Azər HƏSRƏt mən taniqliq ediRƏM
Yüklə 3,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
122 işləməyəcək. İşçilər buna and içmişdilər. Bu isə Bakı- da da, rayonlarda da problemlərə səbəb olurdu. Ar- tıq ərzaq çatışmazlığı da yaranmışdı. Əslində ərzaq vardı, amma bir çox xidmətlər işləmədiyi üçün onun yerlərə çatdırılması mümkün olmurdu. Keşlə dəmir yol stansiyasında ərzaqla dolu vaqonlar günlərdir gözləyirdi. Lakin işçilər tətil etdiyi üçün heç kim o yükü boşaldıb dükan-bazara yollamırdı. Belə bir şəraitdə Energetika Texnikumunun di- rektoru Arif Ağayev Azər, Kamil, Mehdi və daha bir neçə fəal gənci otağına dəvət etdi. O, öncə böyük kimi bəzi məsləhətlər verdi. Baş verənlərə, şəhidlərə öz münasibətini bildirdi. Arif müəllim dedi ki, o da bir Azərbaycanlı kimi bu faciənin ağırlığını başa düşür. O da istəməzdi ki, belə bir hadisə yaşansın. Ancaq olacağa çarə yoxdur. Olan olub, şəhidləri geri qaytar- maq mümkün deyil. Gərəkdir ki, Azərbaycan xalqı özünə gəlsin, insanlar yavaş-yavaş normal həyata, işinə-gücünə dönsün. “Biz özümüzə gəlməliyik. Yox- sa düşməni sevindirmiş olarıq. Elə düşmənlərimizin də arzusu budur ki, Azərbaycan xalqı ruhdan düş- sün, gücünü itirsin. Bizsə bunu başa düşə-düşə belə hala yol verə bilmərik”, - deyə Arif müəllim gənclərə üzünü tutdu. 123 Gəncləri bir yerə toplayıb direktorun görüşünə gətirmiş komsomol katibi (hərçənd artıq komsomol- la iş bitmişdi) Şəmsəddin müəllim də Arif müəllimə dəstək verərək işləmək lazım olduğunu, millətin özünə gələ bilməsinə yardım etməyin gərəkliliyini dilə gətirdi. O, qeyd etdi ki, “sizin kimi fəal gənclər bu mərhələdə ağılla davranmalıdır ki, daha böyük faciələr yaşanmasın”. Hər ikisi düz deyirdi. İndi ağlamaq, sızlamaq za manı deyildi. İndi millətin özünə gəlməsi üçün çalışmaq lazım idi. İnsanların ruhdan düşməsinə yol vermək olmazdı. Ölkədə milli özünüdərk pro- sesi özəlliklə 20 yanvar qətliamından sonra daha da sürətlənmişdi. Belə bir mərhələdə elə etmək la- zım idi ki, bu proses yavaşımasın, dayanmasın. Adi vətəndaşlar da hər gün hiss etməliydi ki, millət bir olarsa, hər bir problemin həlli mümkündür. Bu halın təmin edilməsi isə sağlam gənclərin, xalqı düşünən ziyalıların ağılla davranmasından, doğru qərarlar verib onları icra etməsindən keçirdi. Ona görə də Azərgilin dəstəsi Arif müəllimə də, Şəmsəddin müəl- limə də səbrlə, sonadək qulaq asdı. Əsas mətləbi Arif müəllim dilə gətirdi: 124 - Gənclər, vəziyyəti özünüz də yaxşı bilirsiniz. Çətin günlər yaşayırıq. Hətta artıq ərzaq qıtlığı da ya- ranıb şəhərdə. Elə etmək lazımdır ki, mümkün qədər belə problemlər azalsın. Lakin əksər müəssisələr işləmədiyi üçün çətinliklər daha da artır. - Biz nə etməliyik, Arif müəllim? Daha doğrusu, nə edə bilərik? Edə biləcəyimiz bir şey varsa, canla, başla hazırıq, - deyə Azər sual dolu baxışlarla üzünü Arif müəllimə tutdu. - Edə biləcəyiniz işlər var, əlbəttə. Elə sizi bura ona görə çağırmışıq. Bir məsələdə köməyiniz lazım olacaq. - Əgər bu kömək millətin faydası üçündürsə, biz, əlbəttə, əlimizdən gələni edəcəyik. - Şəmsəddin müəllim sizə hər şeyi izah edəcək. Keşlə yük stansiyasında ərzaq vaqonları dayanıb. İstərdik ki, siz oradakı bir qənd vaqonunu boşaldası- nız. Məncə, bacararsınız. - Əlbəttə, bacararıq. Nə çətin işdir ki? Elə indicə gedib boşaldarıq. - İndi gec olar yəqin. Məncə, sabah səhərdən get- səniz yaxşı olar. Hər halda bir vaqon yükdən söhbət gedir. Haradasa qırx ton qənddir deyəsən. Dükanlar- da qıtlıq var, boşaldın, qoy, camaat bir tikə qəndini alsın. 125 - Baş üstə! Biz hazır. Azərin Arif müəllimlə bu dialoqunu digər tələbələr də sakitcə dinləyirdilər. Müdaxiləyə də gərək yox idi. Azər zatən onların fikirlərini ifadə edirdi. İndi onlar bu cür tapşırıqları həvəslə yerinə yetirəsiydi. Millətin çətin günü idi, hər kəs bacardığı qədər kömək etməliydi. Ona görə də nə mümkündürsə, etməyə hazır olduqlarını dedilər. Sonda Arif müəllim onlara təşəkkür edib Şəm- səddin müəllimə son tapşırıqlarını verdi. - Elə isə öncədən təşəkkür edirəm. Şəmsəddin müəl lim sizə başçılıq edəcək. Onun tapşırıqlarına əməl edin, sabah səhərə hazır olun. Söhbətin bu cür yekunlaşması direktorla yanaşı Şəmsəddin müəllimi, elə gənclərin özünü də məm- nun etmişdi. İndi onlar millətə doğrudan faydalı bir işdə yardımçı olacaqdılar. Belə bir məsələdə onların heç biri yaxasını kənara çəkməzdi. Çəkmədilər də. *** Kamillə Mehdi səhər erkəndən durub özlərinə çəki-düzən verdilər. Bir balaca qəlyanaltı edib piya- da Elmlər Akademiyası metro stansiyasına sarı yol- 126 landılar. Burada Azərlə görüşəcəkdilər. Az sonra o da gəlib çıxdı. - Hə, gedirik? Getdik fəhləlik eləməyə. Görək nə iş çıxara bilirik? Azər idi. Kamillə Mehdiyə üzünü tutub artıq dünən söz verdikləri kimi Keşlə yük stansiyasına get məli olduqlarını xatırlatdı. Yarım saat sonra onlar Nərimanov metro stansi- yasından çıxıb piyada Keşlə yük stansiyasına doğru yol aldılar. Heç on dəqiqə çəkmədi ki, stansiyaya çat- dılar. Burada onları Şəmsəddin müəllim gözləyirdi. Bir də stansiyanın işçilərindən bir nəfər vardı. Digər tələbə yoldaşları da gəlib çıxmışdı. Yaxınlaşdılar, salamlaşıb hal-əhval tutdular. Şəm- səddin müəllim gəncləri stansiyanın işçisinə təqdim edərək, “bu qoçaqlar indi bir vaqon qəndi boşalda- caqlar” dedi. Adını bilmədikləri dəmiryolçu onla- ra bəzi təhlükəsizlik təlimatları verdikdən sonra vaqona yaxınlaşdılar. Qapılar açıldı, məsləhət edil- di ki, sıraya düzülərək qənd qutularını bir-birilərinə ötürməklə boşaltsınlar. Gənclər bir anda işə girişdilər. Arada bir zarafat edir, bir-birilərini həvəsləndirirdilər ki, tez yorulma- sınlar. Yüklə 3,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|