177
torpaqları hesabına özlərinə dövlət yaratmağa çalışan ermənilər fürsəti əldən verməyərək, II İrakli ilə yaxınlaşmağa
başladılar. Ermənilərin «Böyük Ermənistan» dövləti yaratmaq xülyası «xristian himayəçiliyi» pərdəsi altında
müstəmləkəçilik siyasəti yeridən Rusiyanın mənafeyinə uyğun gəlirdi. Yaxın Şərqi və Hindistanı
işğal etmək istəyən
Rusiya ermənilərin havadarı rolunda çıxış edərək onlardan bir alət kimi istifadə edirdi.
II Yekaterina hökuməti Cənubi Qafqazda «erməni dövləti» yaratmaq ideyasını
real laşdırmağa çalışırdı. Rusiya erməniləri bu torpaqlarda özünün etibarlı dayağına
çevirmək istəyirdi.
Rusiyanın planlarından xəbərdar olan Ağa Məhəmməd xan Qacar
onu qabaqlamaq üçün Cənubi Qafqaza yürüş etdi.
1795-ci ildə Ağa Məhəmməd xan
Qacarın Şərqi Gürcüstana yürüşü Rusiyanın Cənubi Qafqaza hücum etməsi üçün bəhanə
oldu.
1796-cı ilin yazında rus ordusu
Valerian Zubovun başçılığı ilə Cənubi Qafqaza
və Azərbaycana yürüşə başladı. Lakin
1796-cı ilin noyabrında II Yekaterina qəflətən
vəfat etməsi və Rusiyanın Qərbi Avropa ölkələri ilə münasibətlərinin gərginləşməsi rus
qoşunlarının Cənubi Qafqazdan geri çağırılmasına səbəb oldu.
Beləliklə, XVIII əsrin
sonlarında Cənubi Qafqazın Rusiya tərəfindən işğal edilməsi və çarizmin öz
planlarını gerçəkləşdirməsi mümkün olmadı.
QEYD
:
Yeni dövrdə Qafqaz, Mərkəzi Asiya, Sibir, Volqaboyu və Ural türklərinin tarixi üçün müəyyən
oxşar cəhətlər var idi. Belə ki bu dövrdə həmin xalqların vahid siyasi birliyi yox idi, Rusiyanın işğalına məruz
qalmışdılar, Rusiya müsəlman müsəlmanlara qarşı zorla xristianlaşdırma siyasəti həyata keçirirdi, əhali Rusiyanın
müstəmləkə siyasətinə qarşı üsyan qaldırmışdılar.
Valerian Zubov
Valerian Zubov
178
Türk və Şərq xalqlarının mədəniyyəti
Səfəvi və Əfşar imperiyalarında mədəniyyət
XVII-XVIII əsrlərd
ə Azərbaycanda elmin inkişafında canlanma olmuşdu. XVII-XVIII əsrlərdə Səfəvi və
Əfşar imperiyalarının ərazisində maarifçilik sahəsində inkişaf davam etməkdə
idi. Tarix və coğrafiya elmləri daha
yaxşı inkişaf etmişdi.
1560-1634-cü illərdə yaşamış tarixçi
İsgəndər bəy Münşinin əsərləri Yaxın Şərq və türk
tarixinə dair qiymətli mənbələrdir.
Mirzə Məhəmməd fəlsəfəyə, astronomiyaya və riyaziyyata,
Yusif Qarabaği isə
məntiq, hüquq və astronomiyaya aid əsərlər yazmışlar. Bu əsrdə Azərbaycan tarixinə dair «
XVIII yüzillikdə Car
müharibələri salnaməsi» yazılmışdır.
Nadir şah haqqında əsərlər yazan tarixçilər arasında
Mirzə Mehdi xan şahın
bütün yürüşlərində onu müşayiət etmiş və «
Dünyanı fəth edən Nadirin tarixi» əsərini yazmışdır.
Nadir şahın müasiri olan
Məhəmməd Kazımın əsəri isə
«Dünyanı bəzəyən Nadirin tarixi» adlanır. Bu əsərdə
İranın həmin dövrdəki
daxili vəziyyəti haqqında xeyli məlumat verilib. Mütəxəssislər bu cəhətinə görə Məhəmməd
Kazımın əsərini daha dəyərli hesab edirlər.
XVIII əsrdə iqtisadi və siyasi tənəzzül memarlığın inkişafına mənfi təsir göstərsə də, bu sahədə müəyyən
irəliləyişlər də olmuşdu. Bu dövrdə Səfəvi və Əfşar imperiyaları ərazisində
tətbiqi sənətkarlığın yüksək inkişaf
etdiyi dövrdür. Azərbaycan və İran sənətkarlarının hazırladığı
gümüş məmulatlar, xalçalar, parçalar bütün
dünyada məşhur idi.
Dövrün tanınmış rəssamları olan
Məhəmməd Zaman Təbrizinin və
Mülkünün əsərlərində Şərq və Qərb
rəssamlıq məktəbi ənənələri özünü göstərirdi.
Dövrün məşhur şairləri isə
Məcmər,
Arif Şirvani, Arif Təbrizli, Xəstə Qasım, Şəkili Nəbi, Molla Vəli
Vidadi və
Molla Pənah Vaqif
və həmin dövrə dəbiyyatında satiranın əsasını qoyan
Cəndəqi idilər.
Həmin dövrdə
ölkəmizdəki hər bir məktəbin, mədrəsənin öz kitabxanası var idi. Ərdəbildəki
Şeyx Səfi kitabxanası daha çox
şöhrət qazanmışdı.
Bəhs olunan dövrdə Azərbaycanda və İranda
meydan tamaşaları və
kukla teatrları geniş yayılmışdı.
Şəkidəki xan sarayı XVIII əsr Azərbaycan və dünya memarlığının ən dəyərli incilərindən biridir.
Hindistan mədəniyyəti
XVII-XVIII əsrlərdə Hindistanda bir çox yeni
mədrəsələr açıldı. Mədrəsələrə Moğol imperatorları və iri
feodallar qəyyumluq edirdilər. Burada ilahiyyatla yanaşı, riyaziyyat, astronomiya, tibb və digər dünyəvi elmlər də
öyrədilirdi. Mədrəsələrin ən məşhurları Dehlidə və Aqrada yerləşirdi.
Ölkədə ədəbiyyat və riyaziyyat sahəsində çalışan alimlərin uğurları daha böyük idi. Memarlığın inkişafı yüksək
səviyyəyə çatmışdı. Memarlıq abidələri içərisində məscidlərin xüsusi yeri vardı. Dehlidəki
Cümə məscidi,
Vicapurdakı, Qolkonddakı məscidlər ən yaxşı memarlıq nümunələri sayılırdı.
Hind miniatür rəssamlıq məktəbinin ən yaxşı nümunələri isə həmin dövrün bizə gəlib çatan kitablarında öz
əksini tapmışdı.
İngiltərə və Fransa ilə əlaqələrin yaradılması Hindistan mədəniyyətinə müsbət təsir
göstərməklə yanaşı, avropalılara bu zəngin mədəniyyətlə tanış olmağa şərait yaratdı.
Uilyam Consun 1784-cü ildə yaratdığı
«Benqal-Asiya cəmiyyəti» bu işdə böyük rol
oynadı. Sonralar bu cəmiyyəti
Kral cəmiyyəti adlandırdılar.
Çoxdilli hind poeziyasında sadə xalqın arzu və ümidləri, feodallara qarşı mübarizəsi
təsvir olunurdu. Bu dövrdə benqaliyalı
Əbdül Qadir Bedilin şeirləri geniş yayılmışdı.
Maratx dilində yazan şair
Tuka Ramın əsərləri bu gün də maraqla oxunur.
Hindli sənətkarlar fil sümüyündən və ağacdan naxışlı əşyalar düzəldir, gözəl metal
məmulatlar və saxsı qablar hazırlayırdılar. Rəqs, musiqi ölkənin ən inkişaf etmiş sənət
sahələri idi. Bu dövrdə Hindistanda yeni tipli teatrın əsası qoyulmuşdu.
Dehlidəki Cümə məscidi hazırda Delhinin ən başlıca
məscidlərindən biridir. Məscid 1650-1656-cı illərdə Moğol
hökmdarı Cahan şah tərəfindən inşa etdirilmişdi. Təkcə
məscidin həyətində eyni zamanda iyirmi beş min insan namaz
qıla bilir. Bu gün də Məsciddə maral dərisinə yazılmış qədim
Qurani Kərim və bir çox tarixi sənədlər saxlanılır.
Tuka Ram