A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
95 vədə yaddaşa qayıtmayacaq, amma onun harasındasa dolaşan bir melodiya… Solub pozulmayacaq, əriyib itməyəcək təəssüratlar… Qadın yenə axırsız bir hüzünlə bəmdən oxuyurdu:
Fəzayi-eşqdə abad gördüyün könlüm… O, son hecanı uzadır, sonra səsini yavaşıdıb susurdu. Elə bil musiqi tüstü kimi uzaqlara uçub aramla havada əriyirdi. …Nə gördü badədə bilməm ki, oldu badəpərəst Mürid məşrəbü zöhhad gördüyün könlüm… Alkoqolla mübarizə aparırlar. Amma musiqiylə heç kəsin işi yoxdur. Adamları yalnız alkaqolmu məst edir? Bəs musiqi? Şer? Gecə? Dəniz? Bir də ümid? Məhəbbət. Ayrılıq. İntizar. Bir də yaddaşın zalım əyləncələri. …Gətirdi əcz görüb eşq müşkil olduğunu Qamu hünərlərə ustad gördüyün könlüm… Musiqi Vüsalın yaddaşında vurnuxurdu. …Göm-göy don… Durna boylu düm ağ vaz…. Bir də bu vaza al qırmızı gülləri nəvazişlə, aralı–aralı, seyrək-seyrək düzən əllər… Arıq, nazik, zərif əllər… Onların zərifliyini, incəliyini nəyə bənzətməli? Aylı gecədə kaman iniltisinəmi? Dənizin xəfif xışıltısınamı? Ya qaranquşların ilk civiltisinəmi? Bəlkə də hələ əriməmiş qarın altından pöhrələyib baş qaldıran ilk yaz güllərinə, narın qum üzərində körpə ləpirlərinə, daha nə bilim nəyə? Görəsən dünyada elə bir şey varmıdı ki, ona bu əllərin şairanəliyini, incəliyini, lətifliyini bənzətmək olsun? Bu əllər… Nəvaziş və təsəlli əlləri… Məhəbbətin ilk tərcümanları… Saçlarımızın darağı… Üzümüzün dəsmalı… Əllərimizin əlcəyi… Öpülməkdən nazilmiş, adamın tüklərini ürpədən əllər… Utancaq və şıltaq, yumşaq və ürkək əllər… Bir də saçlar. Onun saçları. Vüsalın bu günə qədər sevdiyinin saçları… Dənizənin saçları… Dənizə. Vüsalın unutmadığı, downloaded from KitabYurdu.org
96 unuda bilmədiyi Dənizə. Bir qadın ki, saçları şəlalə təkin çiyninin astanalarından tökülür. Bir qadın ki, güləndə, gülüb sakitləşəndə bütün üzü sakitləşir, amma gülüşü hələ xəyali vaxt gözlərinin içində əriyir, bu gülüş gözlərinə qarışaraq, gözləri daha da mülayim edir. Bir qadın ki, gözləri iki zil qara gilədir – gecədən dammış kimi.
Şəfqət dolu gözlər. Təəssüf dolu gözlər. Təsəllili gözlər. Məlul gözlər… Sənin gözlərin kimi Qərənfilim. Gülüşü gülüşün kimi gözlərinin içində əriyir. Saçların saçların təkin çiyninə axır. Saçlarından saçlarının ətri gəlir. Səsi də səsi kimidir, Qərənfil. Qapımın zəngi çalındı. Mən qələmi kənara qoydum. Radionu söndürdüm və qapıya getdim. Gələn Sürəyya və balaca Solmaz idi. Solmaz boynuma atılıb çığırdı: –Atam gəlib, atam gəlib! Mən onun üzündən öpdüm. –Şeytan bəs hardaydın? Sürəyya dedi: –Bıy İlyas yadından çıxıb. Axı sənə demişdim. Bu gün Solmazın rəfiqəsinin ad günüdür. Ora getmişdik. Asqılıq bəzəndi. Sürəyyanın yaşıl sumkası, balaca Solmazın yun jaketi mənim həsir şlyapamın qonşusu oldular. –Yoldaşına nə aparmışdın Solmaz? –Kukla aldıq. "Ana" deyən kukladan. O ağzını büzüb kukla kimi zırıldadı. –Bəs "ata" demir? –Yox – deyə o şıltaq-şıltaq güldü – "Ata" mən deyirəm. O yenə kukla sayağı zırıldadı. Amma "ana" yox, "ata" deyə. Mən Solmazın yanağından çimdiklədim. –Oy – deyə o ədayla çığırdı. downloaded from KitabYurdu.org 97 Mən onu bərk-bərk öpdüm. Sürəyyə dedi: –Nahar eləmisən hə? –Yox sizi gözlədim. Biz otağa keçdik. –Çoxdan gəlmisən? –Yarım saat olar. –Bəs neyləyirdin? –Heç bir balaca hekayə var onu başlamışdım. –Hə. Solmazla mən masanın arxasında oturduq. Sürəyyə ev paltarını geyindi. Lopa-lopa sarı güllü xalat… O mətbəxə keçib bir azdan bizə xörək gətirdi. Bozbaşın noxudu çox idi. Biz üçümüz də noxudu çox olanda xoşlayırıq. Mən dedim: –Dadlı bozbaşdır. Solmaz dedi: –Ana bu gün niyə belə dadlıdır? Sürəyya dedi: –Hekayən nə haqqındadır? Mən dedim: –Qəhrəmanım neft mühəndisidir. Bir də onun arvadı, həkim. Uşaq həkimi. Solmaz dedi: –Mənim anam kimi. Mənim anam da uşaq həkimidir. Sürəyya mənə baxdı. Mən dedim: –Yox. Anan qadın həkimidir. Solmaz təslim olmaq istəmirdi. –Yox, yox. Mən bilirəm. Bütün uşaqlar anam işləyən xəstəxanada olur. Anam lap-lap balaca uşaqların həkimidir. Qadın həkimiylə uşaq həkiminin arasındakı fərqi balaca Solmaza başa salmaq çox mürəkkəb məsələ idi. Mən hekayəmin qəhrəmanının peşəsini dəyişəcəyimi qərara aldım downloaded from KitabYurdu.org 98 və söhbəti dəyişmək məqsədilə dedim: –Hekayədə bir balaca şeytan qız da olacaq. Özü də lap sənin kimi höcət. Solmaz sevinclə attanıb düşdü. Xörək masanın üstünə dağıldı. Sürəyya məzəmmətlə dedi: –Ay qız bir sakit çörəyini ye, sonra danış də. O masanın üstünü silməyə başladı. Solmaz əl çəkmirdi: –Ata o qızın adı nədir, hə, adı nədir? Mən dedim: –Vallah yadımdan çıxıb. Qoy kağızlarıma baxım. Mən yazı masama yanaşdım. –Əşi otur çörəyini ye, sonra baxarsan. –Bu saat, gəlirəm. Adı… Amma Vüsal… seans… arvadı… Xəyal, hə, adı Xəyaldır. Mən yerimə qayıtdım. Solmaz dedi: –Bıy sən bir teatr yazmışdın e, yadındadır orada da qızın adı Xəyaldır. Yadında hə? Mən təəccüləndim. –Qızda yaddaşa bax e. Sürəyya dedi: –İdarədə nə var, nə yox? Deyirlər bu gün sizin qəzetdə maraqlı bir felyeton çıxıb. –Taksilər haqqında. Onu deyirsən? –Hə taksilər haqında. –Hə. Sizin işdə nə var, nə yox? –Bir elə şey yoxdur. Bu gün bir arvadı lap ölümdən qurtardıq. Nəfəsi kəsilmişdi. –Halı indi necədir? –İndi pis deyil. Böhran keçdi. Biz yeyib qurtardıq və hərəmiz öz boşqabımızı mətbəxə apardıq. Sürəyya dedi: downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|