178
daca şairanə və filosofanə ilhamın simvolu kimi verilən
Mələk Məhəmmədin imdadına çatıb, ona panteist
fəlsəfədən dərs verir, filosofanə idrakın yolunu göstərir:
Mələk Məhəmmədə öyrədir ki, tanrını görmək yox, ancaq
duymaq mümkündür ki, bu da iki yol ilə ola bilər: biri
mənəvi təkamül, özünü dərk etmək, öz içərisindən gələn
sədaya qulaq vermək, ikincisi də allahı təbiətin özündə
axtarmaq, müşahidə etmək yoludur:
Onu dərk eyləmək qolay... ancaq,
Ver içindən gələn sədayə qulaq,
Dinlə həp kainatı, seyr eylə.
Həp günəĢ ondan iĢtə bir Ģölə...
Həp ufaq zərrə, həp kiçik yarpaq
Sana söylər bu rəmzi pək parlaq.
1
Dramda Mələk qızıl qanadlı, füsunkar bir qız surətində
verildiyinə baxmayaraq, təbliğ etdiyi fikirlər etibarilə
bizə ―Şeyx Sənan‖ faciəsində olan sufi, panteist qoca
Şeyx Kəbiri, gənc Sənanın müəllimini xatırladır. Şeyx
Kəbir kimi, Mələk də ―allah təbiətin bütün hadisələrində,
eyni zamanda insandadır‖ fikrini təbliğ edir. İkinci
tərəfdən, Məhəmməd Cavidin əsərində, tarixi həqiqətə
zidd olaraq, ictimai ədalətsizliyə qarşı çıxan, əməlpərvər,
haqq, ədalət, hürriyyət tərəfdarı, cəhalət, nadanlıq, fana-
tizm əleyhinə çıxan bir mütəfəkkir, xalta, yoxsullara əzab
verən, zülm edən, fitnəkar hökmdarlara, başçılara qarşı
duran, demokratik fikirli bir ictimaiyyətçi kimi göstərilir.
Dramaturq hətta Məhəmmədi öz əsrini qamçılayan,
üsyankar bir şair səviyyəsinə qaldırır:
Oylə bir əsr içindəyəm ki, cahan
Zülmü vəhĢətlə qavrılıb yanıyor.
1
―Peyğəmbər‖, səh. 10.
180
Həp çocuqlar, əvət, xəyali-məhal...
(Ridasının altından sehrli bir qılınc çıxarır)
Ġnqilab istəyirmisən, bana bax!
ĠĢtə kəskin qılınc, kitabı burax!
Parlayıb durmadıqca əldə silah,
Əzilirsin, qanın olur da mübah.
Eyləməz yardım incə hikmətlər,
Həp sönər busələr, məhəbbətlər.
Əvət, ancaq qılıncdadır qüvvət,
Bundadır həqq, Ģərəf və hürriyyət
1
.
Məhəmməd əvvəlcə bu təklifi qəbul etmir. O, məhəbbət
əsiridir, qan tökməyin əleyhinədir:
Mən məhəbbət əsiriyəm... Həp an,
Həp zaman özlərim bir oylə cahan
Ki bütün kainatı eĢq olsun,
Könül uçduqca etila bulsun.
Rəqs edib orda möhtəĢəm bir hiss,
Yasa batsın da, ağlasın iblis.
Qandan əsla görünməsin də əsər,
Saçsın al qönçələr, Ģəfəqli səhər,
Orda yüz bulmasın iĢkəncə, kədər.
2
Bu məsələdə ―bir rübabın inildəyən səsi‖ olan Mə-
həmmədlə Mələk birləşir. Mələk də ümumi məhəbbət
ideyasını müdafiə edir.
Yox, qılınc söz qədər deyil kəskin.
3
1
Yenə orada, səh. 11-12.
2
―Peyğəmbər‖ səh. 14-15.
3
Yenə orada, səh. 3.