IVfəsil
AZƏRBAYCANIN SSRİ TƏRKİBİNDƏ
OLDUĞU DÖVRDƏ (1923-1991)
XALQIN SİYASİ MƏDƏNİYYƏTİ
§1. Siyasi mühacirət və «sinfi düşmən»
axtarışı illərində (1920-1938)
xalqın siyasi mədəniyyəti
Azərbaycan xalqının XX osrdo siyasi mühacirəti və
siyasi terrora məruz qalması tokco bolşevik hakimiyyəti tə
rəfindən deyil, xüsusilə türk xalqlarının açıq vo qatı düşməni
olan erməni-daşnakların geniş «fəaliyyəti» sayəsində daha
ağır və uzunmüddətli olmuşdur.
Hələ keçən əsrdə yaradılmış «Hnçak» (1887) və «Daş-
naksütun» (1890) partiyaları «Böyük Ermənistan» yaratmaq
naminə Azərbaycan vo Türkiyədə yaşayan türklərə qarşı ter
rorçuluq əməliyyatları keçirmək məqsədini ön plana çək
mişdilər. Ermənilərin 1905-ci ildə, 1918-1920-ci illərdə
Azərbaycan türklərinə qarşı, öz tarixi ərazilərində yaşayan
azərbaycanlılara qarşı soyqırım və terror əməliyyatları bu
partiyaların əvvəlcədən planlaşdırdıqları və həmişə nəzarət
altında saxladıqları hərbi əməliyyatlar idi.
Vyanada yaşayan alman professoru Erix Fayql «Bir
terror əfsanəsi» adlı kitabına «Terror haqqında həqiqət» adı
vermiş və bu kitabı Avropada 2 dildə (alman və fransız dil
lərində) nəşr etdirmişdir. Həmin kitabda o, bu nəticəyə gəl
mişdir ki, «əsl terrorçular, soyqırım törədənlər məhz ermə
nilər olublar». E.Fayql bu əsərini yaxın dostu Türkiyənin
42
Vyanadakı səfirliyinin attaşesi, erməni terrorçuları tərəfin
dən qətlə yetirilmiş Ərdoqan Özənin xatirəsinə həsr etmiş
dir.
Göstərilən kitabın hər iki dildə nəşr olunmuş, demək
olar ki, bütün nüsxələri ermənilər tərəfindən mağazalardan
alınaraq məhv edilmişdir. Bu isə mənəvi və ideoloji terrorun
ən alçaq formasıdır və riyakar erməni mentalitetini bir daha
ifşa edən böyük bir sübutdur.
Erix Fayql apardığı araşdırmalar əsasında bu nəticəyə
gəlmişdir ki, ermənilərə qarşı heç bir soyqırım olmamış, ək
sinə türklərə həmişə və hər yerdə qənim kəsilmiş ermənilər
Azərbaycanda və Türkiyədə 2,5 milyon müsəlman-türkü
qəddar vəhşiliklərlə məhv etmişlər.
Hələ XX əsrin əvvəllərində ermənilər tərəfindən uy
durulmuş «erməni soyqırımmnı bütün dünyada yaşayan er
mənilər xüsusilə son illərdə daha geniş miqyasda təbliğ
edirlər.
Azərbaycanda daşnakların vəhşiliyi Qarabağ, Naxçı
van və Zəngəzur bölgələrində, Bakı, Quba, Şamaxı vo digər
rayonlarda xüsusi qəddarlıqla olmuşdur. Bütün bunlara bax
mayaraq türklərə qarşı erməni terrorizminin ifşası istiqamə
tində hələlik çox az iş görülmüşdür: Alman müəllifi Erix
Fayql kimi, sənədlərə əsaslanaraq yazılmış tədqiqat əsərləri
isə yox dərəcəsindədir. 2001-ci ilin əvvəlində Azərbaycan
Prezidentinin İcra aparatının rəhbəri fəlsəfə elmləri doktoru,
professor Ramiz Mehdiyevin təşəbbüsü ilə Erix Fayqlın gö
stərilən əsəri Azərbaycan dilində çapdan çıxmışdır. Xəbər
verilir ki, bu əsərin bir neçə xarici dillərdə nəşr edilərək,
geniş miqyasda yayılması işinə başlanmışdır.
Soyqırım haqqında ermənilrin həyasızcasına davam et
dirdikləri iddialar faktlarla tekzib edilir. Rus tədqiqatçısı,
Rusiyanın Van və Ərzurumdakı baş konsulu işləmiş diplo
mat V.Mayevski qondarma «erməni soyqırımı» haqqında Öz
xatirələrində yazmışdır: «Türkləri hər hansı bir vəhşilikdə
43
ittiham edirlər etsinlər, lakin mən bir şeyi deyəcəyəm:
Türkiyənin müxtəlif şəhərlərində ermənilər və müsəlmanlar
arasında toqquşmalar barədə şəxsən mənim bildiklərim belə
bir qənaətə gətirir ki, qanlı işlər hər yerdə məhz ermənilərin
özlərinin təşəbbüsü ilə başlanmışdır».
Birinci dünya müharibəsi ərəfəsində Qafqazda və
Türkiyə ərazilərində cəmisi 1,8 milyona yaxın erməni ol
muşdur. XX əsrin ərəfəsində isə ermənilərin miqdarı bun
dan da az olmuşdur. Ermənilər Türkiyənin heç bir vilayətin
də əhalinin çoxluğuna malik olmamışlar.
Tədqiqatçı Vital Kunnet 1892-1894-cü illərdə Parisdə
dörd cildlik «Sarı kitab»ım nəşr etdirmişdir. Özünün 12 il
müddətində Türkiyənin ermənilər yaşayan ərazilərdə apar
dığı ekspedisiyaların yekunu olaraq müəllif yazır ki, Şərqi
Anadolunun 6 vilayətində 666 min erməni, Türkiyənin digər
ərazilərində isə 448 min erməni, cəmisi 1 milyon 115 min
nəfər erməni yaşamışdır. 1915-ci ilin yazında silahlı erməni
dəstələri Türkiyənin Van vilayətində türklərə qarşı silahlı
üsyan təşkil edərək, bütün türkləri vilayətdən qovdular, ək
səriyyətini isə güllələdilər.
1918-ci ilin mart-aprel aylarında erməni terrorçuları və
quldur silahlı dəstələri Bakıda, Şamaxıda, Qubada, Muğan
da, Lənkəranda 50 mindən çox azərbaycanlını qətlə yetirdi
lər. Bunlardan 30 min nəfəri həmin ilin mart ayının sonunda
başlanaraq 3 gün Bakıda davam edən soyqırımda amansız
lıqla məhv edilmişlər.
Təəssüflər olsun ki, Azərbaycan və Türkiyədə erməni
lərin türklərə qarşı 1915-1922-ci illərdə törətdikləri kütləvi
qırğınlar haqqında son vaxtlara qədər sənədlərə əsasən sam-
ballı əsərlər yazılmamış və buna görə də məsələnin həqiqi
mahiyyəti Avropa və ABŞ siyasi dairələri və xalqlan üçün
hələ də m ə’lum deyildir.
1918-1922-ci illərdə Azərbaycandan mühacirətin geniş
miqyasda olmasının əsas səbəblərindən biri də erməni terro
44
ru olmuşdur.
Ceyhunbey Hacıbəyli 1952-ci ilin mayında Münhen
şəhərində (Almaniya) nəşr edilən «Azərbaycan» qəzetində
dərc etdiyi «28 may Parisdə» adlı məqaləsində yazırdı: «32
ildən bəri (yəni 1920-ci ildən bəri) mühacirətlə bolşevizm
arasında bir mübarizə davam edir: hansı-hansını basdıracaq,
onu Allah bilir. Lakin bir şey də var ki, onu biz də çox yaxşı
bilirik: mühacirətdən yalnız bir fərd də qalarsa, milli bay
rağımız enməz».
XX əsrin 20-30-cu illərində Türkiyədə olan Azər
baycan mühacirəti son dərəcə güclü və mütəşəkkil idi. Bu
vəziyyət Sovet rəhbərliyini «narahat etdiyinə» görə Azər
baycan mühacirətinin böyük bir hissəsi 1932-ci ildə Türkiy
əni tərk etməyə məcbur olmuşdu.
Azərbaycanda 20-ci illərdə aparılmış erməni terroruna
əlavə olaraq 1937-1938-ci illərdə Sovet siyasi sisteminin
təşkil etdiyi sinfi düşmən axtarışı və bu «düşmənlərin»
məhv edilməsi dövründə Azərbaycanın 80 min ziyalısı
məhv edildi. Şair Gültəkinin sözləri ilə desək, Sibiryanın
«buzlu cəhənnəmləri» azəri gəncləri üçün bir məzar oldu.
Xüsusi nifrət doğuran hal bundan ibarətdir ki, bu «sinfi
düşmənlər» haqqında tərtib edilən ittihamnamələrdə hər bir
ittiham edilən «xalq düşməni»nin dilindən onlarla digər
«xalq düşmənləri»nin adları ittihamı tərtib edənlər tərəfin
dən sadalanır və beləliklə de Azərbaycanda bir neçə millətçi
təşkilatların olması haqqında cəfəng faktlar uydurulurdu1.
Hələ 1923-cü ildə Moskvanın «Butırka» həbsxanasın
da «Müsavat» partiyasının 300 nəfərə yaxın fəal üzvü həb
sdə idi2.
1920-ci ildə Azərbaycan generallarından on nəfərdən
çoxu məhkəməsiz və istintaqsız güllələndi. Yalnız iki gene-
Ziya Bünyadov. Qırmızı terror. B., 1993, s.38.
Yenə orada. S.49.
45