Aphalon 3ed

Orgon

Historia:

Morvan był krajem tak starym (a może i starszym niż ) Morotan. Założyli go ludzie na początku Srebrnej Ery u stóp gór, które wtedy nazywano Złotymi, na granicy z miastem-państwem krasnoludzkiego plemienia Duergarów. Ludziom w Erze Złotej i Srebrnej żyło się dobrze gdyż opiekowali się nimi Inni. Państwo wyrosło silne i bezpieczne dzięki swemu sojuszowi z krasnoludami. Morvański król nosił zbroję wykonaną głęboko pod ziemią a nawet i ludzkie dzieci uczyły się trudnej i niezrozumiałej krasnoludzkiej mowy. Kraj, podobnie jak leżący po drugiej stronie Morza Wewnętrznego Morotan, rósł w siłę a ludzie bogacili się. Na dwieście lat przed końcem Ery Srebra Morvan obejmował swym panowaniem dzisiejsze Gorhon, Orgon, Grgx i zachodni Rownos. Stolica Morvanu – Morvanhal miała w szczytowym okresie 300 tys. mieszkańców.

Podczas wojen z Sarhanem i Trzynastoma Morvańczycy razem ze swymi krasnoludzkimi sojusznikami dzielnie stawali, dlatego mimo iż wojna toczyła się po drugiej stronie kontynentu i Morvanowi mocno się oberwało. Wojny skończyły się, ale samo państwo nigdy więcej nie powróciło do dawnej świetności. Gdyby nie osobista charyzma królów z dynastii Morvanhalskiej kraj rozpadł by się już wtedy.

Podobnie jak w Morotanie i tu utworzono Zakon Światła. Na jego czele staną Dregan var Calid – jeden z nielicznych żyjących już wtedy tytanów. To on kazał wybudować w górach 100 kilometrów na zachód od Morvanhalu Gorh’Aard – miasto-twierdze która miała dać schronienie i oparcie nowopowstałemu zakonowi. Gdy z Morotanu przypłynęły Kryształowe Ostrza Dregan odmówił przyjęcia swego biorąc w dłoń zamiast tego wykonany przez Duergarów Młot Blasku. Przez następne 200 lat władał Zakonem Światła przygotowując kolejne pokolenia młodych zakonników do walki z Mrokiem. Pewnego dnia wyruszył na północ by zbadać wzmianki o panoszącej się tam Mrocznej Istocie i już więcej nie wrócił, a Istota ta objawiła się jako Jeden z Trzynastu. Przeklęty Mag uznał za punkt Honoru zniszczenie Morvanu i jego władcę, gdyż podczas wojny z Sarhanem to właśnie on pokonał jego poprzednie wcielenie. Na Morvan spadły olbrzymie armie demonów, orków i ogrów. Początkowo Morvan wspierany paladynami z Zakonu Światła odpierał ataki, lecz wkrótce siły okazały się niewystarczające i musiano poprosić o pomoc Morotan. Tymczasem z Mrocznej Twierdzy wylała się kolejna, jeszcze większa armia bestii i wdarła się przez umocnienia na równinę Orgońską. Król Morvanu zmuszony został przyjąć bitwę, której nie mógł wygrać. W ogniu bitwy śmierć poniósł król i conajmniej dwóch mistrzów Zakonu Światła (nie licząc 70% armii) Horda Mroku zajęła, splądrowała Morvanhal i wymordowała wszystkich znalezionych członków królewskiej rodziny. Gdy w końcu dotarli Morotańczycy wojna zaczynała być przegrana. Szybko koronowano nowego króla, by ten z resztkami armii u boku Morotanu kontratakował W końcu udało się odrzucić wroga za góry na północ państwa i zaatakować złego maga w jego twierdzy. Wtedy gdy szalony czarodziej spróbował uwolnić moc zawartą w Krysztale te wybuchł siejąc zniszczenie. W tej bitwie śmieć ponieśli obaj synowie króla i resztki Zakonu Światła. Tego samego dnia zawarły się bramy Gorh’Aard by już nigdy nikogo nie wpuścić w swe podwoje.

Morvan padł razem z gwarantami swej jedności, rodziną królewską i Zakonem Światła. Mimo śmierci szalony Czarodziej dopełnił zemsty. Nim ucichły bębny cztery największe rodziny arystokratyczne rozdarły kraj na trzy dzielnice. Tak powstały Orgon ( ze stolicą w Orgonie) Nobil ( ze stolicą w Nobil) Talgara (ze stolicą w Talgarze) i Arvan ( ze stolicą w Amador) Zdegustowane takim obrotem sprawy krasnoludy zamknęły wrota swej metropolii, by od tej pory z rzadka tylko pojawiać się na ziemiach dawnego Morvanu. Przepowiednie Grondifa mówiły jednak, że nie wszystko stracone, że kiedyś zjawi się potomek Morvanhalu by podjąć swe dziedzictwo i zasiąść na Kamiennym Tronie, wtedy wrota Duar-daaru otworzą się i kraj znów będzie szczęśliwy. Wielu tego próbowało ale tron za każdym razem zabijał nieprawdziwego kandydata. Z biegiem lat prób było coraz mniej, ale ludzie nie zapomnieli o dobrych pana z Morvanhalu. Pamięć o ich odwadze przetrwała w pieśniach i w historiach bardów.

Nobil połączył się z Talgarą i przetrwał do dziś (patrz Historia Gorhonu). Arvan bardzo szybko stracił integralność władzy i terytoriów i zaczął stawać się po kawałku częścią Rownosu. Ostatnie księstwo zagarnął Rownos w 536 roku.

Pierwszym królem Orgonu był Rayhan z rodu Orgon ( stąd nazwa państwa i stołecznego miasta) Na tydzień przed bitwą u wrót Mrocznej Twierdzy został ciężko ranny na dalekim podjeździe i musiał zostać wywieziony do szpitala polowego za liniami. Tylko to ocaliło mu życie. Nieprzychylni mu mówili, że uciekł, jednak historia Orgonu zapamiętała inaczej. Zaraz po śmierci króla rozpoczął poszukiwania jego brata, a gdy te zakończyły się niepowodzeniem ( nie szukano zbyt wytrwale) w jego imieniu objął Morvan jako jego Namiestnik. Zakończyło się to buntem rodu Aldheidów i diuka Arvanu. Trzy stronnictwa dążyły do wojny. Na szczęście na miejscu był król Morotanu, który w swej mądrości podzielił Morvan na trzy księstwa, każdemu z pretendentów dając tytuł Księcia-Namiestnika. Orgon obejmował wtedy również ziemie dzisiejszego Edhelionu i Grgx. Książę-Namiestnik obrał sobie stolicę w mieście Orgon i stamtąd zaczął odbudowe kraju. Po trzech latach swojego panowania zmuszony został do wycofania się z Grgx ( jego armie były za słabe by utrzymać ten kawał spalonej ziemi. Po wycofaniu się nakazał wybudować na północnej granicy sieć twierdz i stanic chroniących kraj. Wiele z nich przetrwało do dziś, ale część dostała się pod panowanie orków ( jak niesławny Zamek Czat czy Szaniec Czterdziestu)

Przez następne dwa wieki Orgon odbudował się, a dzięki kontaktom z Wielkim Królestwem Khanhanarak wzmocnił się gospodarczo. W roku 520 królestwo związane sojuszem militarnym z Arvanem wzięło udział w wojnie z Rownsem. Wojna trwała z przerwami przez następne 40 lat. Najpierw padł Arvan zajęty w 536 roku potem wojna przeniosła się w Góry Orgońskie. Legiony zadawały ogromne straty nieprzywykłej do tego rodzaju przeciwnika ciężkiej jeździe. Wydawało się że i Orgon stanie się cesarska prowincją. Jednak latem 539 nadeszła niespodziewana pomoc. Z gór na północy kraju zeszły elfy prosząc o azyl. Wietrząc okazję król Orgonu obiecał im dolinę Garvis ( dzisiejszy Edhelion) w zamian za pomoc w wojnie. To był strzał w dziesiątkę. Dowódcy legionów zgłupieli gdy na karki spadli im Jeźdźcy Gryfów, a na głowy posypały elfie strzały. Rowończycy zostali zmuszeni do wycofania się z gór i podpisania rozejmu. Król Orgonu zgodnie z obietnicą oddał ziemi dzisiejszego Edhelionu elfom, wiążąc ich jednocześnie sojuszem obronnym przeciw Rownosowi i Grgx ( elfy przejęły część twierdz granicznych)

W roku 630 umarł król Dasin III. Nie było by w tym nic szczególnego gdyby nie to, że zostawił 3 synów z których każdy chciał być jego następcą. Mądry król zostawił testament w którym dzielił Orgon na trzy księstwa – Orgon, Vilin i Koar. Od tamtej pory nie możemy mówić o Orgonie jako o spójnej jednostce państwowej. Z biegiem lat księstwa dzieliły się coraz bardziej dochodząc w końcu IX wieku do stanu obecnego. Co jakiś czas któryś z władyków próbował zjednoczyć większy kawałek. Zwykle kończyło się to zawiązaniem sojuszu przez jego sąsiadów i zdławieniem niepokornego władyki.

W ostatnich latach tradycyjnie biedniejsza północ zaczęła odzyskiwać znaczenie, po tym jak władzę w Vilin przejął po ojcu obecny książę – Darthas. Korzystając z koniunktury na produkty elfie i krasnoludzkie kupowane przez bogatych Rowończyków odbudował armię księstwa i naprawił twierdze. Następnie wymusił na południowcach uregulowanie zaległych podatków na straż (musiał nacisną na parę głów, ale w końcu mu się udało). Siłę jego perswazji wzmacniała dodatkowo obecność przy rozmowach ambasadora Edhelionu, książęcego sojusznika. W ślad za nim poszły pozostałe księstwa graniczne. W 1301 na Zjeździe w Vilin tworzono Sojusz Północny pod przewodnictwem Darthasa. W niecałe dwa lata później książę pojął za żonę młodszą córkę króla Gorhonu i rozpoczął razem teściem przygotowania do operacji pacyfikacyjnej w Grgx. Książęta południowych landów zjednoczyli się i w 1307 korzystając ze wsparcia kilkunastu legionów uderzyli na północ. Bitwa rozegrała się w miejscu gdzie tysiąc lat wcześniej padł przedostatni król Morvanu. Przez trzy dni obie armie spierały się, aż w końcu skoordynowana szarża ciężkiej jazdy orgońskiej ( wspieranej przez chorągiew przyjaciół z Astmagorii pod dowództwem barona Vo Jandry) i powietrznych sił elfów przełamała szyk legionów i wyprowadziła ciężką konnicę na tyły przeciwnika. W ferworze bitwy Darthas wyzwał na pojedynek dowodzącego południowcami najemnego rowońskiego marszałka. Ten musiał przyjąć wyzwanie by nie stracić szacunku swych orgońskich oddziałów (pośród których było sporo szlachty). Wynik pojedynku był łatwy do przewidzenia. Po śmierci dowódcy wojska południowe na wyścigi zaczęły się poddawać, legioniści jednak bronili się z właściwym sobie profesjonalizmem (zwłaszcza secina landsknechtów z XCVI Legii, która wycięła w pień dwie chorągwie kopijników) przedłużając bitwę jeszcze o dzień. Potem Darthas zachwycony ich bitnością pozwolił wycofać się niedobitkom legionistów razem ze sztandarami i ciałem dowodzącego nimi legata. Od tamtej pory trwa w Orgonie niespokojny rozejm. Darthas pozbawiony wsparcia Gorhonu (odbudowującego się po najeździe z 1308) zmuszony został do pozostania we własnych granicach, a południowcy nie otrząsnęli się jeszcze z porażki (a kilku nie wróciło z cesarskiego dywanik)
Stolica: Nominalnie Orgon ( 40 tys. mieszkańców) Największym i najbardziej wpływowym miastem jest jednak Vilin ( 65 tys. mieszkańców)
System polityczny: Federacja księstw

Od śmierci Dasina III Orgon jest podzielony na księstwa. Początkowo było ich trzy, obecnie jest ich trzydzieści siedem. Największym i najbardziej wpływowym jest księstwo Vilin (dzieje się tak ze względu na jego kontakty z krasnoludami z Khanhanarak i elfami z Edhelionu), kolejnym jest księstwo Koar słynące ze swych kopalni żelaza. Liczba księstw zmienia się tak ja sojusze pomiędzy ich władcami. Czasem pomniejszy władyka zostanie wchłonięty i podzielony przez silniejszych sąsiadów, a czasem jakieś księstwo rozpadnie się na skutek przewrotu pałacowego czy powstania grupy arystokracji ( miało to na przykład miejsce 50 lat temu w księstwie Garthy)

Ostatnią ostoją wspólnej polityki jest ustanowiony w testamencie króla Dasina sojusz militarny wymuszający na książętach wspólne zebranie wojsk. Szczerze mówiąc nawet w takim wypadku wątpię czy dużo silniejsi sąsiedzi Orgonu, Gorhon i Rownos, mieli jakiekolwiek problemy z zagarnięciem jego terytorium (zwłaszcza, że w dzisiejszych czasach nawet sojusz obrony z elfami przestał być już rzeczą pewną)
Wojsko

Wojsko Orgonu to wojsko jego książąt. Liczebność wojsk poszczególnych ziem waha się od stu do nawet 10 tysięcy żołnierzy (wszelkich formacji) Władcy trzymają te siły na swoich ziemiach w obawie przed sąsiadami. Gdyby zaszła potrzeba obrony kraju niezgrane i różnie wyszkolone formacje różnych władyków szybko zostały by zniszczone w konfrontacji z silniejszymi sąsiadami. Armie większości mniejszych księstw to po prostu poczty zbrojne ich władców wzmacniane czasem strażnikami miejskimi i uzbrojonymi chłopami. Armie księstw południowych to rowońscy albo morotańscy najemnicy. Najlepszą armie ma zdecydowanie księstwo Vilin. Książę Darthas przy pomocy własnych i astmagorskich nauczycieli zorganizował chorągwie kopijnicze (na wzór astmagorski) i ciężkich pikinierów, którym regularnie urządza manewry stale podnosząc ich zdolności bojowe.

Wyjątkiem jest tak zwana Czarna Straż albo Górska Straż. Na mocy testamentu Dasina książęta zobowiązani są wysyłać żołnierzy do służby na umocnionym pasie granicznym z Grgx. Księstwa mają też obowiązek łożyć pieniądze na utrzymanie zamków i Czarnej Straży. Układ ten wywołuje odwieczny sprzeciw księstw południowych (z Orgon i Koar na czele) ale przez te wszystkie lata nie udało się go zniszczyć (zwłaszcza w ostatnich latach odkąd realną władzę ma Sojusz Północny, stworzony pod opiekuńczymi skrzydłami Vilin)
Ludzie

Od początku rozbicia dzielnicowego Orgon zaczął tracić jedność kulturową. Południowe księstwa zaczęły zbliżać się kulturalnie do Rownosu i coraz silniejsze stają się tam głosy żeby poprosić o akces do Cesarstwa, zwłaszcza w zdominowanym przez kupców Arhem. Armie tych księstw są zazwyczaj najemnicze a wisoki przypominają spokojne sioła z sielankowych pieśni bardów. Chłopi uprawią pola i oddają daniny swym panom, którzy żyją w bajecznie pięknych zamkach otoczeni przepychem. W górach w okolicach Koar gdzie eksploatowane są pokaźne złoża żelaza większość chłopów zamieniła radła na oskardy. Tu też (dzięki pomocy inżynierów z Rownosu) powstały pierwsze kopalnie szybowe w Orgonie. Na południu znajdują się też jedyne w kraju uniwersytety (Królewski Uniwersytet w Orgon i Akademia Inżynieryjna w Koar)

W księstwach północnych bardzo żywotny jest kult miecza i rycerstwa ( podobny do Astmagorskiego) wiążę się to z bliskością Grgx i stałym zagrożeniem ze strony band orków i ogrów przekraczających granice i napadających na wioski. Na północy każdy chłop umie strzelać z łuku i posługiwać się włócznią. Dzieci uczy się oprócz orki i wypasania bydła robienia strzał. Wioski na północnych rubieżach są strzeżone palisadami a ich mieszkańcy nie wierzą nikomu. W Vilin znajduje się spora kolonia Avatari, którzy puścili z różnych powodów swój kraj. Od kilku lat książę namawia ich bez powodzenia by założyli w mieście szkołę dla bardów i lutników. Tu też dwa razy do roku pojawiają się krasnoludy przywożąc swe towary.

Niechęć między mieszkańcami północy i południa jest wprost przysłowiowa. Północna szlachta nazywa swych południowych sąsiadów „zniewieściałymi panienkami nie potrafiącymi utrzymać w rękach kopii”, otrzymując w zamian określenia takie jak „nieokrzesani barbarzyńcy” albo „nieuki” (pierwsza wizyta w pałacu w Vilin nakazuje zmienić swój osąd. Nawet prawo tych dwóch krain jest różne, na południu korzysta się z kodeksu rowońskiego pełnego zawiłości i okazji żeby wykpić się od kary, na północy prawo jest takie jak w Morvanie – szybkie, surowe i sprawiedliwe

Ważne miasta i miejsca

Vilin – największe i najbogatsze miasto Orgonu i stolica księstwa Vilin, siedziba księcia Darthasa. Ostatnimi laty najważniejsze miejsce w państwie. Znajduje się tu słynny Elfi Targ, jedno z niewielu miejsc poza Edheldurem, gdzie można kupić wyroby Avatari, a także cała dzielnica zamieszkana przez Jasne Elfy. Co roku odwiedza ją wielu ciekawskich (żeby nie powiedzieć turystów) z całego kontynentu chcących obejrzeć wspaniałe przykłady elfiej architektury. Dwa razy do roku organizuje się tu Krasnoludzki Targ, ściągający kupców z całego świata. Obecny książę – wielki miłośnik turniejów i etosu rycerskiego rozpoczął tradycję organizowania raz do roku turnieju.

Orgon – dawna stolica Orgonu dziś znajdująca się w upadku. Podczas rozbicia wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk co było nie bez znaczenia dla jej dzisiejszego stanu. Nadal znajdują się tu ruiny pałacu królewskiego i każdy książę marzy żeby w nim zasiąść i założyć na głowę koronę. Miasto znajduje się obecnie w granicach księstwa Arhem.

Koar – najpotężniejsze miasto południa, siedziba Akademii Inżynieryjnej i centrum wydobycia żelaza, które eksportuje się nawet i do zachodniego Rownosu. Przez długie lata to stąd dyktowano warunki na jakich żyło się w Orgonie. Obecny książę jest zięciem cesarza i gorącym zwolennikiem ukrócenia samowoli północy.

Twierdza Czarnej Wody – siedziba Głównego Inspektora Czarnej Straży (jest nim młodszy brat Darthasa z Vilin) i miejsce skąd zarządza się umocnieniami na granicy z Grgx. Jeszcze niedawno mocno podupadła, dziś kwitnie tu odbudowa i szkolone są nowe jednostki.

Morvanhal – dawna stolica Morvanu, leżące w górach na południe od właściwego Orgonu ruiny są dziś już tylko odwiedzane przez ptaki i z rzadka przez grupy poszukiwaczy przygód szukających ukrytych tam skarbów. Położenie tego miasta jest w zasadzie zapomniane i można je znaleźć tylko na mapach mający ponad tysiąc lat. Miasto zostało porośnięte przez las, lecz podobno ruiny pałacu są od niego wolne

Duar-daar – miasto-państwo krasnoludów, które zamknęło swe wrota dla ludzi gdy upadł Morvan. O tej pory nie dotarły do Orgonu żadne informacje na jego temat.

Gorh’Aard – siedziba Zakonu Światła która zamknęła swe odrzwia w dniu wybuchu Mrocznej Twierdzy. Zamknięta jest tam cała wiedza Zakonu, która czeka tylko na odpowiedniego człowieka.
Charakterystyki

Pochodzenie	Str	Dex	Con	IQ	Wis	Cha	Bonusowy feat	Umiejętności
Orgon	-	-	-	-	-	-	Dowolny	Knowledge (Heraldry), dowolna