xəstəlikdən son dərəcə iztirablı bir vəziyyətə düşmüş. Hətta, uşaq kimi yaralarını qoparmağa başlamış. Yara lara toxunmamaq üçün Züleyxa xanımın qardaşı İsmayıl əfəndini yanına qoymuşlar. (İsmayıl əfəndinin rəvayətinə görə iki əlini tutmaqdan usanmış imiş.) Bu sırada xəstəlik irəliləmiş, təbiblər sağala biləcəyindən əndişə etməyə başlamış, bəlkə də ümidlərini üzmüşdülər. Zəhra beş yaşları içərisinə gəlmiş. Orada-burada otağın içərisində qaçıb-oynaya bilirmiş. Bu məsum bala Mühibüddin əfəndini çox sevir və əmi deyirmiş. Bir gün günorta vaxtı uşaq yenə otağın içində ötəyə-bəriyə oynayır və Siracəddin əfəndinin anası Əminə xanımla Həzrəti Pir uşağa baxarkən heç bir səbəb və zərurət olmadan atası uşağa xitabən: “Haydı qızım get, əminin ağrısını al gəl” deyə əmr etmiş. Uşaq da guya atasının əmrinə riayət dərəcəsini göstərircəsinə tərəddüd etmədən sevdiyi əmisinin otağına getmiş. Qayıt- dıq da uşaqda bir narahatlıq əlamətləri görünməyə başlamış. Bayaqkı şənlik, fərəh gedərək uşaq yuxulamağa başlamış, getdikcə hərarət, xəstə- liyin dərəcəsini göstərmiş. Qəribədir ki, üçüncü gün bu məsum körpə vəfat etmiş və Mühibüddin əfəndi də sevgili yegənini öz qucağında məzara apara biləcək qədər iqtidar və qüvvətə malik olmuş. 36
nəql etdiyi bir rəvayət arasında bənzərlik olduğundan o hekayə də buraya eynən nəql edildi. Şahid olduğumuz bir vaqeəyə görə zamanımızın padşahlarından birinin qızı xəstə olmuş. O, xeyir və həsənatı sevən, məxluqatın xeyirlisi, pak təbiətli bir xanım idi. İnsanlar ondan çox xeyir və yaxşılıq görür və mənfəət tapırdılar. Bir zaman bu xanıma əcəl gəlmədən çarə tapması xüsusunda bəzi şeyxlərimizdən rica etdilər. Bu xahişə qarşılıq verən zat dərhal gəlmək nəzakəti göstərərək doğruca xəstənin yanına getdi və içəri girdi. Xəstənin yanında zövcü padşah vardı. Padşah hörmət və ehtiram bildirmək üçün şeyx girəndə ayağa qalxdı. Şeyx xəstəyə baxdığında xəstənin can verməkdə olduğunu anladı. Və padşaha xitabən: - Nə durursan? Bu biçarənin məhv olmasına imkan vermədən çarəsinə baxsana. - Nə ilə baxım. - Can bahasını sədəqə verməklə.
36
H Ü M A Y İ - Ə R Ş 85 - Bundan sonra sənin üçün bir qorxu qalmamışdır. Fəqət ölüm mələyi gəldikdən sonra məhrum bir surətdə geri qayıtmaz. Əlbəttə, onun üçün bir əsər lazımdır, biz səni onun əlindən aldıq, lakin o yenə haqqını bizdən istər, onun getməsini təmin üçün bir ruh əmanət etmək lazımdır. Halbuki, sən yaşadığın müddətcə xalq səndən faydalanır. Bu səbəbdən çox dəyərlisən. Bunun üçün qarşılıqlı bir fədakarlıq etmək lazım gəlir. Bu fədakarlıq da ancaq mənim üçün çox qiymətli olan qızımı sənin nəfsin qarşılığında fəda etməklə mümkün olacaqdır. Bən də qızlarımın içərisində mənə ən sevgili olan qızımı sənə fəda edəcəm- dedi. Və bundan sonra üzünü ölüm mələyinə çevirdi. Və ona dedi: - Sənin Rəbbinə dönməyin üçün, əlbəttə, sənə bir ruh lazımdır. O ruh, mənim qızımın ruhu olacaqdır. Mənim o qızıma qarşı olan məhəbbətimi bilirsən. Sən onun ruhunu bu ruh bədəlində al, çünki mən bunu Cənabi-vacibul-vücuddan satın aldım. O da mənə satdı. Və mən qızımı onun müqabilində sənin əmrinə verdim və bu xüsusda sənin buraya gəlmək haqqına qarşılıq olmaq üzrə qəbul buyurdu- dedi. Sonra oradan qalxdı və qızının yanına getdi. Qızına xitabən: - Qızım səndən bir şey xahiş edəcəyəm ki, o qədər də əhəmiyyət kəsb etmir. Xahişim budur ki, sən nəfsini mənə hədiyyə edəsən. Sən bilirsən ki, insanlara mənfəət xüsusunda, əmirəl-möminin qızı Zeynəb kimi deyilsən - dedi. Qızı da cavabında: - Ey möhtərəm atam, mən sənin hökmün altındayam, nəfsimi sənə bağışladım - dedi. Bunun üzərinə şeyx, ölüm mələyinə dönərək: - Bunun ruhunu al, dedi. Və sözü bitən kimi şeyxin qızı vəfat etdi. Bu hal Həzrəti Xəlil ilə oğlu (salavatullahi əleyhima) arasında cərəyan etmiş məsələ ilə eynidir. Bu üsul ilahi müvazinəyə aiddir ki, bunu əhlindən başqası bilməz. Bizim üçün müqabil bir şey lazımdır. Lakin ruhu almağı lazım bilmərik, çünki biz bu qəbil hadisəyə şahid olduq. Aldıq. Ancaq əlavə olaraq müqabilində ruh vermədik. Bəhs etdiyimiz şeyxin bu qızını fəda etməsi və bu hərəkətin lüzumunu zəruri görməsi ona o məqamda varid olan halından doğmuşdur. Çünki bu sırada o şeyxin məşhədi Həzrəti İbrahimin (alə nəbiyyinə əleyhis-salatu vəs-sələm) qissəsi idi. Ona Həzrəti Xəlilin halı qələbə çalaraq hökm etdi. Əgər bizim dediyimizi anlasan səadətə nail olarsan. Həzrəti Pirin qızına xitabən əmr buyurduğu söz üzərinə xəstəliyin şəfa tapması və uşağın vəfatı haqqındakı rəvayətə bənzərlik kəsb edən Həzrəti Mühyiddinin (q.s) hekayəsi burada bitdi. Bənzərlik –qızına xitabən Həzrəti Pirin “Haydı, əminin ağrısını al gəl” deməsi və uşağın vəfatı, can verən, təbiblərin ümidlərini üzdüyü bir xəstənin sağalmasıdır. Hekayədə də ölüm döşəyində olan bir adamın satın alındıqdan sonra bir ruh daha verilmək surətilə həyatının qurtarılmasından bəhs edilir Şeyxi-əkbərin öz məqamına görə, satın alaraq əlavə ruh vermədiyini bəyan etməsinə görə mövqe müxtəlifliyi məxsus isə də Həzrəti şeyx ala bilmədiyi təqdirdə belə bir halı arzu buyurarsa, nə surətlə bu hala çarə tapıldığını da izah etmişdir. Əgər iki variantdan birisini seçmək, digərindən əl çəkməyi hasil edirsə, Həzrəti Pirin də almağa qüdrəti çatmadığı üçün bir ruh müqabilində bir həyatı qurtardığı anlaşılmaqdadır. Bununla yanaşı, bu gerçək və səhih rəvayətə görə Həzrəti Pirin o tarixlərdə qazandığı məqamların dərəcəsini əhli olanlar qiymətləndirərlər. Mən bu xüsusda səlahiyyət sahibi olmaq bir yana dursun, dəlil gətirməklə belə “o halda idi, bu halda idi” demək haqqına malik deyiləm. Bu yolda yuvarlananlara Yüklə 7,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|