22
ibarət olur. Onlar sarayda çıxış etmək üçün gələndə əşyalarını yükləmək üçün dörd
və daha çox at lazım olur. Belə ki, Şərqdə orduda olduğu kimi, hər şeyi özü ilə
bərabər götürməli olursan. Atlardan birinə iki böyük sandıq, digəri Səh.—251 nə
iki böyük çamadan, üçüncüsünə mətbəx əşyaları, dördüncüsünə ərzaq şeyləri və
atlar üçün arpa-saman yükləyirlər. Onların ekipajında çadır olmur. Çünki yol
boyunca ya onlara mənzil verirlər, ya da çadır qururlar. Onların illik qazancı 1800
frank olur. Buna əlavə olaraq, geyim üçün xeyli parça, onlara və onların
məiyyətinə yemək-içmək payı verilir. Onların arasında elələri olur ki, şəxsiyyətini
xoşladığı üçün şah maaşını artırdığından, ildə doqquz yüz ekü alır: lakin bütün
bunlar onların məvacibinin kiçik bir hissəsini təşkil edir. Bəzən elələri də olur ki,
Səfəvilərdə israfçılıq qadağan edilsə də var-dövlət içinə düşür, iyirmi dörd saat
ərzində olduğu yerdən əlli pistol alıb qayıdır. Şah onlara cazibədarlığına,
səmimiyyətinə, rəqslərinə görə qiymətli hədiyyələr bağışlayır. Əyalət hakimləri də
belə edirlər. 1665-ci ildə Hirkana ikinci Abbası görmək üçün getdiyimi
xatırlayıram. Bir axşam sarayda bu rəqqaslardan ikisini gördüm. Hər birinin
üstündə qiyməti on min eküdən də çox olan daş-qaş vardı. Onların şahanə
bəzəklərinə heyran qaldım. Onlar məni qaldıqları yerə baxmağa dəvət etdilər. Onda
hələ farsca danışa bilmədiyim üçün tərcüməçimlə ertəsi gün orda oldum. Bizimlə
bir fransız cərrahı da vardı. Onların mənzili çox zəngin və dəbdəbəli idi. İsti
ölkələrdə ətriyyat güclü şəhvətə səbəb olur. Bütün kurtizankaların mənzili belə
dəbdəbəli və ətirli idi. Onları ümumiləşdirən bir şey vardısa, o da onların eyni adla
çağırılması idi.
Səh.—252. Görüş üçün onların təyin etdikləri qiymət onların ümumi adı
olmuşdur: on tümən, beş tümən, iki tümən. Bir tümən bizim pulla on beş eküyə
bərabərdir. Bir tüməndən az pula görüş vermirlər. Əgər beləsi olsa, truppadan
kənar edirlər, onun yerinə başqasını qəbul edirlər. Bununla belə, bu alçaq sənətdən
varlanıb əl çəkən yoxdur. Çünki onlar özlərini satıb zövq alırlar, buna görə də
kasıblaşırlar. Ancaq alçaq yolla əldə edilmiş gəlir və var-dövlətin onlara bəxş
etdiyi tövbə hissi qalır. Bu da həmin gəliri israfçılıqla dağıtmaqdan təəssüf hissi
keçirməyə imkan vermir. Əyalət truppalarında rəqqasələrin sayı yeddi və ya səkkiz
qızdan ibarət olur. Səfəvilərdə ictimai qadınlar başqaları kimi geyinmələrinə və
çarşaba bürünmələrinə baxmayaraq, daha tez tanınırlar. Onların çarşabı daha qısa
və az haşiyələnmiş olur, hərəkət tərzləri və xarici görünüşləri ilk baxışdan onları
tanımağa imkan verir. Əyalətlərdə onların sayı o qədər də çox deyil, ancaq
İsfahanda—paytaxtda lap çoxdurlar. 1666-cı ildə mən orada olanda bu cür
qadınlardan on dörd min nəfərinin siyahıda olduğunu mənə dedilər. Təbəqə təşkil
etdikləri, öz başçıları və qulluqçuları olduğundan onlar vergi verir, siyahıya
alınırlar. Onlardan alınan vergi iki yüz min eküyə çatır. Məni inandırdılar ki,
23
vergiləri çox olduğu üçün onlardan bəziləri tanınmasınlar deyə siyahıya düşmək
istəmirlər. Qulluqçuları da vergi verməmək üçün siyahıya düşməməyə çalışırlar.
Səh.-253. Bununla belə inanmıram ki, bu iyrənc sənətin burada olduğu kimi
geniş yayıldığı və qadınların özünü çox baha satdığı başqa bir ölkə də olmuş olsun.
Bu qadınların əxlaqsızlığının ilk illərində onlardan azı on beş-iyirmi pistol
miqdarında vergi alırlar. Onların qadına münasibəti ağlasığmaz şəkildədir. Bir
tərəfdən farslarda din hər kəsə icazə verir ki, qul qızlar (burda kəniz—V. A.) və
istədikləri qədər nigahsız qadın-konkübinat saxlasınlar (konkübinat—siğə edilmiş
qadın—V.A.). Bu da ictimai qadınların qiymətini azaltmalıdır. Bir tərəfdən də
cavanların pulu azdır, həm də çox erkən evlənirlər. İsti ölkələrdə şəhvətpərəstliyin
səbəbini, qızğınlığın çoxluğunda axtarmaq lazımdır. Onların sənətinə gəldikdə isə,
bu da cazibədarlığın bir növüdür. Onları hərbçilərdən və saray xanımlarından daha
çox mükafatlandırırlar. Ölkədə hamı bir ağızdan deyir ki, kim kurtizankanın aşiqi
olsa, qovulmayınca ondan ayrıla bilməz. Bu da o vaxt olur ki, aşiqin cibində
sonuncu ekü qalır. Təmiz və ağıllı adamlar görmüşəm ki, onlar da bu bədbəxt
əlaqəyə girmiş, üzülüşməyi isə qeyri-mümkün hesab edirlər. Onlar özlərinə haqq
qazandırmaq üçün heyran olduqlarını, ovsunlandıqlarını deyirlər və inanırlar ki,
zəncirlərini qırmaq istəsələr də mümkün olmur. Məhəbbət qullarını bədənlərindəki
və xüsusilə qollarındakı yanıq yerindən tanıyırlar. Onlar qızmış dəmiri ətlərinə elə
güclü basırlar ki, otuz solluq (sol və su beş santimetr və ya frankın yüzdə biri
dəyərində gümüş pul—V.A.) pul qalınlığında yanıq yeri qalır. Onlar ehtiraslarının
ən coşğun çağında özlə səh.—254. rinə damğa basırlar ki, məhəbbət yanğısından
başqa ayrı yanğı hiss etmədiklərini məşuqlarına sübut etsinlər. Sonra bu nişanların
sayı artır, aşiqlik xatirinə hər şeydən keçirlər. Elə adamlar var ki, bədəninin hər
yerində, xüsusilə ombasında belə yanıq yerləri var.
Bu cür qadınları çağırmağa adam göndərənlə pul göndərmək də adətdir. Bu,
təkcə onları rəqs etdirmək üçündür. Bu məqsədlə, adətən, onların başçısına iki
pistol göndərib hər biri üçün istədikləri qədər ödəyirlər; altı, yeddi və ya səkkiz
pistol. Əgər onlar yaxşı rəqs etsələr, əlavə hədiyyə də verirlər. Əgər onlardan biri
əxlaqsızlıq xatirinə çağırılırsa, onda dəqiq müəyyənləşdirilmiş qiymət ödənilir.
Rəqqasə atda, bir və ya iki xidmətçi, bir nökəri ilə gəlir. Özü ilə gətirilməsi
mümkün olan hər şeyi gətirir. Xatırlayıram. Hirkanda olanda (bu barədə demişəm)
ora sərhəd rayonundan olan bir sultan (bizdə buna əyalət kralının - hakiminin—V.
A. leytenantı deyirlər) gəlmişdi. O, kurtizankadan razılıq alandan sonra ertəsi gün
iki at, beş ekü göndərərək, yataq otağına gəlməsini xahiş etmişdi. Sultana
göndərdiyi hədiyyə böyük görünürdü, lakin qız cavabında onu tanımadığını, ən azı
otuz ekü göndərməmiş evdən çıxmayacağını bildirmişdi. Sultan on ekü göndərdi,
yenə də rədd edildi. On beş, iyirmi ekü də qızın inadını qırmadı. Bu pərtlik onu bir
az da qızışdırdı. O, dostlarına bu varlığın əzilib-büzülməyi yaxşı bacardığını
deyirdi. Onu gətirmək ehtimalı olmasa da özümüzü buna məcbur etdik.