məzdim, başlıcası isə yazdığım sahə mənim üçün marağını itirərdi. Jurnalist
dərindən yazmağı bacarmalıdır. Səthi yazılardan alınan zövq də səthi olur.
Təcrübəmin mənə öyrətdikləri budur. ndi mənim öz tələblərim var və onlara
əməl edirəm. Sizinlə də bu tələblər nədir onları, bölüşmək istəyirəm.
Birinci tələb: Neytral mövqe saxla. “Avrasiya” qəzetində yenicə
çalışırdım. D N-dən məlumat aldım ki, Nazirlər Kabineti yanında darəçilik
nstitutunun 1-ci kursunda oxuyan bir qız özünə qəsd edib. Redaksiyadan
material hazırlamaq tapşırığı aldım.
nstitutun birinci mərtəbəsində
mərhumun divara vurulmuş şəklini gördüm, fotoaparatımı çıxarıb şəkli
çəkdim. Sonra onun oxuduğu fakültənin dekanı ilə görüşüb öyrəndim ki,
intihara səbəb tələbənin imtahanlardan birindən aldığı aşağı qiymət olub.
Tələbə qızın qrup yoldaşlarını axtarmaq qərarına gəldim və institutun
çayxanasına yollandım. Burada 10 nəfərə yaxın oğlan bir masa arxasında
oturmuşdu. Qızın tələbə yoldaşlarının kimlər olduğunu soruşdum. Sən demə,
sual verdiyim oğlan tələbə qızın sevdiyi oğlanmış... Onlar məni stollarına
dəvət edib faciə barədə ətraflı danışdılar. Sonra isə niyə bu hadisə ilə
maraqlandığımı soruşdular, jurnalist olduğumu dedim. Belədə tələbə qızın
sevdiyi oğlan məni kənara çəkərək göz yaşları içində yalvardı ki, bu barədə
yazı yazmayım. Düzünü deyim ki, hadisə məni elə sarsıtmışdı ki, nə
edəcəyimi bilmirdim. Oğlanın göz yaşlarına dözə bilmədim, xahişinə əməl
edəcəyimə söz verdim. Redaksiyaya döndüm. rfan bəyə əhvalatı danışdım,
hətta intihar edən qızın şəklini çəkdiyimi belə dedim. O çox sevindi: “Qız,
bu çox gözəl xəbərdir, bomba kimi partlayacaq”, - deyərək tez bir zamanda
yazdıqlarımı qələmə almağı tapşırdı. Mən isə dedim ki, söz vermişəm, yaza
bilmərəm. O: “Belə gözəl xəbəri məhv etmək olmaz”, - deyib məni qınadı.
Onun gənc bir qızın intiharına “gözəl xəbər” deməsi mənə o qədər təsir etdi
ki, hətta ona: “Siz başqa bir ölkənin gəncinin faciəsinə necə sevinə bilirsiniz
?”- deyə kobud sual verdim. O: “Mən faciəyə yox, xəbərə gözəl xəbər
deyirəm”, -deyə məni sakitləşdirsə də, mən sözümə əməl etdim, bir küncə
çəkilib ağlayaraq rfan bəyin qəlbsizliyinə acıdım.
llər keçəndən sonra o vaxt etdiyim hərəkətin yanlış olduğunu
anladım. Anladım ki, o yazını yazmalı idim və orada vurğunu yenicə tələbə
adını qazanmış gənclərin təlim-tərbiyəsinə həsr etməli, onlara belə vəziyyətə
düşəndə səbirli olmağı tövsiyə etməli idim. Elə hadisə olur ki, onu qələmə
alanda vurğu hadisəyə yox, onu yaradan səbəblərə düşməlidir. Həmin hadisə
belələrindən idi. Mən səriştəsizliyim ucbatından bunu bacarmadım...
kinci tələb: Nəyisə dəyişə biləcəyinə inan. Yenə də “Avrasiya”dakı
iş təcrübəmdən misal gətirəcəyəm. Bakı şəhərinin Nəsimi rayonunda
yaşayan T.X. adlı bir qadın qonşuluqdakı 7 yaşlı uşağın başını kəsmişdi.
Sonradan bu qadını həbs etsələr də, istintaqın gedişi mərhumun
valideynlərini qane etmirdi. Hadisə barədə məlumat alan kimi həmin ünvana
yollandım. Qətli törətmiş şəxsin mənzilinin qapısı bağlı idi. Üz tutdum
mərhumun ailəsi yaşayan ünvana. Çətinliklə də olsa, qapını üzümə açdılar.
Könülsüz baş verənlərdən danışaraq müstəntiqi işi səthi aparmaqda
qınadılar. Onları inandırdım ki, bu barədə qəzetdə material dərc edilsə,
istintaqın gedişinə təsir göstərə bilər. Bundan sonra onlar geniş müsahibəyə
razılıq verdilər. Hətta qatilin uşaqlarının da şəkillərini tapmaqda mənə
yardımçı oldular. Onlardan öyrəndim ki, T.X. institutlardan birinin
jurnalistika fakültəsində müəllim işləyir. Əvvəlcə işi aparan müstəntiqlə
görüşmək üçün Nəsimi rayon prokurorluğuna yollandım. Onunla görüşümüz
baş tutdu. O bildirdi ki, qatil çox güman ki, psixi xəstədir. Hətta qadının
müayinə olunmaq üçün psixiatriya xəstəxanasına göndərildiyini də bildirdi.
Müstəntiqlə söhbətdən sonra birbaşa həmin qadının müəllim işlədiyi
instituta yollandım. Orada dəqiqləşdirdim ki, qadın tam sağlam olub. Hətta
bir ay əvvəl instituta sağlamlıq barədə daşdan keçən sənəd də təqdim edib.
Sənədlə tanış olandan sonra böyük bir araşdırma yazısı hazırladım və
yazının vurğusunu istintaqın səriştəsiz aparılmasına vurdum. Qəzetdə
sağlamlıq kağızının surətini də dərc etdik. Qəzetimizin həmin sayının satışı
100 faiz oldu. Bunu görən qəzet sahibi bütün tirajın yenidən vurulması
barədə göstəriş verdi. Yazıya təkcə oxucular reaksiya vermədilər.
Respublika Prokurorluğu işi rayon prokurorluğundan alaraq öz icraatına
götürdü. Müstəntiqə şiddətli töhmət verildi. Sonradan həmin qadın 10 il
müddətinə azadlıqdan məhrum edildi. Jurnalist araşdırma apararkən alacağı
qonorar barədə fikirləşməməlidir. O inanmalıdır ki, yazdığı yanlış aparılan
hər hansı bir istintaqın səmtini dəyişə bilmək gücünə malikdir.
Üçüncü tələb: Araşdırmanı sona kimi apar. Azərbaycanda
araşdırmaçı jurnalist çox azdır, yoxdur, desək, bəlkə də, səhv etmərik.
Səbəblərdən biri araşdırmaçı jurnalist üçün şərait yaradılmamasıdır, biz bu
jurnalistlərə kifayət qədər pul verib onları hər hansı bir faktı araşdırmağa
yönəldə bilmirik. ki gündən, ən yaxşı halda isə bir həftədən sonra ondan
nəticə istəyirik. Belədə jurnalist yarımçıq araşdırmanı qəzet səhifəsinə
çıxarır. Əks effekt alınır: yarımçıq yazıdan qəzet və oxucu udmur, amma
cinayətkarlar qəzet vasitəsilə “xəbərdarlıq alır”, işlərini daha möhkəm tutub
gizlənə bilirlər. Bunu “ nterpolis”də başımıza gələn bir hadisədən bilərəm.
... Redaksiyamıza Mehdiabad qəsəbəsinin sakinləri zəng edərək
şikayət etdilər ki, qəsəbədə hansısa mafioz qruplaşma fəaliyyət göstərir.
Onlar işləməyən zavodların balansından böyük çənləri silinmə yolu ilə
alaraq həmin əraziyə gətirir, doğratdırır və maşınlara yığıb ölkədən
çıxarırlar. O da bildirilirdi ki, son dəfə kəsilən çənlərdən birindən ətrafa
zəhərli kimyəvi maddə səpələnib. Hadisə yerinə getdik. Məlum oldu ki,
kəsilən çənlərdən biri Sumqayıtdakı kimya zavodlarından birindən gətirilib.
Dostları ilə paylaş: |