A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər



Yüklə 3,36 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə30/171
tarix30.09.2017
ölçüsü3,36 Mb.
#2501
1   ...   26   27   28   29   30   31   32   33   ...   171

 102 

haçansa, gələcəkdə, başqa bir aləmdə  mənə qaytarılacaqdır. 

"Özün haqqında düşünmə"…  Əlbəttə, dünyanın dərdləri 

haqqında düşün, ailən haqqında düşün. Yaxşı  mən 

təqsirkarammı ki, ömrümün baharı,  ən gözəl dəqiqələri 

Dənizəylə keçirdiklərimdir. Bəli, mən unuda bilmərəm ki, 

arvadım var, qızım var. Lakin axı  mən o anları da unuda 

bilmərəm. Dənizə… Göz işlədikcə  işləyən  əngin. Sahilin 

yumşaq qumları, sahili oxşayan qıvırcıq dalğalar. Dənizənin 

ipək saçları. Dənizin dən düşmüş köpüklənən qıvrım 

dalğaları…  əlbəttə, bu mənzərələr heç kəsin ürəyində heç bir 

teli tərpətməz… Lakin onlar mənim qəlbimin  ən incə 

musiqisidir. Axı siz yalnız sözləri görürsünüz. Mən rəngləri

işığı, kölgələri, balıqqulaqlarını, dənizin köynəyində ağ düymə 

kimi ağaran yelkənli qayıqları… Dənizin, sahilin, Dənizənin 

saçlarının qarışıq qoxusunu duyuram. Bəlkə  də bu xırda 

hisslərdir. Ama mən Dənizəylə olanda özümü xoşbəxt sayıram. 

Mən  ən adi bir insanam və  ən adi insani səadətə  mənim də 

haqqım vardır. 

Deməli belə. Mən mütləq Dənizənin yanına getməliyəm… 

Deməli, bütün məsələlər həll olundu. Yaxşı, bəs Pərişan? 

Pərişan. Nə olsun? Mən ki, onu sevmirəm: özümü də, onu da 

aldatmağın nə  mənası var? Həqiqət bir dəfəlik aşkar olsa 

onunçün də, mənimçün də daha yaxşı olmazmı? Acı  həqiqət 

şirin yalandan yaxşı deyilmi? 

Yaxşı bəs balaca Xəyal? 

Mən qələmi bir kənara qoyub otağımda var-gəl etməyə 

başladım. Mən qəhrəmanımın qarşısına çıxan axırıncı suala 

tutarlı cavab axtarırdım. Yataq otağından Solmazın səsi gəldi: 

–Ata bura gəl. 

Mən onun yanına keçdim. 

–Qurtardın? 

–Nəyi? 

–Hekayəni də. Gəzişirsən mən elə bildim qurtarmısan. 



Mən gülümsündüm. 

downloaded from KitabYurdu.org




 103 

–Yox, qurtarmamışam. Yat şeytan, gecdir. 

Sürəyya dedi: 

–Yat ay qız. Atana mane olma. 

Mən Solmazın üstündəki yorğanı düzəltdim. Solmaz dedi: 

–Ata hekayən acıdır, ya şirin. 

Onun dilində "yaxşı, pis" məvhumları yox idi. Hər  şey, o 

cümlədən mənim əsərlərim də ya "acı" ya "şirin" idilər. 

Mən dedim: 

–Acıdır, qızım, çox acıdır. 

O bic-bic güldü. Güləndə onun yanaqlarında dairəvi 

çuxurlar əmələ gəlirdi. 

–Ata məni öp, onda hekayən şirin olar.  

Mən bərk-bərk onun yanaqlarındakı dairəvi çuxurlardan 

öpdüm, iş otağıma keçdim və hekayəmin hər yerində Xəyalın 

adını, eləcə  də onunla əlaqədar olan bütün yerləri pozdum. 

Hekayənin əvvəlində bir cümlə əlavə etdim: 

"Vüsalla Pərişanın uşaqları yox idi". 

Mən mətbəxə keçdim. Özümə bir stəkan çay töküb içdim və 

hekayənin dalını yazmağa başladım: 

"Bəli, Vüsal qərara gəldi ki, acı  həqiqət  şirin yalandan 

yaxşıdır. O, uzun illərdən bəri gizlətdiyi həqiqəti Pərişana 

açmağı  qərara gəldi. O, Pərişana uzun bir məktub yazdı. O, 

özünə bəraət qazandırmırdı, o, məsələni izah etməyə çalışırdı. 

Vüsal kağızı yemək masasının üstünə duz qabının altına qoydu.  

O bilirdi ki, Pərişan həmişə xörəyin dadına baxmazdan 

əvvəl ona duz tökür. Pərişan xörəyi duzlu yeməyi sevirdi. 

Amma bu gün yəqin nə duzsuz, nə  də duzlu xörək yeyə 

bilməyəcəkdi. Biçarə! 

Amma bəlkə  də o kağızı xeyli müddət sonra görəcəkdi. 

Onda xörəyini yeyə də bilərdi. Bəlkə də…  

Vüsal bu barədə düşünmək, bu mənzərələri gözü qarşısına 

gətirmək istəmirdi. 

O həsir papağını geyinib küçəyə  çıxdı.  İki saat şəhəri 

veyilləndi. Sonra Bahar meydanındakı telefon-avtomat 

downloaded from KitabYurdu.org




 104 

budkasına yanaşdı. O, telefonun yarığından 15 köpüyü atıb 

dəstəyi qaldırdı. Telefondan səs eşidildi: Duuuuu…" O 3 

nömrəsini çəkdi. Sonra 2. Sonra 5. bir an tərəddüd etdi. Aparat 

qeyri–müəyyən bir sükuta qərq oldu. Məhkəmə salonunda 

hökm oxumaqdan əvvəl qeyri–müəyyən bir sükut olur. Sonra 

Vüsal nömrənin dalını  çəkdi. 0. Sonra da bir nömrə. 

Telefondan səs eşidildi: "Duuu… Pauza. Duuu…. Pauza. 

Duuuuu…." Sonra bir çıqqıltı: elə bil tum çırtlayırdılar. Sonra 

insanı dəli eləməyə qadir olan axıcı bir səs. 

–Bəli. 

–Dənizə  sənsənmi? 



–Mənəm. 

–Vüsaldır. 

–Tanıdım. 

Sükut çökdü. Telefonda Vüsal onun sıx–sıx nəfəs aldığını 

eşidirdi. Onun özünün də səsi əsirdi.  

–Dənizə, mən səni görməliyəm. Xahiş edirəm… çox xahiş 

edirəm… bu çox vacibdir… Mütləq, mütləq…  Beşcə 

dəqiqəliyə. 

Uzun sükut: bir ömür qədər uzun, ölüm kimi amansız… 

Sonra axıcılığı həyəcana ilişib büdrəyən bir səs: 

–Yaxşı… Gəl… 

Vüsal telefonun dəstəyini asdı. Qəribədir ki, 15 köpüklük 

çıqqıltıyla yenidən cibciyə düşdü. Vüsal pulu cibinə qoydu, 

küçədə futbol oynayan uşaqların kənara çıxmış toplarına 

möhkəm bir təpik vurdu və Nizami küçəsinə  tərəf – 

Dənizəgilin evləri səmtinə addımladı.  

 

*** 

Səhər mən hekayəni qəzetə apardım. Redaktor oxudu və 

dedi: 

–Bilirsən  İlyas, pis deyil, hekayə  mənim xoşuma gəlir. 



Amma özün başa düşürsən də çap eləyə bilməyəcəyik. 

–Niyə? 


downloaded from KitabYurdu.org


 105 

–Bir çox səbəblərə görə… 

–Axı hansı səbəblərə görə? 

Redaktor fikrə getdi. Sonra mənə yanaşıb  əlini çiynimə 

qoydu: 

–Yaxşı, elə birinci ondan başlayım ki, sənin bu qəhrəmanın 



Vüsaldı, Görüşdü nədi,  əgər bu arvadını sevmir, niyə onunla 

evlənib? 

Mən dedim: 

–Hekayə də elə bu barədədir. O Pərişanla təsəlli tapmaqçün, 

ilk eşqini – Dənizəni unutmaqçün evlənib. Amma bir gün 

məlum olur ki, onu nə unuda bilmişdir, nə  də  təsəlli tapa 

bilmişdir. Bu rahatlıq, dinclik, səadət hamısı yalan üzərində 

qurulubmuş. O… 

Redaktor sözümü kəsdi: 

–Yaxşı bu Vüsal dediyin Dənizəni sevirmişsə niyə elə onu 

almayıb? Buna nə mane olub? Dənizə kimdir? Biz onun 

haqqında heç bir şey bilmirik. 

Mən redaktorun təklif etdiyi papirosu götürüb damağıma 

qoydum.  

–Bu məsələnin hekayəyçün bir əhəmiyyəti yoxdur – dedim. 

İstəyirsən mən yetmiş iki min səbəb ya maniyə tapım ki, niyə 

Vüsalla Dənizə evlənməmişlər.  İstəyirsən Dənizənin bütün 

tərcümeyi–halını yazım. Kimdi. Nəçidi. Amma bütün bunların 

hekayəyə dəxli yoxdur. 

–Niyə? 


–Çünki hekayə Dənizə haqqında, Vüsalla Dənizənin nakam 

məhəbbətləri haqqında deyil. Hekayə Vüsal haqqındadır. 

Sevmədiyi bir qadınla "rahət, dinc, xoşbəxt" həyat qurmuş bir 

kişi haqqındadır. Günlərin bir günündə onun qəlbində 

boğduğu, boğmağa çalışdığı hisslər baş qaldırır, onun yalançı 

sakitliyini pozur, dəlicəsinə sevdiyi bir qadının eşqi qarşısında 

heç bir şey dayana bilmir. O, çətin yolla, böyük qurbanlarla əsl 

səadətinə doğru gedir. 

Redaktor fikrə daldı. Sonra yenidən gözlərini mənə zillədi.  

downloaded from KitabYurdu.org




Yüklə 3,36 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   26   27   28   29   30   31   32   33   ...   171




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə