Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı

 

114 

Asif Atanın – İnam Atanın 

Mütləqə İnam Ocağı 

 

“Atagün” Ailəsinin 

“Ailə Günü” toplantısında deyilmiş fikirlər 

 

 

 

Ocaq Günsırası ilə 26 İşıq Ayı, 37-ci ildə (may, 2015) “Atagün” 

Ailəsinin “Ailə Günü” toplantısı keçirildi. “Ata Ruhuna pənah gətir-

mişik!” səcdəsilə “Ailə Günü” başladı. “Atagün” Ailəsinin Yüküm-

lüsü  Günev  Atalı Ataya  səcdə  ilə  söz  dedi: “Atagün”  Ailəsinin 

üçüncü “Ailə Günü” toplantısındayıq. 

Amallaşma  işim  –  “Mütləqə  İnam”ı  davam  edirəm  –  “Həyat” 

bölümündən  “Həyatilik”,  “Antihəyat”,  Həyat.  Yəni  həyatilik  nədir, 

antihəyat nədir, həyatın özü bu gün nə gündədir. Bir neçə qeydlərimi 

oxumaq istəyirəm. “Mütləqə İnam”dan yığcam şəkildə, ənənəmə uy-

ğun olaraq çıxarış eləmişəm. Ocaqda heç kəs belə eləmir, Amallaş-

manı  dolğun  şəkildə  deyirlər.  Mənim  yaddaşımla  bağlıdır,  nədirsə, 

yəqin üzrlü sayılaram… 

(Günev Atalı özümləşdirdikləri qeydlərini dəftərdən oxudu - G.A.) 

Mən  başqa  kitablar  da  oxuyuram.  Eləcə  də  internetdə  qoyulan 

yazıları oxuyuram. Ardıcıl uğraşanda görürsən beyinə nəsə yazılır.  

“Mütləqə  İnam”ı  az-az,  hissə-hissə  oxuyuram.  Çox  düşünürəm, 

orda deyilən məsələlər ağlıma çatır. 

Kamilləşməmlə  bağlı  bir  neçə  dəfə  demişəm,  halımda  sabitlik 

var.  Amalım  ömrümə  hakimdir.  Maddiyyatçılıqmı  deyim,  məişətçi-

---

 

115 

likmi  deyim,  bir  sözlə,  şəxsi  həyatım  günü-gündən  halımda  etkisini 

azaldır. Amal onun yerini tutur. Ailəmlə, evimlə bağlı qayğılar halı-

mı alıb aparmır. Elə bir fikrimdə, duyğularımda nəsə yoxdur, deyəm 

hardasa Amalı yola verirəm. Heç bir anım belə olmur. Ayrıca ağlıma 

gətirmirəm  Amal  mənim  ömrümün  məqsədidir,  yüksək  məqsədə 

doğru getdiyim yoldur. Bunu yaşayıram, bununla mən varam. Burda 

hər hansı bir boşluq olursa, o boşluqda mən yoxam. Ömrünü maddiy-

yatda  tapanlar  özünü  var  sayır,  mən  də  özümü  Amalda  tapdığım 

üçün var sayıram. Amalsız mən yoxam. 

Düşüncələrim  olub  bu  yöndə.  Ancaq  bütün  bunlar  maneəsiz  ol-

mur.  Həyat  hər  yöndən  canavar  kimi  adamın  üstünə  gəlir.  Bunun 

etkisinə uğramamaq üçün insandan ruhani döyüş tələb edilir.  

Bu gün bu gedişin mənə artıq heç bir etkisi olmadığına görə, belə 

demək olarsa, sayıb döyüşmürəm də. 

 

 

 

Xalqlaşma işimdə özümdən razı deyiləm. Xalqlaşma işim yox da 

deyil. Ən birinci elə Məbədlə bağlı çalışmalarım, sonra da, çoxsaylı 

adamlarla  çox  yerdə  görüşmələrim.  Sistemli  hər  hansı  bir  kütləvi 

görüşüm olmayıb. Ancaq tək-tək fərdi görüşlərim həmişə var. Məndə 

görüş elə bu qaydada olur. Eyni zamanda toyda, vayda söz salıram, 

Amalımızı, ulusal məsələlərimizi deyirəm. Onu deyim, ağzımı açan 

kimi ilgilənənlər çox olur. Çünkü insanların özləri də bilmədən qu-

laqları səsdədir. Qeyri-adilik ilginc olur axı. Bu baxımdan xalqlaşma 

işimdə irəliləyişlərim var. Əgər qabaqlar, illər öncə xalqlaşma işimdə 

---

 

116 

hər hansı etitrazlar, rişxəndlər olurdusa, indi olmur. Dinlənilir. Düz-

dür,  məndən  ayrılandan  sonra  gedib  ağzını  boşa  qoyan  da  olur. 

Ancaq heç vaxt mən görmədim, son çağlar kimsə deyə, yox, bunun 

burası elə deyil, belədir. 

Sonra  gedişatımızda  qoyulan  suallarla  bağlı:  “Ocaqdan  qıraqda 

insanın  dəyəri  yoxdur.  Batıda  “insan  haqları”  çağırışları  yalançıdır. 

İnsana çatmır.” 

İstər  tarixi  baxımdan,  istərsə  də  çağdaş  dövrdə  insan  tanınmadı-

ğından,  dərk  olunmadığından  özünəlayiq  dəyəri  olmayıbdır.  Nisbi 

mənada olub. Hürufilər insana yüksək qiymət verdilər, sufilər hansı 

şəxsiyyətlər  verdilər  dünyaya,  Rumilər  verdilər,  Şəms  Təbrizilər 

verdilər, Əl-Qəzali və b. 

Tarxidə insanla bağlı fikirlərini dedilər. Ancaq bunlar təkcə tarix-

də qaldılar, gələcəyə çatmadılar. Çünkü nisbi anlamda dedilər. O ki 

qaldı Batıda insana münasibət məsələsi, doğrudan da, saxtadır. Çün-

kü insanı ruhaniyyat olayı kimi dərk eləmirlər. Bu gün bu Doğuda da 

belədir. Son dünyabaxış sayılan islamın Azərbaycana, bütün türklərə 

yürüşündə,  insanların,  xalqların  üzərinə  yürüşündə  hansı  rəzalətlər-

dən  keçmirdilər?!  Burda  insan  haqqı  vardımı?  Burda  insanı  sayan 

vardımı? İnsanın dəyərini verən vardımı? Yox idi, olmayıbdı. İnsanı 

qiymətləndirən,  tanıyan  Asif  Atadır.  Asif  Ata  Ocağı  bu  gün  bütün 

varlığıyla,  bütün  canıyla  onu  dərk  edir.  Dərk  elədiyi  üçün  də  bu 

addımları atırıq. Cəsarətlə deyə bilirik, Ocaqdan qıraqda insan haqqı 

nisbi məna daşıyır. Nisbisə, deməli, yoxdur. Bizim ölcümüz Mütləqi-

lik ölçüsüdür. Atamız Var olsun! 

 

Soylu  Atalı: Mütləqim,  Müqəddəsim,  ulu  peyğəmbərim  Asif 

Ataya – İnam Ataya ali səcdəylə! 

İşıq Ayının 26-sı Atagün Ailəsinin III Aylıq törənində söz deməz-

dən öncə Ataya səcdə edirəm, Bayrağımızı öpürəm. 

Ailəmizin  Amallaşma,  Kamilləşmə,  Xalqlaşma  tələbi  yönündə 

hesabatımı  demək  istəyirəm.  Çıxışımda  mən  başlıca  Amallaşmaya 

üstünlük verirəm. Daha doğrusu, amallaşmanın sözünə çox üstünlük 

verirəm.  Amallaşma  bizim  üçün  ruhani  biliyə  yetməkdir.  Ruhani 

biliyə yetmək bizim olmağımızın, qurulmağımızın özülüdür. Bilmə-

yəndə adam “Ola” da bilmir. Çünkü məqsəd özü bilinməlidir. Hədəf 

bilinməlidir. Adama elə gəlir, nə istədiyini bilir. Ancaq bir var yad-

daşın  bildiyi (yaddaşın  üzərinə  çox  getməmək  də  olar-üzünü  Günev 

qardaşa tutur - G.A.), bir də var ruhun bildiyi. Nədir yaddaşın bildi-

---