Cəbrayıl ibn Seyid Saleh ibn Seyid Qütbəddin ibn Seyid Səlahəddin RəĢid ibn
Seyid Məhəmməd əl-Hafiz ibn Seyid Əvəz Əlxas ibn Seyid FiruzĢah Zərringülah
ibn Seyid Məhəmməd ibn Seyid ġərəfĢah ibn Seyid Həsən ibn Seyid Məhəmməd
ibn Seyid Ġbrahim ibn Seyid Səfər ibn Seyid Məhəmməd ibn Seyid Ġsmayıl ibn
Seyid Əhməd ibn Seyid Məhəmməd Ərabi ibn Seyid Məhəmməd Qasim ibn
Əbülqasim Həmzə ibn Ġmam Musa ibn Səfər əl-Kazim - ona və atasına salavat və
salam olsun - zülmətin pasını və inkarın tozunu rüzgarın güzgüsündən əbədi sildi.
36
Bu hekayətin müxtəsəri belədir:
Elə ki, bu tayfa tərəfindən cahangirlik vahiməsi zahir oldu və onların uğurlu
Ģiə məzhəbi qələbə çaldı, zəmanənin padĢahları onlarla hesablaĢmağa baĢladılar.
«Kafirlər istəməsələr də allah öz nurunu yenə yayacaq».
37
Bəlkə də alqıĢlanmaq qəsdi, ilahi səltənət hissi (B-2426) ilə dövranın
hadisələrinin və türkman
38
Sultanlarının, xüsusilə Rüstəm ibn Maqsud ibn Həsən
Bayandurinin
39
tuğyanına qədər uĢaqlıq vaxtlarında Lahicanın Gilanında yurd
salan (M-2126) tərifli və əlahəzrət-haqq son qələbə ilhamı ilə kənara çıxdı. Yer
üzünü zir-zibildən təmizlədi. Sikkə və xütbəni on iki imamın Ģanlı adı ilə bəzədi.
Xəlil kimi balta ilə
40
sünnilərin sevincini sındırdı. O zaman Hüseyni
41
seyidlərindən Karkiya Mirzə Əli ibn Karkiya Sultan Məhəmməd
42
oranın
(Gilanın) padĢahı idi.
[Mirzə Əli] xidmətkarlığı və qonaqpərvərliyi hörmətlə yerinə yetirdi.
Böyük əlahəzrətin (ġah Ġsmayılın) xəyalına yola düĢmək xəbəri hasil
olduqda [Mirzə Əli] bir qədər gözləməyi təkid etdi. Bu hələ səltənət hilalının
çıxmasının əvvəli idi. Bu ay on dördə çatana qədər (yəni kiçik ġah Ġsmayıl 14
yaĢına çatana qədər) gözlədi. O, əlahəzrətin (ġah Ġsmayılın) yaĢı on üçə (qədəm)
qoyduqda, o dinpənah dedi ki, yüksək aləmdən nümayəndəyəm və bu hərəkətdə
üzürlüyəm.
Ətraflardan və tərəflərdən hal-hazırda qədim Çilani
43
sufilər adlanan, qələbə
çalan sufilər hörmətdə mübaliğəyə vardılar. Karkiya [Mirzə Əli] baĢa düĢdü ki,
bundan artıq GünəĢin (ġah Ġsmayılın) qarĢısını ümumiyyətlə tutmaq olmaz. Buna
görə o, əlahəzrətin vidalaĢıb [getməsinə] icazə verdi.
Allahın yanında qüvvətlənmiĢ [ġah Ġsmayıl] 905-ci ildə məhərrəm ayının
ortasında (avqust 1499) mübarəklik və xoĢbəxt tale ilə Deyləman vilayətinin
yaxınlığında olan ordunun düĢərgəsindən dünyanı fəth etməyin bayrağını qaldırdı.
Gilanın son hüdudunda, TalıĢ mahalına bitiĢik və Ərdəbil yaxınlığında
yerləĢən Astara Ərsivanında
44
qıĢladı. Ulduzların padĢahı qıĢın cədy, dəlv və hut
45
,
yayın həməl və sour
46
aylarında Ģahlıq çadırı qurulduqdan [sonra] Ərcivandan
47
Ərdəbilə gəldi. Müqəddəs niĢanlı həzrətlər olan ata-babalarının ziyarətinə nail
oldu. Onların müqəddəs ruhundan yardım diləyib, Arran Qarabağına yola düĢdü. O
zaman CahanĢah padĢahın
48
nəvəsi
49
olduğunu iddia edən Sultan Hüseyn adlı bir
Ģəxs o həzrətlə [ġah Ġsmayılla] görüĢüb, xəyanət etmək məqamında idi.
50
Bu iĢ
xaqan (ġah Ġsmayılın) GünəĢ ürəyində aydınlaĢdı. Dərhal oradan köçüb, (M-213a)
Çuxursəd
51
tərəfə üz çevirdi. Oradan Doqquzulama yola düĢdü.
52
Orada pak
niyyətli və etiqadlı sufilərin meydan sulayanı Qaraca Ġlyas Bayburdlu Rumlu
dəstəsi ilə [ġah Ġsmayılın] xidmətinə yetiĢdi.
Həmçinin ürəklərində Əli nəslinin məhəbbəti və baĢlarında düĢmənlərinə
qarĢı ədavət olanlar hər Ģir meĢəsindən və hər igid dəstəsindən çeĢmələr arxlara,
arxlar çaylara, çaylar böyük dənizlərə üz tutan kimi, hər tərəf və cəhətdən dostlar
və hamilər bir-bir, iki-iki seçilib gəldilər. Bir-birləri ilə birləĢərək, özlərini Ali-
Əlinin ali bayrağı altına çatdırdılar. O diyarın yolunun üstündə olan MəntəĢ
qalasının adamları sufilərə qarĢı pis münasibətdə olduqları üçün dinin ağaları və
həqiqi əshabın ilk ildırımı bu oldu ki, o qalaya hücum etdi. Qalanın əhalisini
qılıncdan keçirdilər və var-yoxunu talan etdilər. Oradan keçib Kağızmana
53
gələrkən baĢqa yaylaqlardan çox gözəl olub, Araz çayının baĢlanğıcında (yerləĢən)
Mingöl yaylağına yönəldilər. Ora Ustacluların oymağı idi. O düĢərgədə Ustaclular
yaĢayırdılar.
Həmzə bəy Fəth oğlu Ustaclu ali fərmanla uğurlu dövlətin yaranması
müjdəsi ilə onların içərisinə getdi. Onu Oğlan Ümmət ÇavuĢlunun evinə
düĢürtdülər. Sabahısı bütün ağsaqqallar, baĢçılar, cavanlar, comərd kiĢilər, sufilər,
dostlar - yəni bütün o tayfa can-baĢla məzkur Həmzə bəyin söhbətini dinləməyə
tələsdilər.
O ali-həzrəti (ġah Ġsmayılı) Ģərafətlə, Mədinə ənsarı
54
[Məhəmməd]
peyğəmbəri Mədinəyə apardıqları kimi-ayaq döymək və himn deməklə öz
camaatının arasına aparıb, canlarından keçmək məqamına gəldilər. Nəvvabi-xaqan
[ġah Ġsmayıl] bir neçə ay onların içərisində qaldı. Bu xəbər sufilərin
55
və Ģiələrin
arasında yayıldı. Ondan sonra o oymağın birləĢməsi ilə Tərcanın sarıqayasına və
oradan Azərbaycan
56
vilayətinə təĢrif apardılar. Sufilər və qazilər
57
dəstə-dəstə
Rumlu
58
, ġamlu və Zülqədərlər
59
Rum
60
, ġamı
61
Misir
62
və Diyarbəkr
63
ellərindən
gəlməyə baĢladılar.
Həzrəti-Sahibəzzamanın zühurunun müqəddiməsi olan o əlahəzrətin
zühuruna hazır olanları çağırmaq üçün hər tərəfə pərvanəçilər
64
getdi. On iki min
nəfərə qədər qələbə çalan əsgər həzrəti-risalət-pənah [ġah Ġsmayıl] çağırdığı üçün
cəm oldu.
Dünyanı bəzəyən [ġah Ġsmayılın] fikri ilə ġirvana yürüĢ etmək və ədavətin
banisi olan Fərrux Yəsarı
65
dəf etmək qərara alındı.
Əlahəzrət xaqan [ġah Ġsmayıl] Ustaclu tayfasının köç evini, qocaları və
zəifləri qorumaq barədə Sultan Bayəzidə
66
iltimac məktubu yazdı və qəbula yetdi.
Özü belinə fədakarlıq kəməri bağlayıb, qələbə niĢanlı bayrağın altına gəldi. Özünə
münasib baĢıucalıqla ġirvan tərəfə gəlməyi qərara aldı. 906-cı ildə
67
(28.VII.1500 -
16.VII.1501) Qoyunölümü [adlı yerdə] Kürü keçib (B-2436) ġirvana gəldi.
Gülüstanan
68
qalasının yuxarısındakı Cəbani məntəqəsində 12 min Rüstəm
69
ürəkli,
Bəhmən
70
biləkli, Ġsfəndiyar
71
qüvvəli qazi və sufi düĢərgə saldı. Qərara aldılar ki,
Yezid ibn Cəvnin nəslindən olduğuna görə Müaviyənin oğlu Yezidə
73
iqtida
74
edib,
Dostları ilə paylaş: |