A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BAYRAM HƏSRƏTİNDƏ
65 birdən fikirləşdim ki, qızı nahaq tək qoydum. Nə biləsən orda kim olacaq. Sürücü böyük həvəslə razılaşdı: –Əlbəttə, əşi... insan çiy süd əmib... Mən ona papiros təklif etdim. Spiçka çəkib papirosunu yandırdım. Sonra papirosumu da odladım. –Hə, – dedim, – fikirləşdin ki, işim sabaha da qalsa olar. Qoy gedim nişanlımın yanında olum. Mən özüm öz dediklərimə səmimi surətdə inanırdım. İnanırdım ki, hər şey məhz mən danışdığım kimidir. Yaxud mən dediyim kimi olacaq. Fərqi yoxdur. Sürücü yenə mənə baxdı və yenə də bic-bic güldü. –Tamamilə doğrudur, – dedi. Sonra zarafatyana əlavə etdi. – Onu da deyim ki, nişanlın səninçün yaman darıxıb. Lap burnunun ucu göynəyir. Mən inamla dedim: –Bəs necə ki, əlbəttə! – Sonra təəccüblə soruşdum: – Bəs sən hardan bilirsən? Sürücü mənalı-mənalı baxdı: –Necə yəni hardan, papirosundan, – dedi. Mən anlamadım. O, izah etdi. –Gör papirosun necə alışıb. El içində söz var, əlamət var: deyir papirosun bir tərəfi yananda, bir yanı alışanda, bu o deməkdir ki, kimsə səninçün yaman, yaman darıxır. Yağış azalmışdı. Küçə adamla dolu idi. Axı, bu gün bazar axşamıydı. Adamlar kinolara, teatrlara, konsertlərə tələsirdilər. Bəziləri də elə belə küçədə gəzməyə çıxmışdılar. Havada bahar iyi duyulurdu. Soyuq idisə də, bu mart soyuğu idi, baharın ərəfəsi. Könlümdə də mart idi. Baharın ərəfəsi. Musiqi səsi gəlirdi. Aydın, təmiz eşidilirdi. Sanki radio dalğaları uzaq şəhərdən Bakıya qayıtmışdılar. İşıqforun yaşıl bəzəkləri bütün yol boyu sapa düzülmüşdü.
66 Mən qəribə bir duyğu keçirirdim. Nədənsə, mənə elə gəlirdi ki, mağazadan qiymətli və çox kövrək bir güldan oğurlamışam. Bunu başqaları öz qiymətinə, öz dəyərinə, qanuni yolla pul verib alacaqdılar. Mən isə bir an içində xəlvətcə bu güldanı götürüb qaçmışam. Mən hey qaçır, qaçır, qaçıram, hara qaçıram – bilmirəm. Qorxuram ki, tələsdiyim, həyəcanım, təlaşım, nigaranlığım nəticəsində büdrəyib yıxılam, güldanı sındıram. Qorxuram ki, məni haqlayalar, güldanı tutub əlimdən alalar. Qorxuram ka, ürəyim partlaya, yıxılam, öləm, güldanı aparıb çatdıra bilməyəm. Amma büdrəməsəm də, məni haqlamasalar da, yıxılıb ölməsəm də hara gedirəm? Hara qaçıram? Hansı ocağa pənah aparıb, hansı evdə sığnaq tapacağam? Hara? Hara? 4 Qapıda tanımadığım bir qız dayanmışdı. – Kimi istəyirsiniz? Otaqda bir həngamə, bir vur–çatdasın vardı ki, ağız deyəni qulaq eşitmirdi. Musiqi, səs–küy, qədəhlərin, çəngəl-bıçağın cingiltisi... –İçəri keçin. İçəri keçmək sərhəddi keçmək deməkdi. Calayiyaş olmaq deməkdi. Gənclik dilində danışanlar içində əcnəbi, sevinc, şuxluq dəryasında tənhalıq adası olmaq deməkdi. Birdən mən otağın açıq qapılarından Nərgizi gördüm. O rəqs edirdi. Yaşıl paltarının yaxasına bayaqkı al qırmızı güllərdən biri sancılmışdı. Çiyinləri çılpaq idi. O müasir qızdı. Saçları gödək, danışıq tərzi, düşünüş tərzi, yaşayış tərzi müasir. Zövqü müasir, gülüşü müasir, şüuru müasir, geyimi müasir. Amma indi o qədim bir rəqs oynayırdı. Qədim bir Qarabağ rəqsi. Onun oyununda qəribə bir ahəng vardı. Sümüklərinin, əzələlərinin plastikası iləmi, üzündəki ifadənin işvəkarlığı iləmi, hərəkətlərinin şirin, naz qəmzəsi iləmi, deyə bilmərəm, amma nə iləsə bu rəqs xəyalımda heç bir vaxt görmədiyim keçmişləri, çox qabaqlar yaşamış gəlinlərimizi, qızlarımızı
67 canlandırırdı. Heç bir vaxt kişi üzünə çıxmayan, kişi nəzəriylə oxşanmayan, sığallanmayan, qanadlanmayan gəlin-qızların qədim həsrəti bu axşam kişilər-gənclər içində rəqs edən müasir qadının bütün hərəkətlərinə, bütün varlığına aşılanmışdı. Bu gün kişilər içində rəqs edən bu qız sanki əsrlərlə qara çadralar altında boğulan qadınlıq hissinin ən kövrək, ən xəfif, ən inçə gizlinlərindən, sirlərindən, intizarlarından danışırdı. Birdən mən başa düşdüm ki, artıq mənə heç bir şey lazım deyil. Artıq nə istəsəm bayağılıq olardı. Bu obraz, bu nigaran duyğulardan başqa mənə heç nə lazım deyildi. Bu təsəvvür, bu xəyal yaddaşımın, xatirələrimin, əbədi, vəfalı, həmdəmi olacaqdı. Ayrı mənə heç nə, heç kim lazım deyildi. Qız xəbər aldı:
–Axı, sizə kim lazımdır? –Heç kəs, – dedim. – Bağışlayın, yanılmışam, səhv gəlmişəm, azmışam. –Aaa.
Axırıncı pilləni düşənəcən musiqi səsi aydın eşidilirdi. Yorğun ahəngli sərkərdan bir melodiya sanki öz aramını, sakitliyini, sonunu axtarırdı, tapa bilmirdi. Küçəyə çıxdım. Taksi getmişdi. Nə fərqi var! Piyada gedə bilərdim, ya da ayrı taksi tuta bilərdim. Bəlkə təsadüfən bayaqkı taksiyə rast gələ bilərdim. Eh! Taksini qaytarmaq çox asandır...
68 BAYRAM HƏSRƏTİNDƏ
Fatma xala dovğa bulayırdı. Məstan pişik tənbəl-tənbəl döşəmənin üstünə sərələnmişdi. İri divar saatının kəfkiri sağdan-sola, soldan-sağa var-gəl eləyirdi. Küçədən qutab satan arvadın cır səsi eşidilirdi: –Qutab var a! Qutab var a! Bürkü idi. Kimsə radionu bərkdən qurmuşdu. Muğamat konserti verilirdi. Hərdənbir küçədən keçən maşınların səsi eşidilirdi. Həyətdəki iri şah tutun altında bir dəstə ali məktəb tələbəsi imtahana hazırlaşırdı. Aşağı qonşular dalaşırdılar. Yuxarı qonşular paltar sərirdilər. Sağ tərəfdəki qonşular bərkdən şaqqıldayıb gülürdülər. Sol tərəfdəki qonşular evdə yox idilər. Həyətdə uşaqlar oynayırdılar. Bir oğlan və bir qız ipi tutmuşdular, başqa bir qız ipin üstündən o yana, bu yana tullanırdı. Kimsə həyətdəki kranı bağlamağı unutmuşdu, su hey axır, axırdı. Nimdaşalan həyətə girib bir qədər qışqırdı. Ona köhnə, paslı çaydanı təklif elədilər. Bir qədər danışdılar, çənə- boğaz oldular. Sövdəlari baş tutmadı. Nimdaşalan çıxıb getdi. Fatma xala bir əlini dovğanı buladığı qaşıqdan ayırmadan o biri əli ilə qazana bir çimdik duz atdı. Gülarə dərsdən qayıtdı. Fatma xala indicə qızının: "Yenə dovğa, yenə yemək, yatmaq, sabah yenə dərs" – deyib deyinəcəyini gözləyirdi. Amma Gülarənin gözləri gülürdü. Həmişə günün bürkü, əzici, tənbəlləşdirici vaxtında radio həzin musiqi verib adamı daha da qüssələndirir, yorğunlaşdırırdı. Bu gün də radio çalırdı. Həmişəki kimi həyətdə uşaqlar oynayır, qutab satan arvad bağırır. Bu gün də hər günkü kimi idi. Amma Gülarənin gözləri gülürdü. O gəlib anasını qucaqladı. Dovğanın çürüməsindən qorxan Fatma xala əlini qaşıqdan ayırmadan, qanrılıb qızının alnından öpdü. –Hə, neçə beş almısan?
Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|