Azər HƏSRƏt mən taniqliq ediRƏM
Yüklə 3,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
127 Elə də oldu. Yorğunluq vardı, amma xoş bir yor- ğunluq idi. Vaxtın necə keçdiyini, bir vaqon yükün nə vaxt boşaldıldığını belə hiss etmədilər. İndi onlar çox məmnun görünürdülər. Yararlı, xeyirxah bir iş gördüklərinin fərqində idilər. Başa düşürdülər ki, etdikləri bu iş xeyirxah əməldir. İndi bu gənclərin köməyi sayəsində neçə-neçə dükana, oradan da evlərə qənd gedəcəkdi. Düzdür, bir vaqonla bütün problemlər həll edilməyəcəkdi, amma özlüyündə bir kömək, dəstək idi bu da. ...Bu vaqonu boşaltdıqdan bir neçə gün sonra Şəmsəddin müəllim onları yenə bir yerə topladı. Əlində bir topa qəzet vardı. Gənclərə baxıb, “görür- sünüz, artıq qəhrəmansınız, qəzetlər belə sizdən ya- zır” dedi. Gənclər bir-birinə baxıb, “neylədik ki, bizdən yaz- dılar” deyə təəccüb etdilər. Şəmsəddin müəllim qəzetin birini açıb onla- ra göstərdi. “Azərbaycan gəncləri” qəzeti idi. İçəri səhifələrinin birində balaca bir xəbər vardı. Orada bu gənclərin hər birinin adı ayrıca qeyd edilməklə millətin bu çətin günündə könüllü şəkildə bir vaqon qəndin bo- şaldılmasına yardım etdikləri yazılırdı. Qısa bir xəbər idi, amma gənclər üçün sevindirici oldu. 128 Gənclər ona görə sevinirdilər ki, həm millət üçün yararlı bir iş gördükləri haqqında yazılırdı, həm də ilk dəfə idi ki, adları qəzetdə yer alırdı. Bu, onlar üçün böyük bir iş idi. Belə bir zamanda hər adamın adı qəzetdə çəkilməzdi. Yalnız böyük adamların adlarına rast gəlmək olardı qəzetlərdə. Amma indi onların - 22 yaşlı gənclərin də adları sıralanmışdı bir xəbərdə. Bu hisslərin təsiri altında olan gənclərə Şəmsəddin müəllim bir daha təşəkkür etdi. Dedi, “siz doğru- dan da vətənpərvər, haqq üçün çalışan gənclərsiniz. Biz buna sevinirik və ümid edirik ki, belə də davam edəcəksiniz”. *** Bakı işğal altında olsa da günlər keçir, həyat yavaş-yavaş öz normal axarına düşürdü. Doğru- dur, tətil hələ də davam edirdi. Lakin bəzi vacib xidmətlərin işi təmin edilmişdi artıq. Şəhərdə ko- mendant saatı olduğu üçün gecələr heç kim küçələrə çıxa bilmirdi. Çıxanlar dərhal həbs edilir, ən yaxşı halda səhərə qədər milis idarəsində - komendatu- rada saxlanıldıqdan sonra buraxılırdı. Bəzən dirəniş göstərənlərə isə bir neçə sutkalıq həbs verilirdi. Ona 129 görə də insanlar axşam saatlarında küçələrə çıxma- mağa çalışırdı. Azərgil də gecələr küçələrə çıxmırdı. Yalnız gün- düz vaxtı texnikumda bir yerə toplaşır, söhbət edib dağılışırdılar. Belə bir vaxtda Azər Kamilgilə təklif etdi ki, birlikdə qalsınlar. Tək qalmaq bir qədər təhlükəli idi, birlikdə qalsalar bir-birilərinə həyan olardılar. Azər birlikdə qalmaq üçün təklif də verdi. Kamillə Mehdi onsuz da kirayədə qaldıqları evə tələbə üçün ağır sayıla biləcək məbləğdə pul verirdilər. Azərsə təklif edirdi ki, yataqxanadakı böyük bir otağı üç nəfərə qırx beş manata almaq olar: “Mən komendant- la danışmışam, ayda adama on beş manat verəcəyik. Razısınızsa, gedim konkretləşdirim məsələni”. Bu təklif, əlbəttə, Kamilin də, Mehdinin də ürə- yincə idi. Amma otağı da görməyə gərək vardı. Onun üçün razılaşdılar ki, öncə yataqxanaya gedib otağa baxsınlar, ondan sonra son qərarı versinlər. *** Azərgilə təklif edilən otaq adətən darısqal, ya- rıqaranlıq otaqlarda yaşamağa öyrəşmiş tələbələr üçün çox böyük sayıla bilərdi. Bir qayda olaraq ya- 130 taqxana otaqları balaca olsa da, bu otaq küncdə yerləşdiyindən ən azı otuz kvadratmetr ölçüsü olar- dı. Geniş idi, iki tərəfdən də pəncərələri vardı. Gün- düz vaxtı içəri çox işıqlı olurdu. Həm də təmirli, tərtəmiz, bomboş bir otaq idi. Komendant deyirdi ki, istəsəniz bura üç dənə çarpayı qoya bilərəm. Dolab, masa filan da təmin ediləcəkdi. Yəni gənc tələbələrin yaşaması, dərslərə hazırlaşması, üstəlik də, özlərinə çaydan-yeməkdən bir şeylər hazırlaması üçün im- kanlar genişdi burada. Hətta idman etmək də olardı bu otaqda. Kamil Mehdiyə baxıb üzünü Azərə tutdu: “Məncə yaxşıdır, bizim üçün uyğundur”. Mehdi də onun dediyini təsdiqlədi. Komendant da məmnun halda gənclərə vəd olunanları dərhal təmin edəcəyini dedi. *** Artıq Kamillə Mehdi Azərlə birlikdə üçüncü mərtəbədəki yeni otaqda yerləşmişdi. Azər bu vax- tadək tək başına qaldığı birinci mərtəbədəki kiçik otağı təhvil vermişdi. Hərə istədiyi səmtdə öz çarpa- yısını yerləşdirmiş, birlikdə tələbəliyin ağır, amma yaddaqalan, təlatümlü, təlatümlü olduğu qədər də xoş günlərini keçirirdilər. 131 Günlərsə elə də tez keçmirdi. Ağır idi. 20 yanvar işğalı hələ də davam edirdi. Küçələrdən tanklar, əsgərlər hələ də yığışmamışdı. Bir yandan da ko- mendant saatı qüvvədə idi. Demək olar, Bakını rus hərbçiləri idarə edirdi. Onların bir sözünü iki etmək olmazdı. Üstəlik, istənilən zaman yataqxanalarda reyd keçirir, xoşlarına gəlməyənləri tutub aparırdı- lar. Bəzən bu reydlər çox kobudluqla müşayiət edi- lirdi. Bunu hər kəs danışırdı. Lakin Azərgil hələlik görməmişdilər. Bir gün gəldi ki, bu reydlərdən birini də onların qaldığı yataqxanada keçirdilər... *** Axşam idi. Otaqda oturmuşdular. Axşam yemə- yini yeyib özləri üçün söhbət edirdilər. Gəlmişdən- keçmişdən, oxuduqları kitablardan, baxdıqları film- lər dən danışırdılar. Hind filmi həvəskarı idi hər üçü. Ona görə də söhbət hərlənib-fırlanıb Mehdinin bir hind filminə baxması və sonra da həmin film haqqın- da Kamilə danışmasının üzərinə gəldi. Kamil deyirdi ki, bir dəfə Mehdi gəlib filmdə gördüklərini ona danışıbmış. Üç saatlıq filmi təfsil- atıyla nəql edibmiş. Həm də onun film haqqında Yüklə 3,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|