75
insanın şübhə olmayan bir şeyə qısqanclıq etməsidir»
188
. Sevdiyi isə
qısqanclığın üzürlə yanaşı olmasıdır. Qısqanclıq anında qısqanclıq edir,
üzür yerində isə üzürü qəbul edir. Kim belə edərsə artıq təriflənmişdir.
Allah bütün kamil sifətləri özündə topladığı üçün tərifə hər kəsdən daha
layiqdir. Heç kimsə Onun kimi tərif olunmaz. O, özünü tərif etdiyi
kimidir.
İnsanın başına gələn fikir vəsvəsəyə çevrilir, vəsvəsələr iradəyə, iradə
güclənərək qətiyyətə və sonra da əmələ çevrilir. Bu əməl isə sahibi üçün
daimi bir sifətə çevrilir. Belə olduğu zaman artıq o, insanın bu sifətdən
çıxması çətinləşir. İnsan nə qədər çox günah edərsə günah onun qəlbindən
özünə, ailəsinə, uşaqlarına qarşı olan qısqanclığı çıxardar. Hətta o qədər
zəifləyər ki, çirkin bir şeyi çirkin görməz nə özündə, nə də başqalarında.
Artıq o insan bu dərəcəyə çatarsa həlak qapısına girmişdir. Bunları pis
görməməklə kifayətlənməyərək artıq fahiş işləri başqalarına bəzəyir,
onları günaha həvəsləndirir, dəvət edir. Onu əldə etmək üçün ona yardım
edir. Buna görə də dəyyus Allahın yaratdıqları içərisində ən xəbis insan
sayılır. Öz ailəsində günahı etiraf edən kimsədir. İbn Ömər - radıyallahu
anhu
–
rəvayət edir ki, Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Uç qrup insana Allah Cənnəti haram edib: İçki düşkünü olana,
ata-anasına pislik edənə və ailəsində pozğunluğa göz yuman dəyyusa»
189
.
Bax gör insanın qısqanclığının aşağı olması nəyə gətirir. Bu da onu
bildirir ki, dinin əsası qeyrət və qısqanclıqdır. Qeyrəti olmayanın dini də
yoxdur. Qısqanc insan qəlbini, əzalarını qoruyur və özündən pislikləri
uzaqlaşdırır. İnsanın qısqanclığının olmaması qəlbi öldürür və bununla da
əzaları da ölür. Günaha qarşı artıq onda heç bir müqavimət qalmır. İnsanın
qəlbində olan o qısqanclığın məsəli bədəndə xəstəlikləri dəf edən gücə
bənzəyir. İnsanda o müqavimət olmazsa xəstəlik bədəndə özünə yer qərar
verər və bununla da həlak hasil olar. Qeyrət duyğusu eyni zamanda özünü
və balasını müdafiə edən buynuzlu qoça oxşayır. Buynuz qırıldıqda
düşməni ona göz dikər.
28. Günahlar insanın qəlbinin ana maddəsi olan həyasının itməsinə
səbəbdir. Həya qəlbin əsas maddəsidir. Hər bir xeyirin əsasıdır. Həyanın
itməsi də hər bir xeyirin itməsi deməkdir. İbn Ömər - radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki, Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
ənsarlardan
qardaşına həya haqqında nəsihət verən birisinə yetişdi. Rəsulullah: «Onu
188
Əbu Davud 2659, Nəsai 5/78, Darimi 2/73, Musnəd 5/445, İbn Hibban 1313, Beyhəqi «Sunən»
7/308.
189
Əhməd 2/69, əl-Albani «Səhihul Cəmi» 3047.
76
burax, həqiqətən həya imandandır»
190
. İmran b. Hüseyn
- radıyallahu
anhu
–
rəvayət edir ki, Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Həya, xeyirdən başqa bir şey gətirməz. (Başqa rəvayətdə: Həya
büsbütün xeyirdir)»
191
. Əbu Hureyrə - radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki,
Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «İman yetmiş yaxud
da altmışdan çox şöbələrdən ibarəddir. Ən fəzilətlisi, Allahdan başqa ilah
olmadığını - Lə iləhə illəllah - söyləmək, ən aşağı şöbəsi isə yolda olan
maneəni dəf etməkdir. Həya da imanın bir şöbəsidir»
192
. Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm - buyurdu: «Hər bir dinin bir əxlaqı vardır.
Şübhəsiz ki, İslamın əxlaqı da həyadır»
193
. Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi
və səlləm - buyurdu: «Həyasızlıq hər nədə olarsa mütləq onu qüsurlu edər
və həya hər nədə olarsa mütləq onu gözəlləşdirər»
194
. Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm - buyurdu: «Həqiqətən də insanların
Peyğəmbərlikdən öyrəndikləri ilk söz: «Əgər həya etmirsənsə istədiyini
et»
195
. İstədiyini et: Nə deməkdir? Birinci hədədir. Çünki utanmayan insan
istədiyi qədər çirkin işləri edir. Onu o işləri görməyə vadar edən həyanın
olmamasıdır. Həya yoxdursa o kimsə bu günahlara düşəcəkdir
196
. İkinci
isə: Bir işi edərkən onu etdiyindən ötrü Allahdan həya etmirsə elə isə onu
edə bilər. Utanmadığına görə edir
197
.
«Dilədiyinizi edin». (əl-Fussilət 40). Günahlar bəndənin həya
duyğusunu zəiflədir. Hətta o dərəcyə gəlib çatır ki, həya bütünlüklə ondan
soyulub çıxır. Artıq bu kimsə insanların onun bu əməlindən xəbərdar
olmaları, bilmələri ilə təsirlənmir. Çoxları da o etdikləri əməlləri
(utanmadan, çəkinmədən) xəbər verirlər. Onu buna vadar edən həyanın
olmamasıdır. Əgər bəndə bu vəziyyətə çatarsa onun düzəlməsinə heç bir
ümüd də olmaz. Həya
–
həyat sözündən alınmışdır. Həmçinin də bərəkətli
yağışa da həya deyirlər. Çünki onunla yer üzü həyata gəlir. Həmçinin
dünya və axirət həyatı da həya adlandırılıb. Əgər bir kəsin həyası
yoxdursa o, dünyada ikən ölü, axirətdə isə bədbəxtdir. Günahlarla həyanın
azlığı arasında birləşmə vardır. Onlardan hər biri digərini çağırır.
Günahlar həyasızlığı, həyasızlıq da günahları. Əgər bir kimsə günah etdiyi
vaxt Allahdan həya etməzsə Qiyamət günü Allah ona cəza verməkdən də
190
Buxari 24; Müslüm 36;
191
Buxari 6177, Müslüm 37.
192
Buxari 91, Müslüm 35.
193
İbn Məcə.
194
Tirmizi.
195
Buxari.
196
Əbu Ubeydənin açıqlamasıdır.
197
İmam Əhmədin açıqlamasıdır.