Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

106

Kǝnd köpǝksiz olmaz. 

Kǝnd nǝdir, qǝnd nǝdir?!  

Kǝndǝ molla gǝlib, kim ölür, ölsün. 

Kǝndǝ tǝzǝ dǝllǝk gǝlib, kǝkili yandan qoyur. 

Kǝndi köpǝksiz gördü, ǝli ağajsız girdi. 

Kǝnkanın vǝsiyyǝti qızıl öküzdür. 

Kǝpǝk altında unları var. 

Kǝrbalayi Kazım, sǝnǝ demǝk nǝ lazım? 

Kǝrǝ yağından qıl çǝkir. 

Kǝrǝ yeyǝn dǝ çıxar yaza, tǝrǝ yeyǝn dǝ. 

Kǝs barmağını çıx bazara, ǝlaj tapan çox olar. 

Kasad bazarın gǝliri olmaz. 

Kǝsǝk oturub daş üçün ağlayır. 

Kǝsǝnin üzün tikǝn ağardar. 

Kǝsik baş bitmǝz, bitsǝ dǝ yiyǝsinǝ xeyir vermǝz. 

Kǝsilǝn başın zülfü üçün ağlamazlar. 

Kǝsilsin o iki ǝl ki, bir başı saxlamaz. 

Kǝfǝn havayı olanda adam özünü öldürmǝz. 

Kǝfǝni var idi, goru da olsun?!  

Kǝfgir qazanın dibini deşib. 

Kilid dost üçündür. 

Kim eşşǝk olar, biz ona palan olarıq. 

Kim güjlüdür – haqq onundur. 

Kim janından bezardır?! 

Kimǝ yaxşılıq elǝdin, özünü ondan qoru. 

Kimi ǝkǝr, kimi biçǝr, kimi qazanar, kimi yeyǝr. 

Kimi gülür, kimi ağlayır, hǝrǝnin bir dǝrdi var. 

Kimin arabasında gedirsǝn, onun mahnısını oxu. 

Kimin ǝlindǝn nǝ gǝlir?! 

Kiminǝ qat-qat, kiminǝ – aj yat. 

Kimini qaldırır, kimini endirir. 

Kiminin başında taj, kimi aj-yalavaj. 

Kiminin ǝvvǝli, kiminin axırı. 

Kiminin sajı olar, kiminin ǝlǝyi. 

Kimsǝ kimsǝnin qismǝtini yemǝz. 

Kimsǝ namǝrdǝ möhtaj olmasın.  

Kimsǝnin ahı kimsǝyǝ qalmaz. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

107

Kimsǝnin tikǝsi kimsǝnin qarnında qalmaz. 

Kimsǝnin nǝsibin kimsǝ yemǝz. 

Kiri kir açar, sirri – sir. 

Kirayǝnişin olduğu bǝs deyil, toyuq-jüjǝ dǝ saxlayır. 

Kirpik gözün çǝpǝridir. 

Kitab verǝnin bir ǝlini kǝsǝrlǝr, qaytaranın iki ǝlini. 

Kitabı satıb, gǝnjǝfǝ alıb. 

Kitabın köhnǝsi, libasın tǝzǝsi.  

Kiçiyi böyüyün üzünǝ qalxızmazlar. 

Kiçik açar böyük qıfılı açar. 

Kiçik daş da baş yarar. 

Kiçikdǝn xǝta, böyükdǝn ǝta. 

Kiçiklǝrǝ hörmǝt elǝ, böyüklǝrdǝn hörmǝt qazan. 

Kiçiyin kiçik dǝrdi var, böyüyün – böyük. 

Kiçiyin kiçik yeri var, böyüyün - böyük.  

«Kiş» deyirsǝn getmir, «hoş» deyirsǝn dayanmır. 

Kişi bilmǝdiyini ayağı altına yığsa, başı ǝrşǝ dǝyǝr. 

Kişi qızı olma, kişi arvadı ol! 

Kişi kişidǝn qorxmaz, amma utanar. 

Kişi öz sözünün ağası olar. 

Kişi öz tayı ilǝ gǝzǝr. 

Kişi sevdiyinin nazını çǝkǝr. 

Kişi seldir, arvad göl. 

Kişi, sözü üzǝ deyǝr. 

Kişi tüpürdüyünü yalamaz. 

Kişi fǝhlǝdir, arvad – bǝnna. 

Kişidǝ qeyrǝt olsa, torpağı qızıla döndǝrǝr. 

Kişidǝ sǝbir olmalıdır. 

Kişinin alnı açıq gǝrǝk. 

Kişinin başına gǝlǝn, ağzından çıxandır. 

Kişinin dilinǝ qarqış gǝlmǝz. 

Kişinin malı göz qabağında. 

Kişinin özünǝ baxma, sözünǝ bax. 

Kişinin sözü ilǝ işi bir olar. 

Kişinin hörmǝti öz ǝlindǝdir. 

Kişini javan saxlar, yaxşı arvad, yaxşı at. 

Kişinin jibi iki olsa, arvad almaq fikrinǝ düşǝr. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

108

Kişisi olmayan evin ruzisi olmaz. 

Kovxa atlanar, öz kǝndini çapar. 

Kovxa ilǝ hesaba oturan borjlu olar. 

Kovxanın bajısı oğlusan?- 

 

Gǝl min boynuma! 

Kovxası gülüm olanın başına külüm olar. 

Kolxoz ambarı el süfrǝsidir. 

Kor at gejǝ dǝ otlar. 

Kor atı minǝn şahlıq iddiası edǝr. 

Kor bulaqdan su gǝlmǝz. 

Kor burada, ya Bağdadda. 

Kor qurdun ruzisini yetirǝn özü yetirǝr. 

Kor ǝlifǝ bǝy demǝyib. 

Kor ǝsasını bir itirǝr. 

Kor ilǝ çörǝk yeyǝndǝ insafı arada gör. 

Kor it kölgǝsindǝn qorxar. 

Kor kimdir? 

- 

Nabǝlǝd! 

Kor-kor, gör-gör! 

Kor kora deyǝr: 

- 

Çırt bu yandakı gözünǝ. 

Kor kora kor demǝsǝ, bağrı çatlar. 

Kor koru tapar, su çuxuru. 

Kor gözdǝn ǝski asır. 

Kor gözün sahibinǝ nǝ faydası! 

Kor gözündǝn qorxar, keçǝl başından. 

Kor leylǝyin yuvasını allah tikǝr. 

Kor nǝ istǝr? 

- 

İki göz, biri ǝyri, biri düz. 

Kor olsun o iki göz ki, dostunu, düşmǝnini tanımır. 

Kor tutduğun buraxmaz. 

Kor tutduğundan kǝsǝr. 

Kora gejǝ-gündüz birdir. 

Korlar şǝhǝrindǝ ayna satmazlar. 

Koroğlu deyib: 

- 

Basılanı kǝsmǝyin! 

Koroğlu üçǝjǝn deyib. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

109

Koroğlunu tutmağa bir keçǝl Hǝmzǝ gǝrǝk. 

Koru dar yerdǝ qısnamazlar. 

Koru kor yanında hǝyan üçün qoyarlar. 

Korun ağajı özündǝn qabaq gedǝr. 

Korun istǝdiyi bir göz, iki göz olsa – nǝ söz?!   

Korun nǝ borju ki, şam bahalanıb?! 

Kosa kǝndǝ girmǝmiş gǝraylısını başladı. 

Kosa getdi saqqal gǝtirmǝyǝ, bığı da qoydu gǝldi. 

Kosaya rişxǝnd edǝnin, top qara saqqalı gǝrǝk. 

Kosanı gün batandan sonra aldatmaq olar. 

Kotan nǝ bilir qayış nǝ çǝkir? 

Kövǝk kolunun kölgǝsi olmaz. 

Köynǝk dondan irǝlidir. 

Kölgǝdǝ bitǝn ağajın meyvǝsi olmaz. 

Köynǝk olanın kölgǝsi olmaz. 

Kölgǝsindǝn qorxur! 

Kölgǝsini qılınjlayır. 

Kömǝyi igidǝ – sözlǝ, zǝifǝ – ǝllǝ et. 

Kömürçünün qaralmaqdan nǝ arı? 

Kömürçünün evinǝ girǝn üzü qara çıxar. 

Köndǝlǝn çǝpǝrǝ söykǝnmǝk olmaz. 

Könlü balıq istǝyǝn quyruğunu suya vurar. 

Könlü bǝdöy at istǝyǝn vaxtında alar. 

Könlü yemiş istǝyǝn dolanar tağ başına. 

Könül arzunun mǝnbǝyidir. 

Könül bir böyük saraydır, tikilmǝsi çǝtin, yıxılması asan. 

Könül bir uşağa bǝnzǝr, nǝ verǝrsǝn istǝr. 

Könül qojalmaz. 

Könül quşu uçar, bir budaqdan o birinǝ qonar. 

Könül gözdǝn su içǝr. 

Könül nǝ mey istǝr, nǝ meyxanǝ, könül dost istǝr, mey bǝhanǝ. 

Könül sevǝn ağanın nǝ ağı, nǝ qarası?! 

Könül sevǝn göyçǝk olar. 

Könül umduğu yerdǝn küsǝr. 

Könülxoşluğu maldan ǝfzǝldir. 

Könülsüz (pulsuz) bazara gedǝn, gördüyünü almamış qayıdar.   

Könülsüz köpǝyin sürüyǝ xeyri olmaz. 

---