A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
76 damcı tökülən sudan qumun üstündə zəncirli bir iz qaldı. Qayaların yanında qızmış qum ayaqları yandırırdı. Ayaqqabılarını geyindilər. Rüstəmlə Əjdər otaqda geyinəndə Şəhla dedi: –Əjdər bağdan bir az üzüm yığ. Leylaya apar. Rüstəm etiraz eləmək istədi. –Yox, yox. Qoy aparsın. Leyla yolda yeyər. Orda üzüm harda görəcək. Əjdər sanki ilk dəfə Leylanın çox uzun müddətdə tamamilə başqa bir yerə getməsi haqqında düşündü. Və nədənsə bir qədər kədərləndi. Səbət yaman ağır oldu. Rüstəm və Əjdər ikisi götürməli oldular. Şəfiqə onları qapıya qədər ötürdü. O arxayın və rahat idi. Əjdərin ürəyi dumanlı idi. Rüstəm fikirliydi. Gecə saat 12-də Leyla, Rüstəm, Əjdər və Leylanın anası Zeynəb xala aerodroma gəldilər. Əjdər neçə gün idi ki, Leylanı görməmişdi. –Niyə heç bağa gəlmədiniz – dedi. –Nə bilim vallah, yola hazırlaşırdım. – Leyla özü nə qədər incə və zərif idisə səsi bir o qədər qalın və yapışıqsız idi. – Başım yaman qarışıqdı. Əjdər dedi: –Təqsir Rüstəmdədir. Gərək o sizi mütləq gətirəydi. Bağın indi çox yaxşı vaxtıdır. Leyla gülümsündü. "O nahaq yerə pomada çəkir – deyə Əjdər düşündü. – Belə gülüş solğun dodaqlara daha yaxşı yaraşar. Amma bəlkə də Rüstəm pomadalı dodaqların gülüşünü daha artıq bəyənir". Təyyarəyə minmə başladı. Leylayla Zeynəb xala bir– birlərinə sarmaşdılar. Zeynəb xala ağlamağa başladı. Əjdər qəribə bir maraqla Leylayla Rüstəmin görüşməsini gözləyirdi. Leyla Rüstəmə əlini uzatdı. Əjdər elə bildi ki, Rüstəm onun əlindən öpəcəkdir. Amma Rüstəm sadəcə olaraq nişanlısının əlini sıxdı. Əjdər kimi. downloaded from KitabYurdu.org 77 10 dəqiqədən sonra Leyla qara damsız göydə güclə seçilən iki yaşıl bir qırmızı işıqdı. Zeynəb xala dalda, Rüstəm qabaqda oturdu. Aerodromdan şosseyə çıxanda Əjdər yenidən göyə baxdı. İki yaşıl bir qırmızı işıq… Lakin bu bəlkə də içində Leyla olan yox, başqa təyyarə idi. Çoxdan Əjdərin ürəyi xoş və sevincli olmurdu. Nədən belə? Əjdər gecə maşın sürməyi çox sevirdi. O, bu ləzzətin qurtaracağı haqqında düşünmək istəmirdi. Hələ yol çox uzun idi. Rüstəm və Zeynəb xalanı Bakıya aparmaq, sonra da tək bağa qayıtmaq. Düzdü Şəhla onu gözləmirdi. O, elə bilirdi ki, Əjdər səhər gələcək. İki kilo yağ gətirəcək. Bir də darçın. Amma Əjdər bu əsrarəngiz səyahətinin ləzzətindən əl çəkmək istəmirdi. Düzdür o bu ləzzəti sabah gecə, biri gün və hər hansı başqa bir gecə də ala bilərdi. Amma məhz bu gün istəyirdi. Məhz bu gecə xüsusi həvəsi vardı. Yağış çisələyirdi. Şosse par-par parlayırdı. Maşının qabaq faralarının işığı yolun aynası üzərində üzürdü. Yol, təyyarə, göy, gecə, Rüstəm, Zeynəb xala, Şəhla, yol, Leyla, Şəhla, təyyarə, Rüstəm, yol, Zeynəb xala, Bakı, Şəhla, yol, təyyarə, Leyla, Bağ, Şəhla, Səhər, yağ, iki kilo yağ, Şəhla, darçın, yol, Leyla, təyyarə, Leyla, Rüstəm, gecə, Leyla, yol, Şəhla, bağ, dəniz, Şəhla, darçın, Şəhla, Leyla, yol, yol, təyyarə, gecə, Şəhla, Şəhla, Rüstəm, yol, Şəhla, yol, yol, Şəhla, yol, yol, Şəhla, Şəhla, Şəhla, hə Şəhla. Şəhla mən səni sevirəm. Ürəkdən sevirəm. Lakin bu azdır. Bu heç bir şeyi həll etmir. Şəhla, mən səni lap çox istəyirəm. Lakin bu bayağı dünya həqiqi, əbədi, ülvi məhəbbətçün layiq yer deyil. Mən səni sevirəm Şəhla. Sevirəm. Amma könlümüzün gecəsindən kimin xəbəri var? Çətindir, Şəhla çətindir. Könlü mıxlamaq olmur, Şəhla. Mən səni sevirəm Şəhla, lakin bu problemləri həll etmir. Mən səni sevirəm Şəhla, çünki dünyada səndən gözəl qadın yoxdur. Lakin mən neyləyim, neyləyim, neyləyim ki, darçın, darçın, darçın… downloaded from KitabYurdu.org 78 –Yatmısan? –Hə. – Əjdər diksindi. Cəld sükanı sola burdu. Sağ tərəfdən vıyıltıyla keçən yük maşını az qala onları vurmuşdu. Əjdər Rüstəmi söhbətə tutdu. Əvvəl Zeynəb xalanı evlərinə apardılar. Zeynəb xala Rüstəmə müraciətlə: –Bizi yaddan çıxartma – dedi – Əjdəri də gətir. –Mütləq Əjdər birinci sürətə qoşdu. Maşın tərpəndi. Şəhər yuxulu və səssiz idi. Əjdər birdən dedi: –Nahaq Leylanı tək buraxdın. Gərək özün də məzuniyyət alıb onunla gedəydin. – O əlavə etdi – nə olar öz hesabına alaydın. Rüstəm cavab vermədi. Ayrı vaxt olsaydı Əjdər inciyərdi. İndi kefi kök idi. –Gecən xeyrə qalsın. –Sağ ol – deyə Rüstəm maşının qapısını çırpdı. Yol hərəkətsiz, gediş–gəlişsiz idi. Tək–tük maşınlar böyük sürətlə gedirdilər. Əjdər də sürəti 100 qaldırdı. Onun qəlbi fərəhlə doluydu. Pencəksizdi. Külək üzünə vurub köynəyini dalğalandırırdı. Amma üşümürdü. Küləyi toxunulan bir şey kimi qucmaq, saxlamaq istəyirdi. Hardansa Əjdərin fikrinə belə qəribə bir sual–cavab gəldi: –Əjdər, həyatınızın ən gözəl, ən xoş, ən sevimli, ən təsirli xatirəsi nədir? –Qara damsız göydə güclə görünən iki yaşıl, bir qırmızı işıq. Leyla Rüstəmin nişanlısı idi. Rüstəm Şəhlanın qardaşı idi. Şəhla Əjdərin arvadı idi. Əjdər arvadını ürəkdən sevirdi. Lakin o heç bir vax Leylanı xörəyə darçın tökən görməmişdi. Səhər Əjdərlə Şəhla çay içirdilər. Şəhla deyinirdi: –Mən elə düz bilmişdim ki, yağı yaddan çıxaracaqsan. Əjdər düşündü: "Görəsən darçını da yadına salacaq". O downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|