Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı



Yüklə 3,35 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə34/150
tarix26.10.2017
ölçüsü3,35 Mb.
#6732
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   150

 

101 


lış  verirəm,  götürmək  istəmirlər,  qorxurlar.  Ora  yığışan  adamlar 

oxumağa  meyilli  adamlardır.  Mən  onlara  deyirəm,  izləyin,  görün 

Ocaq nə istəyir? Hər bir insanın bunu bilməsi gərəkdir. 

Qonumuz var: “inamsızlıq yadlığı nə deməkdir?” İnsanın həyatın-

dakı hər bir olay inamdan asılıdır. Atdığımız addımın uğuru inamdan 

asılıdır. İnamsız olmaq mənəvi çolaqlıq deməkdir.  

 

 

 



Özüylə  bacarmayan,  özünü  yaxşı  tanımayan  insanlar,  özünü 

şərdən  qoruya  bilməyən  insanlar  inamsız  olur.  Birinci  özünə  qarşı, 

ikinci  yörəsinə  qarşı.  Əgər  özümü  yalan  danışmaqdan  çəkindiri-

rəmsə,  yalanı  ötə  bilirəmsə,  içimdə  özümə  inam  yaranır.  Həm  də 

inanıram ki, bunu başqası da eləyə bilər. Əslində özün ötürsən, özünə 

inanırsan.  İnsan  onu  ötəndə  sənin  halında  da  olur.  İnsanın  danışı-

ğında, münasibətində, hərəkətində görünür.  

İçində inamsızlıq daşıyırsansa, ortamda da onu sərgiləyirsən. İçin-

də qələbəlik halı varsa, onu sunursan. İnam sevgi yaradır, doğmalıq 

yaradır,  dostluq  yaradır,  birlik  yaradır,  gözəllik  yaradır.  Ən  böyük 

yadlıq  inamsızlıqdan  yaranıb.  Bu  yadlığı  ötmək  üçün  içində  inama 

yetmək gərəkdir. 

İkinci  qonumuz  –  “mənəviyyatın  tələbləri  ömrümə  nə  dərəcədə 

hakimdir?” Əgər mənəviyyat ömrümə hakim olmasaydı, onda mənə-

viyyatsızlıq hakim olacaqdı. Mənəviyyatım nə vaxt yaranır? – İçim-

dəki şərdən imtina edəndə. Özümlə barışsam, yetərlənsəm onda içimi 




 

102 


yarada bilməyəcəm. Çünkü mənim vicdanım nisbi olacaq. Vicdanın 

tələbi – ədalət, həqiqətsevərlik, xeyirxahlıqdır.  

Mənəviyyatın tələbi budur ki, öz ömrünə ucanı gətirmək, həm də 

bunun  uğrunda  döyüşmək  gərəkdir.  İdealların  uğrunda  vuruşmaq, 

xeyir  uğrunda  vuruşmaq  gərəkdir.  Mənəviyyatın  tələbləri  ömrümdə 

özüylə  döyüşümlə  bağlıdır.  Yəni  özünü  qorumaq  mənəviyyat  tələ-

bində yaşamaqdır, vicdan tələbində özünü yaratmaqdır. Nə qədər ki, 

həyatla uğraşıram itirirəm, nə qədər ki, Ocaqla uğraşıram qazanıram. 

Ata Ruhu ürəyimdədir! 

 

Güntay  Atalı (Ataya  səcdə  edib,  bayrağı  öpür  –  T.A.)  Keçən 

“Ailə  Günü”nə  qatılmamışdım.  Ona  görə  mənim  hesabatım  bir  az 

dolğun  olmalıdır.  Bu  ayımla  keçən  ayımı  tutuşduranda  keçən  ayım 

daha fərəhli idi. Özümü daha fərəhli hiss eləyirdim. Beyləqan səfəri, 

ondan sonra Soylu Atalının evində bir görüş keçirtdik, Asif Ozan və 

İsa Mehdioğlu ilə. Çox mənalı, gözəl günlər yaşadım ardıcıl. 

Keçən  ay  işimizlə  bağlı  Mingəçevir  şəhərində  ezamiyyətdə 

oldum. Mənə ayrılan çağdan yararlanıb Ocaq üçün addımlar atdım.  

Televiziyada  oldum.  Televiziya  işçisi  ilə  yaxşı  söhbətimiz  oldu. 

Həm Amalımızla bağlı, həm ölkədəki bəzi gedişatları çək-çevir elə-

dik. Çox güman ki, bəlli Avropa oyunlarından sonra Soylu Atalının 

çıxışını təşkil edəcəyik. İşıq Ayında məktəblərdə görüş keçirsəydik, 

gəlib  onu  işıqlandıracaqdılar.  Sonra,  Gənclər  Evində  Turqut  adında 

cavan oğlanla görüşdüm. O, Gənclər Evinin təşkilatçısının nömrəsini 

verdi  mənə.  Telefon  danışığından  sonra  axşam  görüşdük  onunla, 

söhbət elədik. Mən orda Soylu Atalının görüşünü təşkil eləmək üçün 

ona üz tutdum. Ancaq təəssüf ki, belə bir cavab aldım: “biz hara nə 

addım atırıqsa, birbaşa İcra Hakimiyyətinin icazəsi olmalıdır.” Bakı-

ya gələndə, bizim tədbirlərə qatılacağına söz verdi. 

Bu əməllərlə keçən ayım fərəhli oldu. Ancaq bu ay bir az iş sıxın-

tılarım çox oldu. Bu yandan da bəlli yanğın olayının baş verməyi bizi 

üzüb.  İnsanın qiymətinin nə olduğu aşkara çıxdı. Bir epizod demək 

istəyirəm.  Bir  qonşumuz  var  idi.  Çox  məğrur  bir  insan  idi.  “20 

yanvar”  olayında  şəhidlər  gömüləndən  sonra  bizim  qonşular  yığılıb 

yenə  nərd,  domino  oynayırdılar.  Qonşumuz  Arif  kişi  gəlib  dedi  ki, 

kaş Azərbaycanın hər evindən bir şəhid çıxaydı. Yəni onda bu millə-

tə  etkisi  olardı  onun.  İndi  mən  deyirəm  ki,  o  yanan  binada  da  ona 

bənzər  bir  şey  oldu.  Uşağı  ölən  uşağının,  mebeli  yanan  mebelinin 

dərdini çəkir. Başqa cür orda fikir birliyi yaranmır. Xalq öz haqqını 



 

103 


istəyə bilmir. Bu olay mənə sübut elədi ki, insanın bir yiyəsi varsa, o 

da Ocaqdır. İnsanın qədrini, qiymətini, kimliyini bilən Ocaqdır. Ocaq 

insana sosial olay kimi baxmır. Onun içindəkinə inanır. Bu səbəbdən 

Ocaqçı  olmağımın  sevincini  yaşadım.  Ağlıma  qoydum  ki,  umudsuz 

olmaq olmaz. Adi anlarda ilişib qalmaq olmaz. Yalnız Ocağın varlı-

ğına bağlanmaq gərəkdir. 

Amallaşmam yüksək səviyyədə deyil, təəssüf ki. Atanın “Özüllər 

Özülü”  Bitiyini  oxuyuram.  O  həcmcə  kiçik  kitab  olsa  da,  birnəfəsə 

oxumaq olmur. Mənə çox yaxşı etkisi olur, çox şeylər aydınlaşdırı-

ram  özüm  üçün.  Anladığım  gözləntilərimdən  artıq  oldu  o  kitabda. 

Kamilləşmə əməlim bu ay üçün çox az olub. Elə anlar var ki, orda 

nöqsanlarımı bilirəm, indi gərək onları aradan qaldırım. Özümə göz 

yetirməliyəm  ki,  kimliyimi  ortaya  qoya  bilim.  Çünkü  kimliyini 

ortaya  qoymasan  nə  Ocaqdan  Ocaqçı  olmaq  olur,  nə  də  yaşamdan 

yaşamçı. 

Mənim  mənfi  cəhətlərimdən  biri  də  odur  ki,  qələmlə  dostluq 

eləyə  bilmirəm.  Çox  az  hallarda  olar  ki,  götürüb  gündəliyimə  nələ-

risə yazıram. Atamız Var olsun! Bayrağımızı öpürəm. 

 

Türkel Atalı: Bu ay 35-ci ilin “Qutsal Öyrənim Günü” kitabından 

oxuduqlarımla  həm  fikrimi,  həm  də  halımı  ifadə  eləmək  istəyirəm. 

Bu  kitabda  düşündürücü  suallar  ətrafında  fikir  bölüşmələri  var. 

Bunlar  mənim  fikirlərimi  sistemləşdirdi.  Halımı  da  xeyli  qabağa 

apardı. Kitab məni bu günün yaratdığı fikirlərin etkisindən qurtarıb, 

sabaha  baxmaq  imkanı  yaratdı.  Ocaq  Yükümlüsü  orda  vurğu  eləyir 

ki, kim dinləməyi və düşünməyi bacarırsa, o, uzağa gedəcək. Məndə 

dinləmək və düşünmək o dərəcədə dərin deyil. 

Yasin bəy Üstün bacıya sual verir ki, özüylədöyüşdə mühitin etki-

si mütləqdirmi? Polemik söhbətdən gəldiyim qənaət o oldu, mühitin 

etkisi o mənada olar ki, mənə hansısa qüsurumu göstərər. Atanın da 

“Kamilləşmə Əməli”ndə dediyi kimi, içdəki ilanı, zalımlığı, inamsız-

lığı əməlsiz qoymaq iradə əməlinin, insanilik əməlinin işidir. 

İkincisi, iki  mühit  gözə  alına  bilər  burda:  Ocaq  və toplumçuluq. 

Toplumçuluq  mühitində  qüsurunla  qarşılaşarsan.  Ocaq  mühitində 

bütövlükdə özünü görürsən. 

Güntay Atalı orda vicdanla üz-üzə qalmaq məsələsini qeyd eləyir.  

Onu oxuya-oxuya ağlımdan Ocaq Yükümlüsünün anasına göstər-

diyi  qayğı  keçdi.  Ocaq  Yükümlüsü  aşırı  özündən  keçəndir.  Ancaq 

özünün  dediyi  kimi,  ömrü  boyu  bir  xəstəyə  qulluq  etmək  adamı 




Yüklə 3,35 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   150




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə