_______________________________________________
Nazim Hikmət qalaktikası
297
Hikmətin o qədər kitabları, fotoları var ki, yadigar. Bütün kitabların,
fotoların üzərinə yazıb ki, oğlum Arif Məlikova yadigar.
Bilirsiniz ki, Nazimin yaşadığı dövrdə onun birinci romanslar
silsiləsini yazmışdım. Nazim Hikmət eşitmişdi onu. Nazim Hikmətin
vəfatından sonra ikinci romanslar silsiləsini yazdım.
Bir epizod da danışım sizə. Bir dəfə mən Leninqrada getməliydim.
Moskvaya gəldim, gecə idi. Nazim Hikmətə zəng vurmadım. Mən
Moskvaya hər dəfə gələndə ilk telefonlaşmam Nazim Hikmətlə olurdu.
Səhərisi gün başım qarışdı. Nazimə zəng vurmadım. Leninqrada uçdum.
Kimsə məni görüb, Nazim Hikmətə demişdi ki, Arif Moskvadadır. Nazim
deyib ki, ola bilməz, çünki o gələndə mənə telefon açır. Mən Leninqraddan
gəlib zəng vurdum, hiss elədim ki, mənlə çox soyuq danışır. “Bin arabaya
bu dakika gəl buraya-dedi-Mən səni oğul kimi qəbul edirəm, elə bilirdim
ki, sən də məni ata kimi qəbul edirsən”. Tez özümü Nazimə çatdırdım. Üzr
istədim. Ürəyi ağrıyırdı. Dedi ki, “Ataya telefon açmaq üçün çokmu vaxt
lazımdır?”. Təkrar üzr istədim. Onun o vaxtlar böyük arzusu “Yusif və
Züleyxa”nı səhnədə görmək idi. Bu arzusu yerinə yetsə, mən özümü
xoşbəxt hiss edərəm ki, bir oğul kimi borcumu yerinə yetirdim.
AqĢin Babayev: İnşallah, Nazimin bu arzusu da yerinə yetər. Nazim
Azərbaycana çox bağlı idi. “Nazim Hikmət və Azərbaycan” mövzusu
ayrıca bir elmi tədqiqat işidir və bu, işlənilib. Nazim Hikmət tədqiqatçıları
Anar, Tofiq Məlikli, Azər Abdulla, Qadir İsmayıl, Tofiq Abdin, Aytən
Babayeva və başqaları bu haqda yazıblar. Rəssamlarımız onun pyeslərinə
tərtibat veriblər. Münəvvər Rzayeva əvvəlcə onun büstünü, sonra da
heykəlini yaradıb.
Aqşin Babayev_______________________________________________
298
Bəzən mətbuatda, televiziyada, radioda belə fikirlər səslənir ki, guya
Nazim Hikmət təbliğ olunmur, unudulur. Elə şey yoxdur. Bayaq dediyim
kimi, Nazim Hikmətin ilk kitabı “Günəşi içənlərin türküsü” 1928-ci ildə
Bakıda nəşr olunmuşdu. Anar müəllimin təşəbbüsü ilə o əsər bəzi
əlavələrlə yenidən nəşr edildi. Mən istərdim ki, Anar müəllim, bu haqda
danışasınız. Mənim yadıma gəlir, həmin kitabın təqdimat mərasimi də
Yazıçılar İttifaqında təntənəli şəkildə keçirildi. Mən özüm də orda iştirak
etdim, çıxış elədim. Nazim Hikmətin şeirlərini səsləndirdik.
Anar: Yadınızdadırsa, Nazim Hikmətin 100 illiyi ərəfəsində biz
özümüz Yazıçılar İttifaqında komissiya yaratdıq. Komissiyaya Siz də,
Aqşin müəllim, Arif müəllim də daxil idi. Bu komissiya dövlətin
komissiyası deyildi. Bizim təşəbbüsümüz ilə yaradılmışdı. Bu komissiyada
bəzi işlər planlaşdırıldı. Nazim Hikmət haqqında televiziya verilişləri
olsun, radioda çıxışlar edək, mətbuatda yazılar çap olunsun. O cümlədən
bizim rəhmətlik türkoloq, sənin də, Aqşin müəllim, dostun Qadir İsmayıl
Nazim haqqında Azərbaycanda çıxan şeirləri və məqalələri tərtib eləmişdi.
Bir kitab hazırlamışdı. Mən fikirləşdim ki, belə bir kitaba Nazimin özünün
də şeirlərini əlavə edək. Bunları Qadir müəllimlə razılaşdırdıq. Kitabın da
adını “Günəşi içənlərin türküsü” qoyduq. Nazimin ilk kitabı kimi buraxdıq.
Onda Yazıçılar Birliyi başqa bir məsələ də qaldırdı. Yazıçılar Birliyinin
tədbirinə Türkiyənin səfirini də dəvət etdik. Yazıçılar Birliyinin təklifi irəli
sürüldü ki, Nazim Hikmətə türk vətəndaşlığı qaytarılsın. Mən şəxsən səfirə
verdim o məktubu. Bu yaxında qəzetdə oxudum ki, Nazim Hikmətin
vətəndaşlığının bərpa olunması məsələsi yenidən qalxıb. Mən elə hesab
edirəm ki, Nazim Hikmətin vətəndaşlığı bərpa olunsa da, olunmasa da o,
Türkiyənin, daha doğrusu dünyanın XX əsrdə yetirdiyi ən böyük şairlərdən
biridir. Yunis İmrədən tutmuş bugünə qədər türk dünyasının ən böyük
_______________________________________________
Nazim Hikmət qalaktikası
299
şairlərindəndir. Mənim bu barədə mübahisələrim çox olub. Necə olur ki,
türk ədəbiyyatını, türk dilini, türk mədəniyyətini sevəsən və Nazimi
sevməyəsən, bu dilin ən böyük daşıyıcısını sevməyəsən. Onun 100 illiyində
Türkiyədə oldum-Atatürk Kültür Mərkəzində, bir az gecikmişdim, ayaq
üstə qaldım. Bütün salon dolu idi. Nazim Hikmətin şeirləri səsləndikcə
salonda da o şeirləri təkrar edirdilər. Xüsusilə gənclər. İstiqlal küçəsilə
gedərkən dükanlarda Nazimin səsi, kassetləri səslənirdi. Yəni Türkiyədə
Nazimi sevənlərin sayı sevməyənlərin sayından yüz dəfə çoxdur. Elə bir
vaxt gələcək ki, onu sevməyən qalmayacaq. Mənim üçün Dədə Qorqudsuz,
Nəvaisiz, Yunis İmrəsiz türk dünyası olmadığı kimi, Nazimsiz də türk
dünyası yoxdur. Nazim Hikmət türk dünyasının ən böyük şəxsiyyətlərindən
biridir. Azərbaycanda ona sevgi çox böyükdür. Elə Arif Məlikovun baleti
ona çox böyük, əziz bir yadigardır. Onun haqqında atamın, anamın şeirləri
var, rəssam Toğrul Nərimanbəyov onun şəklini çəkib, Münəvvər xanım
onun heykəlini yaradıb, tamaşaları gedir, filmləri çəkilib. Yəni Türkiyə
ondan imtina edəndə Azərbaycan ona sahib çıxdı. Və bugün də Azərbaycan
ona sahib çıxmağa hazırdır. Onun özü Azərbaycanı, Bakını çox sevirdi.
Gözəl şeirlər həsr edib Bakıya. Azərbaycan sənətkarları ilə dostluq edirdi.
Təbiidir ki, Nazim Hikmət hamımızın ürəyindədir.
AqĢin Babayev: Nazim Hikmətdən söhbət açarkən mənə elə gəlir ki,
Əkbər Babayevin adını biz xüsusi qeyd etməliyik. Nazim Hikmətin ölüm
xəbəri kimi Əkbər Babayevin vəfatı da məni çox sarsıtdı. Mənə “Ədəbiyyat
qəzeti”ndən Baş redaktor Ayaz Vəfalı zəng vurdu, dedi ki, Rəsul Rza
Əkbər Babayev haqqında “Bizim Əkbər” adlı çox təsirli bir yazı yazıb.
Nekroloq əvəzi verəcəyik onu. Amma şəklini tapa bilmirik. Mən baxdım
foto arxivimə, gördüm ki, türk müğənnisi Müşərrəf Tezcan Bakıya gələndə
Dostları ilə paylaş: |