62
ERMƏNĠLƏRĠN CAVANġĠR UYEZDĠNDƏKĠ XAM XƏYALLARI
Ermənilərin, necə ki, məlumdur, ən əsas fikirləri müsəlmanları Gəncə
quberniyasından çıxarıb yerində Ermənistan təĢkil etmək idi. Bu CavanĢir
hadisəsinin, yuxarıda və aĢağıda yazılmıĢ sözlərimizin hər biri ermənilərin bu
fikirlərinin sübutuna kifayətdir. Buna bir Ģahid də Tərtər dərəsindəki bütün
müsəlman kəndlərinin ermənilər tərəfindən dağıdılmasıdır. Bu Xaçın dərəsindəki
köylərin də dağıdılması bu iĢlər üçün bir Ģahid misalındadır. Ermənilərin xəyalı bu
kəndləri dağıdıb öz xeyirləri üçün bir Ģose yolu da salmaq imiĢ ki, Gəncədən
ġuĢaya qədər dağlarla bu yolun salınması komitə tərəfindən ermənilərə tapĢırılıb.
Komitə həmin yolun xərci üçün də 60 min manat pul təyin etmiĢdir. Keçən martın
əvvəllərində həmin Ģose çəkilərək Kolanlı kəndindən keçməli idi. Bu yolun
düzəldilməsi ġuĢanın QalaĢçapov tərəfindən dağıdılmasına təsadüf etdiyindən
onun yerinə general Bauver gəldiyindən müsəlmanların Ģikayətinə əsasən həmən
Ģosenin salınması qadağan olunub. Kolanlı camaatı da yerlərinə göndərilmiĢdi. Bu
camaat ikinci sahədə avara gəzdiklərindən general Bauver onları mühafizə altında
apartdırıb öz yerlərinə sakin etdirdi. Ġndi də həmən yolun niĢanələri Kolanlı
kəndində qalır. Budur ki, ermənilər CavanĢir uyezdi haqda olan fikirlərinə əməl
etmək üçün nə qədər çalıĢdılar, çoxlu qənimət apardılar, çoxlu da islam kəndi
dağıtdılar. Axırda, 1906-cı ilin yanvar ayının 1-də Papravənd müharibəsində
bütünlüklə məğlub olub, nə qədər ki, qənimət aparmıĢdılar bir o qədər də qənimət
dava meydanında qoyub qaçdılar. Arzularına çatmayıb, büsbütün ġuĢada və baĢqa
uyezdlərdə siyasətləri içində də məhv oldular.
CavanĢir hadisələri. Gəncə quberniyasının CavanĢir uyezdində 1905-
1906-cı illərdə qəflətən baĢ verən erməni-müsəlman faciələrindən bəhs edir.
Əvvəlcə «ĠrĢad» qəzeti vasitəsilə bu faciələrə dair ətrafdan məlumat tələb
etdiyimizdən BaxıĢ bəy Yusifbəyov cənablarının göndərdiyi rusca bir jurnaldan
tərcümə və iqtibas olunmuĢdur və bəzi yerlərində tənqid olunduğu kimi, bəzi
yerlərinə münasib mətləblər də daxil edilmiĢdir.
O ətrafın idarə bölgüsü və imtiyazlı sakinləri barəsində müqəddimə.
CavanĢir uyezdi üç polis sahəsinə bölünərək idarə olunmaqdadır.
1 və 2-ci sahələrdə Həsənqaya, Sərv, Yarımca, Sistula, Kaxrılar köylərini
çıxdıqdan sonra yerdə qalan köylər islamlara məxsusdur. Bu iki sahə bir-birinə
ilhaq və bir-birinə tabe edilib ən nüfuzlu, ən qüdrətli camaatı islamlardan ibarətdir.
Bununla bərabər müsəlmanlar çox olduğuna görə bu iki sahədə əsla vuruĢma,
yaxud bir ümumi hərəkət, bir cinayət də üzə çıxıb baĢ vermədi. Ġnsaniyyətpərvər
müsəlmanlar aciz erməni qonĢularına gündən-günə artan məhəbbətə baĢlayıb
millətimizin tarix səhifələrini baĢ ucalığı gətirən bir məqama qaldırdılar.
3-cü sahə isə Dağbasar köylərindən ibarət olub əksəriyyətdə varlı və sərvət
sahibi olan ermənilərin əlində idi. Bu sahədə islam köyləri fəqət Dəmirli,
63
Hacıqərvənd, Çıraqlı, Ümidli, Ġmarət Qərvənd, Xaçın çayı boyunca ġaxavənd,
Köynəpay, Əliağalı, Sırxavənd, Ġsmayılbəyli kimi sair dağlıq köylərdən ibarətdir
ki, Kolanlar adlandırılmıĢdır.
Ermənilərin xəfiyyə cəmiyyəti yekdilliklə çox hissəsi bu kəndlərin ələ
keçirilməsi uğrunda çalıĢırdılar. Hər halda ermənilərin gələcək xəyallarına
baxılarsa da, onlara elə bir yol lazım idi ki, Ġrəvan, ġuĢa, Zəngəzur və Gəncə
ermənilərini bir-birilə əlaqələndirə bilsin. Yəni Ġrəvandan, yaxud ġuĢadan tüfəngini
çiyninə salan erməni soldatı yol üstü erməni kəndindən baĢqa yerdə görünmədən
getdiyi yerə çata bilsin. Yuxarıda qeyd edilmiĢ islam köylərinin coğrafi mövqeyinə
baxılarsa, ermənilərin büsbütün əməllərinə möhkəm bir sədd kimidir. Ona görədir
ki, ermənilər var-qüvvələrini bu zavallı islam köylərinə vurmaq üçün hər an
tədarükdə idilər. Gündən-günə daĢnaksutyunlar inqilab sularını islam köylərinin
özülünə bağlayıb dağıtmaq həvəsilə müxtəlif hiylələrə əl atırdılar.
Onların fikirləri bu iki dərədə müsəlmanları qırıb yerlərində Ermənistan
təĢkil etmək imiĢ. Bu köylər dağıdıldıqda yuxarıda deyilən üç uyezd erməni əlinə
düĢəcəkdi. Ermənilər bu fikirlərlə baĢladılar mehriban qonĢuları ilə pis rəftarda
olmağa.
1905-ci ilin avqust ayında meydana çıxmıĢ Qarabağ və ġuĢa inqilabi
çaxnaĢmasından istifadə edib CavanĢir uyezdinin erməniləri yavaĢ-yavaĢ hərəkətə
gələrək öz həmyerliləri olan islam köylülərini imkan düĢdükcə söyüb bihörmət
etməklə ermənilik adına nifrət oyatdılar.
Yeri düĢdükcə arabir soyğunçuluğa da əl aparıb insanlıqdan kənar iĢlərə yol
verirdilər. Yüz illərlə ermənilərdən "Allah saxlasın" eĢidən islamlar bu açıq,
birdən-birə söyüĢ və irzü-namusa toxunan cəfəngiyatı eĢitdikdə, yaxud illər uzunu
qaranlıq gecələrdə evlərində mehman olduqları erməni kirvələrindən qarət və qətl
görüncə, çaĢ-baĢ qalıb gahdan bir hökumətə ərz-hal verməkdən baĢqa əllərindən
ayrı bir iĢ gəlməzdi. Bu minval ilə kədər və ədavət hər iki millətin arasında qərar
tutub böyük və təhlükəli müsibətlərə çevrilməkdə idi. Bu vaxt ermənilərlə
müsəlmanlar arasında gediĢ-gəliĢ tamamilə kəsilmiĢ, erməni köyləri hərbi Ģtablar
kimi, daĢnaksutyun cövlangahı olmuĢdu.
Ermənilərin iğtiĢaĢa dair iqdamatı. Ermənilərin müharibə tədarüklərini
yerbəyer edəndən sonra birinci, ikinci sahədəki erməni köylülərini köçürüb üçüncü
sahəyə tökməyə baĢladılar. Bu minval ilə Sərv kəndindən baĢqa köylərin hamısı
üçüncü sahədə yerləĢir. Demək olar ki, üçüncü sahə bir hərb meydanı Ģəklini
almıĢdı. Bu sahə, demək olar ki, Rusiyanın Maqadan Ģəhəri, Türkiyənin Səlanik
bələdəsi, Yaponiyanın Tokiosu, yunanların Afinası misallı müharibə üçün əsgər və
hərbi sursat doldurulmuĢ bir yerə bənzəyirdi.
Bunların hamısından sonra ermənilər islam köyləri ilə qonĢu olan erməni
köylərində istehkamlar düzəldib dörd tərəfdə sığınacaqlar və sipərlər inĢa etməyə
baĢlayırlar. Qüvvətli bir dövlətin müharibə vaxtı düzəltdiyi istehkamlar kimi,
erməni səngərləri də elə bir nizamla qurulurdu. Bizim müsəlmanlar isə ermənilərin
Dostları ilə paylaş: |