downloaded from KitabYurdu.az
139
sabitləşdirilməsi müqabilində bir növ təşəkkür idi. Tezliklə neftin sürətlə artan qiyməti
Bakı neft sənayeçilərinin müharibəyə çəkdikləri xərcləri artıq laması ilə ödədi.
Milyonçulardan H.Z.Tağıyev, M .Nağ ıyev, Ş.ƏsəduIlayev, N.Hacınski və b.
müharibəyə külli məbləğdə ianələr verirdilər. Onlar həmçinin Qafqaz canişininə sədaqət
teleqramları göndərərək, müsəlmanların çara və vətənə xid mət göstərməyə, hər vasitə ilə
müharibənin zəfərlə başa çatdırılmasına kömək etməyə hazır olduqlarını bildirirdilər.
Yerli burjuaziyanın təşəbbüsü ilə Bakıda və Azərbaycanın digər şəhərlərində
əhalidən ianə toplamaq və xeyriyyəçilik xətti ilə hospitallar təşkil etmək üçün
ko mitələr yarad ıld ı.
I917-c i il ərəfəsində 125 min nəfər qaçqın və 200 min nəfər müharibədən
zərər çəkmiş müsəlman var idi. Bakı müsəlman xeyriyyəçilik cəmiyyəti uşaq evləri təşkil
etmək üçün böyük iş aparırdı. Belə müəssisələr müsəlman əhalisinin yığcam yaşadığı
bütün yerlərdə (Bakı, Gəncə, İrəvan quberniyası, Qars vilayəti və i.a.) açılmışdı.
Azərbaycan burjuaziyasının nümayəndələri müharibədən zərər çəkmiş acarlara
və Anadolu qaçqınlarına da yardım göstərirdilər.
Çar hökuməti müsəlmanları orduya çağırmasa da, bir çox azərbaycanlılar,
əsasən də yüksək təbəqədən çıxanlar, könüllü surətdə hərbi xid mətə gedirdilər.
Göstərilən dövrdə cəbhələrdə 200 nəfərədək azərbaycanlı zabit vuruşurdu. Məşhur
generallar Sə məd bəy Mehmandarov, Əliağa Şıxlinski, Hüseyn xan Na xçıvanski də
cəbhədə idilər. Hüseyn xan Naxçıvanskinin komandirlik etdiyi "Qafqaz yadelli süvari
diviziyası" və ya "Vəhşi diviziya" ən iri müsəlman hərbi birləşməsi idi. Şuşada təşkil
olunmuş "Tatar süvari alayı" bu diviziyanın tərkibinə daxil idi. Bu diviziyanın seçmə
süvari alayları büsbütün azərbaycanlı və dağıstanlı könüllülərdən ibarət idi.
1914-cü il Lodz əməliyyatında 21-ci piyada diviziyasının komandiri, rus
qüvvələrinin bir hissəsini mühasirəyə alıb məhv etməyə çalışan general Makezinin
alman zərbə qrupunun planlarını pozmuş general Səməd bəy Mehmandarov xüsusən
fərqləndi. Sonra, Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin müdafiə naziri olmuş S.Meh-
mandarov müharibənin sonuna yaxın korpuslar qrupuna komandirlik edirdi ki, bu da
bütöv orduya komandanlıq etməyə bərabər idi.
"Artilleriyanın allahı" adlandırılmış general-leytenant Ə.Şıxlinski rus
ordusunda artilleriya işinin ən yaxşı bilicilərindən biri sayılırdı. Müharibənin ilk
günlərindən Peterburqun artilleriya müdafiəsi ona tapşırılmışdı. 1915-ci ildə
Ə.Şıxlinski Ali Baş Ko mandanlıq qərargahında artilleriya hissələri ü zrə tapşırıq lar
generalı, sonra Qərb cəbhəsinin artilleriya rəisi, müharibənin sonuna yaxın isə 10-
cu ordunun komandanı və zifə lərini tut muşdu.
Bir ço x azərbaycanlı zabitlər (polkovnik Talib Vəkilov, rotmistr Tey mur
Novruzov, kapitan Tərlan Əliyarbəyov və başqaları) döyüş lərdə göstərdikləri
igidliyə görə " Georgi xaçı" ilə təltif edilmişdilər. İlk azərbaycanlı hərb i təyyarəçi
poruçik Fərru x Qayıbovun təyyarəsi
rus aviasiya qrupunun Vilnodakı alman hərbi
obyektlərinə hava hücu mlarında iştirak edird i. Bir saat ərzində o, düşmənin 4
təyyarəsi ilə çarpış mış, onlardan 3-nü vurub salmış, lakin özü də vurulub
downloaded from KitabYurdu.az
140
yandırılmış təyyarəsində qəhrəmancasına həlak o lmuşdu.
Hələ 1914-cü ilin mayında Bakıdan IV Dövlət Du ması müsəlman
fraksiyasının sədri G.B.Tevkelova "Qafqaz müsəlmanları" imzası ilə göndərilmiş
məktubda xahiş olunurdu ki, müsəlmanların ehtiyacları Nazirlər Şurasının sədrinə
çatdırılsın; ərizəçilərin məktubunda deyildiyinə görə, bu ehtiyaclardan biri rus
ordusu sıralarında hərbi xid mət keçmək zərurəti idi. Hərbi mü kəlləfiyyət
"müsəlman xalqın ın mənəvi ö zünüdərkin in qald ırılması və onun mədəni səviy -
yəsinin yüksəldilməsi" kimi qiy mətləndirilird i.
Lakin çar höku məti ancaq avqustda 3000 nəfər azərbaycanlının hərbi
müdafiə işlərinə səfərbər edilməsi barəsində elan verməklə kifayətləndi. Bu da yerli
əhalinin narazılığına səbəb oldu
14
. Dumanın müsəlman fraksiyasının sədri
G.B.Tekvelov və M.Cəfərov Nazirlər Şurasından tələb etdilər ki, səfərbərlik va xtı
elan edilərkən əhalinin tarla işləri ilə məşğul olması nəzərə a lınsın, bu işlərə cəlb
edilənlərin ailələrinə də, orduya çağırılanların ailələrinə o lduğu kimi, dövlət ərzaq
payları ayrılsın, fəhlə drujinalarına rəislər təyin edilərkən sonuncuların yerli d ili
bilməsi nəzərdə tutulsun və i.a. Fraksiyanın və onun bürosunun səyləri nəticəsində
müsəlman əhalisinin səfərbərliyə alın ması vaxtı sentyabrın 15-dək təxirə salındı.
Müharibə illərində Azərbaycanda özünə yer eləmiş erməni burjuaziyası və
onun mənafelərini ifadə edən "Daşnaksutyun" partiyası hakim dairələr qarşısında
xid mət göstərmək üçün xüsusi can-fəşanlıq edirdilər. Bu partiyanın nümayəndələri
özlərinin ço xdankı arzularını ermənilərin də yaşadığı vilayətlərin Türkiyədən alın-
ması və bu ərazilərdə Rusiyanın protektorluğu altında erməni dövlətinin
yaradılmasından ibarət istəklərinin həyata keçirilməsini Rusiyanın hərbi qələbələri ilə
bağlayırdılar.
Müharibənin ilk günlərində çara göndərdikləri sadiq təbəəlik mü raciətində
daşnaklar əmin edirdilər ki, onlar "Rusiyanın Şərqdəki tarixi vəzifələrin in" həyata
keçməsində ürəkdən maraq lıd ırlar.
Daşnaklar müharibənin əvvəlindən erməni əhalisini, o cü mlədən də
Türkiyə təbəələrin i də Türkiyəyə qarşı silahlı mübarizəya cəlb etmək üçün səs
küylü təbliğat kampan iyasını genişləndirird ilər. Qafqaz canişinin in icazəsi ilə onlar
şəhər və kəndlərdən könüllü yığır, bunlardan hərbi drujinalar yaradırdılar
15
. Bu
drujinalar Türkiyəyə qarşı döyüşən niza mi rus qoşunlarına qatıla raq dinc türk
əhalisinin kütləvi qırğınlarında fəal iştirak edird ilər. Bu avantürist hərəkət
Türkiyənin ermən i əhalisi üçün kədərli nəticələrə gətirdi, onların kütləvi surətdə
deportasiya olunmasına səbəb oldu və sonralar erməni tarixşünas lığında siyasi
möhtəkirlik məqsədi ilə saxtalaşdırılaraq, "genosid" kimi təqdim olun mağa başladı.
Qnçakçılar da guya ki, ermənilərin həyatında yeni səhifə açmalı olan bu
müharibədə ermən i xalqının iştirakına tərə fdar çıxaraq, daşnaklarla eyni mövqedən
çıxış etməyə başladılar.
Birinci dünya müharibəsi illərində II Beynəlmilə l partiyalarından
əksəriyyəti öz höku mətlərini müdafiə mövqeyinə keçərək, vətənin müdafiəsi və