A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
88 araq, bir şüşə konyak, bir də çaxır. Vəssəlam. Sonra isə Kamilə. Qurtarmaz gəzintilər. Pərvanə tək başlarına dolanacağımız kvartallar. Qarış-qarış ölçəcəyimiz küçələr. Kölgəliklərində dincələcəyimiz bağlar. Bəxtiyarlıq. Tam bəxtiyarlıq. Doğrudur, fırlanan bina olmayacaqdı. Amma əvəzində Kamilə. Qurtarmaz gəzintilər. Kamilənin nəvazişləri. Səsi, Məlahəti. Bizə bu qədər çətin görünən problemlər necə də asan həll olunurmuş. Aydın yeni bir təşəbbüs eləyir: –Zeynal, qardaşımsan. Telefonun dəstəyini qoy yerə. Gəl otur. Yaxşı deyil. Məzəlilik eləmə. O tamamilə ayılmışdır. Mən isə hiss eləyirəm ki, axırıncı stakan lap beynimin içinə axmışdır, başım dumanlanıb, odur ki, zəng eləmək istəyimin qarşısını heç nə ala bilməz. Tam bəxtiyarlıq üçün nə qədər az şey lazım imiş. Bir şüşə araq. Ya iki şüşə araq. İki şüşə olsa heç konyak-zad da lazım deyil. Daha da yaxşı. Konyakla arağı qatışdırmaq yaxşı olmur. İki şüşə araq. Bəsdi. Hə, bir də telefon. Mən nömrələri yığıram. –Flan - flan - flan - flan. –Allo, sizsiz Mələk xala. Salam məleyküm. Zeynaldır. Aydın yüyürüb dəstəyi qapmaq istəyir. Mən itələyib onu yıxıram və dəstəyə deyirəm: –Kamiləni olar? Dəstək sükuta qərq olur. Sonra Mələk xala titrək bir səslə: –Dəli, dəli olmusan Zeynal? - deyir. –Niyə dəli olmuşam Mələk xala, Kamiləni istəyirəm, Kamiləni, Kamiləni - deyə mən həsrətlə bağırıram - Neyləyim, axı neyləyim? Bədbəxt qadın sonsuz bir iniltiylə: –Kamiləni qoruya bilmədin, biçarə - deyə hönkürür - qara torpaqlara verdin. downloaded from KitabYurdu.org 89 –Bilirəm - deyirəm - Mələk xala, bilirəm. Məni bağışla. Sərxoşam. Amma sabah ayıq olacam. Mən dəstəyi asıram. Yenidən Aydınla oturub içirik. Axı hələ səhərə çox var. Hərdən bir Rüxsarə xanım qapını açıb məzəmmətlə başını yelləyir.
Bakı downloaded from KitabYurdu.org 90
HEKAYƏ
Axşam! Vüsal onu qəfilcən duydu. Nizami muzeyinin yanında 3 nömrəli trolleybusu gözləyəndə şəhərə hələ durğun və bürkü bir gündüz hakim idi. Trolleybusun içində – nəfəsi od püskürən adamların basa– basında – isti daha artıq əziyyət verirdi. Üç dayanacaq arasındakı yol Vüsala sonsuz və yorucu bir səfər kimi görünürdü. Neft meydanında – Dəniz bağının yanında trolleybusdan düşəndə Vüsala elə gəldi ki, o Gündüzdən Axşama səyahət eləmişdir; tünlük, havası ağır trolleybusdan sonra daha saf və geniş görünən Neft meydanının açıqlığındanmı, yoxsa yapalaq kölgəli ağacların günəşdən gizlətdiyi dəniz bağının yaxınlığındanmı Vüsal birdən–birə bütün günü bədəninə yaş paltar kimi yapışan çiriş–istinin xoş bir axşamla əvəzləndiyini duydu.
Axşam dənizdən gəlirdi… O, bütün günü narın ləpələrin arasında yırğalanmış, nazlanmış, uymuşdu. İndi isə nəhəng yanar kos kimi bütün fəza boyu hərlənib dənizə dığarlanan odlu günəş onu ürküdüb oyatmış, axşam salxım-salxım dəniz yellərinin qanadlarında şəhərə uçurdu. Gündüz cəhənnəm hərarətində çabalayan qızdırmalı şəhər susuzluqdan dodaqları cadar–cadar olmuş adam bulağa döşənən kimi Axşamı içirdi. Axşam şəhəri aram və əzəmətlə öz himayəsinə alırdı. Onun rəngi, təravəti istidən cana gəlmiş adamları sakitləşdirir, tərlərini soyudur, xəfif meh onların saçlarını ana barmaqları kimi mehriban sığallayır, üzlərini, əllərini tükənməz bir nəvazişlə oxşayırdı. Bəlkə heç kim yayda, illah da iyulun cırcıramasında qızmar downloaded from KitabYurdu.org 91 günəşi dənizə atıb batıran, harın gündüzlərin yanğınına buzlu su təkin sərinlik çiləyən axşamların ləzzətini bakılılar qədər çəkmir.
Adamlar evlərindən, idarələrindən, məktəblərindən bulaq- bulaq axışaraq küçələrin insan selinə qovuşur, dolu, rəngarəng, gurultulu bir çay kimi Dənizə, Axşama, Sərinliyə tərəf axırdılar. Vüsal işdən çıxmışdı. Evlərinə tələsirdi. O, Azərneft binasının yanından burulub yaşadıqları evə tərəf addımladıqca sol yanda qalan dəniz bağının kölgələri Vüsalı cəzb edir, sərin yellərlə pıç–pıç pıçıldaşan, xısın–xısın danışan ağaclar elə bil onu bu kölgəliklərin altında bir qədər dincəlməyə, təmiz hava udmağa çağırır. Amma Vüsal indi dəniz bağına tərəf dönmür. O bura axşam tərəfi ailəsiylə birlikdə gələcək. Həmişə olduğu kimi bu axşam da onlar ta gecəyə qədər bu bağda gəzəcək, dənizin saf havasıyla nəfəs alacaqlar. Vüsal. Arvadı Pərişan. Bir də balaca qızları Xəyal. Vüsalla Pərişan balaca Xəyalın əllərindən tutacaqlar. Yumşaq, tumbul əllərindən. Yəqin ki,Xəyal yenə də həmişəki təki dondurma istəyəcəkdir. –Ata, mənə dondurma al. Sən allah ata. Mənim yaxşı atam, mənim göyçək atam, mənim gözəl atam. Köpəyin qızı elə qurd dillidir ki. Bəlkə də onlar kinoya gedəcəklər. Görəsən bu axşam "Bahar"da nə gedir. Seans yəqin ki 8.30–dadır. Hava qaralanda. Vüsal dayandı. O, maşın axınının qurtarmasını gözləyirdi. İşıq göstərəndə yaşıl rəng sarıyla, o da qırmızıyla əvəz olundu. Axın dayandı. Vüsalgilin evlərinin tinində sıx, zil qara, topa bığlı Musa kişi çiçək satırdı. Musa bir dəstə Pərişanın sevdiyi çiçəklərdən, bir dəstə balaca Xəyalın çiçəklərindən, bir dəstə də özünün xoşladığı çiçəklərdən aldı. Bu ailədə hərənin öz sevimli çiçəyi vardı. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|