Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

110

Könülsüz namazı allah qǝbul elǝmǝz. 

Könülsüz tula ilǝ ova çıxmazlar. 

Könülsüz hürǝn köpǝk, sürüyǝ qurd gǝtirǝr. 

Köpǝyǝ sǝlbǝ dǝyǝn kimi dǝydi. 

Köpǝyǝ ümid olduq, özümüz dǝ hürmǝdik. 

Köpǝyin qarnı tox olsa, gejǝ ulduza hürmǝz. 

Köpǝyin iyǝ düşǝni tuladan bǝrk qaçar. 

Köpǝk qojalanda, qurda gülünj olar. 

Köpǝk elǝ köpǝkdir, xaltası qızıldan da olsa. 

Köpǝk sahibini tanıyar. 

Köpǝk taya dibindǝ yatar, elǝ bilǝr öz hünǝridir. 

Köpǝksiz sürüyǝ qurd dadanar. 

Körpǝ südsüz böyümǝz, pambıq – susuz. 

Körpü qaldı çayın o tayında. 

Körpüdǝn keçǝndǝ yan-yana deyiblǝr. 

Kötǝk aradakına çox dǝyǝr. 

Kötǝk yeyǝnin kisǝsindǝn gedǝr. 

Köhnǝ adǝt başında qalıb. 

Köhnǝ qurd yolunu azmaz. 

Köhnǝ dǝrdi tǝzǝlǝmǝ. 

Köhnǝ düşmǝn dost olmaz. 

Köhnǝ kǝndǝ tǝzǝ darğa gǝlib. 

Köhnǝ kǝndǝ tǝzǝ nırx qoyma. 

Köhnǝ getdi, sǝn tǝzǝdǝn danış. 

Köhnǝ palan, içi zǝr-zivǝr. 

Köhnǝ paltar yamağından bǝllidir. 

Köhnǝ pambıq bez olmaz, dul arvaddan qız olmaz. 

Köhnǝ süpürgǝni dama atarlar. 

Köhnǝ tǝqvim pula getmǝz. 

Köhnǝ un çuvalıdır, vurduqja toz qopar. 

Köhnǝ hamam, köhnǝ tas. 

Köhlǝn at yeriyǝndǝ toz qopar. 

Köç qayıdanda  axsaq keçi qabağa düşǝr. 

Köç köçǝr, it hürǝr, ikisi dǝ mǝnzilǝ birgǝ yetǝr. 

Köçdǝn azan qarıya bu da azdır. 

Köçǝn yurdun qǝdrini, düşǝn yurdda bilǝrlǝr. 

Köçün dönmǝsi axsaq itǝ xoş gǝlǝr. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

111

Köçün yaraşığı dananın sonjuqlamasıdır. 

Kuzǝçi sınıq qabda su içǝr. 

Kül başına gözǝl fǝrǝ, beçǝ dǝ sǝni bǝyǝnmir. 

Külahın sat xiraj eylǝ, tüfeyli olma namǝrdǝ, jahanda kǝllǝ sağ olsun, 

külah ǝskik deyil mǝrdǝ. 

Külǝk ǝsǝr, gül bükülǝr, könül yanar, jan sökülǝr, gejǝ gündüz yaş 

tökülǝr, gözlǝrimin qarasından. 

Külǝk kimi hǝrdǝn bir yana ǝsmǝ. 

Külǝkdǝ yatanın jin atı olar. 

Külǝkli gündǝ pambıq atır. 

Külǝkli gündǝ xırman sovurmazlar. 

Külǝş tez yanar, tez dǝ kül olar. 

Külü küllükdǝn götür, külü tǝpǝyǝjǝn olsun. 

Külü ojaqdan götürǝrlǝr. 

Külün altında göz olar. 

Kündǝsi küt düşüb. 

Küp yanında küpçǝlǝr. 

Küpü sındıran da bir , suyu gǝtirǝn dǝ bir. 

Küpün günahı nǝdir ki, içinǝ çaxır tökülür?! 

Küpdǝn nǝ çıxar? 

- 

Anjaq içindǝki!  

Kürd kürdü dǝyirmanda axtarar. 

Kürd kürdü tanımasa, mǝkri mǝkrǝni tanıyar. 

Kürdǝ dedilǝr: 

- 

Allah şirindir, ya doşab? 

Dedi: - İki dostun arasına girmǝyin. 

Kürdün dilin kürd bilǝr. 

Kürǝyǝ düşmǝyǝn dǝmir yumşalmaz. 

Kürǝkǝn imam kimi gǝlǝr, sonra yezidǝ dönǝr. 

Kürǝn adam xǝtakar olar. 

Kürǝn adamla, kürǝn ata yaxın düşmǝ. 

Kürǝn toyuq hindǝn bayıra çıxmaz. 

Kürkü ǝvvǝl il özün gey, ikinji il ver düşmǝninǝ. 

Kürkünǝ birǝ düşüb.  

Küsǝnǝ pay düşmǝz. 

Küsǝnin payını yeyǝrlǝr. 

Küsülü qardaş, gǝl yükü çataq, küsümüz küsülülükdǝ . 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

112

Küçük hürǝ-hürǝ köpǝk olar. 

Küçǝlǝri ölçür. 

 

 

 

 

Lazımlı yerǝ sǝrf elǝmir, lazımsız yerǝ su kimi axıdır. 

Lal-dinmǝz qovluq. 

Lalam, karam – dinmǝrǝm. 

Lalın dilini anası bilǝr. 

Lat-lüt İmam Rza! 

Laçın balasın vermǝz, bǝlkǝ zorla alalar. 

Laçın qalada balalar. 

Leyli bazarıdır, Mǝjnun jan satır. 

Leylǝk gününü  tak-takla keçirdǝr. 

Leş görǝndǝ quzğuna dönǝr. 

Dǝb demǝkdǝnsǝ, lǝblǝbi de. 

Lǝblǝbidir – el dǝbidir. 

Lǝvǝnd lǝvǝndi tapar. 

Lǝzgi nǝdir, güzgü nǝdir? 

Lǝyaqǝt ağıldadır, ǝsil-nǝbǝslǝ deyil. 

Lǝl daşını, çay daşına qatma qardaş, kǝrǝm eylǝ. 

Lǝlǝ var, yurdu yox. 

Lǝlǝ ikinji anadır. 

Lǝlǝ köçüb yurdu ağlayır. 

Lǝlǝnin yaz evi. 

Lǝnǝt kor şeytana. 

Lǝnǝt heçǝ! 

Libasım yamaq götürür, qarnım yox. 

Loğma qarın doyurmaz, hörmǝt artırar. 

Loğma dağ aşırar.  

Loğma deyil – boğmadır. 

Loğmanı az götür, çox çeynǝ. 

Lotu lotunu aldatmaz. 

Lotu lotunu tapmasa, qara geyǝr, yaslı olar. 

Lotu lotunun sözünǝ inanar. 

Lotudan adam zǝrǝr görmǝz.  

Lotuya bir şillǝ kar elǝmǝz. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

113

Lotunun da allahı var. 

Lotunun dilini lotu bilǝr. 

Lotunun pulu qurtaranda soğan-çörǝk dǝ sǝlamǝtdir. 

Loş kimi burnunu salladıb. 

Lülǝyin aftafa yerini tutar, girova qoyanda tutar, girova qoyanda alan 

olmaz. 

 

 

 

Mağarada qurd az idi, biri dǝ gǝmi ilǝ gǝldi. 

Maya doğar, nǝr doğmaz. 

Maya sǝndǝn, jan mǝndǝn. 

Mayabaş oldular. 

Mayanı uduzub çuruna güvǝnir. 

Mayasız fǝtir olar. 

Mal adamın düşmǝnidir. 

Mal ajıdı – jan ajısı. 

Mal başa bǝladır. 

Mal bajından qorxmaz. 

Mal qatlaşar, yiyǝsi qatlaşmaz. 

Mal dediyin jan yanğısıdır. 

Mal gedǝr bir yerǝ, güman gedǝr min yerǝ. 

Mal insana, insan mala ǝmanǝtdir. 

Mal itdi – iman itdi. 

Mal yiyǝsinǝ oxşamasa haramdır. 

Mal yığınja ağıl yığ. 

Mal malı qazanar. 

Mal mǝnimdir, belǝ yeyirǝm, ǝritmirǝm, kǝrǝ yeyirǝm. 

Mal mǝnimdir, mǝslǝhǝt mǝnim.  

Mal sahibindǝn qiymǝt götürǝr. 

Mal sahibi ölmǝyib ki. 

Mal janı qazanmaz, jan malı qazanar. 

Malı maldan, janı jandan ayırmaq olmaz. 

Malı qırov öldürǝr qışın adı bǝdnamdır. 

Malı yox oğru apara imanı yox şeytanı apara. 

Malı mal yanında tanıyarlar. 

Malı malla ölçǝrlǝr, janı – janla. 

---