43
feodal-tayfa rəhbərlərini hakimiyyətə gətirməklə şirnikləndirir, onları bir-birinin üzərinə
saldıqrmaqla öz məkrli məqsədinə (regionda yeganə hökmranlıq) nail olmağa çalışırdı
(70,115,59,30).
Belə bir şəraitdə 1918-i ilin noyabrın 1-də Şeyx Mahmud Barzanci (1882-1956)
Süleymaniyə əyalətinin hökmdarı elan edildi. Şeyx Mahmud Barzancinin məqsədi Mosul
vilayətinin bütün ərazisi də daxil olmaqla müstəqil Kürdüstan dövləti yaratmaq idi. O belə
bir dövlətin İngiltərənin himayəsi altında yaradılmasına razı idi və bunun üçün inglislərin
İrandakı səlahiyyətli komissarı Arnold Vilsona 40 kürd tayfa rəhbərlərinin imzaladığı
sənədi təqdim etmişdi (71,129).
Əlbəttə, kürdlərin bu istədi ingilis müstəmləkəçilərinin maraqlarına uyğun gəlmirdi
və ona görə də onlar regionda, xüsusilə neftlə zəngin Mosul vilayətində öz mövqelərini
möhkəmləndirmək üçün Ş.M. Barzaminin nüfuz dairəsini daraltmağa başladılar (72,83).
Bundan narazı qalan kürdlər 1919-cu ilin yazında silahlı üsyana başladılar. Həmin ilin
aprelində gəyan (qayan)
tayfası Zahoda, Əhməd Bazaninin rəhbərlik etdiyi kürdlər
Barzan rayonunda İnglis işğalçılarına qarşı silahlı mübarizəyə qalxdılar (73,193). May
ayının 20 –də İran Kürdüstanından avroman tayfa birləşməsinin rəhbəri Mahmud-xan
Dizli kömək üçün öz silahları ilə birgə Süleymaniyə şəhərinə daxil oldu.
İnglislərin xəyanətini görən Ş.M. Barzanci 23 may 1919-cu ildə inglislərin
Süleymaniyə şəhərindəki siyasi qərargahına hücum edib siyasi zabit Qrinhouzu və onun
bütün şəxsi heyətini həbsə saldı və Cənubi Kürdüstanın müstəqüilliyini bəyan etdi.
Süleymaniyə şəhərinin inzibati binası üzərində inglis bayrağı endirildi, onun yerində kürd
bayrağı ucaldıldı (74,32). Öz hakimiyyət dairəsini genişləndirən Şeyx Mahmud Kərkün
yolunda yerləşən Tasluca dərəsində hərbi texnika ilə silahlanmış inglislərin dəstəsini
darmadığın etdi. Bunu görən inglislər Şeyx Mahmudun üzərinə böyük texnika və canlı
qüvvə göndərdi.
18 iyun 1919-cu ildə Dərbənde Bazian adlı ərazidə inglislərlə şiddətli döyüş
zamanı Ş.M. Barzanci yaralandı və həbs edildi. Bu məşğuliyyətdə ingilislərin hərbi
texnikaya görə üstünlüyündən başqa, öz minliyti mənliyini pula və vəzifəyə satan kürd
feodal Muşir Həmay Süleymanın xəyanəti də müəyyən rol oynadı. O inglislərə bələdçilik
edərək, gizli aşırım yolu ilə onların üsyançılara arxadan zərbə vurmasına köməklik
etmişdi.
Beləkillə şeyx Mahmud Barzancinin başçılıq etdiyi silahlı üsyan məğlubiyyətlə
nəticələndi. Lakin buna baxmayaraq, həmin üsyan təkcə İraqda deyil, Kürdüstanın digər
parçalarında da milli-azadlıq hərəkatının yeni dalğasına təkan verməklə öz tarixi rolunu
oynadı (75,410).
1920-1922-ci illərdə Türkiyə Osmanlı imperiyasının əldən getmiş torpaqlarını, o
44
cümlədən İraq ərazisini geri qaytarmaq üçün əlindən gələni etdi. 1922-ci ilin sentyabrında
türk ordusu Süleymaniyə şəhərinə yaxınlaşdı. İnglislər buradakı mövqelərindən geri
çəkilib Ərdəbil və Kərkün şəhərində yerləşməli oldular. Vəziyyəti öz xeyirlərinə dəyişmək
üçün Şeyx Mahmud Barzanciyə müraciət edərək onu sürgündən Süleymaniyəyə geri
gətirdilər. (O Hindistanda sürgündə idi ). Bağdatda inglislərin ali komisarı, İraqın kralı
Feysəl və Ş.M. Barzanci arasındakı danışıqlarda belə bir razılıq əldə olundu: 1) Ş.M.
Barzanci Kürdüstan ərazisində öz nüfuzundan istifadə edərək qayda-qanun yaradacaq və
türklərin İraq ərazisinə soxulmasının qarşısını alacaq; 2) İngilislər muxtar KÜrd
rayonunun yaradılmasında Şeyx Mahmuda köməklik göstərcək.
Beləliklə, 1922-ci ilin 14 sentyabrında Ş.M.Barzanci yenidən Süleymaniyə
vilayətinin hökmdarı (Seçki Şurasının Sədri) təyin olundu və həmin ilin oktyabrında iraqlı
hərbi zabitlərin və inglislərin siyasi komissarı Noelin müşaiyəti ilə şəhərə daxil oldu
(76,200-201). Şeyx Mahmud tezliklə öz hökumətinin tərkibini Bağdata təqdim etdi. O,
Kürd dövlətinin başçısı, kardaşı Şeyx Qadir isə Baş nazir təyin olundu. Kürd dili rəsmi
dil elan olundu.
Bu dildə müxtəlif markalar, pul nişanları çap olundu, təhsil
müəssisələrinin yaradılması üçün tədbirlər həyata keçirildi.
Kürd dilində əvvəlcə “Bangi Kürdüstanın” (“Kürdüstanın səsi”) daha sonra isə
“Ümidi Kürdüstanın” (“Kürdüstanın ümidi”), “Röya Kurdistan” (“Kürdistanın günəşi”)
qəzəlləri nəşr olunmağa başladı (77, 104).
1922-ci ildə Şeyx Mahmud Barzani kürdləri muxtarriyyət məsələsini müzakirə
etmək üçün öz nümayyəndələrini Bağdada göndərdi. Lakin ingilislər və Bağdadaın hakim
dairələri kürdlərin haqlı tələblərini (İraq çərçivəsində Muxtar Kürdistanın yaradılması)
qəbul etmədikləri üçün danışıqlar nəticəsiz başa çatdı. İngilislərin ona münasibətdə 1919-
cu illəri kimi hərəkət edəcəyindən şübhələnən Ş.M.Barranci ingilislərə qarşı olan
dairələrdə özünə müttəfiq axtarmağa məcbur oldı. Bu məqsədlə o, Türk höküməti və İraq
ərəbləri ilə danışıqlara başladı. Bunu görən ingilislər Seyx Mahmudu izahat vermək üçün
Bağdada çağırdı. Lakin o, Bağdada getməkdəm imtina etdi (78,99).
1923-cü ilin martın 3-də ingilislər Süleymaniyə şəhərini hərbi təyyarələrdən
bombalamağa başladı. İngilislərin şəhəri vəhşicəsinə dağıtmağa başladığını görən
Ş.M.Barranci Süleymaniyyəni tərk edib öz dəstəsi ilə dağlara çəkildi.İngilislərə qarşı
silahlı mübarizə aparan Şeyx Mahmud digər kürd liderlərini də milli azadlıq hərəkatına
qoşulmağa çağırdı. Lakin bəzi kürd feodallıq hərəkatına qoşulmağa çağırdı. Lakin bəzi
kürd feodalları və xüsusilə dini rəhbərləri onu ingilis “agenti” adlandıraraq köməkdən
imtina etdilər. Məsələn, İran kürdüstanının bəzi rəhbərləri Ş.M. Barzancinin çağırışına
cavab olaraq bəyan etdilər ki, onlar ingilislərdən asılı olmayan müstəqil Kürdüstan
uğrunda mübarizə aparırlar (79). Əvvəlcə Ş.M.Barzanciyə ingilislərə qarşı mübarizədə
kömək edəcəyini vədd edən Türk hökuməti 1923-cü ildə öz mövqeyini möhkəmləndirən
Dostları ilə paylaş: |