Şə
rq ruhunun Qərb həyatı
– 100 –
Əmin ər-Reyhani yaradıcılığında
Şərq-Qərb məsələləri
Əmin ər-Reyhani üçün Şərqdən Qərbə, yaxud Qərbdən Şərqə
getmək eyni bir ideala – vəhdətə aparan iki fərqli yoldur. Şərq və Qərb
bölgüsü isə coğrafi mənadan daha çox, insanın öz daxili aləmindəki
fərqli bölgələr mənasında işlədilir. Şərqin simvolu kimi ruh, Qərbin
simvolu kimi ağıl götürülür. “Əsl lider və xilaskar o kəsdir ki, onda
Şərqin ruhu və Qərbin ağlı var.”
1
Burada XX əsrin əvvəllərində yazıb-
yaratmış başqa bir Şərq dahisinin – Cəfər Cabbarlının obrazlı sözlərini
xatırlamamaq mümkün deyil: “Beyni kitab arasında Parisdən, ürəyi isə
mizraq ucunda Altay dağlarından alınmışdır”.
2
Məqsəd fikir ilə duyğu-
nun vəhdətinə nail olmaqdır. Əmin ər-Reyhani vəhdət ideyasından çı-
xış etməklə yanaşı, Şərq və Qərbin mahiyyətlərini də fərqləndirməyə
çalışır. Bununla yanaşı, şair sivilizasiyalar bölgüsünü başqa rakursda
da aparır və ona maddiyyatla mənəviyyatın qarşılaşdırılması kimi də
baxır: “Mən iki dünyanın vətəndaşıyam... Bəli, mən eyni dərəcədə
həm maddi olana, həm ruhi-mənəvi olana tapınmışam”.
3
“Cəmiyyətin mənəvi həyatı və maddiyyat” problemləri XX əsrin
əvvəllərində Azərbaycan ədəbiyyatında da ən aktual mövzulardan idi.
Ola bilsin ki, insanın mənəvi kamilliyi və maddi mühit arasındakı
qarşılıqlı əlaqə məsələləri heç də həmişə bu iki tərəfin qütbləşməsi və
müəyyən məqamda Şərq-Qərb dilemması şəklində üzə çıxmırdı, lakin
1
Ameen F. Rihani/ The Book of Khalid, Beirut, 2000, səh. 300.
2
C.Cabbarlı. Aydın // Seçilmiş əsərləri, Bakı, Çaşıoğlu, 2004, səh. 191.
3
Ameen F. Rihani/ The Book of Khalid, səh. 237.
Ə
min ər-Reyhani
– 101 –
Tolerantlığa laqeydlik sə-
bəb olanda o heç zərrə qə-
dər də fəzilət deyil... laqeyd-
lik dərəcəsində olan toleran-
tlıq çox vaxt əxlaqi süqutun
xəbərvericisi olur.
Reyhani
insanın, onun daxili aləminin önə çəkilməsi və xilas yolunun məhz
vicdanda, mənəviyyatda axtarılması kimi ənənəvi Şərq mövqeyi üstün-
lük təşkil edirdi. Hüseyn Cavidin bütün yaradıcılığı boyu əsas ideya
kimi keçən həqiqət və güc qarşıdurması əslində həm də mənəviyyat və
maddiyyatın qarşılaşdırılmasıdır. Əmin ər-Reyhani bu fərqi, bu qarşı-
durmanı xalqlar və sivilizasiyalar müstəvisinə keçirir və vicdana, haq-
qa, ədalətə söykənən bir xalq, bir millət və hətta bir sivilizasiyanın, gü-
cə, zora söykənən xalq, millət və sivilizasiya ilə rəqabətdə aqibətini
dəyərləndirməyə çalışır.
“Kim güclüdürsə, o haqlıdır” fəl-
səfəsinə qarşı çıxan və “kim haqlıdır-
sa, o güclüdür” mövqeyinin təntənə-
sinə üfüqdə bir ideal kimi baxan
H.Cavid kimi, Əmin ər-Reyhani də
güclülərin bu cismani dünyada, hadi-
sələr dünyasında üstün olmaq şans-
larını aldadıcı və müvəqqəti bir üs-
tünlük kimi dəyərləndirir. Gücə arxalananların zahiri qələbəsi əslində
bir dünyagörüşü məsələsidir: “Zəif və əzilən millətlər əsasən spiritual-
dırlar (ruhani); güclü xalqlar, əksər vaxt, ən çox materialistdirlər. Biri
dini idealları əziz tutur, bəzi ruhi-mənəvi yüksəkliklərə qalxır və indi
və sonra öz həvəssizliyinə və tənbəlliyinə haqq qazandırmaq üçün bir
kahin yaradır; o birisi isə maddi şeyləri araşdıraraq yerin xəzinələrini
əldə etmək üçün yeri deşir, dərinə gedir və o vaxta qədər dərinə gedir
ki, onun dinamik qüvvələri nüfuz edilə bilməyən bir qısırlığa çatır və
ani, dəhşətli bir reaksiyada partlayır. Belə bir xalqın həyatı ruhun xəstə
bir halının əlamətidir.”
1
Maləsəf, haqlılar əzilirlər. Reyhani də həmin bu həyatın acı ger-
çəklərini görür. Və bunu görə-görə, yenə də üstünlüyü haqqa, ruha, in-
sanın ruhani xislətinə verir: “Lakin ruhu olmayan bir millət asket bir
1
Ameen F. Rihani. The Path of Vision, Platform İnternational, Washington, D.C.,
2008, p. 9.
Şə
rq ruhunun Qərb həyatı
– 102 –
Mərdliyi az olanın bicliyi
çox olar.
Bleyk
millətdən daha qorxunc, daha iyrəncdir”.
1
Bu fikri düzgün anlamaq
üçün əzilənin zavallı olmasının, əzənin isə iyrəncliyinin şərin müxtəlif
tərtibli təzahürləri kimi dəyərləndirildiyini nəzərə almaq lazımdır. Yə-
ni əzilmək və zavallılıq kimə isə haqq qazandıra bilməz; zəhmət çəkib
güclü olmaq lazımdır.
Gücə nifrət etmək, ondan qaçmaq yox, onu mənimsəmək, ona
yiyələnmək lazımdır. Əzənlərin arxalandığı gücə qarşı meydana daha
böyük bir güc çıxarılmalıdır. Həyatın qaranlıqlarını, problemlərini
ancaq təsvir edə bilən realistlər-
dən fərqli olaraq Cavid bu qaran-
lıqlara işıq salmağın yollarını arayır.
İşıq bulmaq üçün isə mühitin zaman-
məkan kontiniumunu genişləndir-
mək, onun fövqünə qalxmaq, zamanı keçmişə və gələcəyə doğru uzat-
maq (ekstrapolyasiya) lazım gəlir.
Yaxud da məkanı... Cavidin qəhrəmanı Azər də ərəb mühacirləri
Cübran və Reyhani kimi Qərbə səyahət edir və burada hər şeyin gücə,
qüvvətə tapındığının şahidi olur.
Azərin Berlin təəssüratı:
Gözəl!... Şu nəşələr dolu həşmət dünyası pek gözəl,
Hürriyyət gizləyən geniş, sağlam havası pek gözəl,
Yer deyil, göyləri sarsan yılmaz dehası pek gözəl,
Böyük-küçük hep tapınır ancaq və ancaq qüvvətə.
2
Lakin bu diyarda insanların qüvvətə tapınması ilk təəssüratdır.
Çünki böyük uğurların əldə edilməsi böyük enerji və qüvvət israfı tə-
ləb edir. Bu qüvvət isə öz bətnində əql və fəzilət eşqi saxlayırmış: “Fə-
qət həp üstündür fəzilət eşqi zillətə.”
3
Bu ideya daha çox Qərb düşüncə tərzini ifadə edir. Lakin onun
lirik-bədii planda qoyuluşuna biz məhz Şərqdən getmiş romantik şair-
də – Əmin ər-Reyhanidə də rast gəlirik.
1
Yenə orada.
2
H. Cavid. Əsərləri 5 cilddə, I cild, Bakı, Elm, 2005, səh. 198.
3
Yenə orada.
Dostları ilə paylaş: |