VI FƏSİL
XALQ ÜSYANLARI İLƏ BAĞLI YARANAN ƏSƏRLƏR
VƏ ONLARIN MÜƏLLİFLƏRİ MÜHACİRƏT
FOLKLORŞÜNASLARININ TƏDQİQATLARINDA
Dünyada öz xalqının istiqlalı üçün bütün həyatını qurban
verən, admı milli tarixinə əbədi həkk etdirən qəhrəman övladlar
yüzlərlə olsa da, bütün Yer kürəsi
üçün azadlıq, istiqlal, yenil
məzlik simvoluna çevrilən, şəxsiyyəti qürur və əzəmətlə xatırla
nanlar olduqca azdır. Təkcə Dağıstanda deyil, bütün Qafqazda
rus müstəmləkəçilik siyasətinə qarşı iyirmi beş il müddətində
cəsarətlə mübarizə aparan, əsrlərlə vaxt keçməsinə baxmayaraq
bu gün də həm öz və həm də dünya xalqları üçün istiqlal müca
hidi, yenilməz bir qəhrəman kimi xatirələrdə əbədi məskən salan
Şeyx Şamil (1797-1871) məhz belə şəxsiyyətlərdəndir. Bu igid
insanın və ətrafmdakılarm apardığı haqq davası, onlan savaşa
qaldıran qayə məhz istiqlal, azadlıq, hər cür əsarətə kəskin etiraz
olduğundan bu hərəkat, həmçinin onun yenilməz lideri ədəbiy
yata da ciddi təsir göstənniş, o, yaranan müxtəlif ədəbi nümu
nələrin baş qəhrəmanına çevrilmişdir.
Demək olar ki, Şeyx Şamil hərəkatı ilə eyni ideallan da
şıyan, rus zülmündən qurtannağa çalışan Azərbaycanda da onun
şəxsiyyəti və apardığı istiqlal mücadiləsi ilə bağlı ayn-ayrı janr
larda bədii əsərlər, həmçinin müxtəlif folklor nümunələri yaran
mışdır. Lakin onların əksəriyyəti iki yüz ilə qədər keçən bu za
man kəsimində əvvəlcə rus, sonra sosializm təbliğatına uyğun
gəlmədiyi, xalqın yadellilərə nifrəti ilə yüklənmiş olduğu üçün
sovet senzura sisteminin ciddi nəzarətindən qurtara bilməmiş,
yalnız hafizələrdə yaşamışdır, nəinki nəşr olunmamış, həm də
repressiya dövründə adı belə dilə gətirilə bilinmədiyi üçün, mü
hüm bir qismi artıq unudulmuşdur. Bəzən də sovet siyasi rejı-
114
minin təzyiqləri nəticəsində belə əsərlər ideologiyaya uyğunlaş
dırmaq üçün yalnız bilərəkdən təhrif edildikdən sonra işıq üzü
görmüşdür.
Belə ki, mühacir tədqiqatçı Süleyman Abdülkadir “Azər
baycan yurd bilgisi” dərgisinin elə ilk sayında dərc olunmuş
“Türk qövmlərinin xalq ədəbiyyatında rus istilasının inikası” adlı
məqaləsində (müəllifin bu adda silsilə məqalələri dərginin dörd
nömrəsində dərc edilmişdir) müstəmləkə buxovları daşıyan bütün
türkdilli xalqların folklorunu nəzərdən keçirərkən diqqəti bu
problemə yönəldərək qeyd etmişdir: “..türk xalq ədəbiyyatı və
xəlqiyyatı öz münəvvərlərimiz tərəfindən ihmal olunmuş, ancaq
kölə millətə mənsub olan müstəmləkəçiyə qeyrətlə toplana bil
mişdir. Bu ədəbiyyatı müstəmləkəçiyə nəql edənlər rus istilasına
dair xalqın tərənnüm etdiyi dastan və türkülərin milli bir sin-
sifətilə saxlamış, yaxud “rus məmuru” zənn etdikləri müstəm
ləkəçinin xətrini qırmayacaq bir surətdə təhrifə məcbur olmuşdur
lar (78, s.22).
Azərbaycanın görkəmli lideri Məhəmməd Əmin Rəsulzadə
“Şəkilcə də, mühtəvaca da ruslaşdırma” adlı məqaləsində bu
problemə toxunmuş, türk xalqlarının ədəbi nümunələrinin təhrifə
məruz qalmasının, bəzən hətta yasaqlanmasının səbəblərini ay
dınlaşdırmışdır. Müəllifin fikrincə, ikiüzlü siyasət yeridən bolşe
vik hökuməti xalqlara müxtəlif vədlər verərək hakimiyyətlərini
möhkəmləndirdikdən sonra onların mənəvi sərvətlərini həm şəkil,
həm də məzmunca ruslaşdırınağa başladı. Bunun üçün əvvəlcə
dünya xalqlarını əksəriyyətinin istifadə etdiyi latın qrafikasını
kirillə əvəz edərək şəkilcə ruslaşdırmanı yerinə yetirdilər. Belə
bir münasibətin xalqın mənəvi sərvətlərinin təhrifinə, yanlış
təbliğ edilməsinə, bəzən isə tamamilə yasaqlanmasına gətirib
çıxardığını göstərən Məmmə Əmin Rəsulzadə sovet hökumətinin
ikiüzlü siyasətini kəskin tənqid edir, tarixən digər millətlərin ya
ratdıqları əsərlərin “yeni milli siyasəfi’ə uyğun təhlilinin aparıl
masına, xalq qəhrəmanlarının, o cümlədən Şeyx Şamilin “mürtə
ce” adlandırılmasına etiraz edirdi: “ ... bu mürtəcelər arasında,
məsələn, Qafqaz istiqlal qəhrəmanı böyük Şeyx Şamilin adı baş
da gəlir. Vaxtilə bizzat bolşevik yazarlar tərəfindən milli istiqlal
və inqilab qəhrəmanı deyə təqdir olunan bu tarixi sima indi
“ingilis kapitalizminin agenti” və “Osmanlı sultanın nökəri”, -
deyə təhrif olunur” (145, s.4).
Azərbaycan mühacirətinin digər nümayəndəsi M.B.Məm
mədzadənin “Dədə Qorqud” məqaləsində sovet siyasi-ideoloji
sisteminin ayn-ayrı xalq qəhrəmanlarına, həmçinin onlarla bağlı
yaranan əsərlərə sovet dövlətinin qeyri-peşəkar münasibəti, milli-
mənəvi dəyərlərin çox vaxt qeyri-obyektiv təbliği tənqid edil
mişdir. Qafqaz xalqlarının igid oğlu Şeyx Şamil və onunla bağlı
yaranan əsərlərə qarşı aparılan ədalətsiz münasibət müəllifi ciddi
narahat edən problemlərdən biri olmuşdur. Həmin məqaləsində
Mirzə Bala yaranan siyasi şəraiti təhlil edərək yazır: “Milli
keçmişi, milli qüruru və tarixi milli qəhrəmanları tərənnüm
etmək cinayət, günah hesab olunurdu. Qafqazın milli qəhrəmanı
Şeyx Şamili 1947-ci ildə SSRİ Elmlər Akademiyasının Tarix
İnstitutunda professor Əcəmyan Türkiyə və İngiltərənin casusu
elan etdi. Halbuki azərbaycanlı Heydər Hüseyn oğlu (akademik
Heydər Hüseynov “XIX əsrdə Azərbaycanın ictimai təfəkkür
tarixi” adlı əsərində (akademik Heydər Hüseynovun (1908-1950)
“Azərbaycanda XIX əsr ictimai fikir tarixindən” kitabı nəzərdə
tutulur- A.H.)
Şeyx Şamilin müsbət cəhətləri göstərilmişdi”
(130; 53).
Mirzə Bala sonra akademik Heydər Hüseynova qarşı qərəzli
münasibət, Mircəfər Bağırovun bu alimin layiq görüldüyü Stalin
mükafatının ondan geri alınması və ləğv edilməsi ilə bağlı qərarı
haqqında məlumat verir, həmçinin Şeyx Şamilə dair yaranan
əsərləri xatırlayır: “Rusiyaya qarşı apardığı 25 il davam edən
mərdanə mübarizəsi ilə haqqında qəhrəmanlıq dastanlarının
yaranmasına səbəb olan Şeyx Şamil
tarixi qəhrəman olmaqla
bərabər, əfsanəvi və simvolik olan ölməz mənəvi şəxsiyyəti ilə
rus imperializmi üçün təhlükə yaradırdı ” (53).
Məqalədən gətirilən bu sitatdan göründüyü kimi, hələ keçən
əsrin 50-ci illərində M.B.Məmmədzadə “Şeyx Şamil” dastanının
varlığı haqqında məlumat vermişdir. Lakin bu böyük şəxsiyyətin
nəinki haqqında yaranan əsərlər, hətta adının xatırlanması siyasi
rejim üçün qəbuledilməz idi, çünki Şeyx Şamil Qafqazda əyil
məzlik simvoluna çevrilmişdi, onunla bağlı dillərdə dolaşan
əfsanə, rəvayət, dastan və sairdə bu bölgədə yaşayan bütün
xalqların qəhrəmanlıq keçmişi öz bədii ifadəsini tapırdı. Əsarətə,
köləliyə qarşı mübarizə əzminin hakim olduğu, xalqları azadlıq,
ədalət uğrunda mübarizəyə ruhlandıran “Kitabi-Dədə Qorqud” və
Şeyx Şamillə bağlı yaranan əsərlərin yasaqlanmasınm səbəblərini
M.B.Məmmədzadə bu məqaləsində belə şərh etmişdir: “...Şamil
haqqındakı əfsanələrdə olduğu kimi, “Dədə Qorqud” dastanla
rında da qəhrəmanlıqlarla dolu parlaq keçmiş vardır. Odur ki,
millətin milli mənliyini, milli şüurunu və milli vicdanını tərən
nüm və ona böyük milli ideallar təlqin edən belə bir əsərin təbliğ
və tədrisinə Moskva, şübhəsiz ki, razı olmazdı” (53).
Mirzə Bala Məmmədzadənin “Dədə Qorqud” məqaləsi həm
bu eposun təhlili, həm də Şeyx Şamil və onun haqqında yaranan
əsərlərlə bağlı çox maraqlı mülahizələrin əks olunduğu dəyərli bir
mənbədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, rus istilası dövründə yasaqlanmış
bir çox əsərlərin bərpası, nəşri və təbliğində mühacirətdə yaşayan
tədqiqatçıların xüsusi rolu olmuşdur. Sovet senzurasından kənar
da azad bir məmləkətdə yaşadıqları üçün yalnız onların araşdır
malarında həmin əsərlər barədə daha dəqiq məlumatlar əldə et
mək mümkündür, lakin, təəssüf ki, bu da çox azdır.
Şeyx Şamil hərəkatı ilə bağlı yaranan əsərlər özünəməx
susluğu ilə seçilir. Hər şeydən əvvəl, xalq ədəbiyyatının müxtəlif
janrlarında onunla bağlı əsərlər yaransa da, bizcə, rəvayətlər daha
çox üstünlük təşkil edir. İstər Şeyx Şamil, istərsə də onun anası,
xanımı, övladları, müridləri ilə bağlı Azərbaycanda müxtəlif
rəvayətlər söylənməkdədir ki, onların, demək olar ki, hamısında
xalq öz qəhrəmanının müdrikliyini ön planda göstərməyə çalış
117