AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
66
çətinliyi, təzyiqində, siz isə eyş-işrət, rahatlıq, sevinc balışlarına
dirsəklənmiş! Bu halınızla aşiqlik iddiasındasınız? Bu məhəbbət əsəri
deyil. Ən yaxşı söz əməlin təsdiq etdiyi sözdür.
Min nəfərdən artıq olan bu cəmiyyət sarsılıb, dağıldı. Gördüm ki,
hamısı xeymələri söküb, dağıdırlar. Köhnə libas geyinib, baş-ayaq
yalın gəldilər. Dedim… Qeyrətinizlə fəxr etdim. İndi Beytül-məmura
tərəf dayanıb, uca səslə oxuyun…
“Əli hər yerdən üzülən kəs dua edəndə onu eşidib, şəri sovuşduran
varmı?
57
Elə olsun ki, bədənlər qızsın. Bu çətinlikdə murad İmam Zaman
əleyhissalamdır.
Həbib ibni Məzahir və Hadi tərəfindən bu qəziyyə Vadiyüs-səlamda
yayıldı və bir inqilab yarandı. Mən əhali arasında qəriblik,
köməksizlik, iztirab və İmamın intizarının uzunluğu, onlarda
intiqam hissinin yaranması haqqında atəşin nitqlər söyləyirdim.
Vadiyüs-səlamın özündə natiqlər, xətiblər heyəti yarandı və onlar
kürsüyə çıxıb nitqlər söyləyirdilər.
Yavaş-yavaş buradan getmiş Səfiyyələr vasitəsi ilə əhalinin həyəcanı,
daxili inqilabı yuxarı məqamlarda bilinirdi. Xəbərdar olduq ki,
Əliyyibni Əbu Talib (ə), Həzrət Zəhra (ə.s) on məsum övladları ilə
birgə belə bir istəyin olmasına şəfaət istəyiblər. Amma Peyğəmbər
(s.ə.v.v) üzrlü olmuşdu ki, hələ mömin kafirdən seçilməyib.
“Əgər möminlər kafirlərdən ayrılıb, seçilsəydilər, hökmən kafirləri
dərdli əzaba düçar edərdik.”
58
Bu ayə səbəbindən intizar bu qədər uzanıb. Bu halda dua edirik…
“Allahummə fərric fərəcən acila...” O qədər ya Mühəmməd, ya Əli
dedik ki, bu iki əzəmətli şəxsi də sarsıtdıq. Həzrət Zəhra (ə.s) da əlini
dua üçün qaldırdı. Yanımızda bu aləmdə olan bütün söhbətlərin
həkk olunduğu lövhə vardı. Biz hər söhbətdən xəbərdar olurduq.
57“Nəml” surəsi, ayə 62.
58“Fəth” surəsi, ayə 25.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
67
İLK DUALAR QƏBUL OLUNUR
Həzrət Haqqdan xitab yetişdi ki, “Ya Mühəmməd, duanı müstəcab
etdim və tezliklə zühurun təcilində vəfa edərəm.”
Peyğəmbər (s.ə.v.v) dedi… “Sənin razılığınla razı olmuşuq. Lakin
Sənin bəndələrindən biri Sənin mehmanxanana daxil olub, süfrə
başında əyləşib. Amma istəyi yerinə yetməyənədək əlini süfrəyə
uzatmır. İstəyi İmam Əsrin (ə) zühurudur. Belə deyirlər ki, bizim
məhbubumuza İmam Zamana intizarın uzunluğu səbəbindən eyş-
işrət mənasız olub. Bəs biz necə şadlanaq? O göz yaşları, nalə
içindəsə, bəs biz necə şadlanaq? O göz yaşları, nalə içindəsə, bəs biz
necə sevinib, gülək? Ölsün o aşiq ki, məşuqu rəngində olmayacaq!
Dünyada adət ediblər ki, birindən istəkləri olanda onun süfrəsinə əl
uzatmasınlar. Süfrə sahibi də nə qədər çətin olsa da, onların
istəklərinə əməl edib ki, süfrəsindən dadsınlar. Onlar inanırlar ki, Sən
böyüklərin böyüyüsən, hər şeyə qadirsən, Sən ehtiyaclıların, dara
düşənlərin sığınacağısan, əmrinə heç bir maneə yoxdur.”
Biz susuz dəvə tək lövhənin ətrafında toplanıb, lövhədə Peyğəmbərin
həkk olmuş kəlmələrindən hiss edirdik ki, qəlbi bizə tərəf meyllidir.
Bəzi mətləbləri tutub, tamamilə ümidvar olduq ki, tezliklə
məqsədimizə çatacağıq. Bir gözümüz lövhədə sevincdən işıqlanmış
surətlərlə Haqqın cavabını gözləyirdik ki, Peyğəmbərinə nə
buyuracaq. Əmin idik ki, məqsədimizə çatacağıq.
Haqq-Taala Öz Peyğəmbərinin meylini müşahidə edib, Peyğəmbərin
Haqqın qüdrət və kərəmini cuşa gətirən sözlərindən sonra, onun
istəyini rəva buyurmaqdan savayı bir cavab vermədi. Haqq-Taala o
qədər səbir və sükut etdi ki, sanki cavab verməkdə tərəddüd edirdi.
Xudavənd mömin bəndənin ruhunun qəbzində Özü tərəddüddədir.
Əgər Peyğəmbərə mənfi cavab verərsə, axı Öz həbibinin üzüntüsünü
istəmir. Necə müsbət cavab versin ki, bəlkə də, bu sürətlə təqdirlər
silsiləsi zəruri deyil.
Qəfildən Haqqın cavabı bu cümlələrə təcəlla etdi… “Bizim
düşmənlərdən intiqam almaq vədəmiz Bərəhutdadır. Təsəvvür
olunan şey Bizim vəlimiz Höccət ibnil-Həsənə aydındır və o, dünyəvi
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
68
intiqamın təxirindən nigaran deyil. Təxirə səbəb məsələlərdə onun
razılığı Bizim razılığımızdan asılıdır. O, Allahın istədiyindən başqa
bir şey istəməz. Amma bu az istedadlı, hövsələsiz dəstə məclis qurub,
qərar çıxarıblar, buna da müəyyən qədər haqları var. Mənim sonsuz
rəhmət və qeyrətimi cuşa gətiriblər. Ona görə də Mənə lazımdır ki,
onların qəlbinin dərdini boşaldam. Çünki onlar Mənim
qonağımdırlar. Ona görə də məlaikələrdən bir dəstə göndərdim ki,
onları Bərəhut çölünə aparsınlar. Düşmənlərin halını görsünlər və
onların əzabından qəlbləri soyusun.
Bu buyuruqlar tamam olandan sonra adamların arasında səliqə, baxış
fərqlərinə görə qarışıqlıq düşdü. Biri dedi… Bərəhut çölünə
getməyək, onsuz da onların əzabda olduqlarını bilirik. Amma
əlimizlə qisas almaq Allahın bizə verdiyi haqdır.
O biri dedi… Bərəhuta getməliyik. Gedib, gəzək, qəlbimiz bir az
təsəlli tapsın. Həm də tam razılıq olmayıbsa, bundan artıq israr etmək
doğru deyil. Çünki dünyada kimlərinsə kəcliyindən bu iş bu
vaxtadək təxirə düşüb. Bizim də hərəkətimiz onu incidər,
qəzəbləndirər.
Bir başqası dedi… Xeyr, Bərəhutu görəndən sonra bu işi davam
etdirmək lazımdır, hər nə olursa olsun, bundan artıq səbrimiz
yoxdur.
O qədər səs-küy salmışdılar ki, deyilən sözləri başa düşmək olmurdu.
Sakitliyə çağırsaq da, faydası olmurdu.
Nəhayət, gözqamaşdıran təmtəraqlı məlaikə dəstəsi gəldi.
MƏLAİKƏLƏRLƏ SÖHBƏT
Bizi köhnə libaslarda, baş-ayaq yalın, toz-torpağa bulaşmış, zəlil
(xüsusilə bütün bu od-alov gorundan çıxmış Məni) görüb, bizə qarşı
yuxarıdan baxmaları zirvəyə çatdı və əvvəl xilqətimizdəki kimi
həqarətlə baxdılar.
Məlaikələrin gəlişi ilə adamlardakı inqilab alovu səngidi. Mən
ixtilafın götürülməsi, məlaikələrə fəzilətimizin sübutu üçün onlara
etina etmədən minbərə qalxıb, xütbəyə başladım. Onlar təəccüb
Dostları ilə paylaş: |