Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi məHƏMMƏd füzuli adına Əlyazmalar institutu əlabbas müZNİb muxtarnamə
Yüklə 1,23 Mb. Pdf görüntüsü
|
11 Kişi: - Rəşidin oğlıyam. Muxtar: - İbn Ziyad qaraqullarının hansı tərəfdə oldığını bilərmisən? Kişi: - Xeyr, heç bir kimsəyi görməmişəm. Muxtarın bu sözləri sormaqdan məqsədi eşitdigini fal dutmaq idi. O halda çolaq və kor bir kişiyə təsadüf etdi. Muxtar ondan haradan gəldigini sordı. O kişi dedi: - Rəqqədən gəlirəm. Muxtar: - Kimsən, hansı qəbilədənsən, Müslimdən nə xəbər varındır? O kişi: - Başqa bir xəbər yoxumdır. Deyilməgə görə İbn Ziyad ilə vuruşur. Müslim isə əlhal Mühəmməd Kəsirin evinə pənah aparmışdır. Muxtar: - Müslimin imdadına tə`cili yetişməliyik - deyə sür`ətlə yeriməgə başladılar. Rasilərə yetişdilər. Onların böyükləri qərib oldığına görə Muxtarı tanımayub dedi: - Ey cəvan, bu əskərlər ilə haraya gedirsən və bu iki vuruşanların hansı birinə imdad edəcəksən? Muxtar: - Müslimin köməginə və onın düşmənlərini dünyadan təmam etməgə ümidvarəm - deyincə biri- 12 birilərinə sarıldılar. Muxtar əsnayi-hücumdə onı bir zərbə ilə xaki-məzəllətə yıxub qalan ə`vanını isə qətl və tələf eylədi. Ondan sonra Kufəyə azim oldılar. Muxtarın qulamı gördi beş nəfər kişi yolun kənarında əgləşmişdir. Onlara yetişdikdə o kişilər bu şe`ri oxudılar: Böylə adətdir mükərrəm saxluyurlar talehi, Bin müsibətlə cəhandə qətl edərlər salehi. Muxtar bu şe`ri eşitdikdə dedi: - Ah, qorxuram ki, Müslimi qətl etmiş olalar. Muxtar oradan keçüb gördilər ki, bir kişi gəlür. Bəni Əsəd qəbiləsindən oldığına görə Muxtarı tanıyurdı. Yetişincə dedi: - Ey Muxtar, haraya gedürsən? Muxtar: - Müslimə kömək etmək üçün Kufəyə gedirəm. Kişi: - Allah Müslimin müsibətində sana səbr versün. Müslimi öldürdilər, başını Şamə göndərüb bədənini bazardə qəssablər qənarəsindən asdılar. Muxtar bu xəbəri-cangüdazı eşidərkən atından atılub naləvü fəryadə başladı. Şiddəti-təəssüfdən bihuş oldı. Huşə gələndən sonra topraq içində balıq kibi çapalayaraq deyürdi: Çıxmadan, ey dil, dutuldı novhilalım, vaəsəf, Afitab etdi qürub, artdı məlalım, vaəsəf. 13 Əllərim qoynımda, əskərlər yanımda, müztərib Qaldı könlimdə bütün şövqi-cidalım, vaəsəf. O kişi: - Ey Muxtar, İbn Ziyadın təzyiqatından həzər et, özüni həlakətə salma! O vəqt Muxtar əskərlərini mürəxxəs edüb, yalnız, silahsız Kufəyə gəldi. Gördi bazarın ortasında bir beydəq nəsb və onın altında bir çadır bərpa etmişlər. Ömər ibn Haris çadırın qapısında dayanub: - “Kim beydəqin altına gəlürsə, əmandədir. Canı, malı məhfuzdir” - ixtarını xəlayiqə e`lam edir. Muxtar bu nidanı eşidincə çadıra tərəf yürüməgə başladı. Beydəqdarə “Bəni Səqəfdən böyük bir zat gəlür” - deyə xəbər verdilər. Ömər ibn Haris baxdıqda Muxtarı tanıyub silahını əlinə aldı. Muxtar dedi: - Ya Əba Həfs, doğrulıq dəyanətdə oldığı kibi, mö`minlərin müsibəti dəxi Müslimin ölməgindədir. Lakin bədbinlərin gözini qapatmaq üçün sizin yanınıza gəldim və sizi gördigimə təşəkkür edirəm. O dəxi Muxtarın təşəkküratına qarşı bir cox izharat ilə təşəkkürlər bəyan edərək dedi: - Ey Muxtar, sən çadırda dayan, bən İbn Ziyadın yanına getməliyəm. Muxtar çadıra daxil olub Ömər, İbn Ziyadın yanına getdi. Qəsrə daxil olınca səlam verüb dedi: 14 - Hörmətli əmir! Çoxdan bəridir siz Muxtarın həqqində su`i-zənn edirsiniz, lakin bu gün ən əvvəl beydəq altında hazır olan Muxtar olmışdır. İbn Ziyad dərhal Muxtarı istədi. Ömər gəlüb Muxtarı özilə bərabər qəsrə gətürdikdə qapıçı Muxtarı görincə yügürüb İbn Ziyadın qulağına: - Əmir həzrətləri, Muxtardən qafil olmamalısız - deyə ərzi-fəsad eylədi. Ömər, Muxtar ilə daxil olub səlam etdilərsə də, İbn Ziyad cəvab vermədi. Muxtar xəcalətdən yerə oturdı. İbn Ziyad səfahətə dil açub dedi: - Ey Muxtar! Zənn etmə bən səndən qafiləm. Dünən Müslimə bey`ət edüb bu gün beydəqimin altına gəlürsən, təəccüb degilmi? Bu qədər müsəlləh durmuş qullarımı görməyürsənmi? Bənim qarşımda cah-cəlal iddiasına düşməgin əbəs degilmi? Ne`man: - Şövkətli əmirim! Muxtarın hamudan iləri beydəq altına gəlməgi sənin dustdarın olmağını isbat edir. Öylə olan surətdə ona başqa etmək zənn cayiz degildir. İbn Ziyad Ne`manın bu sözlərindən xoşdil olub Muxtarə xəl`ət ətasıyla ali bir yerdə məqam verdi. Bu halda qəsrin qapısından bir bağırtı eşidildi. İbn Ziyad: - “Baxınız, görüniz kimdir” - dedikdə: - Nofəlin ailəsidir. Deyürlər, oğlı Qədaməni Muxtar igirmi nəfərlə qətl etmişdir - cəvabını aldı. İbn Ziyad dərhal Ne`manı çağırub dedi: 15 - Bax, bizim cəlalımız xələldar olacaqdır, zira düşmənə himayə edənin cəzası budur. Ondan sonra yüzini Muxtarə dutub dedi: - Ey Muxtar, köməklərimi öldürüb bana dostluq edirsən? Muxtar: - Onlar ölməgə müstəhəqdirlər. Bəni gəlməkdən məmnu` etməsəydilər, ölməzdilər. İbn Ziyad: - Məl`un, birini öldürəydin, daha igirmi nəfəri nə səbəbə öldirdin? Muxtar: - Məl`un sən özin ola-ola, neyçün mənə məl`un deyürsən? İbn Ziyad bu sözləri eşidərkən acıqlanub yanında olan dəvatlə Muxtarın alnına vurub yaraladı. Muxtar dərhal orada olanlardan birisinin qılıncını alub İbn Ziyadə hücum etdikdə, İbn Ziyad qılıncın qorxusından qaçdı. Amir ibn Tüfeyl xadimlərinin imdadilə Muxtarı dutdılar. Qan yarasından axırdı. Ne`man bir parçə ilə Muxtarın yüzindən qanı sildi. İbn Ziyad hökm edüb Muxtarı həbsxanəyə göndərdilər. Bu vaqiədən sonra Müslimin balalarını öldirdilər. Necə ki eşidilmişdir, Həzrət İmam Hüseyn (ə) o vəqtlərdə Məkkədən çıxmışdı, bu vüquatdən xəbəri yox idi. Kəmali-sür`ətlə Kufəyə gəlürdi. Muxtar isə həbsxanədə dəruni-qəlbdən arizu edirdi ki: “Ey kaş, nə olaydı, Həzrət Hüseyn (ə) Kufəyə gəlüb İbn Ziyadı Yüklə 1,23 Mb. Dostları ilə paylaş:
|