irəli sürdülər. 22 iyul 2010-cu ildə Kosovo ilə bağü BMT-nin
Beynəlxalq Ədalət Məhkəməsinin konsultativ qətnaməsinin elan
olunmasından sonra bəzi Azərbaycan politiloqlan və hüquq
şünasları da bu fikir ilə həmrəy olduqlarını bildirdilər. [112,148-
160] Lakin, ATƏT-in Astana Zirvə Görüşündə “Təhlükəsizlik
cəmiyyətinə doğru” adlı Bəyannaməsində üzv dövlətlər, o cüm
lədən də Rusiya, BMT Nizamnaməsinə, Xelsinki Yekun Alam
dan, Paris Xartiyasından, Avropa Təhlükəsizliyi Xartiyasından
başlayaraq və bütün digər ATƏT-in qəbul olunmuş sənədləri ilə
bitirərək, ATƏT-in bütün norma, prinsipləri və öhdəliklərinə
özlərinin tam tərəfdar olduqlarını yenidən təsdiqlədilər
(Bəyannamənin 2-ci bəndi). Üzv dövlətlər Bəyannamənin 3-cü
bəndində bəyan edirlər ki, beynəlxalq hüquq çərçivəsində
(kursiv bizimdir - R.Qarayev) öhdəliklərini və təhlükəsizlik sa
həsində üzv dövlətlərin qanuni maraqlarını nəzərə almaqla, təkcə
o hərbi potensialı dəstəkləməyə öhdəlik götürürlər ki, o fərdi və
ya kollektiv təhlükəsizliyin təminatında bizim qanuni tələblə-
rimizlə uyğun olsun. ATƏT-ə üzv olan dövlətlərin ərazilərində
mövcud olan münaqişələrin həlli üzrə işin gücləndirilməsinin
zəruriliyinə toxunaraq, Bəyannamədə qeyd olunur ki, bu müna
qişələr BMT Nizamnaməsində və Xelsinki Yekun Aktda öz ək
sini tapmış beynəlxalq hüququn norma və prinsiplərinə (kursiv
bizimdir - R.Qarayev) riayət edilməsi ilə nizamlanmalıdır.
Bütün bunlara əsaslanaraq belə bir nəticəyə gəlmək olar ki,
müasir beynəlxalq hüququn məhv olması, sona çatması haqqın
da fikirlər üçün əsas yoxdur.
ATƏT-in Astana sammitində həmdə ATƏT-in Minsk Qru
punun həmsədrləri olan ölkələrin nümayəndə heyətlərinin başçı
larının, Azərbaycan və Ermənistan Prezidentlərinin Birgə Bəya
natı qəbul olunmuşdur. Bu Bəyanatda deyilir ki: “ATƏT-in As
82
tanada (Qazaxıstan) keçirilən sammiti ilə əlaqədar ATƏT-in
Minsk qrupunun həmsədrləri olan ölkələrin nümayəndə heyətlə
rinin başçıları (Rusiya Federasiyasının Prezidenti D.Medvedyev,
Fransanın Baş naziri F.Fiyon və Amerika Birləşmiş Ştatlarının
dövlət katibi H.Klinton), Azərbaycan Prezidenti t.Əlivev və Er
mənistan Prezidenti S.Sarkisyan razılığa gəldilər ki, Dağlıq
Qarabağ münaqişəsinin tənzimlənməsinə yönəlmiş daha qətiy
yətli tədbirlər görmək vaxtı çatmışdır.
Bununla əlaqədar onlar Azərbaycan, Ermənistan və Rusiya
Federasiyası prezidentlərinin 2 noyabr 2008-ci il tarixli (Mosk
va) və 27 oktyabr 2010-cu il tarixli (Həştərxan) bəyanatlarına
istinad etdilər. Onlar razılaşdılar ki, danışıqlar yolu ilə dinc tən
zimləmə regionda sabitliyi və xalqların təhlükəsizliyini təmin
edər və onların arasında barışığa nail olmaq üçün yeganə im
kan olar.
Ermənistan və Azərbaycan prezidentləri Dağlıq Qarabağ
münaqişəsini beynəlxalq hüququn prinsipləri və normaları,
BMT-nin Nizamnaməsi, Helsinki Yekun Aktı, eləcə də prezi
dentlər D.Medvedyev, N.Sarkozi və B.Obamanın 2009-cu il iyu
lun 10-da Akvilldə və 2010-cu il iyunun 26-da Muskokada ver
dikləri bəyanatlar əsasında qəti tənzimləməyə çalışmaq öhdəlik
lərini təsdiq etdilər.
I Jç həmsədr ölkə dinc tənzimləməyə nail olmaq üçün zərııri
qərarlar qəbul edən Azərbaycan və Ermənistan prezidentlərini
dəstəklədiklərini bildirdilər. Onlar Ermənistan və Azərbaycan
rəhbərlərini səylərini Əsas Prinsiplərdə hələ qalan mübahisəli
məsələlərin həlli üzərində yeni qüvvə ilə cəmləşdirməyə çağır
dılar və öz. həmsədrlərinə münaqişə tərəflərinin bu səylərini
həyata keçirmələrinə kömək etmək üçün onlarla işi davam et
dirməyi tapşırdılar. Onlar danışıqların keçdiyi atmosferi yaxşı
83
laşdırmaq üçün tərəflərə müraciətlə onları atəşkəs rejiminin
möhkəmlənməsinə və bütün sahələrdə etimad tədbirlərinin həya
ta keçirilməsinə yönəlmiş əlavə addımlar atmağa çağırdılar. Sə
nədin mahiyyətindən göründüyü kimi, o daha çox ümumi xa
rakter daşıyır.
Qeyd etmək lazımdır ki, ATƏT münaqişənin nizamlanması
ilə məşğul olan və real nəticələrin əldə edilməsi istiqamətində
həqiqətən fəallıq nümayiş etdirən beynəlxalq təşkilatdır. Minsk
Qrupunun fəaliyyəti bu mənada xüsusən yüksək qiymətləndiril
məlidir. Bu qurumun fəaliyyəti hələlik real sülhə gətirib çıxar
masa da, etiraf etmək lazımdır ki, Ermənistan-Azərbaycan, Dağ
lıq Qarabağ münaqişəsinin həmişə beynəlxalq ictimaiyyətin
diqqət mərkəzində qalmasında ATƏT-in fəaliyyəti çox vacib rol
oynayır. Onu da xüsusi qeyd etmək lazımdır ki, digər beynəlxalq
təşkilatlardın fərqli olaraq ATƏT, hər iki tərəfin razılığı ilə,
Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin nizam
lanması ilə birbaşa məşğul olan təşkilatdır. Ola bilsin ki bu sə
bəbdən ATƏT münaqişəyə dair daha çox “neytral mövqe’"
tutmağa çalışır. Halbuki, mənim fikrimcə, təcavüzkarla təcavüz
qurbanı arasında fərqin qoyulmaması münaqişənin həllinə yox,
əksinə uzadılmasına aparır.
Bununla bərabər, yekun olaraq belə bir nəticəyə gəlmək
olar ki, ATƏT-in sənədlərində və ilk növbədə ATƏT-in Zirvə
Görüşlərində qəbul olunmuş sənədlərdə:
- Dağlıq Qarabağın Azərbaycan Respublikasının bir regio
nunun olması faktı etiraf olunur və təsdiqlənir;
- Azərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyü dəstəklənir;
- Dağlıq Qarabağın hüquqi statusunun yanlız Azərbaycanın
tərkibində ən yüksək səviyyəli özünüidarəetmə hüququ verən
öz müqəddəratım təyin etmə əsasında müəyyən edilməsi vur-
84
ğulamr;
- bütün tərəflərin nizamlama müddəalarına riayət olunma
sının təmin edilməsinə dair qarşılıqlı öhdəliklər də daxil olmaq
la, Dağlıq Qarabağ və onun bütün əhalisinin təmin edilmiş təh
lükəsizliyinin zəruriliyi qeyd olunur. [130, 63]
4.2.
Ermenistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi
nin nizamlanmasında AŞPA-nın qərarlarının rolu və əhəmiy
y ə ti
Avropa Şurası Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ
münaqişəsinin nizamlanmasında mühüm əhəmiyyət kəsb edən
bir neçə qərar və qətnamə qəbul etmişdir. Avropa Şurasının bu
qərarlarında bu nüfuzlu beynəlxalq təşkilatın Ermənistan-Azər
baycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə dair mövqeyi əks olunur.
Belə kİ, 10 aprel !997-ci ildə xüsusi məruzəçi Saytlinqerin mə
ruzəsi əsasında [29] 22 aprel 1997-ci ildə Avropa Şurasının əsas
orqanlarından biri olan, Avropa Şurası Parlament Assambleyası
“Zakavkaziyada münaqişələr haqqında” 1119 (1997) nömrəli
qətnamə qəbul etmişdir. Abxaziya və Dağlıq Qarabağ mü
naqişələrinə dair Assambleya qeyd etmişdir ki: “öz təbiətinə gö
rə bu münaqişələr fərqlənsə də, lakin Assambleya qeyd edir ki,
onların siyasi nizamlanması 1975-ci il Xelsinki Yekun Aktına və
1990-cı il Paris Xartiyasına əsaslanan aşağıdakı prinsiplərin:
sərhədlərin toxunulmazlığı, xüsusən çoxmillətli sülhməramlı
qüvvələrdən istifadə edərək bu regionda bütün insanların təhlü
kəsizliyi qarantiyası, bütün maraqli olan tərəflərin danışıqları
əsasında Abxaziyaya və Dağlıq Qarabağa geniş muxtariyyət
verilməsi, insan hüquqlarına riayət edilməsini nəzərə almaqla,
qaçqınların və məcburi yerlərini dəyişmiş şəxslərin öz evlərinə
85
Yüklə Dostları ilə paylaş: |