101
lış verirəm, götürmək istəmirlər, qorxurlar. Ora yığışan adamlar
oxumağa meyilli adamlardır. Mən onlara deyirəm, izləyin, görün
Ocaq nə istəyir? Hər bir insanın bunu bilməsi gərəkdir.
Qonumuz var: “inamsızlıq yadlığı nə deməkdir?” İnsanın həyatın-
dakı hər bir olay inamdan asılıdır. Atdığımız addımın uğuru inamdan
asılıdır. İnamsız olmaq mənəvi çolaqlıq deməkdir.
Özüylə bacarmayan, özünü yaxşı tanımayan insanlar, özünü
şərdən qoruya bilməyən insanlar inamsız olur. Birinci özünə qarşı,
ikinci yörəsinə qarşı. Əgər özümü yalan danışmaqdan çəkindiri-
rəmsə, yalanı ötə bilirəmsə, içimdə özümə inam yaranır. Həm də
inanıram ki, bunu başqası da eləyə bilər. Əslində özün ötürsən, özünə
inanırsan. İnsan onu ötəndə sənin halında da olur. İnsanın danışı-
ğında, münasibətində, hərəkətində görünür.
İçində inamsızlıq daşıyırsansa, ortamda da onu sərgiləyirsən. İçin-
də qələbəlik halı varsa, onu sunursan. İnam sevgi yaradır, doğmalıq
yaradır, dostluq yaradır, birlik yaradır, gözəllik yaradır. Ən böyük
yadlıq inamsızlıqdan yaranıb. Bu yadlığı ötmək üçün içində inama
yetmək gərəkdir.
İkinci qonumuz – “mənəviyyatın tələbləri ömrümə nə dərəcədə
hakimdir?” Əgər mənəviyyat ömrümə hakim olmasaydı, onda mənə-
viyyatsızlıq hakim olacaqdı. Mənəviyyatım nə vaxt yaranır? – İçim-
dəki şərdən imtina edəndə. Özümlə barışsam, yetərlənsəm onda içimi
102
yarada bilməyəcəm. Çünkü mənim vicdanım nisbi olacaq. Vicdanın
tələbi – ədalət, həqiqətsevərlik, xeyirxahlıqdır.
Mənəviyyatın tələbi budur ki, öz ömrünə ucanı gətirmək, həm də
bunun uğrunda döyüşmək gərəkdir. İdealların uğrunda vuruşmaq,
xeyir uğrunda vuruşmaq gərəkdir. Mənəviyyatın tələbləri ömrümdə
özüylə döyüşümlə bağlıdır. Yəni özünü qorumaq mənəviyyat tələ-
bində yaşamaqdır, vicdan tələbində özünü yaratmaqdır. Nə qədər ki,
həyatla uğraşıram itirirəm, nə qədər ki, Ocaqla uğraşıram qazanıram.
Ata Ruhu ürəyimdədir!
Güntay Atalı (Ataya səcdə edib, bayrağı öpür – T.A.) Keçən
“Ailə Günü”nə qatılmamışdım. Ona görə mənim hesabatım bir az
dolğun olmalıdır. Bu ayımla keçən ayımı tutuşduranda keçən ayım
daha fərəhli idi. Özümü daha fərəhli hiss eləyirdim. Beyləqan səfəri,
ondan sonra Soylu Atalının evində bir görüş keçirtdik, Asif Ozan və
İsa Mehdioğlu ilə. Çox mənalı, gözəl günlər yaşadım ardıcıl.
Keçən ay işimizlə bağlı Mingəçevir şəhərində ezamiyyətdə
oldum. Mənə ayrılan çağdan yararlanıb Ocaq üçün addımlar atdım.
Televiziyada oldum. Televiziya işçisi ilə yaxşı söhbətimiz oldu.
Həm Amalımızla bağlı, həm ölkədəki bəzi gedişatları çək-çevir elə-
dik. Çox güman ki, bəlli Avropa oyunlarından sonra Soylu Atalının
çıxışını təşkil edəcəyik. İşıq Ayında məktəblərdə görüş keçirsəydik,
gəlib onu işıqlandıracaqdılar. Sonra, Gənclər Evində Turqut adında
cavan oğlanla görüşdüm. O, Gənclər Evinin təşkilatçısının nömrəsini
verdi mənə. Telefon danışığından sonra axşam görüşdük onunla,
söhbət elədik. Mən orda Soylu Atalının görüşünü təşkil eləmək üçün
ona üz tutdum. Ancaq təəssüf ki, belə bir cavab aldım: “biz hara nə
addım atırıqsa, birbaşa İcra Hakimiyyətinin icazəsi olmalıdır.” Bakı-
ya gələndə, bizim tədbirlərə qatılacağına söz verdi.
Bu əməllərlə keçən ayım fərəhli oldu. Ancaq bu ay bir az iş sıxın-
tılarım çox oldu. Bu yandan da bəlli yanğın olayının baş verməyi bizi
üzüb. İnsanın qiymətinin nə olduğu aşkara çıxdı. Bir epizod demək
istəyirəm. Bir qonşumuz var idi. Çox məğrur bir insan idi. “20
yanvar” olayında şəhidlər gömüləndən sonra bizim qonşular yığılıb
yenə nərd, domino oynayırdılar. Qonşumuz Arif kişi gəlib dedi ki,
kaş Azərbaycanın hər evindən bir şəhid çıxaydı. Yəni onda bu millə-
tə etkisi olardı onun. İndi mən deyirəm ki, o yanan binada da ona
bənzər bir şey oldu. Uşağı ölən uşağının, mebeli yanan mebelinin
dərdini çəkir. Başqa cür orda fikir birliyi yaranmır. Xalq öz haqqını
103
istəyə bilmir. Bu olay mənə sübut elədi ki, insanın bir yiyəsi varsa, o
da Ocaqdır. İnsanın qədrini, qiymətini, kimliyini bilən Ocaqdır. Ocaq
insana sosial olay kimi baxmır. Onun içindəkinə inanır. Bu səbəbdən
Ocaqçı olmağımın sevincini yaşadım. Ağlıma qoydum ki, umudsuz
olmaq olmaz. Adi anlarda ilişib qalmaq olmaz. Yalnız Ocağın varlı-
ğına bağlanmaq gərəkdir.
Amallaşmam yüksək səviyyədə deyil, təəssüf ki. Atanın “Özüllər
Özülü” Bitiyini oxuyuram. O həcmcə kiçik kitab olsa da, birnəfəsə
oxumaq olmur. Mənə çox yaxşı etkisi olur, çox şeylər aydınlaşdırı-
ram özüm üçün. Anladığım gözləntilərimdən artıq oldu o kitabda.
Kamilləşmə əməlim bu ay üçün çox az olub. Elə anlar var ki, orda
nöqsanlarımı bilirəm, indi gərək onları aradan qaldırım. Özümə göz
yetirməliyəm ki, kimliyimi ortaya qoya bilim. Çünkü kimliyini
ortaya qoymasan nə Ocaqdan Ocaqçı olmaq olur, nə də yaşamdan
yaşamçı.
Mənim mənfi cəhətlərimdən biri də odur ki, qələmlə dostluq
eləyə bilmirəm. Çox az hallarda olar ki, götürüb gündəliyimə nələ-
risə yazıram. Atamız Var olsun! Bayrağımızı öpürəm.
Türkel Atalı: Bu ay 35-ci ilin “Qutsal Öyrənim Günü” kitabından
oxuduqlarımla həm fikrimi, həm də halımı ifadə eləmək istəyirəm.
Bu kitabda düşündürücü suallar ətrafında fikir bölüşmələri var.
Bunlar mənim fikirlərimi sistemləşdirdi. Halımı da xeyli qabağa
apardı. Kitab məni bu günün yaratdığı fikirlərin etkisindən qurtarıb,
sabaha baxmaq imkanı yaratdı. Ocaq Yükümlüsü orda vurğu eləyir
ki, kim dinləməyi və düşünməyi bacarırsa, o, uzağa gedəcək. Məndə
dinləmək və düşünmək o dərəcədə dərin deyil.
Yasin bəy Üstün bacıya sual verir ki, özüylədöyüşdə mühitin etki-
si mütləqdirmi? Polemik söhbətdən gəldiyim qənaət o oldu, mühitin
etkisi o mənada olar ki, mənə hansısa qüsurumu göstərər. Atanın da
“Kamilləşmə Əməli”ndə dediyi kimi, içdəki ilanı, zalımlığı, inamsız-
lığı əməlsiz qoymaq iradə əməlinin, insanilik əməlinin işidir.
İkincisi, iki mühit gözə alına bilər burda: Ocaq və toplumçuluq.
Toplumçuluq mühitində qüsurunla qarşılaşarsan. Ocaq mühitində
bütövlükdə özünü görürsən.
Güntay Atalı orda vicdanla üz-üzə qalmaq məsələsini qeyd eləyir.
Onu oxuya-oxuya ağlımdan Ocaq Yükümlüsünün anasına göstər-
diyi qayğı keçdi. Ocaq Yükümlüsü aşırı özündən keçəndir. Ancaq
özünün dediyi kimi, ömrü boyu bir xəstəyə qulluq etmək adamı
Dostları ilə paylaş: |