Qaraçay ədəbiyyatı
105
Cokdan baretkenTeyri,
Bardan çox etken Teyri,
Harzat hakü çücetken Teyri!... (1,58)
Bu parçanın sətri tərcüməsi:
Yoxdan var edənTanrı,
Vardan yox edən Tanrı,
Hər şeyə gücü yetənTanrı!...
Nəinki Qaraçaylılar, həm də malkarlar, kumuxlar, digər dağlı
xalqları daim xalq həyatının yaxşılaşmasına kömək edə biləcək
dualara, alqışlara meydan açardılar. Nişanlar, toy-düyünlər, əy-
ləncələr, ziyafətlər daim alqışlarla müşayiət olunardu. Alqışların
gücü ilə onlar daim gözdən, nəzərdən, xəstəliklərdən, fəlakətlər-
dən, dərdlərdən qurtulmağa bel bağlayardılar.
ƏDƏBİYYAT
1. Halk edebiyatı//Başlanğıcından Günümüze Kadar Türkiye Dı-
şındakı Türk Edebiyatları Antolojisi (Nesir Nazım). 22. Kara-
çay-MalkarEdebiyatı. Ankara. T.C. Kültür Bakanlığı, 2002.
2.7. Xalq nəğmələri
Yuxarıda qeyd etdiklərimizlə yanaşı, nəzərdən keçirdiyimiz
planda zəngin və özünəməxsus şifahi ədəbiyyat nümunələri kimi
Qaraçay türklərinin «cır»lara («nəğmələrə») daha böyük yer ver-
diklərini görmək mümkündür. Xatırlatmaq yerinə düşər ki, Qara-
çay-malkar bədii söz ustaları xalqın nəğməsiz qalıb yaşamasını
evsiz-eşiksiz olmaya bənzətmiş, belə dəyərləndirmişlər. Xalq yü-
zilliklər ərzində qoşduğu nəğmələrdə öz tarixini, dünyabaxışını,
qəlbindəki duyğuları anlatmağa çalışmışdır. Bunların sırasında
«Erirey», «Dolay», «İnay», «Cütçü nəğməsi» və s. daha qədim
Qaraçay ədəbiyyatı
107
Onların “gecələr canavar kimi, gündüzlər isə it kimi boş-boşuna
gəzməyə məcbur edildiyi” göstərilir. Nəhayət, kasıblar çarizmin
əzab-əziyyət dolu günlərinin sonunun nə zaman gələcəyini və
“qanunun, ədalətin zəfər çalacağı günü” səbirsizliklə gözləyir-
dilər. Buna görə də çar məmurlarının qurbanı olmuş Qanamat adlı
xalq qəhrəmanın dilində:
Çar əzabından qurtulub,
Azad həyat görəydik.
Elə bir gün gələydi,
Qanun, zəfər çalaydı, –
nidası səslənirdi.
Keçmiş zamanlarda Qafqazda yaşayan digər xalqlar kimi qa-
raçaylıların da ən mühüm həyat və yaşayış mənbəyi ov olmuş-
dur. Qaraçaylıların bütpərəstlik panteonunda ən nüfuzlu yeri,
yuxarıda bildirdiyimiz kimi, ov allahı Apsatı tuturdu. Bu ilahəyə
uğurlu ovla bağlı “Apsatını jır”ı nəğməsi həsr olunmuşdur. Apsatı
ilahəsi insanların gözü önündə gah keçiyə, gah da iki sivri buy-
nuzlu, üç ayaqlı mifik marala çevrilir. Apsatının bir neçə qızı, o
cümlədən, Fatimə adlı böyük qızı da olmuşdur. Tədqiqatçılar bu
nəğmənin yaranmasını müsəlmanlıq dövrünə aid edirlər. Ovçular
Apsatının
qəzəbindən qorxaraq, onun dayandığı
yeri axtarar, onu
rəhmdilliyə dəvət etmək üçün dualar edər, qurbanlar kəsərlərmiş.
Qaraçaylılar xahiş-nəğmə ilə ovdan öncə Fatiməyə müraciət edər,
ondan onlar üçün uca dağlarda otlayan cüyür, ceyran, qaban –
yəni qanlı ov qismət etməni diləyər və ovdan sevinclə dönmə
arzulayarlarmış. Apsatıya isə növbəti nəğmə-dua dağlarda olan
var-dövlətdən – keçidən, çəpişdən yetirməyi təvəqqe edərlərmiş.
Ovçular çox şeylər dilədikdə Apsatı və onun balaları nəinki nə isə
qismət etməz, həm də ovçuları məhv edə bilərlərmiş.
Məsələn, Qaraçay nəğmə-əfsanəsi “Biynöger”də tanınmış
ovçunun başına gələnlər də təxminən elə bunlardan ibarətdir.
Xalq yaradıcılığının bu tipli bədii nümunəsində dramatizmlə dolu