3.Partisipativlik uslubi.
Tashkilot boshqaruvidagi yana bir uslub – partisipativlik deb atalib, unda
rahbarning tashkilot maqsadiga erishish yo‘lida xodimlar bilan gorizontal
yo‘nalishdagi munosabatlarni rivojlantirishi tushuniladi.
Mutaxassislar aynan
partisipativlikni eng samarali uslublar qatorida ko‘radilar. Bu uslub rahbarning
quyidagicha xulqida namoyon bo‘ladi:
1.Rahbarning xodimlari bilan muntazam fikr almashuvi.
2.Rahbar va xodim munosabatidagi ochiqlik va samimiylik.
3.Xodimlarning tashkiliy qarorlar qabul qilishga jalb etilganligi.
4.Rahbar o‘z burch va huquqlarining ma‘lum qismini xodim zimmasiga
o‘tkazishi.
5.Tashkilot vazifalarini rejalashtirish va amalga
oshirishda xodimlarni jalb
etish.
6.Mustaqil qaror qabul qila olish huquqiga ega bo‘lgan maxsus guruhlar
tuzish (masalan, «sifat nazorati guruhi»).
Rivojlangan mamlakatlar menejerlari quyidagi hollarda partisipativlik
strategiyasiga murojaat etadilar:
Xodimlar saviyasining
yuqoriligi sharoitida, qaror qabul qilishni asta-
sekin markazlashmagan tarzda amalga oshirish maqsadida.
Qaror samarali ijro etilishi zaruriyatida (yaponiyaliklar karorni sekin
kabul kilishadi, lekin qaror ijrosi juda tez amalga oshiriladi).
Quyi bo‘g‘in rahbarlari va xodimlar malakasini
oshirish mexanizmi
yaratilganda.
«Yangiliklarni joriy etish» yuzasidan takliflarni ko‘paytirish maqsadida.
Ta‘kidlanayotgan partisipativlik uslubi jamoadagi hamkorlik darajasi
yuqoriligi bilan ajralib turadi va xodimning tashkilot manfaati yo‘lidagi
jonbozligini ta‘minlovchi asosiy uslublardan biri hisoblanadi. Lekin, partisipativlik
uslubini har qanday rahbar ham, har qanday sharoitda qo‘llay olmaydi. Xo‘sh
qanday vaziyatda ushbu uslubni qo‘llash kulay? Amerikalik tadqiqotchilar B.Bass
va D.
Barretta fikricha, bunday vaziyatda uch omilni hisobga olish lozim:
birinchidan - rahbar shaxsini, ikkinchidan – xodimlarni, uchinchidan –
guruh
oldida qanday vazifalar turganligini.
Dostları ilə paylaş: