AxiRƏt aləMİNƏ SƏyahəT
Yüklə 1,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İKİ SURƏ ƏVƏZİNƏ İKİ HƏDİYYƏ
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT www.rizvan.net - İslam Maarifi Jurnalı 50 Biri dedi… Bu ağacları atam əkib, indi torpaq əsiridir. Biz isə onun meyvələrini yeyirik. O biri dedi… Bədbəxt, indi o behiştdə bu üzümlərdən də yaxşısını yeyir. Allah rəhmət etsin. Uşaqlıqda bizimlə nə qədər zarafat edərdi! Əvvəlki dedi… Doğrudan da bizi çox istəyirdi, arabir pul verir, bizi sevindirirdi. Allah onu sevindirsin! O biri dedi… Biz nə vaxt kitab, kağız, qələm istəyirdiksə, babam bizə alırdı. Ata-anamız heç etina etmirdilər. Yenə əvvəlki dedi… Əslində bizi alim (dini alim) edən o oldu. Çünki özü alim idi və alimlikdən də xoşu gəlirdi. Bu gün cümə axşamıdır. Hərəmiz onun üçün bir Quran surəsi oxuyaq. Mən “Həl-əta” surəsini, sən isə “Duxan” surəsini oxuyaq. Onlar surələri oxuyub qurtaranadək orada dayandım. Allah bilir ki, nə qədər şad oldum. Onların bərəkəti üçün dua edib, geri qayıtdım.
Gördüm ki, Hadi at gətirib, üstünə xurcun bağlayıb, tərpənməyə hazırlaşır. Dedim… Bu xurcun hardandır? Dedi… Bir mələk gətirdi. Dedi ki, bir gözündəki hədiyyə Həzrət Zəhradan (ə.s) ona məxsus “Duxan” surəsinin tilavəti səbəbindən, o biri gözündəki hədiyyə isə Əliyyibni Əbu Talibdən (ə) ona məxsus “Həl-əta” surəsinin tilavətinə görə göndərilib. Tapşırıblar ki, Bərəhutdan lap uzaq yolla gedək, onun səmum küləyi bizi tutub, təsir etməsin. Dedim… Hadi, biz xurcunun ağzını açıb, onların hədiyyəsini görə bilmərik? Dedi… Bu, yolun ehtiyaclarındandır. Nə zaman ehtiyacımız olsa, onda açılacaq. İstəyirsən hərəkətə başlayaq? Dedim… Nə gözəl səadət! Ata süvar oldum, yola düşdük. Yol arası Hirs torpağına çatdıq. Çirkin it şəklində, üfunətli, bəzisi kök, bəzisi arıq, bəzisi qotur bir tayfayla rastlaşdıq. Səhra leşlə dolu idi. AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT www.rizvan.net - İslam Maarifi Jurnalı 51 Üfunət göyə qalxmışdı. Hər leşin başında bir it dəstəsi yığışıb, bir- biriylə didişir, bir-birlərinə yemək macalı vermirdilər. Axırda hamısı yorulub yıxılır, leş yerdə qalırdı. Zorlu, qüvvəli başqa bir dəstə zəifləri qovub, özləri yeməyə girişirdilər. Bir şey yeməyə macal tapmamış başqaları hücum çəkib, leşlərin üstündə bir-birlərini parçalayırdılar. Hərə özü üçün əlləşdiyindən hətta ikisi belə qoşa yola getmirdilər. Səhrada savaş itlərindən yeddi qoşun vardı. Dünya bir leşdir, onu istəyənlər, ona məftun olanlarsa bir it! Bəziləri leşdən yeyəndən sonra ağızlarından tüstü, arxalarından od çıxırdı. Yeyənlər tənha idi. Çünki bir günə düşürdülər ki, başqa itlər onlara yaxınlaşmırdı. Hadi dedi… Bunlar yetim malını yeyənlər və rüşvətxorlardır. “Həqiqətən, yetimlərin mallarını haqsızlıqla yeyənlərin yedikləri qarınlarında oda çevriləcək və onlar alovlu Cəhənnəmə girəcəklər.” 45
keçək. Deyəsən, yolu səhv salmışıq. Dedi… Yox, səhv salmamışıq, gördüyün Bərəhutun kənarıdır və onun həlakedici səmumu bizə çatmaz. Hirs çölündən çıxıb, su kənarından keçdik və həsəd ərazisinin kənarına çatdıq.
Bu səhrada əsas yoldan azca aralı xeyli maşın işləyirdi. Onların tüstüsü üfüqü qaraltmışdı. Böyük, ağır təkərləri, başqa hissələri olan bu maşınlar sürətlə hərəkətdə idilər. Səhra lərzəyə gəlmişdi. Nəhəng təkərlərin səsi guruldayır, qulaq batırırdı. Qəribə vəlvələ, zəlzələ vardı. Onların hər yeri qara idi. Maşınlardan biri yola yaxınlaşdı. Cəhalət qara tüstü tək hazır oldu. Çevrilib arxaya baxanda gördüm ki, Hadi xeyli geridə qalıb. Qaranın yaxınlaşması ilə Hadinin uzaqlaşmasından qorxuya düşdüm.
45“Nisa” surəsi, ayə 10.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT www.rizvan.net - İslam Maarifi Jurnalı 52 Qara dedi… Bu yaxındakı maşına bax. Hələ dünyada belə bir şey görünməyib. Ürəyimdən dayanıb baxmaq keçsə də, qaradan xeyir görmədiyimdən qulaq asmayıb, atı çapdım. “Fələq” surəsini oxuyurdum. Qara dedi… Ay bədbəxt, “Qul əuzu”nu dünyada oxuyub, əməl etmək lazım idi. İndi ki, etməmisən, burada nə faydası var?
Dünyada div idin, indisə quzu, Yaman duzsuz oldu burda “əuzu”
(“Qul əuzu”–”sığınıram”, “pənah aparıram” mənasını verir-müt.) Qorxum daha da artdı. Qara qabağa düşüb, bir təpənin arxasında gözdən itdi. Mən onun əlindən asudə olmaq gümanı ilə fikirləşirdim ki, nə üçün Hadi bu qədər uzaqlaşıb? Və mənə çatmır? Qəfildən qara vəhşi bir görkəmdə koğuşdan çıxdı. At hürküb, yoldan kənarlaşdı və həmin maşının yanında yerə dəydi. Mən də yıxıldım, əzalarım əzilib hissini itirdi. Elə bil əjdaha tək məni udmaq fikrindəydilər. Yarıqlarından mənə tərəf od püskürürdü. Xəbis qara məni məsxərəyə qoyub, gülür, rəqs edirdi və deyirdi… Ey bədbəxt həsədçil! Hansı bir alim həsəddən qurtulub? Bu neçə mənzildə əlimdən çıxmaqla ciyərimi qana döndərmisən. Elə bilirdin, daha oxum qalmayıb? İndi dad! İnşallah, qurtuluş tapmayacaqsan. Zəif də olsam, onun məsxərəsindən qanım cuşa gəldi. Uca səslə çağırdım… Ya Əli! Gördüm ki, məni dövrəyə alıb, işimi bitirmək üzrə olan maşınlar pərən-pərən olub, üz tutdular qaçmağa. Arabir bir- birlərinə dəyib parçalanırdılar. Qaçmaq istəyən qara, bir maşının altına qaldı, sümükləri xıncım-xıncım oldu. Günahkarın məkr və hiyləsi öz başında çatlar. Dedim… Əcəb məsxərəyə qoyursan bizi! “Əgər siz bizi məsxərəyə qoyursunuzsa, biz də sizi sizin kimi məsxərəyə qoyacağıq.” 46
46“Hud” surəsi, ayə 48. Yüklə 1,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|