downloaded from KitabYurdu.az
45
azad xəzinə torpaqlarının olub-olmaması və s. barəsində məlumat toplasınlar. Toplanan
məlumatlar 1885-1887-ci illərdə Tiflisdə yeddi cilddən ibarət "Zaqafqaziya ölkəsi
dövlət kəndlilərinin iqtisadi məişətini öyrənmək üçün materiallar" adı ilə nəşr olundu.
Müvafiq materiallar toplandıqdan, hətta onların nəşr olunmasından sonra da çar
hökumət dairələri islahatın layihəsini hazırlamağa tələsmirdi. Yalnız 1892-ci ildə
Tiflisdə xüsusi komissiya yaradıldı. Komissiya "Zaqafqaziya ölkəsinin xəzinə
torpaqlarında yaşayan dövlət kəndlilərinin torpaq məsələsi barədə" Qanunun layihəsini
tərtib etməli, həmçinin sahibkar torpaqlarından çıxarılmış kəndlilərin torpaq məsələsini
qaydaya salmaq problemini müzakirə etməli idi. Lakin komissiya islahat layihəsinin
hazırlanmasından qabaq Zaqafqaziyanın bütün beş quberniyası üzrə dövlət kəndlilərinin
torpaqla təmin olunması məsələsinin qaydaya salınmasının əsasları barədə geniş qeydlər
hazırlamağı lazım bildi və onun tərtibini komissiyanın sədri, müşavir
Y.S.Medvedyevə həvalə etdi.
Həmin sənəddə qeyd olunurdu ki, bütün qəzalarda tamamilə torpaqla təmin
olunmamış kəndli icmaları ilə yanaşı, torpaq çatış mazlığından korluq çəkənlər, hətta
artıqlaması ilə torpaqları olanlar da var
116
. Medvedyev torpaqsız və aztorpaqlı kəndliləri
boş olan xəzinə torpaqları hesabına təmin etmək təklifıni irəli sürür, eyni zamanda hesab
edirdi ki, bu torpaqlar azdır və pay torpaqlarını nizama salmaq üçün onun artığı kənddə
birindən alınıb onun həmkəndlisinə verilməlidir. Lakin kəndin sosial-iqtisadi vəziyyəti elə
idi ki, nəinki bu təklifı həyata keçirmək mümkün deyildi, artıq pay torpaqlarının bərabər
surətdə bölünməsi barədə heç söhbət də gedə bilməzdi.
"Qeydlər"də torpaqların hansı əsaslarla - istifadəyəmi, yoxsa xüsusi mülkiyyət
kimi kəndlilərə verilməsi məsələləri geniş yer tuturdu. Medvedyev belə hesab edirdi ki,
kəndli təsərrüfatı "olduqca aşağı mədəni səviyyədə" olduğuna və kəndlilər hökumətin
qayğısına ehtiyac duyduqlarına görə torpaq onlara xüsusi mülkiyyət hüququnda deyil,
daimi istifadə hüququnda verilməlidir
117
.
"Qeydlər"də kəndlilərə, vergi ödəmək şərtilə, meşə pay torpaqları verilməsi
məsələsinə də toxunulurdu, digər məsələlərlə yanaşı, bu və ya digər səbəb üzündən
sahibkar torpaqlarında olan dövlət kəndlilərinə də müəyyən yer ayrılır və bildirilmirdi
ki, "azad torpaq sahələri çatışmadığı üçün onları xəzinə torpaqları ilə təmin etməy in
mü mkünlüyü olduqca şübhəlidir"
118
.
1896-cı ilin başlanğıcında komissiya öz sədrinin "Qeydləri"ni müzakirə etdi.
"Pay torpaqlarının qaydaya salınması" məsələsinin müzakirəsi zamanı kəndlilərin
vəziyyəti ilə daha yaxından tanış olan komissiyanın bəzi üzvləri qeyd etdilər ki,
çoxtorpaqlı kəndlilərin torpaqlarının bir qismini onların əllərindən almaq yolu ilə pay
torpaq sahələrini qaydaya salmaq mü mkün deyil.
Komissiya Medvedyevin "Qeydləri" əsasında qanun layihəsini hazırladı. Bütün
materiallar Peterburq Əkinçilik və Dövlət Əmlakı Nazirliyinə təqdim olundu. Nazirlik isə,
öz növbəsində, bu materiallan Tiflisə, Qafqazın baş rəisinə, o isə layihəni mü zakirə
etmək üçün 1896-cı ilin sonunda idarəsinin nəzdindəki Şuraya göndərdi. 1897-ci
ilin may ında qanun layihəsini müzakirə edən Şura ü zvlərindən çoxu pay
downloaded from KitabYurdu.az
46
torpaqlarının bərabər surətdə bölünməsinin və aztorpaqlı kəndlilərə boş xəzinə
torpaqları hesabına pay torpağı verilməsinin əleyhinə çıxd ı. On lar belə hesab
edirdilər ki, azad xəzinə torpaqları höku mət orqanlrın tərəfindən yalnız bu yerlərə
köçürülən rus kəndlilərinə verilməlidir.
Bununla onlar çarizmin böyük dövlətçilik, millətçilik siyasətinin
müstəmləkəçi mahiyyətini b ir daha nümayiş etdird ilər.
Əkinçilik və dövlət əmlakı naziri Qafqazın baş rəisinin rəyin i aldıqdan
sonra, onu öz sədarəti altında yaratdığı mərkəzi ko missiyanın 1898-ci ilin
əvvəlində keçirilmiş yığıncağında mü zakirə etdi. Bu ko missiya da pay torpaqlarını
normaya salmaq təklifini rədd etdi. Aztorpaqlı kəndlilərin torpaqla t əmin olunması
məsələsində də çarizmin müstəmləkə siyasətinə üstünlük verildi. Əkinçilik və
dövlət əmlakı naziri Yermolov qeyd etdi ki, Qafqazda rusların yerləşdirilməsi
mühü m dövlət əhəmiyyətli məsələdir və "bu vəzifə yerli əhalinin torpaqla təmin
olunması məsələsindən irəlidə olmalıdır"
120
.
Mərkəzi ko missiya Qafqaz rəisin in göndərdiyi qanun layihəsini bəzi
dəyişikliklər etdikdən sonra təsdiqə verdi. 1900-cü il mayın 1-də imperator II
Nikolay "Tiflis, Yelizavetpol, Bakı və İrəvan quberniyaları dövlət kəndlilərin in
torpaq təminatın ın mühüm əsasları"nı təsdiq etdi
121
. Bu qanuna görə, torpaq payları
onlardan əvvəlki qaydada istifadə edilməklə kənd icmalarına, kəndlərə və yaşayış
məntəqələrinə ayrılırdı. Beləliklə, dövlət torpaq mü lkiyyətçisi kimi qalırdı, dövlət
kəndliləri bu torpaqlardan icmalıqla istifadə etməli, bunun müqabilində dövlətə
töycü ödəməli, mü kəlləfiyyət daşımalı id ilər. Bu töycü 1900-cü il iyunun 12-də
müəyyənləşdirildi
və
"Qafqazda
xəzinənin
xey rinə
toplanan
evbaş ı
mü kəlləfıyyətlərin ləğvi və bunun əvəzinə dövlət töycü mükəlləfiyyəti və torpaq
vergisi haqqında" qanun verildi. Bu qanun 1901-c i il yanvarın 1-dən qüvvəyə
mindi.
Bu qanuna əsasən aşağıdakılar müəyyən edildi: 1) dövlət kəndlilərin in
daimi istifadəsində olan xəzinə torpaqları üçün töycü mü kəlləfiyyəti; 2) bütün
başqa torpaqlar üçün torpaq vergisi; 3) həmişəlik zemski vergisi. Töycü vergisinə,
torpaq vergisindən başqa, dövlət kəndlilərinin xalis gəlirlərinin 10-12 faizi də daxil idi
122
.
Bu qanun verildikdən sonra dövlət kəndlilərinin daşıdıqları mükəlləfiyyətlər
daha da ağırlaşdı. Əgər hər ailədən yığılan və hər ev üzrə toplanan vergi 1900-cü ilə
qədər bütün Qafqaz üzrə 1,5 mln manat təşkil edirdisə, 1900-cü il qanunu ilə bu vergi
iki dəfədən çox artdı. Sonrakı üç ildə pay torpaqları olan bütün Qafqazın dövlət
kəndlilərindən onların xalis gəlirlərindən toplanmış töycü mü kəlləfiyyətinin illik
məbləği 3426 min manata çatdı. Beləliklə, dövlətlə onun torpaqlarını becərən dövlət
kəndliləri arasındakı münasibət feodal asılılığı olaraq qalırdı
123
.
Kəndlilərin torpağa olan münasibəti qanun maddələrindən birində öz əksini
tapmışdı. Bu maddəyə görə, dövlət kəndlilərinin yalnız pay torpaqlarının istifadəçisi
olması nəzərdə tutulurdu
124
, deməli, feodalasılı münasibətlər qalırdı. Qanun dövlət
kəndlilərinin yığıncaqda iştirak edən və səs hüququna malik olanların üçdə ikisinin