Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi məHƏMMƏd füzuli adına Əlyazmalar institutu əlabbas müZNİb muxtarnamə
Yüklə 1,23 Mb. Pdf görüntüsü
|
20 hər qismini bir tərəfdə vuruşmaya buraxdı. Bu bölgidən istifadə edən qullar Əbdullah Əfifi qəsrə tərəf apardılar. Əbdullahı qəsrin içinə salub qapusını bağladılar. İbn Ziyad dəxi bir saət vuruşmadan sonra qəsrə gəldi. Əbdullahın Bənu Əzd qəbiləsilə İbn Ziyad əskərləri şama qədər vuruşdılar. Şam vəqti hər qövm öz yerinə müraciət etdi. O gün o müharibədə dört bin İbn Ziyad əskərlərindən tələf, üç yüz Bənu Əzd qəbiləsindən şəhid olmışdı. İbn Ziyad qəsrə gedüb Kufənin ə`yanını Bəni Üməyyənin əşrafını izhar edərək dedi: - Bu gün dört bin nəfər dostlarımızdan qətl edildi. Bu nagəhzühur faciədən bən xəbərsiz idim. Lakin bunların hamusını sizdən bilürəm, zira bana imdad etmədiniz. Bunun əvəzini Yəziddən gözləməlisiniz. Cəvabındə dedilər: - Hörmətli əmirimiz! Bu iş bizim xahişimizlə olmamış və heç bir şeydən dəxi xəbərimiz yoxdır. Burasını bilməlisiniz, bunlar Cəməl, Süffeyn müharibəsində Əbdullah ilə olan qəhrəmanlardır. Bunlardan əlavə Bənu Əzd qəbiləsi təmamilə ona bağlıdır. Zira o, Bəni Əzdin böyüklərindən məhsubdır. Bin nəfər pul ilə alınmış qulları dəxi vardır. Əgər onın gözləri olmış olseydi, onı duta bilərdinizmi? Haşa, sümmə haşa. Bu xəyali-xamdır. İbn Ziyad bu sözləri eşitdikdə bədəninə lərzə düşüb başını aşağı saldı. Ondan sonra başını qaldırub dedi: 21 - Bəli, böylədir, siz bana bu nəsihətləri məhəbbət yüzindən edirsiniz və onlara dustdar olmadığınızı dəxi bilürəm. Əlhal, o kişiyə nə etməliyəm? Dedilər: - Onı həbs etməlisən. Əgər Bənu Əzd qəbiləsi üsyanə qalxışar isə, o vəqt onları bunun qətlilə təhdid edərsən. Onlar dəxi bunın səbəbilə də`vanı tərk edərlər. İbn Ziyad dərhal hökm edüb Əbdullahı gətürdilər. Əbdullah sufiyanə geyinmiş, başına ağ xəzdən əmmamə qoymuş, ağ səqqal göbəginə qədər çəkilmiş, Qur`an həmail etmiş, əlində xurma ağacından, çox yerinə “Lailahəilləlah, Mühəmmədən Rəsulullah və Əliyyən Vəliyullah” yazılmış bir əsa, nəhayət dərəcədə nurani bir kişi idi. İbn Ziyad Əbdullahı gördikdə: - “Dutın bağlıyın” - deyə bağırınca, piyadələr tökülüb Əbdullahı zəncirə çəkdilər. Əbdullah: - Ey məl`un, bəni zəncirə çəkməklə bəni qorxudursan? And olsun Allaha, İmam Hüseynin (ə) qətlindən sonra dirilik bana həramdır. Lakin sana bir iş edim ki: “Bir kor kişi Ali-Rəsulın (ə) məhəbbətində düşmənlərinə nələr etdi” - deyə illər ilə söyləsinlər, tələsmə, saətbəsaət görəcəksən. İbn Ziyad onın etdigi sərzənişlərə dəvam edə bilməyüb əlində olan əsa ilə vurub əlini yaraladı, qan axmağa başladı. Əbdullah dedi: 22 - Ey həramzadə, Peyğəmbər (s) Övladını (ə) öldürməkdən qorxmadın, bəni öldürməkdən nə qorxacaqsan. Ondan sonra yüzini səmayə döndərüb dedi: - Pərvərdigara, səlamü sələvat həqqü həqqaniyyət qurbanı Hüseynə (ə) olsun ki, şəriəti- müqəddəseyi-Mühəmmədiyyə (s) bəqası üçün Kərbəla çöli kibi bir atəşgahi-qəmdə durub Yəzidə bey`ət etmədi. Qaçmağa dəxi namusı riza vermədi. Lakin təəssüflər olsun! Bəni aciz edən kor olmağımdır. Ey kaş, gözlərim olaydı bu insaniyyət düşmənlərindən intiqam alaydım. Hazirun qoca Əbdullahı İbn Ziyadın əlində əsir oldığı halda cəsarətlə söylədigi bu sözlərinə heyran qaldılar. O vəqt İbn Ziyad hökm edüb Əbdullahı həbsxanəyə apardılar. Səbahı güni Kufənin böyüklərini ehzar edüb bir qədər əskər gətürməklə küçələrdə Bənu Əzd qəbiləsindən hər kəsi gördiklərini qətl etməgə fərman verdi. Onlar dəxi igirmi bin müsəlləh əskərlər ilə hər kibi məzkur qəbilədən görürdilər, filfövr qətl edirdilər. Bənu Əzd qəbiləsi bu halın müşahidəsindən toplanub silahbədəst oldılar ki, Əbdullahı həbsxanədən azad etsünlər. Əbdürrəhman bin Səid dedi ki: - Məsləhət odur ki, gecənin yarısına qədər səbr edək, sonra kəmənd vasitəsilə çalışub özümizi ikinci qəsrə yetürək, bəlkə Əbdullahı bu zalımın zülmindən azad eyliyək. 23 Əbdürrəhman Səid Əbdullahın damadı idi. Gecə yarıdan keçdikdən sonra atası Səid Mixnəfə bir məktub yazdı. Bə`d Tariq və Əbdürrəhman Zəhir ilə dışarı çıxub İbn Ziyadın qəsrinə yürüş eylədilər. Gecə nəhayət dərəcədə qaranlıq oldığı kibi yağmur dəxi şiddətlə yağırdı. Öylə qaranlıq idi ki, kimsə kimsəyi görməyürdi. Əbdürrəhman dedi: - Kəməndləri açın, qəsrin yuxarısına ataq. Dərhal kəməndləri açdılar, atub qəsrin yuxarısına bənd etdilər. Ən əvvəl Əbdürrəhman Səid, sonra digərləri yuxarı çıxdılar. Qaraqullar qəsrin damı kənarında yatmışdılar. Əbdürrəhman dedi: - Hərəmiz qara qulların birini öldürməliyik. Dərhal hərə birini boğazlayub o qədər sıxdılar ki, həyati-ariyələrini tərk etdilər. O vəqt onların başlarını kəsüb qəsrin kənarına qoydılar. Aşağı enüb qəsrin qapusından baxdılar. Gördilər bütün növbətdarlar və xassəkiyanlar yatmış və heç bir şeydən xəbərdar degildirlər. Hər qədər sağa və sola baxdılar, Əbdullahdan bir əsər tapmadılar. Bir qədər gəzəndən sonra qəsrin qabağında ali bir eyvanə yetişdilər. Üzərindən böyük qiymətdar pərdələr asılmışdı. Orada İbn Ziyad yatmışdı. Növbətçiləri isə əllərini başlarının altına qoyub yatmışlardı. Əbdürrəhman Səid iləri yeriyüb İbn Ziyadın silahını götürüb qayıtdı. Yoldaşları müntəzir durmuşdılar, əgər bir iş vaqe` olsa, lazımeyi- iqdamatdə olsunlar və İbn Ziyadı parə-parə etsünlər. Yüklə 1,23 Mb. Dostları ilə paylaş:
|