Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

102

İşlǝmǝyǝn dişlǝmǝz. 

İşlǝmǝk adamı safa çıxardar. 

İşlǝmǝk dǝrdindǝn yemǝyǝ hǝsrǝt janım. 

İşlǝrin mayası o tünbǝtündür. 

İştaha diş altındadır. 

İşsizlik arsızlıq gǝtirǝr. 

İşsizlik yoxsulluğun anasıdır. 

İşçi işdǝ gǝrǝk! 

 

 

 

Kabab qanlı, igid janlı. 

Kababı köz öldürǝr, igidi söz. 

Kamal ata kürki deyil ki, irs ilǝ övlada keçǝ. 

Kamil adam az danışar. 

Kamil bağban çǝkǝr bağın sǝfasını. 

Kamil insan kǝlamından bǝlli olar. 

Kamil ovçu boşuna güllǝ atmaz. 

Kankanın vǝsiyyǝti – qızıl öküzdür. 

Kar dedi: - Sǝs gǝlir! 

Kor dedi: - Odur, gǝlirlǝr! 

Çolaq dedi: - Durun qaçaq! 

Lüt dedi: - Qaçmayın, mǝni soyarlar! 

Kar eşitdiyini, kor tutduğunu buraxmaz. 

Kar eşitmǝz, yaraşdırar, kor görmǝz, quraşdırar. 

Kar iki dǝfǝ gülǝr. 

Kar könlündǝkini anlar. 

Kar özünǝ sǝrf elǝyǝni eşidǝr. 

Kar üçün iki dǝfǝ azan verilmǝz. 

Karın qulağına taxta tıxadılar, dedi: - Bu taqqıltı haradan gǝlir? 

Kasa sındı, ya jingildǝdi. 

Kasanı mǝnim başımda sındırır. 

Kasıb bajını varlı qardaş istǝmǝz. 

Kasıb, itinin adını gümüş qoyar. 

Kasıb geyǝndǝ soruşarlar: 

- 

Haradandır?  

Varlı geyǝndǝ deyǝrlǝr: 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

103

- 

Mübarǝkdir! 

Kasıb ölǝndǝ molla xǝstǝ olar. 

Kasıb ölüsünǝ yas saxlamaz. 

Kasıb pul tapdı, qoymağa yer tapmadı. 

Kasıb javan mǝrd olar. 

Kasıb çıraq yandırar, dövlǝtlinin pulunu sayar. 

Kasıb xǝrjini bilsǝ, mǝxmǝr geyǝr. 

Kasıba bazarın tulası da hürǝr.  

Kasıba qul ol, varlıya oğul olma 

(Kasıba oğul olunja, dövlǝtliyǝ qul ol). 

Kasıbdan allah da bezardır. 

Kasıbı dǝvǝ üstündǝ böv vurar. 

Kasıbın ağzı aşa dǝyǝndǝ başı daşa dǝyǝr. 

Kasıbın bir oğlu oldu, o da boynu ǝyri. 

Kasıbın dövlǝti saqqalda olar. 

Kasıbın dörd düşmǝni var – it, bit, yasavul, molla. 

Kasıbın dürmǝyi yavan olsa, dili yağlıdır. 

Kasıblıq eyib deyil, oğurluq eyibdir.  

Kasıbın halını kasıbdan sor. 

Kasıbın gözü tox olar. 

Kasıbın günü – itin günü. 

Kasıbın pulu jǝhǝnnǝmdǝ olar. 

Kasıbın sajı axırda qızar,  

Kasıbın sözü, yorğunun gözü. 

Kasıbın toyunda gejǝ qısa olar. 

Kaş mal zǝrǝri olsun, insan zǝrǝri olmasın. 

Keyf qılığa baxmaz. 

Keyf sǝnin, kǝnd kovxanın. 

Keçdi gül, uçdu bülbül, istǝr ağla, istǝr gül. 

Keçǝl baxar güzgüyǝ – adın qoyar özgǝyǝ. 

Keçǝl başa taxta daraq?! 

Keçǝl başından qorxar, kor gözlǝrindǝn. 

Keçǝl başını yudu da, daradı da. 

Keçǝl var – zığıdı keçǝl, keçǝl var – noxudu keçǝl. 

Keçǝl qız bajısının saçı ilǝ öyünǝr. 

Keçǝl qız çeşmǝnin gözündǝn su içǝr. 

Keçǝl qız bǝzǝninjǝ toy ǝldǝn getdi. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

104

Keçǝl qızı saçlı dǝyǝ ağlama. 

- Keçǝl qızın nǝyi var? 

- Başın qaşımağa dırnağı. 

- (Keçǝl qızın nǝyi var? 

- Dǝmirdǝn darağı). 

Keçǝl yaradı, öz başını daradı. 

Keçǝl suya getmǝz. 

Keçǝl halva yeyǝr, puluna minnǝt. 

Keçǝl Hǝsǝn, Hǝsǝn keçǝl, nǝ fǝrqi? 

Keçǝl çarǝ bilsǝ, öz başına eylǝr. 

Keçǝlǝ baxma, bǝxtinǝ bax. 

Keçǝlǝ kosa qǝnim olsun. 

Keçǝli gün çıxmamış gör. 

Keçǝli gün Zülfǝli çağırarlar. 

Keçǝli papağının yanından tanımaq olar. 

Keçǝlin adı – Zülfǝli! 

Keçǝlin bǝxti yaxşı olar. 

Keçǝlin qazandığı başının ziftinǝ (qartmağına) gedǝr. 

Keçǝlin dǝrdi-başı, bir qazan ayran aşı. 

Keçǝlin dırnağı olsa, öz başını qaşıyar. 

Keçǝlin papağı düşǝnǝjǝndir. 

Keçǝlin tükdǝn ajığı gǝlǝr. 

Keçǝlin hindi başı, eşşǝyǝ mindi başı, o tayda dava düşdü, bu tayda 

sındı başı. 

Keçǝn zaman qayıtmaz. 

Keçǝn (köçǝn) yurdun qǝdrini, düşǝn yurdda bilǝrlǝr. 

Keçǝn keçdi, vay gǝlǝjǝk dǝrdidir! 

Keçǝn keçib, gǝlǝn günün xeyir olsun. 

Keçǝn keçib, sǝn gǝlǝjǝkdǝn danış. 

Keçǝn gün ömürdǝndir. 

Hǝr ağ gün, qara gün ömürdǝn gedir. 

Keçǝn  günǝ gün çatmaz, jalasan günü günǝ. 

Keçǝnǝ güzǝşt deyiblǝr. 

Keçǝr bu dövran sǝnǝ, dǝ qalmaz. 

Keçi deyǝr: - Adım Əbdülkǝrimdir! 

Keçi, qurdun nǝyini yeyiblǝr?! 

Keçi kasıbın inǝyidir. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

105

Keçi keçim olsun, oturduğum yer samanlıq. 

Keçi öldü, qoturu qurtardı. 

Keçi ölǝndǝ quyruğunu dik tutar.   

Keçi suyu bağıra-bağıra keçǝr. 

Keçi suyu bulandırdı. 

Keçi jan hayında, qǝssab piy axtarır. 

Keçi şǝrab içsǝ, dǝvǝyǝ meydan oxuyar. 

Keçib gǝlib Arazı, bǝyǝnmǝyir Gülnazı. 

Keçidǝ saqqal var, amma şeyx deyil. 

Keçiyǝ bir sürü qoyundan, bir keçi yaxşıdır. 

Keçiyǝ qurd dǝymǝsǝ gedib Hǝjjǝ çıxar. 

Keçilǝr yer ǝkǝ bilsǝydilǝr, öküzlǝr işsiz qalardı. 

Keçinin qoturu sǝrçeşmǝdǝn su içǝr. 

Keçini dǝvǝ adına satır. 

Keçinin başı gijişǝndǝ, buynuzunu çobanın çomağına sürtǝr. 

Keçinin şeytanla qohumluğu var. 

Keçmǝ namǝrd körpüsündǝn, qoy aparsın sel sǝni, yatma tülkü 

kölgǝsindǝ, qoy yesin aslan sǝni. 

Keçmişin arabası ilǝ uzaq gedǝ bilmǝzsǝn. 

Keçmişin qazanjı bu günün rahatlığıdır. 

Keçmişi unutma, gǝlǝjǝyin müǝllimidir. 

Kǝbinim halal, janım azad. 

Kǝklik başını soxar kola, quyruğundan xǝbǝri olmaz. 

Kǝklik qaqqıldamasa qaraquş onu tapmaz. 

Kǝkliyin dimdiyi qan, dili qan, dimdiyi qan, ağa dinsǝ söz olmaz, 

nökǝrin dindiyi - qan. 

Kǝl qoşub jüt sürmǝyǝn çörǝk qǝdrini bilmǝz. 

Kǝlǝ kǝlǝlǝr neylǝdi ki, kǝrtǝnkǝlǝlǝr neylǝsin?  

Kǝlǝk ilǝ gǝlǝn, külǝk ilǝ gedǝr. 

Kǝllǝ-paça, qoyma qaça. 

Kǝllǝ-paça suyu üçün Hövsana gedir. 

Kǝnardan baxan yaxşı görǝr. 

Kǝnardan baxana hǝr şey asan görünǝr. 

Kǝnd aşırı it hürmǝz. 

Kǝnd kalafasından bilinǝr.  

Kǝnd girovun naxırdan tutarlar. 

Kǝnd kovxasız olmaz. 

---