44
çox ciddi ziddiyyət və uyğunsuzluqlar olduğu göz qabağındadır. Fikrimizcə,
Azərbaycanın erkən orta əsrlər dövrünün tarixi coğrafiyasının yazılmasında diqqəti
cəlb edən ən ciddi qüsur və çatıĢmazlıq ilkin mənbə məlumatlarının müasir təbii-
coğrafi reallıqlarla, tarixi-arxeoloji abidələrlə, qədim mənĢəli toponimlərlə,
müxtəlif etnik-milli vahidlərin məskunlaĢma arealları və nəhayət, zəngin folklor
irsi ilə kifayət qədər əlaqəli Ģəkildə araĢdırılmamasıdır. Bu da ki, əlbəttə, sadalanan
istiqamətlərdə elmi araĢdırmaların koordinasiya edilməməsi ilə izah olunmalıdır.
Fikrimizcə, ayrı-ayrı inzibati-siyasi vahidlərin tarixi coğrafiyasını yazarkən bu
amillər mütləq nəzərə alınmalıdır. Nəzərə alınmalıdır ki, əsrlər, minilliklər dəyiĢsə
də, təbii-coğrafi oriyentr və sərhədlər əsasən dəyiĢilməz qalıb. Yəni, ən azı son iki
min il ərzində Azərbaycan ərazisində nə dağların yerinin, nə də çayların
istiqamətinin dəyiĢdiyini, haradasa aranın yaylağa, yaylağın isə arana çevrildiyini
iddia edən tapılmaz. Əksinə, hamı təsdiq edər ki, elə o vaxtdan Xəzər dənizi də,
Qafqaz sıra dağları da, Kür və Araz çayları da, lap elə BaĢ Qafqazın Cənub
yamacından Kürə doğru istiqamətlənən geniĢ çay Ģəbəkəsi də öz əvvəlki yerini
əsaslı Ģəkildə dəyiĢməyib. Azərbaycanın iqtisadi, siyasi və mədəni həyatında
aparıcı rola malik olan Dərbənd, Qəbələ, Gəncə, Bərdə, Beyləqan, Naxçıvan,
ġamaxı, ġabran, Bakı kimi Ģəhərlər də elə əvvəldən harada olubsa, indi də həmin
yerdədir. Bütün bunlar təbii-tarixi reallıqlardır. Və əgər qədim yunan-Roma
müəlliflərindən, erməni tarixçilərindən, ərəb coğrafiyaĢünaslarından, Avropa
səyyahlarından hansısa ömründə bircə dəfə Azərbaycanda olmadan kimlərdənsə
eĢitdiyi məlumatları təhrif olunmuĢ Ģəkildə qələmə alıbsa, bu o demək deyildir ki,
Azərbaycanda əyalət və ya vilayətlərin sərhədləri, yaxud da ayrı-ayrı Ģəhərlər və ya
qalalar arasındakı məsafə dəyiĢib və s. Təəssüflər olsun ki, tarixĢünaslığımızda bu
nüanslar heç də həmiĢə nəzərə alınmayıb. Nəticədə Azərbaycanın bir sıra qədim və
orta əsr Ģəhərlərinin, qalalarının, hətta, böyük bir ərazini əhatə edən inzibati-siyasi
vahidlərin lokalizəsində çox ciddi səhvlərə və uyğunsuzluqlara yol verilib.
Girdiman problemi hələlik milli tarixĢünaslığımızda yetərincə öyrənilməmiĢ
sahə olaraq qalmaqdadır. Ayrı-ayrı tədqiqatçıların bu problemlə bağlı müxtəlif
vaxtlarda çap olunmuĢ mülahizə və fikirləri isə ötəri və ziddiyyətlidir. Bu da ondan
irəli gəlib ki, Girdiman problemi barəsində yazanların əksəriyyəti orta əsr
mənbələrinə, xüsusən də erməni-gürcü tarixçilərinin əsərlərinə istinad etməklə
kifayətlənmiĢlər. Halbuki, ərazinin təbii-coğrafi Ģəraiti, toponimikası, əhalinin
etnik tərkibi, dili, mədəniyyəti və xüsusilə də maddi-mədəniyyət abidələri ilə bağlı
əsrlər boyu dəyiĢilməmiĢ qalan təbii-tarixi reallıqlar yetərincə nəzərə alınmadan
Girdiman vilayətinin tarixi-coğrafiyası barədə fikir söyləmək əlbəttə, düzgün
olmazdı. Elə akademik Z.M. Bünyadov da Girdiman vilayətinin lokalizəsinə dair
məqaləsində bu amili xüsusi olaraq qeyd edib [349, 87]. Amma təəssüflər olsun ki,
əvvəllər olduğu kimi, son onilliklərdə də Girdiman probleminin öyrənilməsində bu
amillər, o cümlədən Azərbaycan ərazisində aparılmıĢ olan geniĢmiqyaslı arxeoloji
tədqiqatların nəticələri nəzərə alınmamıĢdır. Beləliklə, Girdiman problemi 60-70 il
45
əvvəl olduğu kimi, bu gün də milli tarixĢünaslığımızda çox ciddi polemika
mövzusu olaraq qalmaqdadır [54, 154-163]. Narahatçılıq doğuran odur ki, bu
polemika lap əvvəldən bilavasitə erməni və gürcü alimlərinin səyləri nəticəsində
tarixi reallıqlardan uzaq olan qeyri-elmi məcraya yönəldilmiĢdir. Söhbət Girdiman
ərazilərinin lokalizəsi ilə bağlı müasir tarixĢünaslıqda mövcud olan fikir
ayrılıqlarından gedir. Onları aĢağıdakı kimi qruplaĢdırmaq olar:
I versiya. Tədqiqatçılardan bir qismi Girdiman ərazilərinin indiki Tovuz və
Qazax rayonlarının sərhədləri daxilində olduğunu bildirirlər. Özü də bu fikir ilk
dəfə üzdəniraq qafqazĢünas alim S.T. Yeremyan tərəfindən irəli sürülüb. Ötən
əsrin 30-cu illərinin sonlarından baĢlayaraq çap etdirmiĢ olduğu bir sıra məqalə və
əsərlərində o, əvvəlcə Girdiman qalasının, onun əsasında isə Girdiman vilayətinin
Albaniyanın qərbində - Ġberiya və Ermənistanla sərhəddə olduğunu əsaslandırmağa
çalıĢıb [421, 79; 423, 27-30].
II versiya. Bu versiyanın tərəfdarları Girdiman vilayətinin indiki ġəmkir,
Gədəbəy və DaĢkəsən rayonları ərazisində, daha doğrusu, ġəmkirçayın Ģərq qolu
olan Girdiman çayı hövzəsində olduğunu ehtimal edirlər. Xatırladaq ki, bu fikir
milli tarixĢünaslığımızda ilk dəfə 1958-ci ildə nəĢr olunmuĢ «Azərbaycan
tarixi»ndə öz əksini tapmıĢdır. Orada deyilir: «VI əsrin sonu - VII əsrin
əvvəllərində Mehranilər sülaləsinin idarə etdiyi Girdiman hökmdarlığının yüksəliĢi
nəzərə çarpırdı. Onun torpaqları ilk vaxtlar ġamxorçayın (ġəmkirçay -Q.C.) Ģərq
qolu olan Girdiman çayı sahilini əhatə edirdi» [20, 113]. 60-cı illərin ortalarından
etibarən bu fikir Girdiman ərazilərinin lokalizəsinə dair əsas ehtimal kimi əvvəlcə
Z.M.Bünyadovun [349, 88], onun ardınca isə digər albanĢünasların əsərlərində
[165, 55-56] və nəhayət, Albaniya tarixinə dair ümumiləĢdirici əsərlərdə özünə yer
alıb [22, 196; 613, 106].
III versiya. Albaniyanın siyasi tarixinin və tarixi coğrafiyasının tədqiqi ilə
məĢğul olan F.C. Məmmədova Girdiman vilayəti ərazilərini lokalizə edərək belə
yazır: «Girdiman Kürün sağ sahilində yerləĢən siyasi-inzibati vahid kimi Uti
əyalətinə daxil idi. Mənbələrdə bu vilayət Qardman (qədim erməni dilində),
Girdiman (qədim Ġran dilində) və Qardabani (qədim gürcü dilində) adı ilə tanınırdı.
Bu vilayətin lokallaĢdırılması ilə bağlı üç nəzəriyyə (əgər bunlara nəzəriyyə demək
mümkünsə - Q.C.) mövcuddur. Bir çoxu onun Ağsu və Girdiman çayları
rayonunda (Ġ.Əliyev, F.L.Osmanov), digərləri müasir Qazax rayonu ərazisində
(S.T.Yeremyan), üçüncü qrup isə ġəmkirçay hövzəsi ətrafında və Gədəbəy
rayonunda (Z.M.Bünyadov) yerləĢdiyini iddia edirlər. Mənə belə gəlir ki,
Girdiman vilayəti Albaniyanın Ģimal-qərbində, Kürün sağ sahilində, erməni və
gürcü torpaqları ilə sərhəddə yerləĢmiĢdi» [157, 92]. O, daha sonra yazır:
«Girdiman Albaniya dövlətinin qərbində xüsusi strateji əhəmiyyət kəsb edirdi»
[157, 93]. F.C.Məmmədovanın fikrincə, «Mehranilər torpaqlarının hüdudlarını
möhkəmlətdikcə Kürün sol sahilinə doğru (müasir Ġsmayıllı rayonunun ərazisi),