85
bu cür inkişafı Cənubi Qafqazın yerli hakimiyyət orqanlarını narahat etməyə
bilməzdi və 1823-cü ildə general Yermolov 25 dekabr 1806-cı il qanununu əsas
tutaraq missionerlərə milliyyətindən və dini mənsubiyyətindən asılı olmayaraq,
Rusiya təbəələri arasında dini təbliğatın aparılmasını qadağan etdi.
260
Nəticədə,
alman missionerlərinə yalnız xarici ölkə təbəəliyində olan qaçqın erməni əhalisi,
rus sektantları və alman separatçıları arasında yevangelizmin təbliğinə icazə
verilirdi. Separatistlərlə eyni etnik mənsubiyyətə malik olan missionerlərin
yevangelizm təlimini təbliğ etməsi separatçı — kolonistlərin yevangelist-lüteran
kilsəsinə müqavimətini daha da gücləndirirdi. Separatçıların ümumi yaşayış
qaydalarına və dini qaydalara tabe etdirilməsi vəzifəsində israrlı olan Velyaminov
1824-cü ildə yeni Daxili İşlər Naziri V.S.Lanskoya müraciət etdi
və Cənubi Qafqaz
separatçılarına yevangelist pastorun təyin olunmasını xahiş etdi. 1825-ci ildə Daxili
İşlər Naziri general Yermolova separatizmin nəzəriyyəçilərindən biri, Sarepta
koloniyasında yaşayan Pastor Qannın Gürcüstana göndərilməsi haqqında məlumat
verdi.
261
Kənardan pastorun təyin olunması Cənubi Qafqaz separatçılarının
narazılığına səbəb oldu.
Qann Bazel missionerləri ilə birlikdə Cənubi Qafqazın kolonist dini
icmalarının daxili idarəedilməsinin proyektini hazırladı və bu sənədin əsasını
lüteran kilsələrinin Kilsə nizamnaməsi təşkil edirdi. Ober — pastor vəzifəsinə
başqa bir namizəd Tiflis və Aleksandersdorf koloniyalarının pastoru Zaltet idi.
Separatçıların fikrincə, Zaltet «ikiüzlülərə rəğbət bəsləyir və müdrikləri təqib
edirdi». Bunlara baxmayaraq, Cənubi Qafqaz koloniyalarının dini idarəetmə
məsələsində Zaltet daha çox Ausburq kilsə ayinlərinə əməl olunmasını əsas tuturdu
ki, bu amil, Qannla müqayisədə, separatçılar arasında onun nüfuzunu daha da
gücləndirirdi. Pastor Qann separatizmin mərkəzi sayılan Yekaterinenfeld
koloniyasında fəaliyyətə başlamalı idi. Lakin naməlum səbəblərdən Pastor Qannın
qəflətən vəfat etməsi çar hökumət dairələrinin separatçıları nəzarətə almaq
planlarını pozdu.
Çar hökumətinin əsas məqsədi bütün alman kolonistlərini vahid Lüteran
kilsəsi ətrafında birləşdirmək və bununla müxtəlif protestant konfessiyaları
arasındakı ziddiyyətlərə son qoymaq, onların yerli əhaliyə təsir gücünü
zəiflətməkdən, kolonist icmasının rolunun azadılması və onların daha çox kilsə
tərəfindən nəzarətdə saxlanılmasına nail olmaqdan ibarət idi.
Tarixi mənbələrdən göründüyü kimi, 1820-ci illərdə rəsmi dövlət
orqanlarını ən çox narahat edən məsələ separatçı kolonistlərin çoxluq təşkil etdiyi
koloniyalara pastorların təyin olunması idi ki, «onlar kolonistlərə Allahın kəlamını
çatdıralar, mövhumatı dağıdalar, mənəvilik və mütiliyə ibrətamiz nümunə
göstərələr».
1826-cı ildən başlayaraq Cənubi Qafqazda separatizmin dayaqları zəiflədi.
Fikrimizcə, bu 1826—1828-ci illərin II rus-iran müharibəsinin başlanması,
müharibə dövründə alman koloniyalarının və ilk növbədə separatçıların daha çox