Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

122

Namǝ vüsalın yarısıdır. 

Namǝ yazmaq asandır, yetirmǝk çǝtin. 

Namǝrd körpüsündǝn rahat keçinjǝ, razıyam apara o sellǝr mǝni. 

Namǝrd gǝlib mǝrd olmaz yüz ǝtǝklǝ yüz yalvar. 

Namǝrdǝ yaxa vermǝ, mǝrdǝ arxa ol. 

Namǝrdǝ möhtaj olma. 

Namǝrdǝ yaxa vermǝ, mǝrdǝ arxa ol. 

Namǝrdǝ möhtaj olma. 

Namǝrdǝ tuş olanın jiyǝri qana dönǝr. 

Namǝrdi bir gördün, bir dǝ görsǝn namǝrdsǝn. 

Namǝrdin adı olmaz. 

Namǝrdin gözü dar olar. 

Namǝrdin plovundan mǝrdin qaşıq aşı. 

Namǝrdin çörǝyi dizinin üstǝ olar. 

Namı-nişanı qalmayıb. 

Namus insanın qan bahasıdır. 

Namusu itǝ atdılar, it yemǝdi. 

Namus gedǝr, dönmǝz geri, yoxdur onun bǝlil yeri. 

Nanǝjibǝ salam verǝrsǝn, deyǝr: - Qorxdu mǝndǝn! 

Napakı hamam tǝmizlǝmǝz. 

Nar ağajı – istǝk ağajı. 

Nar üstündǝn turp yemǝzlǝr. 

Naümid şeytandır. 

Naxçıvanın duzu, qızı, qarpızı. 

Naxır itib, ala dananı qovur. 

Naxır yeri ilǝ gedib ala dananı axtarır. 

Naxıra gedirǝm – çoban olmaz, axura gedirǝm – saman. 

Naxırda malın yox, növbǝdǝ başın yarılır. 

Naxırçı qızı arpa çörǝyi arzular. 

(Naxırçı qızı naxırçı çörǝyi istǝr) 

Naxırçı qızını verdi (köçürtdü), torba dağarjığı da üstǝlik. 

Naxırçı qızının qeyrǝti naxır gǝlǝndǝ tutar. 

Naxırçı qızından xanım olmaz. 

Naxırçının faydası havayı eşşǝyǝ minmǝkdir. 

Najins ağaj düyünlü olar. 

Najins qarpızın tumu çox olar. 

Nahaq qan batmaz. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

123

Nahaq qan yerdǝ qalmaz. 

Nahaq iş ayaq tutmaz. 

Naşı bilmǝz xara nǝdir, bez nǝdir?! 

Naşı ovçu dağı adlayar, ov vura bilmǝz. 

Naşı oğru özünü samanlığa vurar. 

Neylǝyirǝm qızıl taxtı, bir qızıl baxtım olaydı. 

Neylǝyirǝm qızıl teşti, içindǝ qan qusajağam. 

Neylǝyirǝm gözǝlliyi, gözǝl baxtım olaydı. 

Nejǝ gǝlmisǝn, elǝ dǝ get. 

Nǝ ağajı tovla, nǝ dǝ it hürsün. 

Nǝ ağız yandıran aşdır, nǝ baş sındıran daş. 

Nǝ alandır, nǝ satan. 

Nǝ alajağı var, nǝ verǝjǝyi. 

Nǝ altda undur, nǝ üstǝ kǝpǝk. 

Nǝ at var, nǝ meydan. 

Nǝ bağım var, nǝ dǝ çaqqalla davam. 

Nǝ balanı istǝyirǝm, nǝ dǝ balasını. 

Nǝ baxırsan taxtına, sǝn baxgilǝn baxtına. 

Nǝ başı var, nǝ ayağı. 

Nǝ belǝ vǝslin olaydı, nǝ elǝ hijranın. 

Nǝ biçinini biçirǝm, nǝ dǝ ayranını içirǝm. 

Nǝ varlıya borjlu ol, nǝ yoxsuldan alajaqlı. 

Nǝ vaxt tülkü olsan, çarığımı çeynǝrsǝn. 

Nǝ ver, nǝ al. 

Nǝ ver, nǝ  dǝ dalınja get. 

Nǝ vermişdi ki, ala bilmǝdi?! 

Nǝ qaldırsa üzünǝ, o görünǝr gözünǝ. 

Nǝ qanır, nǝ dǝ qandırır. 

Nǝ qǝdǝr uzaq olsa, yol yaxşıdır, 

Nǝ qǝdǝr yaman olsa, el yaxşıdır. 

Nǝ qoyuna gedir, nǝ dǝ qapıda hürür. 

Nǝ qǝdǝr qoja olsa min javana dǝyǝr. 

Nǝ doğrarsan aşına, o çıxar qaşığına. 

Nǝ dost kimi dostdur, nǝ düşmǝn kimi düşmǝn. 

Nǝ ǝkǝrsǝn, onu da biçǝrsǝn. 

Nǝ arabada, nǝ dünbǝdǝ. 

Nǝ dǝvǝni görmüşǝm, nǝ dǝ lǝpirini. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

124

Nǝ dǝlini işlǝt, nǝ dǝ dǝli üçün işlǝ. 

Nǝ dǝrin suya gir, nǝ Xıdır Nǝbini çağır. 

Nǝ dil bilsin, nǝ dodaq. 

Nǝ iyi var, nǝ sǝsi. 

Nǝ izi var, nǝ tozu. 

Nǝ ilǝ ölçǝrsǝn, onunla da ölçülǝrsǝn. 

Nǝ ins var, nǝ jins. 

Nǝ istǝrsǝn bajından, bajın ölür ajından. 

(Baj istǝrǝm bajımdan, bajım ölür ajından). 

Nǝ istisi var, nǝ soyuğu. 

Nǝ it yiyǝsidir, nǝ gön yiyǝsi. 

Nǝ itirib, nǝ axtarırsan? 

Nǝ işim var bayırda, çaqqal mǝni çığırda. 

Nǝ işim var naqabilǝ söz deyǝm? 

Nǝ işim var, nǝ majalım. 

Nǝ yada sirrini ver, nǝ namǝrdǝ bel bağla. 

Nǝ yazılıb, o da olajaq. 

Nǝ yaraşıb arığa, gedib girǝ qoruğa?! 

Nǝ yeyilir, nǝ atılır. 

Nǝ yer qǝbul elǝyir, nǝ göy. 

Nǝ yoğurdum, nǝ yapdım, hazırja kökǝ tapdım. 

Nǝ yoxsuldan alajağım olsun, nǝ varlıya verǝjǝyim. 

Nǝ gejǝm  gejǝdir, nǝ gündüzüm gündüz. 

Nǝ gǝlǝnǝ üz göstǝr, nǝ gedǝni qovan ol. 

Nǝ görmǝli günlǝrim varmış! 

Nǝ görmüşǝm, nǝ eşitmişǝm. 

Nǝ günahı var, nǝ savabı. 

Nǝ sal ilǝdir, nǝ mal ilǝdir, gülüm, ululuq kamal ilǝdir. 

Nǝ o yanlıqdır, nǝ bu yanlıq. 

Nǝ özü işlǝyir, nǝ işlǝyǝni qoyur işlǝsin. 

Nǝ özü yeyir, nǝ özgǝyǝ verir, iylǝtdirir, itǝ verir. 

Nǝ özündǝdir, nǝ sözündǝ. 

Nǝ ölǝn kimi ölür, nǝ qalan kimi qalır. 

Nǝ ölüyǝ hay verir, nǝ  diriyǝ pay. 

Nǝ salam, nǝ kalam. 

Nǝ sǝn dedin, nǝ mǝn eşitdim. 

Nǝ sǝn gǝl, nǝ ilin axır çǝrşǝnbǝsi. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

125

Nǝ sǝrvǝtǝ bel bağla, nǝ fǝlǝyǝ güvǝn gǝz. 

Nǝ sǝs var, nǝ sǝmir. 

Nǝ soyuğa tabım var, nǝ pulum var kürk alım. 

Nǝ tiyanda barama var, nǝ jǝhrǝdǝ ipǝk. 

Nǝ şiş yansın, nǝ kabab. 

Nǝ tökǝrsǝn aşına, o çıxar qaşığına. 

Nǝ turşirin, nǝ doşab. 

Nǝ tüfǝngǝ çaxmaqdır, nǝ dünbǝyǝ toxmaq. 

Nǝ uju var, nǝ bujağı. 

Nǝ çǝkǝrsǝ öküz çǝkǝr, araba yolu ilǝ gedǝr. 

Nǝ hǝ, nǝ yox. 

Nǝ joraba yamaqdır, nǝ tumana bağ. 

Nǝ şeytanı gör, nǝ bismillah de. 

Nǝ şaşqın ol basıl, nǝ daşqın ol asıl. 

Nǝ şillǝmsǝn, nǝ şapalağım. 

Nǝbzi mǝnim ǝlimdǝdir. 

Nǝvǝ müamilǝdir. 

Nǝvǝ övladdan şirindir. 

Nǝzir seyidǝ düşǝr, fitrǝ yoxsula. 

Nǝlǝr gǝldi, nǝlǝr keçdi fǝlǝkdǝn?! 

Nǝnǝ yarım dǝnǝ ilǝ dǝ keçinǝr. 

Nǝnǝsinǝ namǝhrǝmdir. 

Nǝr yükünü nǝr çǝkǝr. 

Nǝrdivana ilk pillǝdǝn çıxarlar. 

Nǝrin dizi bağlı gǝrǝk. 

Nǝfǝs haqdandır. 

Nǝfǝs – nǝfǝsdir, bǝdnǝfǝsin adı bǝdnamdır. 

Nǝfǝsi isti yerdǝn çıxır. 

Nǝfǝsi gedir gǝlir yalandır. 

Nǝjabǝt adamın  zatında olar. 

Nǝjabǝt ata-ana ilǝ ölçülmǝz. 

Nǝjib atları nǝjib kişilǝr mindi getdi. 

Nǝhǝng dǝryada olar. 

Nǝxunǝkçi sahibi-sǝliqǝ olar. 

Niyǝ elǝ yerdǝ yatıram ki, altıma su çıxsın? 

Niyyǝtin hara – mǝnzilin ora. 

Nisyǝ vermǝrǝm, dalınja da getmǝrǝm. 

---