Haq to’lashning majburiy tizimlarini joriy etishni ko’pincha ish beruvchining ishchi kuchini
avtoritar uslubda boshqarishga moyilligi emas, balki texnologiya jarayonining talablari yoki
korxona mahsulotini sotish bozoridagi juda qattiq raqobat taqozo etadi. Majburlovchi tizimlar
mehnat sarfi normalaridayoq hisobga olinadigan mehnatning ancha
yuqori surhati bilan hamda
mehnat normalarini bajarganlik va oshirib bajarganlik uchun ancha yuqori haq to’lanishi bilan
ajralib turadi.
Haq to’lashning kafolatlovchi tizimlari o’zining tashkiliy tuzilishi va ko’rsatkichlari
bo’yicha rag’batlantiruvchi tizimlarni eslatadi, lekin ularning asosiy vazifasi xodimning ish haqini
biron-bir ko’rsatkichga bog’liq qilib qo’yishdan iborat emas, balki xodimga kelishilgan
summaning korxonada amal qilayottan barcha haq to’lash shartlari (tarif stavkalari, narxlar,
qo’shimcha haq, ustama haq, mukofotlar va shu kabilar) orqali yozilishini ta’minlashdan iborat.
Haq to’lashning kafolatlovchi tizimlarining muhim jihatlari mehnat faoliyatini baholash uchun
belgilanadigan ko’rsatkichlarning konkret emasligidan yoki miqdoriy nomuayyanligidan, mehnat
sarfi normalarining pasaytirilganligidan, ko’rsatkichlarni hisobga olish bo’sh
tashkil
etilganligidan, xodim bir qancha hollarda o’zi uchun belgilab qo’yilgan faoliyat ko’rsatkichlariga
ta’sir ko’rsata olmasligidan iboratdir.
Bozor iqtisodiyoti sharoitida haq to’lashning kafolatlovchi tizimlari ish beruvchining
manfaatlari korxona mulkdorining manfaatlaridan ajralib qolganida namoyon bo’ladi. hozirgi
iqtisodiy sharoitlarda ko’pgina korxonalar haq to’lashning kafolatlovchi tizimlarini saqlab qolish
u yoqda tursin, balki doimo «takomillashtirishga» ham majbur bo’lmoqdalar.
Rag’batlantiruvchi haq to’lash so’zining tor ma’nosi, umumiy haq to’lash tizimining
xodimni asosiy mehnat normasida nazarda tutilgan o’z majburiyatlari doirasini kengaytiradigan
yoki ulardan oshib ketadigan ko’rsatkichlarga erishishga undaydigan qismidir. Ana shu ma’noda
tushunilgan rag’batlantiruvchi haq to’lash hamma vaqt qo’shimcha haq bo’ladi.
Ish haqini asosiy (tarif) va qo’shimcha (rag’batlantiruvchi) qismlarga bo’lish muqarrar
ravishda ularning o’zaro nisbati masalasini o’ptara qo’yadi. Ish haqining ushbu tarkibiy qismlari
nomining mantiqi asosiy ish haqi o’z nomini oqlashi uchun kam deganda 50 foizdan ko’proqni,
rag’batlantiruvchi qismi esa tegishli suratda 50 foizdan kamroqni tashkil etishi kerakligini
ko’rsatadi.
Ish haqini tashkil etishning bozor andozasida birinchi o’rinda xodimning o’z
mehnati
natijalaridan manfaatdor bo’lishi turadi. Bu hol korxona (ishlab chiqarish vositalari egasi) bilan
jamiyat (davlat) manfaatlari ish haqini tashkil etishga ta’sir ko’rsatmaydi degan ma’noni
anglatmaydi.
Mehnatga haq to’lash tizimlari xodimning moddiy manfaatdorligiga ta’sir ko’rsatish nuktai
nazaridan ham oddiy, ham murakkab tizimlar bo’lishi mumkin. Haq to’lashning oddiy tizimlari
xodim mehnatiga haq to’lashning fakat uning mehnati natijalarini xisobga olishning asosiy
ko’rsatkichi bilan bog’liqligini belgilab beradi; ishbay tizimlar fakat tayyorlangan mahsulot
mikdori bilan, vaqtbay tizimlar fakat ishlangan vaqt mikdori bilan bog’liqlik ifodalaydi.
Korxonalarda mehnatga haq to’lash tizimlarini ishlab chikishda bir vaqtning o’zida ikkita
vazifani xal qilishga to’gri keladi. Birinchidan, xar bir tizim xodimning kuch-gayratini ish
beruvchining tadbirkor, korxona egasining ishlab chiqarish natijalariga ega bo’lishiga:
eng kam
xarajatlar bilan kerakli mikdordagi rakobatbardosh mahsulot ishlab chikarilishiga erishishini
ta’minlaydigan mehnat faoliyati ko’rsatkichlarini ko’lga kiritishiga yo’naltirishi lozim.
Ikkinchidan, haq to’lashning xar bir tizimi xodimga uning o’zida mavjud bo’lgan akliy va jismoniy
qobiliyatlarni ro’yobga chiqarish uchun imkoniyat yaratib berishi, ish jarayonida o’zini shaxs
sifatida to’liq namoyon qilishiga imkon tugdirishi lozim. Bu aytilganlarning hammasi mehnatga
haq to’lash tizimlarini ragbatlantiruvchi, kafolatlovchi va majbur qiluvchi tizimlarga bo’lish uchun
baza yaratadi.
Ragbatlantiruvchi tizim deb muayyan ishlab chiqarish sharoitlarida yuqorida ko’rsatib
o’tilgan ikkita vazifani: ish beruvchiga zarur bo’lgan mehnat faoliyati natijalarini ko’lga kiritish
va xodimga shaxsiy manfaatdorlik asosida uning o’z-o’zini to’liq namoyon qilishi uchun shart-
sharoitlarni ta’minlash vazifalarini eng makbul darajada xal qilishni ta’minlaydigan mehnatga haq
to’lash tizimini xisoblash kerak. Ragbatlantiruvchi tizim xodimga uning ko’rsatkichlarni
yaxshilashda o’z ishtiroki darajasini tanlash imkonini beradi.
Majbur qiluvchi tizimda xodim ish beruvchini tomonidan ancha yuqori darajada belgilangan
ko’rsatkichlarga erishishga majbur etiladi va xech qanday “pasayish”ga yo’l ko’yilmaydi. Agar
bunday “pasayish” sodir etiladigan bo’lsa, xodim ish beruvchining talablariga javob bermaydigan
xodim sifatida karaladi.
Mehnatga haq to’lashning kafolatlovchi tizimlari o’zining tashkiliy tuzilish va tavsiflariga
ko’ra ragbatlantiruvchi tizimlariga ancha yakindir, lekin ularning asosiy vazifasi xodimga
to’lanadigan ish haqini biron-bir ko’rsatkichlar bilan bog’liq kilib ko’ymasdan, balki unga aytilgan
mablag mikdorini korxonada amal kilayotgan haq to’lash
shartlari tarif stavkalari, narxlar
belgilash, ko’shimcha haqlar, ustama haqlar to’lash, mukofotlar va shu kabilar berish bilan
ta’minlashdan iborat.
Ish haqini asosiy (tarif) va ko’shimcha (ragbatlantiruvchi) haqlarga bo’lish mukarrar
ravishda ularning nisbati qanday bo’lishi kerak degan masalani o’rtaga ko’yadi. Mantikan olganda,
asosiy ish haqi o’zining nomini oklashi uchun xech bo’lmaganda 50% dan ko’proqni tashkil etishi,
ragbatlantiruvi ish haqi esa tegishli ravishda 50%dan kamroq bo’lishi, ya’ni ragbatlantiruvchi
qismning (Kr) ulushi 100% va asosiy haq (Ax) o’rtasidagi farqka teng bo’lishi kerak:
Dostları ilə paylaş: